24 Νοε 2021

Ἅγιος Κλήμης Ρώμης: Ὁ μεγάλος Ἀποστολικός Πατέρας (24 Νοεμβρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Μιά κατηγορία Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζονται «Ἀποστολικοί». Πρόκειται γιά τούς μαθητές καί διαδόχους τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι παρέλαβαν τήν ἁγία μας πίστη ἀπό αὐτούς. Ἕνας ἀπό αὐτούς, ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Κλήμης, ὁ Ἱερομάρτυρας καί τρίτος Ἐπίσκοπος Ρώμης.
Καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἔζησε στά τέλη τοῦ 1ου μ. Χ. αἰῶνα καί ἔδρασε στά χρόνια πού βασίλευσαν οἱ αὐτοκράτορες: Δομετιανός (81-96), Νέρβας (96-98) καί Τραϊανός (98-117). Εἶχε κατά τήν παράδοση βασιλική καταγωγή. Οἱ γονεῖς του ὀνομαζόταν Φαῦστος καί Ματθιδία. Χάρις στήν εὐγενῆ καταγωγή του καί τήν οἰκονομική ἄνεση τῆς οἰκογένειάς του ἔκαμε λαμπρές σπουδές. Ἔμαθε τήν ἑλληνική γλῶσσα, γενόμενος... ἔτσι καί κοινωνός τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καί φιλοσοφίας. Μάλιστα ἡ πολυμάθειά του καί ἡ φιλοσοφική του κατάρτιση εἶναι ἔκδηλη στά συγγράμματά του.
Δέ γνωρίζουμε λεπτομέρειες ἀπό τήν νεανική του ζωή. Μᾶς διασώθηκε μόνο τό τραγικό γεγονός, ἑνός ναυαγίου, ὅπου ὁ Κλήμης διασώθηκε θαυματουργικά. Μετά ἀπό αὐτό γνωρίστηκε μέ Χριστιανούς τῆς Ρώμης, κατηχήθηκε καί βαπτίστηκε Χριστιανός. Ἀναδείχτηκε δέ σημαῖνον μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος κήρυσσε μέ παρρησία καί σοφία τίς ἀρχές καί τίς διδασκαλίες τῆς νέας πίστης.
Τό 91 μ. Χ., μέ τήν ἀπαίτηση τῶν ρωμαίων Χριστιανῶν, ἀναδείχτηκε τρίτος ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης. Γιά τήν ἱστορία ἀναφέρουμε πώς πρῶτος ἐπίσκοπος ἀναφέρεται ὁ Λίνος καί δεύτερος ὁ Ἀνέγκλητος. Ἀποδείχτηκε δέ ὡς ἕνας ἀπό τούς σπουδαιότερους ἐπισκόπους τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖο διέκρινε τό ἦθος του, ἡ βαθιά πίστη του στό Χριστό, οἱ πολλές ἀρετές, ὁ ζῆλος του γιά τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου καί ἡ δυναμική ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του εἶχε μεταστραφεῖ μεγάλο πλῆθος εἰδωλολατρῶν καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης εἶχε γίνει ἡ πολυπληθέστερη Ἐκκλησία.
Εἶχε πληροφορηθεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου ταλανίζονταν ἀπό ἔριδες. Γι' αὐτό ἀπέστειλε μιά σημαντική ἐπιστολή, μέ τήν ὁποία συνιστᾶ στούς Κορινθίους ὁμόνοια καί ἀγάπη. Ἡ ἐπιστολή αὐτή μᾶς ἔχει διασωθεῖ καί συγκαταλέγεται στά συγγράμματα τῶν Ἀποστολικῶν Πατέρων. Τή χαρακτηρίζει ἡ δυναμικότητα καί ἡ ἀποφασιστικότητα τοῦ Κλήμη νά εἰρηνεύσει ἡ Ἐκκλησία. Τή χαρακτηρίζει ἐπίσης ἡ βαθιά γνώση τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως.
Ὁ ἅγιος Κλήμης ἔζησε καί ἔδρασε στήν ἐποχή τῶν διωγμῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖο εἶχε ἐγείρει τό ρωμαϊκό κράτος, κατά παρότρυνση τῶν εἰδωλολατρικῶν ἱερατείων. Ἡ νέα πίστη, μέ τήν πνευματική καί κρυστάλλινη πίστη στόν ἕναν Θεό ἀπειλοῦσε σοβαρά τήν ἀπόλυτα παρηκμασμένη ἀρχαῖα εἰδωλολατρική θρησκεία, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε καί τήν ἐπίσημη κρατική θρησκεία. Ἐπίσης ἡ κοινωνική διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπειλοῦσε σοβαρά τήν κοινωνική δομή τοῦ ἀπάνθρωπου ρωμαϊκοῦ κράτους. Γι' αὐτό καί ὁ Χριστιανισμός εἶχε κηρυχτεῖ παράνομη θρησκεία καί οἱ χριστιανοί διώκονταν ἀπηνῶς.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ὑπέφερε περισσότερο ἀπό τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, παροικώντας κοντά στήν ἐξουσία. Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγίου Κλήμη βρισκόταν σέ ἐξέλιξη φοβερός διωγμός. Οἱ εἰδωλολάτρες βλέποντας τήν μεγάλη στροφή τοῦ πλήθους στή νέα πίστη, ἐξαιτίας τῆς δράσεως τοῦ ἁγίου ἐπισκόπου, θορυβήθηκαν καί στράφηκαν ἐναντίον, νά τοῦ κλείσουν τό στόμα. Ὁ ρωμαῖος ἀξιωματοῦχος Πούπλιος, ἐπί Τραϊανοῦ, πλήρωσε καί προκάλεσε στάση στό λαό, ρίχνοντας τήν εὐθύνη δῆθεν στούς Χριστιανούς καί ἰδιαιτέρως στόν Κλήμη. Ἔβαλε ψευδολόγους, οἱ ὁποῖοι διέδιδαν ὅτι ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος ἔβριζε τούς «θεούς» τῆς αὐτοκρατορίας καί βεβήλωνε
τούς ναούς τους, καί ἄλλους δῆθεν Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τάχα ὑπεράσπιζαν τόν Κλήμη. Μέ τήν κατηγορία τῆς στάσης τό συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν στόν αὐτοκράτορα γιά ἀπολογία. Προσπάθησαν νά τόν πείσουν νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό, ἀλλά μάταια κοπίαζαν. Τότε ὁ Τραϊανός ὑπέγραψε διάταγμα ἐξορίας του καί καταναγκαστικά ἔργα σέ μιά ἔρημη περιοχή τῆς Χερσώνας, στόν Εὔξεινο Πόντο. Ἐκεῖ, μαζί μέ χιλιάδες ἄλλους Χριστιανούς, τόν ὑποχρέωσαν νά ἐργάζεται, κάτω ἀπό ἄθλιες συνθῆκες, κόβοντας μάρμαρα, πού προορίζονταν γιά τήν κατασκευή εἰδωλολατρικῶν ναῶν! Ἡ παρουσία τοῦ ἁγίου Κλήμη παρηγόρησε καί ἐνθάρρυνε τούς ἐκεῖ καταδικασμένους Χριστιανούς. Κατάκοποι, νηστικοί καί διψασμένοι ὑπέμειναν τούς κόπους καί τά μαρτύρια καί δοξολογοῦσαν τόν ἀληθινό Θεό γιά τήν τιμή πού τούς ἔκανε νά δεινοπαθοῦν γιά τήν πίστη τούς σ' Αὐτόν. Ὕστερα ἀπό θερμή προσευχή τοῦ ἁγίου ἐπισκόπου ἀνέβλυσε νερό στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου νά ξεδιψοῦν οἱ Μάρτυρες! Ἔκαμε κι ἄλλα θαύματα, τά ὁποῖα στερέωναν ἀκόμη περισσότερο τήν πίστη τῶν δεινοπαθούντων Χριστιανῶν καί μετέστρεφαν πολλούς εἰδωλολάτρες δημίους τους στή νέα πίστη. Μαζί τους εἶχαν μεταστραφεῖ καί πολλοί κάτοικοι τῆς περιοχῆς.
Αὐτό ἐξαγρίωσε περισσότερο τούς φανατικούς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ξέσπασαν στόν ἡλικιωμένο, ἄρρωστο καί ἐξαντλημένο Κλήμη. Κάποιος ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα, ὀνόματι Ἀφειδιανός, φανατικός καί αὐτός εἰδωλολάτρης, δίωκε μέ μανία τούς Χριστιανούς της Χερσῶνος, ἅρπαξε τόν Κλήμη καί τόν ὑπέβαλε σέ φοβερά βασανιστήρια. Στό τέλος του ἔδεσε ἕνα σχοινί στό λαιμό, τοῦ κρέμασε μιά ἄγκυρα καί τόν ἔριξε στή θάλασσα, νά πνιγεῖ καί νά καταποντισθεῖ τό σῶμα του, ὥστε νά μήν τό βροῦν οἱ Χριστιανοί. Ἔτσι καί ἔγινε. Οἱ πιστοί μαθητές τοῦ Κορνήλιος καί Φοῖβος θρηνοῦσαν στήν παραλία, ὥσπου ἔγινε τό μεγάλο θαῦμα. Ἡ θάλασσα ἔβγαλε στήν ξηρά τό τίμιο λείψανο, τό ὁποῖο ἐκεῖνοι ἔθαψαν μέ τιμές. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 24 Νοεμβρίου.
Εἶναι ἀνάγκη νά ἐπισημάνουμε πώς στό ὄνομα τοῦ ἁγίου Κλήμη ἐμφανίστηκαν τόν μεσαίωνα στή Δύση ὁρισμένα πλαστά συγγράμματα, τό λεγόμενα «Ψευδοκλημέντια». Τά εἶχαν χαλκεύσει οἱ αἱρετικοί παπικοί, προκειμένου νά στηρίξουν τήν ἀνιστόρητη καί ψευδῆ θεωρία τους, περί τοῦ δῆθεν «πρωτείου» τοῦ Πάπα ἐφ' ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ὡς δῆθεν «διαδόχου τοῦ ἀποστόλου Πέτρου»! Φυσικά, τόσο γιά τήν Ἐκκλησία μας, ὅσο καί γιά τήν ἐπιστήμη, εἶναι δόλιες πλαστογραφίες τοῦ παπισμοῦ, οἱ ὁποῖες, παρ' ὅλα αὐτά ἔχουν δυστυχῶς ἀκόμα ἰσχύ καί ἐγκυρότητα γιά τούς παπικούς!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.