Μεγάλη Ἑβδομάδα: Ἕνα δῶρο αἰωνιότητας ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐπηρεάσει καμία τεχνητὴ «κανονικότητα»

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Καθὼς διανύουμε τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, συνειδητοποιοῦμε τί ἀνεκτίμητη ἀξία ἔχουν οἱ πνευματικὲς περίοδοι ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ ἀπὸ τὴν σοφία τῆς Ἐκκλησίας.

Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ τὰ τελευταία δύο ἔτη μοιάζει νὰ τρέχει μὲ σπασμένα φρένα καὶ νὰ παλινδρομεῖ συνεχῶς μεταξὺ χάους καί… ἐπανεκκίνησης, μία Μεγάλη Ἑβδομάδα ἔρχεται γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει πὼς τὰ θεϊκὰ καὶ τὰ αἰώνια δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ καμία ἐπίπλαστη «κανονικότητα». Κανένας ἐπίδοξος διαφθορέας δὲν μπορεῖ νὰ τῆς ἀφαιρέσει οὔτε ἴχνος ἀπὸ τὴν δόξα της, οὔτε νὰ προσβάλει στὸ ἐλάχιστο... τὴν διαχρονικότητά της.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα στέκει ἀγέρωχη καὶ θὰ στέκει πάντα. Πνευματικὸ ὅρος καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ κάθε ἔκφανση τῆς ζωῆς ποὺ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὰ ὕψιστα νοήματά της. Δὲν χωράει σὲ κανένα κοσμικὸ καλούπι, πολὺ ἁπλὰ γιατί εἶναι πάντοτε προσανατολισμένη στὰ ὑπερκόσμια. Προπορεύεται πάντα πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὶς μικρότητές μας, σήμερα πιὸ πολύτιμη ἀπὸ ποτέ, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ οἱ ἄνθρωποι ὑποφέρουν ἀπὸ τὶς χαλασμένες τους πυξίδες.

Ὅσα παρανοϊκὰ μέτρα καὶ ἂν ἐπιβληθοῦν, ὅση ἀντιχριστιανικὴ προπαγάνδα καὶ ἂν ἐπιστρατευτεῖ, ὅσα σκοτεινὰ σχέδια καὶ ἂν ἐφαρμοστοῦν, τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐπισκιάσει τὴν ἀσύγκριτη δόξα μίας Μεγάλης Ἑβδομάδας. Οἱ εὐλογημένες ρίζες της εἶναι τόσο βαθιὰ ἁπλωμένες στὸ θυμικό τοῦ Χριστεπώνυμου λαοῦ, ποὺ καμία ἐπιβουλή, καμία ἀπολυταρχία, κανένας νεωτερισμός, κανένα νεοεποχίτικο τέχνασμα, δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὶς ξηράνει.

Πανδημίες καὶ ἐπιδημίες ἦρθαν καὶ παρῆλθαν, καταστροφές, πόλεμοι, κατοχές, χρεωκοπίες, ἐθνικὲς κρίσεις, ἐκκλησιαστικὲς ἀναταραχές. Ὁ χρόνος μπορεῖ νὰ παρουσίαζε τὶς προκλήσεις του, ἀλλά ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἔστεκε πάντα ἐκεῖ, ὀμφαλὸς τῶν αἰώνων, φροντίζοντας νὰ φέρει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀντιμέτωπο μὲ τὴν ὕψιστη πρόκληση, τὴν μόνη ἀληθινὴ πρόκληση, τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μέσα ἀπὸ τὴν πόρτα ποὺ ἄνοιξε πανηγυρικὰ ὁ Θεάνθρωπος.

Μέσα στὴν φρενίτιδα, τὸν φόβο, τὴν ἀπόγνωση τῶν ἡμερῶν τῆς ἐποχῆς μας -ἀλλά καὶ κάθε ἐποχῆς, ἡ σαρακοστὴ ἄλλα ἰδιαιτέρως ἡ Ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν ἀναλαμβάνουν νὰ μᾶς ὁδηγοῦν σὲ μία γνήσια ἐπανεκκίνηση. Τὴν μόνη ἀληθινὴ ἐπανεκκίνηση, τὴν πνευματική. Ὄχι τὶς κίβδηλες ἐπανεκκινήσεις ποὺ εὐαγγελίζονται οἱ γραβατοφόροι «Καίσαρες» τοῦ κόσμου.

Κάθε Μεγάλη Ἑβδομάδα ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ σύντομη ζωή μας, εἶναι ἕνας ἀμύθητος θησαυρός, ἕνα δῶρο αἰωνιότητας, μία πρόγευση τοῦ αἰώνιου Πάσχα ποὺ ἀποκαλύπτεται στὶς ἀγωνιζόμενες ψυχές. Σκληρὰ ἀγωνιζόμενες, λιγότερο ἀγωνιζόμενες, δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔχει σημασία μέσα στὸ ἐκτυφλωτικὸ φῶς τῆς Ἀνάστασης. Ἀρκεῖ νὰ εὐγνωμονεῖς τὸν Θεὸ γιὰ αὐτὴν τὴν ἀφάνταστη εὐεργεσία. «Εἰ τις εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων», φωνάζει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες.

Ἡ παραφροσύνη καὶ τὸ σκοτάδι ποὺ κατακλύζουν τὸν πλανήτη, δὲν ἔχουν δύναμη νὰ εἰσχωρήσουν στὸ διαχρονικὸ ἄσυλο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Οὔτε στὸ ἄσυλο τῆς ψυχῆς κάθε ἀνθρώπου ποὺ κουβαλᾶ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα μέσα στὴν καρδιά του. Ἡ ἐξουσία τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς ξεθωριάζει μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τοῦ Νυμφίου. Αὐτὸς εἶναι τὸ κέντρο τῶν γεγονότων, τὸ σημεῖο μηδὲν τῆς ἱστορίας.

Ἕνα εὐλογημένο στασίδι στὸ ἡμίφως, κάπου στὴν γωνιὰ ἑνὸς ναοῦ, θὰ ἀποδεικνύεται πάντα πιὸ σοφὸ καὶ πιὸ ἐπίκαιρο ἀπὸ κάθε βαβούρα τοῦ κόσμου.

sportime