-Ποῦ θὰ πᾶς, παππούλη; τοῦ φώναξε ὁ Συνταγματάρχης. Θὰ χαθεῖς μέσα στὰ χιόνια. -Ἔχω, παιδί μου, τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε.

H δύναμη τῆς πίστης, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα ἔδινε κουράγιο σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ βρέθηκαν στὸ μέτωπο τοῦ πολέμου τοῦ 1940. Τὸ χιόνι ἔπεφτε ἀσταμάτητα καὶ ὁ βοριὰς σφύριζε μανιασμένα. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ χιονοθύελλα, ἕνας στρατὸς προχωροῦσε ἀποφασιστικά... σκαρφάλωνε σ’ ἀπότομες πλαγιές...Κατέβαινε γκρεμούς...βάδιζε ἀσταμάτητα καὶ κουβαλοῦσε στὴ ράχη τοῦ μεγάλο φορτίο. Ἕνα μικρὸ φαρμακεῖο, μία στρατιωτικὴ κουβέρτα, ἕνα ζευγάρι κάλτσες, μία φανέλα. Ἀλλὰ καὶ τ’ ὅπλο του μὲ τὴν ξιφολόγχη καὶ τὰ φυσίγγια... Παρ’ ὅλο τὸ βάρος, τὸ χιόνι καὶ τὶς λάσπες... συνέχιζε τὴ δύσκολη πορεία του καὶ μόνο σὰν ἔβρισκε κάποιο χάλασμα, ἢ κανένα προφυλαγμένο βράχο, σταματοῦσε λίγο, γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ. Μέσα σ’ αὐτὲς τὶς φοβερὲς συνθῆκες τὰ παλικάρια στὸν ἱστορικὸ πόλεμο τοῦ ’40, ἔγραψαν ἀθάνατες σελίδες ἡρωισμοῦ καὶ θυσίας, πάνω στὰ Βορειοηπειρωτικὰ βουνά. Αὐτοὶ οἱ ἥρωες σκαρφάλωσαν στὶς κορυφὲς τοῦ Ἰβᾶν, τῆς Μοράβας... κι ἦταν ἡ νίκη τοὺς θρίαμβος! Πολεμοῦσαν μὲ τὶς σιδηροφράκτες στρατιὲς τοῦ ἐχθροῦ καί... νικοῦσαν. 

Διαβάστε παρακάτω τὴν ἱστορία μὲ τὸ σεμνὸ Ἱερέα π. Ἀλέξιο καὶ δεῖτε στὸ βίντεο τὸν Ἀνθυπασπιστὴ Νικόλαο Γκάτζιαρο, νὰ ἀφηγεῖται μπροστὰ στὴν κάμερα τὸ συγκλονιστικὸ θαῦμα τῆς Παναγίας ποὺ ἔζησε ὁ ἴδιος στὸ Ἀλβανικὸ Μέτωπο τὸ 1940...

Μαζὶ μὲ τὸν ἔνδοξο ἑλληνικὸ στρατὸ ἦταν καὶ κάποιος σεμνος λευίτης, ὁ π. Ἀλέξιος. Ο εὐσεβὴς ἱερέας τριγυρνοῦσε ἀνάμεσα στοὺς στρατιῶτες, πάντα ἀκούραστος. 

Σὰν ἀληθινὸς πατέρας προσπαθοῦσε συνεχῶς νὰ τοὺς συμπαραστέκεται, νὰ τοὺς ἐνισχύει, νὰ διατηρεῖ στὶς ψυχὲς τοὺς ἄσβεστη τὴ φλόγα τῆς πίστης στὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀγάπης στὴν Πατρίδα. 

Παντοῦ ὁ π. Ἀλέξιος, ἀκόμα καὶ στὴν πρώτη γραμμή. Ἐκεῖ, ποὺ οἱ ἀνδρεῖοι πολεμιστές, ρίχνονταν στὴ μάχη μὲ τὴν ξιφολόγχη στὰ χέρια! Ἐκεῖ! 

Ἔτσι καὶ κεῖνο τὸ πρωὶ ξεκίνησε ὁ π. Ἀλέξιος, νὰ συναντήσει τὸ λόχο, ποὺ εἶχε στρατοπεδεύσει ψηλά, σὲ μία ἀπόμερη πλαγιά. Σὲ λίγες μέρες ἑτοιμαζόταν γιὰ τὴ μεγάλη του ἐπίθεση. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνὸ καὶ σὲ δύο βήματα ἀπόσταση δὲ μποροῦσες νὰ διακρίνεις ἄνθρωπο. 

-Ποῦ θὰ πᾶς, παππούλη; τοῦ φώναξε ὁ Συνταγματάρχης. Θὰ χαθεῖς μέσα στὰ χιόνια. 

-Ἔχω, παιδί μου, τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε. Κι ἔβγαλε ἀπὸ τ’ ἀμπέχονο τὴν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς. 

-Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ τὰ ἐνισχύσω, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. 

-Ὁ Θεὸς μαζί σου! 

Ὁ ἱερέας βάδιζε ὧρες μέσα στὰ χιονοσκέπαστα, δύσβατα μονοπάτια. Τέλος ἔφτασε ἐκεῖ ψηλά, ποὺ στρατοπέδευε ὁ λόχος. 

Τ’ ἀντίσκηνα ἦταν κρυμμένα κάτω ἀπὸ τὰ χιονισμένα δέντρα. Σήμανε σωστὸς συναγερμός, σὰν τὸν ἀντίκρισαν οἱ στρατιῶτες. Ἔτρεξαν, τὸν σήκωσαν στὰ χέρια καὶ τὸν ἔφεραν στὴ σκηνὴ τοῦ λοχαγοῦ. 

-Πάτερ μου, φώναξε κατάπληκτος ὁ λοχαγός, πῶς ἔφτασες ὡς ἐδῶ πάνω; 

-Μὴν ἀνησυχεῖς, παιδί μου, ἀπάντησε ἤρεμα ὁ π. Ἀλέξιος. Ἡ Παναγιὰ μὲ προστάτευσε. 

Ὁ ἀξιωματικὸς θαύμασε τὴν πίστη τοῦ σεβάσμιου ἱερέα. Πολλὲς φορὲς στὸ Σύνταγμα, μιλοῦσαν γι’ αὐτὴ καὶ γιὰ τὰ θαύματα, ποὺ ζοῦσαν κοντά του. 

Λίγο ἀργότερα, συγκεντρώνεται ὅλος ὁ λόχος. Τοὺς μιλάει μ’ ἀγάπη καὶ ἐνδυναμώνει τὸ πατριωτικό τους αἴσθημα. 

«Σὲ σᾶς ἔλαχε ἡ μεγάλη τιμή, νὰ ὑπερασπίζετε σήμερα τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια της Πατρίδας μας...». 

Τοὺς προετοιμάζει ἀκόμα γιὰ τὴν αὐριανὴ Θ. Λειτουργία καὶ Θ. Κοινωνία. Τα παλικάρια ἀποθέτουν στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου ὅτι βάραινε τὴ νεανική τους ψυχή. 

Τὴν ἄλλη μέρα πρωὶ-πρωί, ἑτοιμάζονται γιὰ τὸ Ἱερὸ Μυστήριο. 

-Νὰ πᾶμε στὸ ξέφωτο, λέει στὸ Λοχαγὸ ὁ π. Ἀλέξιος. Ἐκεῖ θὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς. 

Ὁ ἀξιωματικὸς τρόμαξε. 

-Ὄχι πάτερ μου, θὰ γίνουμε στόχος στὰ ἀεροπλάνα. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο. Νὰ μείνουμε ἐδῶ, ἀνάμεσα στ’ ἀντίσκηνα. 

Ὅμως παράξενο, ὁ πατὴρ Ἀλέξιος δὲν ὑποχώρησε. 

Ἄρχισε ἡ Θ. Λειτουργία. 

Πλησίαζε νὰ τελειώσει. Λίγο πρὶν τὰ παλικάρια προσέλθουν στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, φάνηκε στὸν ὁρίζοντα ἕνα σμῆνος ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα. 

«Θεέ μου», προσευχήθηκε σιωπηλὰ ὁ ἱερέας, «πρόλαβε τὸ κακό, μὴν πάρω στὸ λαιμό μου τόσα παλικάρια». 

Τ’ ἀεροπλάνα ἔφτασαν καὶ ἄρχισαν μανιακὰ νὰ βομβαρδίζουν τ’ ἀντίσκηνα. Στὸ ξέφωτο ἁπλώθηκε ἕνα λευκὸ σύννεφο, ποὺ σκέπασε τὰ πάντα. Τὶς στιγμὲς ἀγωνίας διαδέχτηκαν στιγμὲς χαρᾶς 

Ἕνας λόχος ὁλόκληρος γονατιστὸς προσευχόταν πάνω στὸ χιόνι. Τώρα εὐχαριστοῦσε γιὰ τὴν ἀνέλπιστη σωτηρία του. 

Ἀκόμα εὐχαριστοῦσε θερμὰ τὸν Πλάστη καὶ Πατέρα του γιὰ τὸν ἅγιο αὐτὸ λευίτη ποὺ τοῦ ‘χὲ στείλει, σὰν θεῖο δῶρο, γιὰ νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγμὲς τοῦ πολέμου. 

Ὅταν ἀπομακρύνθηκαν τ’ ἀεροπλάνα, ἡ Θ. Λειτουργία συνεχίστηκε. 

Μὲ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸ πλησιάζουν τὰ ἡρωικὰ παλικάρια καὶ κοινωνοῦν. 

Σὲ λίγο θὰ χυθοῦν σὰν λιοντάρια στὸν ἐχθρὸ καὶ θὰ θριαμβεύσουν ἀκόμα μία φορά!!! 

ΥΓ. Στὸ βίντεο ὀ Ανθυπασπιστὴς Νικόλαος Γκάτζιαρος, ἀφηγεῖται μπροστὰ στὴν κάμερα τὸ συγκλονιστικὸ θαῦμα τῆς Παναγίας ποὺ ἔζησε ὁ ἴδιος στὸ Ἀλβανικὸ Μέτωπο τὸ 1940. Η μαρτυρία ἡλικιωμένου μαχητῆ ἀξιωματικοῦ Ἀνθυπασπιστῆ εἶναι καταγεγραμμένη ἀναφορὰ στὸ βιβλίο τοῦ Στρατηγοῦ Κατσιμήτρου