Τό κείμενο τῆς διακήρυξης τῆς Α΄ Ἐθνοσυνέλευσης Ἐπιδαύρου

Τό πλῆρες κείμενο τῆς διακήρυξης τῆς Α΄ Ἐθνοσυνέλευσης Ἐπιδαύρου:

“Ἀπόγονοι τοῦ σοφοῦ καί φιλανθρώπου Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων, σύγχρονοι τῶν νῦν πεφωτισμένων καί εὐνομουμένων λαῶν τῆς Εὐρώπης καί θεαταί τῶν καλῶν, τά ὁποία οὗτοι ὑπό τήν ἀδιάρρηκτον τῶν νόμων αἰγίδα ἀπολαμβάνουσιν, ἦτο ἀδύνατον πλέον νά ὑποφέρωμεν μέχρις ἀναλγησίας καί εὐηθείας τήν σκληρᾶν τοῦ Ὀθωμανικοῦ Κράτους μάστιγα, ἤτις ἤδη τέσσαρας περίπου αἰώνας ἐπάταξε τᾶς κεφαλᾶς ἡμῶν καί ἀντί τοῦ λόγου τήν θέλησιν ὡς νόμον γνωρίσουσα, διώκει καί διέταττε τά πάντα δεσποτικῶς καί αὐτογνωμόνως. Μετά μακράν δουλείαν ἠναγκάσθημεν τέλος πάντων νά λάβωμεν τά ὄπλα εἰς χείρας καί νά ἐκδικήσωμεν ἑαυτούς καί τήν πατρίδα ἡμῶν ἀπό μίαν τοιαύτην φρικτήν καί ὡς πρός τήν ἀρχήν αὐτῆς ἄδικον τυραννίαν, ἤτις οὐδεμίαν ἄλλην εἶχεν ὁμοίαν, ἤ καν δυναμένην ὀπωσοῦν μετ’ αὐτῆς νά παραβληθῆ δυναστείαν.

Ὁ κατά τῶν Τούρκων πόλεμος ἡμῶν, μακράν τοῦ νά στηρίζεται εἰς...

ἀρχάς τινάς δημαγωγικᾶς καί στασιώδεις ἤ ἰδιωφελεῖς μέρους τινός τοῦ σύμπαντος Ἑλληνικοῦ Ἔθνους σκοπούς, εἶναι πόλεμος ἐθνικός, πόλεμος ἱερός, πόλεμος τοῦ ὁποίου ἡ μόνη αἰτία εἶναι ἡ ἀνάκτησις τῶν δικαίων τῆς προσωπικῆς ἡμῶν ἐλευθερίας, τῆς ἰδιοκτησίας καί τῆς τιμῆς, τά ὁποία ἐνῶ τήν σήμερον ὅλοι οἱ εὐνομούμενοι καί γειτονικοί λαοί τῆς Εὐρώπης τά χαίρουσιν, ἀπό ἠμᾶς μόνον ἡ σκληρά καί ἀπαραδειγμάτιστος τῶν Ὀθωμανῶν τυραννία ἐπροσπάθησεν μέ βίαν νά ἀφαιρέσει καί ἐντός τοῦ στήθους ἡμῶν νά τά πνίξη. 

Εἴχομεν ἠμεῖς τάχα ὀλιγώτερον παρά τά λοιπά ἔθνη λόγον διά νά στερώμεθα ἐκείνων τῶν δικαίων, ἤ εἴμεθα φύσεως κατωτέρας καί ἀχρειεστέρας καί νά νομιζώμεθα ἀνάξιοι αὐτῶν, καί καταδικασμένοι εἰς αἰώνιον δουλείαν, νά ἔρπωμεν ὡς κτήνη καί αὐτόματα εἰς τήν ἄλογον θέλησιν ἑνός ἀπηνοῦς τυράννου, ὅστις ληστρικῶς καί ἄνευ τινός συνθήκης ἦλθεν μακρόθεν νά μᾶς καθυποτάξει; Δίκαια, τά ὁποία ἡ φύσις ἐνέσπειρε βαθέως εἰς τήν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων καί τά ὁποία οἱ νόμοι, σύμφωνοι μέ τήν φύσιν, καθιέρωσαν, ὄχι τριῶν ἤ τεσσάρων, ἀλλά καί χιλίων καί μυρίων αἰώνων τυραννία δέν δύναται νά ἐξαλείψη. Καί ἄν ἡ βία ἤ ἡ ἰσχύς πρός τόν καιρόν τά καταπλακώση, ταῦτα πάλιν, ἁπαλαίωτα καί ἀνεξάλειπτα καθ’ ἑαυτά, ἡ ἰσχύς ἠμπορεῖ ν’ ἀποκαταστήση καί ἀναδείξη οἴα καί πρότερον καί ἀπ’ αἰώνων ἤσαν, δίκαια τέλος πάντων τά ὁποία δέν ἐπαύσαμεν μέ τά ὄπλα νά ὑπερασπιζώμεθα ἐντός τῆς Ἑλλάδος, ὅπως οἱ καιροί καί αἱ περιστάσεις ἐπέτρεπον.

Ἀπό τοιαύτας ἀρχᾶς τῶν φυσικῶν δικαίων ὁρμώμενοι, καί θέλοντες νά ἐξομοιωθῶμεν μέ τούς λοιπούς συναδέλφους μας, Εὐρωπαίους Χριστιανούς, ἐκινήσαμεν τόν πόλεμον κατά τῶν Τούρκων, μᾶλλον δέ τούς κατά μέρος πολέμους ἐνώσαντες, ὁμοθυμαδόν ἐκστρατεύσαμεν, ἀποφασίσαντες ἤ νά ἐπιτύχωμεν τόν σκοπόν μας καί νά διοικηθῶμεν μέ νόμους δικαίους, ἤ νά χαθῶμεν ἐξ ὁλοκλήρου, κρίνοντες ἀνάξιον νά ζῶμεν πλέον ἠμεῖς οἱ ἀπόγονοι τοῦ περικλεοῦς ἐκείνου Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ὑπό δουλείαν τοιαύτην, ἴδια μᾶλλον τῶν ἀλόγων ζώων, παρά τῶν λογικῶν ὄντων. […]

Ταῦτα διακυρύττει ἡ Ἐθνική Συνέλευσις πρός τό Πανελλήνιον, ἓν καί μόνον προσεπιφέρουσα, ὅτι αὐτῆς μέν ἐπεραιώθη τό ἔργον καί διαλύεται σήμερον. ΄Ἔργον δέ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί χρέος εἶναι νά φανῆ εὐπειθής καί ὑπήκοος εἰς τούς Νόμους καί τούς ἐκτελεστᾶς Ὑπουργούς τῶν Νόμων. Ἕλληνες, εἴπατε πρό ὀλίγου ὅτι δέν θέλετε δουλείαν καί ὁ τύραννος χάνεται καθημέραν ἀπό τό μέσον σας. Ἀλλά μόνη ἡ μεταξύ σας ὁμόνοια καί ἀκριβής ὑποταγή εἰς τήν Διοίκησιν ἠμπορεῖ νά στερεώση τήν ἀνεξαρτησίαν σας. Εἴθε ὁ κραταῖος τοῦ Ὑψίστου βραχίων ν’ ἀνυψώσει καί ἀρχομένους καί ἄρχοντας, τήν Ἑλλάδα ὁλόκληρον, πρός τήν πάρεδρον αὐτοῦ σοφίαν, ὥστε ν’ ἀναγνωρίσωσι τά ἀληθῆ των ἀμοιβαία συμφέροντα. Καί οἱ μέν διά τῆς προνοίας, οἱ δέ λαοί διά τῆς εὐπειθείας, νά στερεώσωσι τῆς κοινῆς ἠμῶν Πατρίδος τήν πολύευκτον εὐτυχίαν. Εἴθε, εἴθε.

Ἐν Ἐπιδαύρῳ τήν 15ην Ἰανουαρίου. A’ τῆς Ἀνεξαρτησίας. 1822".

Τό πλῆρες κείμενο τῆς διακήρυξης τῆς Α’ Ἐθνοσυνέλευσης δημοσιεύεται, μεταξύ ἄλλων, στό Δ. Κόκκινος, Ἡ ἑλληνική ἐπανάστασις, τ. Β’, Ἀθήνα, Μέλισσα, 1974, σ. 383-385.

cognoscoteam