Ἡ ψυχή σου, ἡ Πατρίδα μας!

Γράφει ὁ Μανώλης Μπούχλης

Μὲ συγκίνηση βαθιὰ καὶ ἔντονα συναισθήματα, θέλω νὰ πῶ σὲ ὅλους ἐσᾶς ποὺ στέλνετε τὰ μηνύματά σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου, ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ. Ἕνα εὐχαριστῶ ποὺ μπορεῖ καὶ κλείνει μέσα τοῦ ὅλα ὅσα νιώθω γιὰ τὸν τόπο μου τὴν Κρήτη, γιὰ τὴν Πατρίδα μου τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τοὺς συνανθρώπους μου καὶ γιὰ τοὺς συντρόφους μου στὶς Εἰδικὲς Δυνάμεις καὶ τοὺς τιμημένους Ἀλεξιπτωτιστές. Θέλω νὰ σᾶς ἐνημερώσω, ὅτι ἡ ἐκπαίδευσή μου ἔχει ὁλοκληρωθεῖ καὶ μοῦ ἔχει ἀπονεμηθεῖ τόσο τὸ πτυχίο ὅσο καὶ ἡ ἀκριβῆ μας Πουλάδα, τὸ σῆμα τῶν Ἀλεξιπτωτιστῶν. Σέβομαι καὶ τιμῶ τὶς ἔνοπλες Δυνάμεις, σέβομαι καὶ τιμῶ τοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ ἐκπαιδευτές μου, σέβομαι καὶ τιμῶ ὅλα ὅσα προσφέρουν στὴν πατρίδα τὴν κοινωνία καὶ τὴν κάθε οἰκογένεια ξεχωριστά, ἡ ὕπαρξη καὶ τὸ ἔργο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων σὲ ὅλα τὰ σώματα καὶ τὰ ὄπλα. Ὁ σεβασμὸς αὐτὸς ὅμως, εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἀξιῶν τῆς οἰκογένειάς μου, ὅλων ὅσων διδάχτηκα ἀπὸ τοὺς παπποῦδες μου καὶ τοὺς δασκάλους μου στὴ γῆ μου τὰ Σφακιά. Ποτὲ δὲ σκέφτηκα τίποτε ἄλλο πέρα ἀπὸ τὸ ὄμορφο, τὸ δίκαιο καὶ τὸ συνετό. Διότι εἶναι ὄμορφο νὰ βρίσκεσαι στὸν ἀέρα, στὸν οὐρανὸ τῆς χώρας μας, εἶναι δίκαιο νὰ....

ἀναγνωρίζονται οἱ προσπάθειές σου καὶ ἡ περπατησιά σου ὅπως πρεπιὰ εἶναι, νὰ βρίσκεσαι μὲ σύνεση στὴν πρώτη γραμμή, νὰ ἀνήκεις στοὺς ἐπίλεκτους καὶ νὰ ὑπακοῦς στοὺς ἀνωτέρους σου γιὰ ὅλα ὅσα μποροῦν νὰ σὲ μάθουν νὰ σὲ ἐκπαιδεύσουν, νὰ σοὺ ἐμφυσήσουν ὥστε νὰ πράξεις ὅλα ἐκεῖνα ποὺ κάνουν αὐτὴ τὴ χώρα περήφανη καὶ ἀσφαλῆ. Αἰσθάνομαι βαθιὰ μέσα στὸ μυαλὸ καὶ τὴν καρδιά μου, ὅτι δὲν ἀτίμωσα τίποτε, δὲν ντροπίασα κανέναν, δὲν ἀπειλήθηκε οὐδείς, δὲν στεναχώρεσα ἔστω καὶ ἕναν Ἕλληνα ἔνστολο ἢ μή. Ἡ πράξη μου ποὺ τόσο ἔχει συζητηθεῖ, ἀφοροῦσε ὅλα ὅσα τὸ ἠθικό μου, ἡ περηφάνια μου, ἡ ἀφοσίωσή μου καὶ τὸ σθένος, τὸ ἠθικό μου ἀνάστημά μου ὑπαγόρευσαν. Στὶς Καταδρομὲς ὑπάρχει μία φράση ποὺ λέει: Ὅσο ζεῖς ἀνακατέψου μὲ τοὺς καλύτερους καὶ ὅταν πεθάνεις, πέθανε ὅπως οἱ ὑπόλοιποι. Καὶ οἱ καλύτεροι γιὰ μένα, εἶναι ὅλοι ὅσοι ἀναγνωρίζουν αὐτὴ τὴ χώρα, ποτίζουν αὐτὴ τὴ γῆ, δακρύζουν σὲ κάθε γέννα, ἀγκαλιάζουν κάθε ἄνθρωπο, προστατεύουν κάθε παιδί, σκεπάζουν κάθε γέροντα, ἀνάβουν ταπεινὰ ἕνα κερί, σκάβουν ἀγόγγυστα καὶ χώνουν βαθιὰ τὸ σπόρο τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ζωῆς, κοιτάζουν στὰ μάτια τοὺς συνανθρώπους τους, ὑποκλίνονται στὸ θρῆνο καὶ τὸν πόνο, ἀποδέχονται καὶ πιστεύουν μέσα στὸ εἶναι τους πὼς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε τὸ ἴδιο. Κυρίως ὅμως οἱ καλύτεροι εἶναι, ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν πὼς τὸ πιὸ ἀνθρώπινο ποὺ ὑπάρχει εἶναι ὁ σεβασμός, ἡ κατανόηση καὶ ἡ ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν ἀξιῶν τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποδέχομαι τὴν ὅποια τιμωρία ἀπὸ τοὺς ἀνωτέρους μου, τὴν ὅποια ἀπόφασή τους καὶ εἶμαι στὴ διάθεση τῆς πατρίδας μου γιὰ ὅτι μου αἰτηθεῖ. Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ καὶ σὲ ὅσους ἀντιλαμβάνονται καὶ ἐπισημαίνουν πὼς ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα τὴν ἱστορία καὶ τὶς θυσίες τῶν προγόνων μας, δὲν ἔχει καμία σχέση οὔτε μὲ φασισμὸ οὔτε μὲ ἀκραῖες ἰδεολογικὲς κατευθύνσεις. Ἡ μόνη μου κατεύθυνση ἦταν καὶ εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, σὲ μία γραμμὴ πού μου ἐπιτρέπει νὰ ἀτενίζω τὴν Κρήτη, τὴν Ἑλλάδα, τὸν ὁρίζοντα τοῦ κόσμου μὲ ἀξιοπρέπεια, σεβασμὸ καὶ εὐγένεια.

Μανώλης Μπούχλης

Πτυχιοῦχος Ἀλεξιπτωτιστὴς

Σφακιὰ Κρήτης