«Ὁ Λάμπρος δὲν ὑπέγραψε...»

Ἂς ἀναγνωρίσουν οἱ πάντες τὰ Σκόπια ὡς Μακεδονία, ἡ Ἑλλὰς δὲν πρέπει νὰ τὰ ἀναγνωρίσει 

Ἀπὸ τὸν Σαράντο Ι.Καργάκο 

Ἡ κυβέρνηση τοῦ κ. Τσίπρα εἶναι ἕνα τεράστιο πλατύγυρο καπέλο ποῦ σκεπάζει ἕνα πρόωρα γερασμένο καὶ σκεβρωμένο σῶμα. Ποῦ ἤδη μυρίζει πτωμαΐνη. Δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λένε πολλοὶ καὶ αὐθεντικοὶ ἀριστεροί, πρώην θαυμαστές, ὑποστηρικτὲς καί, φυσικά, ψηφοφόροι τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ. Τὸν κατηγοροῦν ὅτι εἶναι ὑπόδουλος τῶν Μνημονίων καί της... πλατείας Ἑξαρχείων ἢ Ἑξαχρείων. Ἡ ἄνοδος στὴν ἐξουσία, μετὰ τὸ κυβίστημα τὸ σχετικὸ μὲ τὸ «ὄχι», ποῦ «φιλοξενήθηκε» σὲ κάποιον Καιάδα τῆς πολιτικῆς· ὁ κ. Τσίπρας ἐπωμίστηκε τὸ «καθῆκον» νὰ ὑπογράψει ὅ,τι εἶχε καθοριστεῖ ἀπὸ ξένα κέντρα ἐξουσίας καὶ διεθνεῖς οἰκονομικοὺς ὀργανισμούς. Ὅ,τι δὲν τόλμησαν νὰ ὑπογράψουν οἱ λεγόμενες κυβερνήσεις τῆς Δεξιᾶς τὸ πράττει τώρα ἡ φερόμενη ὡς Νέα Ἀριστερά. Καί, ὅπως δηλώνεται κομποστικά, κάθε ὑπογραφὴ συνιστᾶ πατριωτικὴ πράξη! 

Δυστυχῶς, αὐτὸ τὸ «πατριωτικὸ καθῆκον» ἐπεκτείνεται καὶ στὰ ἐθνικὰ θέματα. Ὁ μέχρι πέρσι ἀφανὴς καὶ ἀθόρυβος κ. Κοτζιᾶς ξαφνικὰ ἐμφανίζεται θορυβώδης καὶ ἐνθουσιώδης καί, σὰν «μάγος παπάς», ἐξαγγέλλει ταχεία ἐπίλυση ἐθνικῶν θεμάτων ποῦ ἐκκρεμοῦσαν πάνω ἀπὸ μία 25ετία. Περιττὸ νὰ τονίσουμε ὅτι...
τὰ ἐθνικὰ θέματα εἶναι σὲ ἐκκρεμότητα ἀπὸ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους καὶ ἀκόμη πιὸ πίσω. Εἶπε ὅτι θὰ λύσει, σὰν τὸν Ἀλέξανδρο, τὸν γόρδιο δεσμὸ τῶν Σκοπίων. Τοῦ θυμίζουμε ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος δὲν ἔλυσε, ἔκοψε τὸν γόρδιο δεσμό. Γιὰ τὸ κόψιμο ἑνὸς περίπλοκου δεσμοῦ δὲν ἀρκεῖ νὰ ἔχεις σπαθὶ Ἀλεξάνδρου, πρέπει νὰ ἔχεις καὶ χέρι Ἀλεξάνδρου. Ἂς προσέξει, λοιπόν, ὁ κ. ὑπουργός, μήπως βάζοντας κάποια ὑπογραφὴ δὲν θὰ κόψει τὸν δεσμό, ἀλλὰ τὸν λαιμὸ τῆς Ἑλλάδας. Τὸ δικό του χέρι πιθανῶς νὰ ἔχει εἰδικὴ προστασία. Διότι, ἂν δοθεῖ στὸ μόρφωμα τῶν Σκοπίων ἡ ὀνομασία Ἄνω ἢ Βόρεια Μακεδονία, καὶ αὐτὸ μὲ δική μας ὑπογραφὴ κατοχυρωθεῖ ὡς ἐπίσημη ὀνομασία κράτους, τότε ἡ δική μας Μακεδονία, ὡς περιφέρεια μόνο τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, δὲν θὰ ἔχει καμία ἀναγνώριση. 

Ἐφόσον οἱ Σκοπιανοὶ θὰ ἀναγνωρίζονται καὶ ἀπὸ ἐμᾶς ὡς Βορειομακεδόνες ἢ Νεομακεδόνες, τότε οἱ αὐθεντικοὶ Μακεδόνες θὰ λογίζονται ὡς Ὑπομακεδόνες καὶ ἡ αὐθεντικὴ Μακεδονία ὡς προσκτημα, ὡς κατάκτηση (ἔτσι γράφει ἐπίσημο σχολικό «μας» βιβλίο) τῶν «ἰμπεριαλιστῶν» (ἔχει γραφτεῖ κι αὐτὸ) Ἑλλήνων. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ ἐπίσημη ἐφημερίδα τῶν Σκοπίων ἔφερε, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Τίτο, τὸ ὄνομα «Νόβα Ματσεντόνια». Ὅποιος ἀναγνωρίζεται ἐπισήμως ὡς «Νέο-» αὐτομάτως γίνεται κληρονόμος καὶ τῶν παλαιῶν. Ἐμεῖς ὡς Νεοέλληνες –παρὰ τὶς ἀπόψεις τοῦ Φαλμεράιερ– εἴμαστε κληρονόμοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. 

Θὰ ὑπάρξει ἀντίλογος τῶν ρεαλιστῶν: Μά, ὅλοι τὴν ἔχουν ἀναγνωρίσει ἐπισήμως. Σωστό, πλὴν ἠμῶν. Ὅμως προσοχή: τί θὰ ἔπραττε στὴ θέση μας τὸ ἀρτισύστατο Ἰσραήλ; Ἂν καὶ τὴν ἔχουν ἀναγνωρίσει, ἡ Ἑλλὰς οὐδὲν ἔπαθε. Ἀπεναντίας, τὸ σκοπιανὸ κατασκεύασμα τρίζει· καὶ θὰ τρίζει, ἔστω καὶ ἂν ὀνομάζεται Μακεδονία. Ἂς ἀναγνωρίσουν οἱ πάντες τὰ Σκόπια ὡς Μακεδονία, ἡ Ἑλλὰς δὲν πρέπει νὰ τὰ ἀναγνωρίσει, διότι θὰ ἀρχίσει ἡ δική μας διάλυση. Πρέπει νὰ γίνει πανελλήνιο σύνθημα: «Ἂν Τσίπρας ὑπογράψει, ὁ λαὸς δὲν ὑπογράφει». Ἂς θυμηθοῦμε τὸν Λάμπρο Κατσώνη, ποῦ ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἡ Μ. Αἰκατερίνη ὑπέγραψε εἰρήνη μὲ τοὺς Τούρκους καὶ διατάχθηκε νὰ ἐπανέλθει στὴ Ρωσία, ὁ Λειβαδίτης ναυμάχος, μὲ τὴν περίφημη «Φανέρωσή» του, διακήρυξε: «Ἂν ἡ Αἰκατερίνη ὑπέγραψε, ὁ Λάμπρος δὲν ὑπέγραψε». Θὰ μοῦ πεῖτε ὅτι αὐτὸ δὲν ἦταν ρεαλιστικό. 

Ἡ δική μας, τουλάχιστον, ἱστορία διδάσκει πῶς ὅ,τι μεγάλο καὶ θαυμαστὸ ἔγινε στὸν τόπο αὐτὸν δὲν ἐπιτεύχθηκε μὲ τὸν ρεαλισμό, ἀλλὰ μὲ τὸν ἡρωισμό. Κάποιος γραφικὸς δήμαρχος δήλωσε «ρεαλιστικώτατα» ὅτι χάσαμε. Χάνει κανεὶς μόνο ὅταν ἀποδέχεται τὴν ἥττα του. Καὶ κάποιος ἄλλος, ἐπίσης δήμαρχος δίνει μαθήματα ρεαλισμοῦ διὰ τοῦ κύπτειν τὸν αὐχένα. Ὅμως, ὑγιὴς ρεαλισμὸς εἶναι ἡ διεύρυνση τοῦ ἐφικτοῦ ἤ, ὅπως εἶπε ὁ Μπρέχτ, τὸ νὰ ἐπιδιώκουμε τὸ ἀνέφικτο. Αὐτὸ ἔπραξαν οἱ Σκοπιανοὶ –καὶ εὖγε τους!– μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ τιτοϊκοῦ καθεστῶτος. Καὶ πέτυχαν, χάρη στὸ πεῖσμα καὶ τὴν ἐπιδέξια διπλωματία τους, κυρίως χάρη στὴν ἄξια πνευματικὴ ἡγεσία τους, τὸ ὄντως ἀνέφικτο: Νὰ εἶναι αὐτοὶ Μακεδόνες! Ἂν τώρα, ποῦ τὸ κρατίδιό τους τρίζει, καμφθοῦμε, θὰ ἀρχίσει καὶ πάλι νὰ τρίζει τὸ δικό μας κράτος. Καὶ ἂν δὲν μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἕνα λιλιπούτειο κράτος, τότε πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε σήμερα, αὔριο, μεθαύριο ἕνα γιγάντιο κράτος, τὴν Τουρκία; Μὲ τὴν ψυχολογία τοῦ ἡττημένου; Ἢ μήπως μὲ τὶς πολυδιαφημισμένες «παρελάσεις ὑπερηφάνειας» στὴ συμπρωτεύουσα; 

dimokratianews