Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: "Τρισευλογημένος ὁ τάφος ἀπ’ ὅπου ξεπήδησε ὁ ποταμὸς τῆς ἀθανασίας γιὰ ὅλους μας"

Πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον, τὶς μοναστικὲς ἀδελφότητες καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἠμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως 

«Σήμερον πάσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὅτι Χριστὸς ἀνέστη…» (Ὠδὴ Θ' Πάσχα) 

Σκιρτάει, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, σήμερα, ἡ καρδιὰ ὅλης της κτίσεως, μὲ παλμοὺς ὑπερκοσμίου χαρᾶς. Μέσα στοὺς ὁλοφώτεινους, ὀρθοδόξους, Ἱεροὺς Ναοὺς «περικυκλοῦντες» τὴν Ἁγία Τράπεζα, ζοῦμε σήμερα τὴν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Μὲ ἀνέκφραστη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸν μεγάλο νικητὴ καὶ θριαμβευτή. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας νικητὴς σὰν τοὺς ἄλλους ποὺ γνώρισε ἡ ἀνθρωπότητα, πρόσκαιρος καὶ ἐφήμερος. Εἶναι ὁ μοναδικὸς καὶ ἀπαράμιλλος, ὁ ἀσύγκριτος καὶ ὁ αἰώνιος νικητής. 

Θεληματικὰ παρέδωσε τὸν ἑαυτό του στὸν σταυρικὸ θάνατο καὶ τὸ πανάγιο Σῶμα Τοῦ «ἐτέθη εἰς τὸ καινὸν μνημεῖον» τοῦ Ἰωσήφ. Ὅμως, ὄχι μόνο καμία φθορὰ δὲν ὑπέστη ἕνεκα τοῦ θανάτου, ἀλλὰ μὲ τὴ δύναμι τῆς Θεότητός Του ἐνίκησε τὸν...
θάνατο καὶ ἀναστήθηκε τριήμερος. 

Σήμερα, «χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται τῆς Ἀναστάσεως τὴν πείραν εἰληφότα», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος. 

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ζοῦμε τὸ Πάσχα μας, τὴν «ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν», τὴν «πανήγυρι τῶν πανηγύρεων», πεπληρωμένοι ἀπὸ βαθειὰ καὶ ἀνείπωτη ἀγαλλίασι καὶ ὁμολογοῦμε τὴν χαρά μας. 

Ά) Χαιρόμαστε, γιατί ὁ Χριστὸς κατετρόπωσε μὲ τὴν Ἀνάστασί Του τοὺς δύο φοβεροὺς καὶ μανιασμένους ἐχθρούς μας, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο. 

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στὴν Ἃ’ Καθολικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ βεβαιώνει: «Ὁ Χριστὸς θανατώθηκε σωματικά, μὲ τὸν θάνατό του ὅμως νίκησε τὴν ἁμαρτία» (Ἃ’ Πετρ. γ’, 18). Καὶ ὁ ἱερὸς Ὑμνογράφος βάζοντας στὸ στόμα τοῦ Ἅδου τὰ πιὸ κάτω λόγια ἀναφωνεῖ: «Ὁ ποιμὴν σταυρώθηκε καὶ τὸν Ἀδὰμ ἀνέστησε … ὁ Σταυρωθεῖς ἐξεκένωσε τοὺς τάφους δὲν ἔχει πλέον δύναμι ἡ ἐξουσία τοῦ θανάτου» (Ἑσπερινὸς Πάσχα). 

Αὐτὸς ποὺ κατετέθη ὡς νεκρὸς στὸ μνῆμα τοῦ Ἰωσήφ, δὲν εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς θνητούς. Εἶναι ὁ Ἀθάνατος Λόγος, ὁ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς. «Ἐν Αὐτῶ ζωὴ ἢν» θεολογεῖ ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάνν. α’, 4). Εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Δὲν ἄρχισε νὰ ζῆ σὲ ὠρισμένο χρόνο, ἀλλὰ ὑπάρχει πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, συνάναρχος μὲ τὸν Ἄναρχο Πατέρα καὶ τὸ συνάναρχο Πανάγιο Πνεῦμα. 

Ἔτσι ἀκριβῶς ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ, ἑνωμένη μὲ τὴ θεότητα, κατῆλθε στὸν Ἅδη συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου, ἀφοῦ μὲ τὸν δικό Του θάνατο νίκησε τὸν θάνατο. Ἀφάνισε τὴν δύναμι τοῦ Ἅδου καὶ μὲ τὴν Ἀνάσταση δόξασε τὸ Πανάγιο Σῶμα Του, ἀφοῦ τὸ ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. 

Ἑορτάζοντες ἐμεῖς σήμερα τὰ ἐλευθέρια ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, ἔχουμε «χαρὰν μεγάλην» καὶ δοξάζουμε τὸν ἐλευθερωτή μας, τὸν Ἀναστάντα Κύριο. 

Β) Χαίρουμε σήμερα, διότι ὁ Ἀναστᾶς Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάστασί του, μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι μαζί μας μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. 

Μετὰ τὴν Ἀνάστασί Του καὶ πρὸ τῆς Ἀναλήψεώς Του, διὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἶπε σὲ ὅλους μας: «ἐγὼ θὰ εἶμαι πάντα μαζί σας βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης σας, μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου» (Μάτθ. κή’, 20). Νὰ δεχθοῦμε καὶ νὰ στερεώσουμε μέσα μας τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου. 

Μὴν ὀλιγοπιστοῦμε ἀγαπητοί. Ὁ Ἀναστᾶς Κύριός μας ἀγαπᾶ καὶ εἶναι μαζί μας. Ἀντιμετωπίζουμε πειρασμούς, θλίψεις, δοκιμασίες, ἀσθένειες, συκοφαντίες, ψεύδη, διωγμούς, ἀποτυχίες, προσωπικὰ ἡ οἰκογενειακὰ προβλήματα; Μὴν πτοούμαστε. Μὴν ἀποθαρρυνόμαστε. Ἔχουμε δυσκολίες καὶ πόλεμο ἐχθρῶν στὸν πνευματικό μας ἀγώνα; Μὴν λυγίζουμε. Ὁ Κύριός μας φωνάζει: «Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμὶ εἰς τοὺς αἰώνας» (Ἀποκ. α’, 18). 

Μὲ αὐτὴ τὴν πίστι στὴν παρουσία καὶ τὴν παντοδυναμία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ὁμολογία τῆς Ἀναστάσεώς Του ἔζησαν καὶ ἀγωνίσθηκαν ἀπόστολοι, πατέρες, ὅσιοι, μάρτυρες, ὁμολογηταί, νεομάρτυρες, ἱεραπόστολοι. Ὅλοι ζοῦσαν ἀληθινὰ τὴ χαρὰ τοῦ Ἀναστάντος. Ἐνώπιον τῶν τυράννων, τῶν ἰσχυρῶν, τῶν ὀργάνων τοῦ ἀνθρωποκτόνου, ἀνίσχυροι φαινομενικά, κατίσχυναν τοὺς διώκτας τοῦ Ἀναστάντος καὶ ἐνώπιόν του θανάτου ἤσαν εἰρηνικοὶ καὶ χαρούμενοι. Καὶ μεῖς μὴ κλονιζόμαστε. «Μεθ’ ἠμῶν ὁ Θεός». 

Γ) Χαίρουμε ἀκόμη, διότι ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάστασί Του μᾶς χάρισε ἄλλη βιοτὴ ἁγιασμένη ἐδῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ καὶ δοξασμένη καὶ αἰώνια στὴν οὐράνια βασιλεία Του. 

Ὁ Ἀναστᾶς Κύριός μας χάρισε καὶ μᾶς χαρίζει τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία, τὰ χαριτόβρυτα ἅγια Μυστήριά Του. Μέσα στὴ συνειδητὴ ἐκκλησιαστικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ μποροῦμε νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωποι ἀρετῶν, χριστιανοὶ ἁγιότητος. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ ζοῦμε τὴν ἀναστάσιμη ζωὴ ποὺ μᾶς χάρισε ὁ ἐκ νεκρῶν Ἀναστᾶς Χριστός, νὰ ζοῦμε τὰ ἅγια μυστήρια, τὴ συνέχεια τῆς Ἀναστάσεως, τὴ Θεία Λειτουργία. 

Ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε, ὅτι ἡ χαρὰ μᾶς αὐξάνει ἀκόμη περισσότερο, ὅταν στερεώσουμε μέσα μας τὴν πίστι ὅτι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπαρχὴ μίας νέας καὶ αἰωνίου βιοτῆς. 

«Τὸ ὅτι μᾶς χαρίζει ὁ Ἀναστᾶς Κύριος μὲ τὴν Ἀνάστασί Του τέτοια μακαρία καὶ γεμάτη πνευματικῶν ἀγαθῶν ζωὴ καὶ μάλιστα αἰωνία καὶ ἀτελεύτητο, αὐτὸ εἶναι χάρισμα χαρισμάτων, ἀγαθὸ ἀγαθῶν, εὐεργεσία εὐεργεσιῶν» λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Ἑορτοδρόμιον). 

Καὶ ὁ ἱερὸς Δαμασκηνὸς διασαλπίζει: «Θανάτου ἐορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτὴς τῆς αἰωνίου ἀπαρχὴν καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον». (Ἀναστάσιμος Κανών, Ὤδη ζ’). 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει γράφοντας πρὸς τοὺς Ἐφεσίους: «Ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος, ἕνεκα τῆς πολλῆς ἀγάπης του, μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἀγάπησε καὶ ὅταν ἀκόμη εἴμαστε νεκροὶ ἕνεκα τῶν παραβάσεων, μᾶς ἐζωντάνεψε πνευματικά, μὲ τὴν Ἀναστάσι τοῦ Χριστοῦ ἀνέστησε καί μας καὶ μᾶς ἔβαλε νὰ καθίσουμε μαζί του στὰ ἐπουράνια» (Ἐφεσ. β’, 4-6). 

Εὐλογημένος καὶ τρισευλογημένος ὁ τάφος ἀπ’ ὅπου ξεπήδησε ὁ ποταμὸς τῆς ἀθανασίας γιὰ ὅλους μας. Μεγάλη, μοναδικὴ ἡ χαρά μας. Ὁ σωματικὸς θάνατος δὲν εἶναι πλέον θάνατος. Εἶναι κοίμησις. Ὁ τάφος δὲν εἶναι σκοτάδι αἰώνιο, ἀλλὰ πύλη ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰωνιότητα. Γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ πιστεύουν, ποὺ ἀγαποῦν, ποὺ ζοῦν τὸν Ἀναστάντα, ὁ τάφος εἶναι τὸ τελευταῖο, ἀνίσχυρο ἐμπόδιο γιὰ νὰ ἀντικρύσουμε τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους, τὴν Παναγία μας, τοὺς Ἁγίους καὶ νὰ εἰσέλθουμε στὴν αἰώνια «ἄλλη βιοτή». 

«Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Ἃ’ Κόρ. ἴε’, 20). «Σαλπίσει γὰρ καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι» (Ἃ’ Κόρ. ἴε’, 52) διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. 

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, σήμερα Πάσχα, ἂς θελήσουμε νὰ ἀπομακρύνουμε τὴν ὀλιγοπιστία, τὴν ἀμφιβολία, τοὺς φόβους, τὴν ταραχή, τὸ ἄγχος, τὴν θλίψι, τὴν ἀποθάρρυνσι. Μὴν ἀφήσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ ἀγαπήση τὸν κόσμο καὶ νὰ συσχηματισθῆ μαζί του. Ὁ κόσμος τῆς ἀποστασίας μᾶς προσφέρει ἄγχος, ἀβεβαιότητα, ἀγωνία, πικρία καὶ θλίψι, ὄχι χαρά, ἀφοῦ ἡ ἁμαρτία τοῦ εἶναι «ρίζα πικρίας». Μόνον ὁ Χριστὸς προσφέρει ἀληθινὴ χαρά. «Χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε» εἶναι τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας. 

Χαίροντες, ἀγαλλόμενοι, ἂς ὁμολογοῦμε ὁλόψυχα σὲ πιστοὺς καὶ ἀπίστους, σὲ χριστιανοὺς καὶ εἰδωλολάτρες, σὲ διώκοντες καὶ διωκομένους, σὲ φίλους καὶ ἐχθρούς του Ἀναστάντος, ὅτι ὁ «Χριστὸς Ἀνέστη». Ὁ Χριστὸς ἐνίκησε τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν διάβολο. Εἶναι πάντοτε μαζί μας, Θεὸς ἰσχυρός, Θεὸς τῶν δυνάμεων. Μᾶς χαρίζει τὴν αἰώνια ζωή, τὴν αἰώνια πατρίδα. Μᾶς χαρίζει τὴν ποθητὴ καὶ παντοτεινὴ χαρά. 

Νὰ εὐχηθοῦμε, ὅπως μᾶς ἀγάπησε ὁ Ἀναστᾶς Κύριος νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε καὶ μεῖς. Νὰ Τὸν ἐνθρονίσουμε στὴν καρδιά μας καὶ μαζί Του, νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζοῦμε τὴν αἰωνία Ἀνάστασι καὶ χαρά. 

Καλή, Ἁγία Ἀνάσταση! 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ