Οἱ σκοτεινὲς παράμετροι τῆς ἐκ νέου ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο 

ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ παραθρησκειῶν

Δὲν χωράει ἀμφιβολία ὅτι τὸ «μυστήριο τῆς ἀνομίας» καὶ τῆς γενικῆς ἀποστασίας βρίσκεται σὲ πλήρη ἐξέλιξη. Ζοῦμε ὄντως σὲ ἀποκαλυπτικὲς καὶ ἐσχατολογικὲς ἡμέρες, ὅπου ὁ ἀντίδικος διάβολος, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, «δίνει τὰ ρέστα» του, «εἰδῶς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει» (Ἀποκ.12,12). Βάζει ὅλες του τὶς δυνάμεις νὰ ξεθεμελιώσει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, καὶ νὰ τὴν ἐντάξει στὰ κοσμικὰ θρησκευτικὰ σχήματα, ὥστε νὰ χάσει τὴν σωστική της δύναμη. Στὰ παρασκήνια αὐτοῦ τοῦ ἐσχατολογικοῦ δράματος κεντρικὸ καὶ δυναμικὸ ρόλο παίζει ὁ καταληψίας τοῦ σεβασμίου Πατριαρχείου τῆς Δύσεως «πάπας» τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος, μὲ ἰσχυρὸ ἐργαλεῖο του, τὴν πανίσχυρη διπλωματία τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοὺς πακτωλοὺς τῶν σκοτεινῶν ταμείων του, κινεῖ τὰ νήματα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ στόχο τὴν ἀνακήρυξή του σὲ παγκόσμιο θρησκευτικὸ ἡγέτη τῶν «Ἡνωμένων Θρησκειῶν τοῦ Κόσμου»! Πιστοί του σύμμαχοι δυστυχῶς «Ὀρθόδοξοι» ταγοί, οἱ ὁποῖοι τοῦ «στρώνουν τὸ χαλί», βοηθώντας τον νὰ πραγματοποιήσει τὸ καταχθόνιο καὶ δαιμονικό του ὅραμα.

Ὡστόσο στὴν παροῦσα χρονικὴ συγκυρία, στὴν ὁποία τὸ πρόβλημα τῶν ἀκατάσχετων μεταναστευτικῶν ροῶν στὴν  διαλυμένη καὶ καθημαγμένη ἀπὸ τὰ ἀτελείωτα μνημόνια...

πατρίδα μας ἔλαβε ἐκρηκτικὲς διαστάσεις, ἡ παπικὴ διπλωματία ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξει στρατηγικὴ καὶ διπλωματικὴ στάση. Ἐπιβάλλεται νὰ ἀποβάλλει τὸ ἐγκληματικό της πρόσωπο, (βλέπε γενοκτονία τῶν Σέρβων κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ πρόσφατα μὲ τὸν διαμελισμὸ τῆς Γιουγκοσλαβίας), καὶ νὰ φορέσει τὸ προσωπεῖο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συμπάθειας πρὸς τοὺς κατατρεγμένους πρόσφυγες καὶ λαθρομετανάστες, ποὺ τοὺς ἐξομοιώνουν μὲ τοὺς πρόσφυγες. 

Ἐπιβάλλεται τώρα νὰ ἐμφανιστεῖ ὁ πάπας παγκοσμίως ὡς ὁ προστάτης τῶν φτωχῶν, τῶν πονεμένων προσφύγων καὶ οἰκονομικῶν μεταναστῶν, ποὺ δὲν ἔχουν στὸ ἥλιο μοίρα, ποὺ ἀπεγνωσμένοι καὶ κυνηγημένοι ἀπὸ τὴν φωτιὰ τοῦ πολέμου καὶ τὴν φτώχεια, ἀναζητοῦν ἕνα καλύτερο μέλλον στὴν Εὐρώπη. Εἶναι γνωστὸ ἄλλωστε τὸ βιβλίο ποὺ ἔγραψε ὁ «πάπας» Φραγκίσκος μὲ τίτλο: «Γιὰ μία Ἐκκλησία φτωχὴ καὶ τῶν φτωχῶν», τὸ ὁποῖο παρουσιάστηκε πρόσφατα, (Ἰανουάριος 2015), στὴν Ἀθήνα σὲ ἐκδήλωση τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἰησουϊτῶν.

Ἔτσι λοιπὸν πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ «πατήσει πόδι», γιὰ δεύτερη φορά, στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, τὴν αἱματοβαμμένη ἀπὸ τὰ τίμια αἵματα τῶν ἁγίων καὶ ὁσιομαρτύρων τῆς ἀμωμήτου ἠμῶν Πίστεως ποὺ μαρτύρησαν  ἀνὰ τοὺς αἰώνας ἀπὸ τοὺς προκατόχους τοῦ νῦν «πάπα», μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη, δυστυχῶς, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. 

Ὅπως ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, ὁ «πάπας»  προσκλήθηκε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μὲ τὴν συγκατάθεση τῆς Δ.Ι.Σ., νὰ ἀφιχθεῖ προσεχῶς στὴ νῆσο Λέσβο, ὁμοὺ μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο καὶ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀ. Τσίπρα, τοὺς καταυλισμοὺς τῶν προσφύγων καὶ τῶν λαθρομεταναστῶν, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ γευματίσουν καὶ θὰ συμπαρασταθοῦν στὸ δράμα τους. 

Σύμφωνα μὲ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Δ.Ι.Σ. σκοπὸς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ «πάπα» εἶναι ἡ συμβολή του «στὴν εὐαισθητοποίηση τῆς παγκόσμιας κοινότητας γιὰ τὴν ἄμεση παύση τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ποὺ πλήττουν σφόδρα τὶς χριστιανικὲς κοινότητες, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀνάδειξη τοῦ μείζονος ἀνθρωπιστικοῦ προβλήματος ποὺ ἔχει προκληθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀπεγνωσμένους πρόσφυγες, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν ἕνα καλύτερο μέλλον στὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο».

Δὲν θὰ σχολιάσουμε τὴν πρωτοβουλία καὶ ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ., νὰ προσκαλέσει τὸν πάπα, χωρὶς τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς Ι.Σ.Ι. Σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, (Ν. 590/1977), ἡ ἀπόφαση γιὰ θέματα ὑψίστης ποιμαντικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς σημασίας, ὅπως ἐν προκειμένω ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Αἱρεσιάρχου «πάπα» κ. Φραγκίσκου στὴν Ἑλλάδα, ἀνήκει στὶς ἁρμοδιότητες τῆς Ι.Σ.Ι. καὶ ὄχι τῆς Δ.Ι.Σ. (ἄρθ. 4 ἐδάφιο α). 

Πάνω στὸ θέμα αὐτὸ ἀναφέρθηκε ἤδη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας μὲ σχετικὴ ἀνακοίνωσή του, στὴν ὁποία ἐπὶ πλέον τόνισε, ὅτι ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ προσβάλλει «τοὺς Ἁγίους καὶ Ὀσιάθλους Πατέρας τῆς ἀμωμήτου ἠμῶν Πίστεως ποὺ δολοφονήθησαν φρικωδῶς ἀπὸ τοὺς προκατόχους καὶ ὁμοπίστους τοῦ κ. Φραγκίσκου Μπεργκόλιο ἀνὰ τοὺς αἰώνας». Καὶ ἐν τέλει προσβάλλει τὸν ἴδιο τὸν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, διότι προσφάτως ὁ συγκεκριμένος «προσέλαβε» ἕναν Ἰσπανὸ Βενεδικτίνο καλόγηρο καὶ τὸν ἐγκατέστησε ὡς ἐπίσκοπο τῶν Οὐνιτῶν τῆς Ἀθήνας.

Ἰσχυρίζονται οἱ Σεβασμιώτατοι Ἱεράρχες τῆς Δ.Ι.Σ. ὅτι ὁ «πάπας» μὲ τὴν ἐπίσκεψη αὐτὴ θὰ συμβάλει στὴν «εὐαισθητοποίηση τῆς παγκόσμιας κοινότητας». Ἀλλὰ  πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ «πάπας» νὰ εὐαισθητοποιήσει τὴν παγκόσμια κοινότητα, ὅταν ὁ ἴδιος δὲν ἔχει εὐαισθητοποιηθεῖ ἀπὸ τὸ δράμα τῶν προσφύγων; Ἂν πράγματι συμμετέχει στὸ δράμα τους, τότε γιατί δὲν ἀνοίγει τὶς Τράπεζες τοῦ Βατικανοῦ, ἢ τοῦ «ἁγίου Πνεύματος» ὅπως θέλουν νὰ τὶς ὀνομάζουν, ποὺ διαθέτει πακτωλοὺς χρημάτων, δισεκατομμύρια εὐρώ, γιὰ νὰ ἀνακουφίσει ὅλους αὐτοὺς τοὺς πονεμένους ἀπὸ τὴν φτώχεια, τὴν ἀνέχεια καὶ τὴν δυστυχία τους καὶ στὴ συνέχεια νὰ τοὺς ἐπαναπροωθήσει, μὲ παπικὲς δαπάνες, σὲ πλούσιες μουσουλμανικὲς χῶρες ὅπως ἡ Σαουδικὴ Ἀραβία καὶ τὸ Κατάρ; Ἂν προχωροῦσε σὲ μία τέτοια ἐνέργεια, θὰ ἀπεδείκνυε στὴν πράξη, (καὶ ὄχι μὲ θεατρινισμούς), ὅτι ὄντως συμμετέχει στὸ δράμα τους. 

Τότε μόνον θὰ μποροῦσε νὰ ἐλέγξει τοὺς σημερινοὺς ἡγέτες τῆς Εὐρώπης  γιὰ τὴν τεράστια εὐθύνη ποὺ ἔχουν γιὰ ἕναν πόλεμο, τὸν πόλεμο στὴ Συρία καὶ ὄχι μόνον, τὸν ὁποῖο κατ’ οὐσίαν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι προκάλεσαν, ἐξοπλίζοντας τοὺς τζιχαντιστὲς τοῦ ISIS. Καὶ νὰ τοὺς διασαφήσει ὅτι γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ προσφυγικοῦ προβλήματος κατ’ οὐσίαν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι εὐθύνονται, διότι τὸ προσφυγικὸ εἶναι ἀπόρροια καὶ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τοῦ πολέμου. Πολὺ ἀμφιβάλουμε ἂν ὁ «πάπας», ποὺ θέλει νὰ αὐτοπροβάλλεται ὡς ὁ προστάτης τῶν φτωχῶν, μὲ τὴν προσεχῆ ἐπίσκεψή του στὴν Ἑλλάδα θὰ πράξει ὅλα τὰ παρὰ πάνω. Εἴμαστε σχεδὸν βέβαιοι, ὅτι ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ θὰ εἶναι ἁπλῶς ἕνα θέατρο ἐντυπώσεων καὶ τίποτε περισσότερο.

Πέραν αὐτῶν φαίνεται ὅτι δὲν ἔγινε ἐπαρκῶς κατανοητὸ ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πολιτικούς μας ἡγέτες, ὅτι ἡ μεταναστευτικὴ κρίση εἶναι ἕνα μεῖζον πρόβλημα μὲ πολλὲς παραμέτρους, ποὺ δὲν λύνεται μὲ θεατρινισμοὺς  καὶ «φιέστες». Εἶναι ἀστεῖο νὰ πιστεύει κανεὶς ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν προσεχῆ «φιέστα» τῆς Λέσβου θὰ ἀλλάξει ἡ κατάσταση. Ὅτι οἱ μετανάστες θὰ πειστοῦν νὰ γυρίσουν σὲ ἄλλα πλούσια κράτη, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ μουσουλμανισμός, ἢ ὅτι θὰ πάψουν νὰ εἶναι φανατικοὶ καὶ νὰ σταματήσουν νὰ μᾶς βλέπουν ὡς «ἀπίστους» καὶ ἄρα ὑποψηφίους γιὰ ἐξόντωση. Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ γίνει κατανοητὸ ἀπὸ ὅλους, ὅτι ἡ προσφυγικὴ κρίση εἶναι μία κρίση ποὺ προκλήθηκε τεχνητὰ ἀπὸ τοὺς σχεδιαστὲς τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ θαυμάσια τους στόχους τῶν.

Ἡ ἀθρόα μετανάστευση μουσουλμάνων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη εἶναι «ὅ,τι χρειάζεται» γιὰ νὰ προωθηθεῖ ἡ μουσουλμανοποίηση τῆς Εὐρώπης, ἡ Παγκοσμιοποίηση, ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἐν τέλει ἡ Πανθρησκεία. Ὁ Σεβασμιώτατος ἅγιος Πειραιῶς στὴν ἀνακοίνωσή του ἀνέφερε καὶ τοὺς χρηματοδότες τῆς «μεταναστευτικῆς κρίσης», οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν τὸν ἀφανισμὸ τῶν πνευματικῶν, πολιτισμικῶν καὶ ἐθνικῶν ἰδιαιτεροτήτων μέσα στὴν χοάνη τῆς πολυπολιτισμικότητας. Ἐμεῖς ἁπλὰ θὰ ὑπενθυμίσουμε τὶς ἐκπεφρασμένες ἀπόψεις τοῦ κ. Φραγκίσκου γιὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν ἀμέτρητων μουσουλμανικῶν στιφῶν στὴ γηραιὰ ἤπειρο, ὁ ὁποῖος τὴν βλέπει μὲ «συμπάθεια» καὶ δῆθεν μὲ «πνεῦμα χριστιανικῆς ἀγάπης».

Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς «συμπάθειάς» του πρὸς τοὺς «κατατρεγμένους μετανάστες» ὑπῆρξε ἡ θεατρικοῦ τύπου «παράσταση» τῆς «νίψης τῶν ποδιῶν» ἀλλοθρήσκων προφανῶς λαθρομεταναστῶν, (μουσουλμάνων, ἰνδουιστῶν, μπαχαϊστῶν, κλπ) κατὰ τὴν «Μ. Πέμπτη» τοῦ παπικοῦ Πάσχα. Μὲ τὴν συμβολικότατη αὐτὴ πράξη του θέλησε νὰ περάσει τὸ μήνυμα πὼς «ὅλοι τὸ ἴδιο εἴμαστε», ὅτι ἡ θρησκευτικὴ πίστη δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ἐγείρει ἐμπόδια στὴν «ἀγάπη» μας πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους. Καὶ ὅτι στὰ πλαίσια αὐτὰ τῆς «ἀγάπης» μπορεῖ νὰ «θυσιάζεται» ἡ ἀλήθεια!

Ἡ πείρα δέκα αἰώνων ἱστορικῆς πορείας τοῦ Παπισμοῦ ἀπέδειξε ἀκόμη, ὅτι ποτὲ τὸ Βατικανὸ δὲν προχωρεῖ σὲ κάποια ἐνέργεια, ἂν δὲν βεβαιωθεῖ προηγουμένως, ὅτι θὰ ἔχει κάποιο κέρδος σὲ πολιτικό, ἢ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο. Στὴν παροῦσα λοιπὸν χρονικὴ συγκυρία, εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ δὲν εἶναι καθόλου ἄσχετη μὲ τὴν μέλλουσα νὰ συγκληθεῖ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ἡ ὁποία ἀναμένεται σύμφωνα μὲ τὰ προσυνοδικὰ κείμενα, νὰ δώσει μία ἰσχυρὴ ὤθηση καὶ συνοδικὴ κατοχύρωση στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὴν ἀπόδοση ἐκκλησιαστικότητος στὶς αἱρετικὲς κοινότητες τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ κ. Φραγκίσκος ἐξεδήλωσε πρὶν λίγο καιρὸ τὴν ζωηρὴ ἐπιθυμία του νὰ παραστεῖ στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Ἡ ἀπόφαση τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων νὰ προσκαλέσουν μόνο ἀντιπροσωπεῖες φαίνεται ὅτι δὲν τὸν ἱκανοποίησε. Ἐν τῷ μεταξὺ πληροφορήθηκε προφανῶς τὶς πολλαπλὲς καὶ ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις ποὺ ἐκδηλώθηκαν σὲ πολλὲς Ὀρθόδοξες χῶρες, ὅπως στὴ Μολδαβία, τὴν Οὐκρανία, τὴν Βουλγαρία καὶ ἰδίως στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν πρόσφατη Ἡμερίδα στὸ Στάδιο «Εἰρήνης καὶ Φιλίας», σχετικὰ μὲ τὴν ἐν λόγω Σύνοδο, τὸν τρόπο ὀργανώσεώς της καὶ τὴν θεματολογία της, ἀπὸ πολλοὺς κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς.

Θέλησε λοιπὸν μὲ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, μὲ τὴν ταυτόχρονη παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, νὰ καταστείλει τὶς ἀντιδράσεις καὶ νὰ βοηθήσει, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτόν, νὰ περάσει εὐκολότερα ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀναγνώριση τοῦ Παπισμοῦ ὡς «ἐκκλησίας» ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Καὶ παράλληλα νὰ στείλει σ’ ὅλο τὸν κόσμο ἕνα ἠχηρὸ μήνυμα: Ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Παπισμὸς εἶναι «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες». Ὅτι ἔφθασε πλέον ἡ ὥρα τῆς ἀμοιβαίας ἀναγνωρίσεῶς των, ὄχι μόνον μὲ κοινὲς διακηρύξεις καὶ μὲ κοινὰ κείμενα τῶν Μικτῶν Θεολογικῶν Ἐπιτροπῶν, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ καὶ διὰ μέσου συνοδικῶν ἀποφάσεων.

Θὰ κλείσουμε τὸν σύντομο σχολιασμό μας μὲ ἕνα προφητικὸ ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου ἁγιορείτου μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2001 μὲ τίτλο: «Μελαγχολικαὶ ἐνοράσεις» καὶ ἀφοροῦσε τοὺς λαθρομετανάστες. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ παραθέτει σχετικὰ μὲ τὸ θέμα, τοὺς ἰσχυρισμοὺς  τριῶν ἡσυχαστῶν ποὺ τὸν ἐπισκέφτηκαν: «Καὶ στὴν ἐρώτησή μου πῶς θὰ συμβεῖ αὐτό, [ἡ ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλλάδος], καὶ πότε καὶ τί θὰ γίνουν οἱ Ἕλληνες;  Ἀπήντησαν, ὅτι ἤδη ἐνεργεῖται ἡ ἅλωση μὲ τὰ 2-3 ἑκατομμύρια τῶν μωαμεθανῶν, ποὺ ὀνομάζονται μετανάστες, καὶ ποὺ θὰ στερεώνονται σταδιακῶς μὲ τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένεια, ποὺ θὰ τοὺς χορηγεῖ εὐχαρίστως τὸ Κράτος, δηλαδὴ ἡ ἄθεη κυβέρνηση... Οἱ δὲ Ἕλληνες βαθμιαίως θὰ γίνουν μειονότης, ἕως ὅτου θὰ μείνουν ἐλάχιστοι χριστιανοὶ ὡς …δεῖγμα».

Καὶ συνέχισε: «Μέσα στὸν συγκλονισμό μου γιὰ τὴν τραγωδία τοῦ λαοῦ μας, ἄρχισα νὰ μελετῶ ὅσα εἶπαν μὲ βεβαιότητα οἱ ὅσιοι ἐκεῖνοι ἐρημίτες.. Παρ’  ὅτι καμιὰ ἀνησυχοῦσα φωνὴ δὲν ἀκούεται, ὅμως, κάποια σποραδικὰ δημοσιεύματα ...ἤρχοντο νὰ ἐπαληθεύσουν σχεδὸν τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν φίλων μου ἡσυχαστῶν... Ὅμως, ὅσον καὶ ἂν φαίνεται περίεργη ἡ βαθειὰ σιγὴ ἐπὶ ἑνὸς βοῶντος ἐθνικοῦ κινδύνου, τὸ φαινόμενον δὲν εἶναι ἀνεξήγητον. Πρόκειται περὶ σχεδὸν καθολικῆς πωρώσεως τῶν συνειδήσεων. Καὶ εἶναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον, ὅτι ὅταν ἡ ἁμαρτία καθολικοποιεῖται, γενικεύεται, ἀκολουθεῖ, δίκην συνδρόμου, ἡ ἄγνοια τοῦ κακοῦ.

Τώρα τὸ πρόβλημα, τὸ παμπρόβλημα, εἶναι ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὴν ἀμετανοησία τῶν πιστῶν. Ὁπότε ἀβιάστως ἀνακύπτει ἡ ὑποχρέωση τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας νὰ κηρύξει μετάνοιαν στὸν λαόν. Ἀλλοιῶς; ‘Εάν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὠσαύτως ἀπολεῖσθε’ (Λουκ. ιγ΄3). Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα».

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν.