Τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου
«Χρειάζεται, λοιπόν, μία δυναμικὴ ἀναθεώρηση τῶν ἱστορικῶν μας δεδομένων. Χρειάζεται, θὰ ἔλεγα, μία ἐπανάσταση ποὺ πρέπει νὰ κάμει ὁ καθένας στὸν ἑαυτό του. Χρειάζεται ἀποτοξίνωση ἀπὸ τὰ πλέγματα τοῦ κακομοίρικου ἑλλαδίτικου πνεύματος. Καιρὸς νὰ ξαναζήσει τὸ Πνεῦμα τῆς Ῥωμηοσύνης. Τὸ πνεῦμα ποὺ μᾶς κληροδότησαν ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ προπάτορες τοῦ γένους μας ὡς ἀκαταμάχητο ὅπλο πνευματικῆς ἔνσαρκης σωτηρίας».
Τὰ παραπάνω λέγονται ἀπὸ χείλη πατριωτῶν ποὺ εἶναι γνῶστες τῆς Ἱστορίας μας ἀλλὰ παρ΄ ὅλη τὴν καλή τους προαίρεση, ἀποτελοῦν ἕνα εὐχολόγιο μᾶλλον θὰ ἔλεγα, γιατί καὶ ἀπὸ τὴν πλευρά μας, ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας τῶν περισσοτέρων ἀπὸ τὴν Παράδοσή μας, ἀλλὰ καὶ τῶν Εὐρωπαίων, ποὺ εἶναι ἀντίθετοι...
πρὸς αὐτὴν (τὴν Παράδοση) δὲν εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἀναβίωσή της. Ἡ Ῥωμαίϊκη Παράδοση, ὁ Ῥωμαίϊκος πολιτισμός, εὑρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ εὐρωπαίκου πολιτισμοῦ. Τὸ γνωρίζουν αὐτὸ καλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ....
τὸν πολεμοῦν μὲ μανία, ἄλλωστε τὰ παραπάνω ποὺ παραθέσαμε αὐτὸ ἀποδεικνύουν. Ἡ ἱστορία μιλάει ξεκάθαρα, τὰ γεγονότα βοοῦν. Ἡ εἴσοδός μας στὴν Ε.Ε. ἀποτελεῖ μία καλὰ μεθοδευμένη καὶ καλοστημένη παγίδα ὅπου ἐπὶ τέλους μέσα σ΄ αὐτὴ τὴ χοάνη θὰ ἀπαορροφηθοῦμε καὶ ὡς Ἑλληνισμὸς καὶ ὡς Ὀρθοδοξία!... Τὰ εἴκοσι πέντε χρόνια εἰσόδου μας αὐτὸ μᾶς πιστοποιοῦν κάθε μέρα καὶ ἐντονώτερα. Συνεχῶς χάνουμε τὴν αὐτοπροσωπεῖα μας, τὸ κράτος χάνει τὴν ὀντότητά του, τὸ Κοινοβούλιο λειτουργεῖ μεταπρακτικὰ ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται στὸ Κοινοβούλιο τῶν Βρυξελλῶν καὶ τὸ δικό μας λαμβάνει ἐντολὲς πρὸς ἐκτέλεση. Ἡ εἴσοδός μας στὴν Ε.Ε. ἀποτελεῖ τὴν τελευταία πράξη μιᾶς μακραίωνης συνομωτικῆς διεργασίας γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ κατ΄ ἐπέκταση τοῦ Ῥωμαίϊκου πολιτισμοῦ ποὺ κέντρο ἔχει τὸν Θεάνθρωπο. Ἂς μὴ ἔχουμε αὐταπάτες· τὸ Γένος μας βρίσκεται πλέον στὴν πιὸ ἐπικίνδυνη αἰχμαλωσία ὅλων τῶν αἰώνων. Μᾶς περιμένουν ἀκόμα μεγαλύτερες ἐκπλήξεις ἀπὸ αὐτὲς ποὺ γνωρίσαμε στὰ μέχρι σήμερα χρόνια τῆς ἔνταξής μας στὴν Ε.Ε. Βέβαια ὁ κίνδυνος ποὺ ἀναπτύσσεται στὰ πλαίσια τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων εἶναι παγκόσμιος.
Ναί, λοιπόν, νὰ ξαναζήσει τὸ πνεῦμα τῆς Ῥωμηοσύνης ποὺ ἀποτελεῖ τὴν αὐθεντικὴ Παράδοση τοῦ γένους μας, μόνο ποὺ αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει σὲ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἐπίπεδο καὶ φυσικὰ στὸν αὐθεντικὸ φορέα του τὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι θεοσύστατος ὀργανισμὸς καὶ στὰ συνειδητὰ μέλη της. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπικεντρώνεται ὅλη ἡ προσπάθεια καὶ ὁ ἀγώνας τῶν συνειδητῶν ἀνθρώπων τοῦ Γένους μας. Ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν μία οὐτοπία καὶ μία πλάνη. Ἡ Ἑλλάδα, ἀνήκει, ὅπως ξαναείπαμε, στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, καὶ στοὺς Ἕλληνες, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ τὴν κατοικήσουμε ὡς προσωρινὸ τόπο. Οἱ δὲ λαοί, τόσο τῆς Εὐρώπης ὅσο καὶ τῶν ἄλλων κρατῶν, εἶναι τὰ θύματα τῆς πνευματικῆς καὶ πολιτικῆς τους ἡγεσίας.
Πηγή: Τό βιβλίο τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου: «Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό», σελ. 580-582.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΟΤΡΑΦΗ ΑΝΘΡΩΠΑΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΜΩΣ
ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΑΓΙΑ ΠΑΛΛΙΚΑΡΙΩΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ.
ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΑ,ΦΟΥΣΚΩΝΕΙ........
Καλλιόπη
Δεν είχα την τύχη να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο του καλού μας Μοναχού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μου επιτραπούν εδώ κάποιες σκέψεις, τις οποίες έχω γράψει κι άλλες φορές στο παρόν ιστολόγιο.
Ίσως ο Μοναχός μας - εάν διαβάζει αυτά τα σχόλια - να τις βρει ενδιαφέρουσες.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η Ρωμαίικη Παράδοση υπήρξε προπάντων Αρχοντική και Αριστοκρατική.
Τι εννοούμε με αυτό ;;
Εννοούμε ότι οι πρόγονοί μας , οι κάτοικοι της Ρωμανίας ( "Βυζάντιο" ) είχαν πλήρη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της πνευματικής τους ανωτερότητος έναντι των βαρβάρων δυτικοευρωπαίων.
Η συνείδησή τους αυτή πήγαζε από την γνώση ότι αυτοί - και μόνον αυτοί - είναι αφενός οι νόμιμοι κληρονόμοι της Ρωμα'ι'κής Αυτοκρατορίας σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και οι φορείς της Αληθινής Πίστεως - της Ορθοδοξίας - στο πνευματικό επίπεδο.
Στα χρόνια μάλιστα της μεγίστης ακμής της Ρωμανίας, η υπεροχή αυτή ήταν συντριπτική και στο υλικό επίπεδο.
Τον 11ο αιώνα η Κωνσταντινούπολη ήταν μια υπέρλαμπρη μεγαλούπολη ενός εκατομμυρίου κατοίκων, ενώ το Λονδίνο και το Παρίσι ήταν βρωμερές και άθλιες κωμοπόλεις των 10.000 κατοίκων.
"Σώσον Κύριε τον Λαόν Σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις Βασιλεύσι κατά ΒΑΡΒΑΡΩΝ δωρούμενος" λέει ο Ακάθιστος Ύμνος.
Το αρχαιοελληνικό ΠΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΣ - που αφορούσε την καταγωγή - μετασχηματίζεται στην Ρωμέ'ι'κη αντίληψη περί "βαρβάρων", που είναι οι μη μετέχοντες στην Ορθόδοξη Πίστη και στην Ρωμέικη Παράδοση.
Πλήρης λοιπόν η Συνείδηση της Ρωμέικης Ανωτερότητος σε Πνευματικό, Πολιτικό και Υλικό επίπεδο.
Αυτή ήταν η Ρωμέικη Αρχοντιά.
Πού θέλω να καταλήξω ;;
Στο γεγονός ότι η Ρωμέικη Συνείδηση - η Ρωμέικη Αρχοντιά - δεν μπορεί να σταθεί μόνο στο ατομικό ή οικογενειακό επίπεδο.
Η Ρωμιοσύνη προυποθέτει ως χώρο ανάπτυξης και δράσης και το Πολιτικό της σκέλος, που δεν είναι άλλο από την Ρωμέικη Ορθόδοξη Αυτοκρατορία.
Με απλά λόγια : η κολοβωμένη και εξαρτημένη μικροελλαδίτσα των τελευταίων 180 ετών απέχει πολύ από το να ικανοποιεί και να επιτρέπει την ανάπτυξη του Ρωμέικου Οράματος.
Η νέα Ελλάς περιορίστηκε σκοπίμως στα γεωγραφικά όρια της Αρχαίας Ελλάδας, διότι έτσι ήθελαν οι "αρχαιολάτρες" δυτικοί πάτρωνές της και οι δυτικόπληκτοι εγχώριοι πολιτικοί της.
Μια Ελλάς μικρή, ελεγχόμενη και ιστορικώς κουτσουρεμένη - ολίγον Κλασική περίοδος, ολίγον Νεοελληνική Ιστορία και τελειώσαμε.
Την Δόξα και την Ισχύ της Ρωμανίας δεν πρέπει να την μάθουν οι νεοέλληνες, διότι τότε μπορεί να ξυπνήσει η Ρωμέικη Αρχοντιά τους και να διεκδικήσουν πάλι όσα τους ανήκουν.
Το Όραμα της Μεγάλης Ιδέας ήταν ακριβώς αυτό : η γεωπολιτική αποκατάσταση του Ελληνισμού στον ζωτικό χώρο της Ρωμανίας, γι'αυτό τρόμαξε τους Δυτικούς και γι'αυτό μας μαχαίρωσαν πισώπλατα το 1922.
Όμως σήμερα η περιοχή μας φλέγεται, οι εξελίξεις τρέχουν και το Ρωμέικο Όραμα είναι ξανά επίκαιρο.
Είναι το μόνο Όραμα που μπορεί να ξαναδώσει Πνοή Ζωής στον εκφυλισμένο νεο - ελλαδισμό.
Εαν ειναι θελημα ΘΕΟΥ ΘΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ..............τωρα οτι και να λεμε το λεμε για να το ακουμε εμεις και μονο εμεις!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή