Ὁ Παναγιώτατος στὸ σπίτι τοῦ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 

«Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύει τὴν ψυχὴ τοῦ Μουσταφᾶ Κεμὰλ Ἀτατούρκ». Παναγιώτατος Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, Οἰκουμενικὸς  Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. 

Εὔχομαι ὁ Θεὸς νά ἀναπαύει τὴν ψυχὴ τοῦ πατέρα τῆς ἐθνοκάθαρσης τῶν χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ στυγνοῦ δικτάτορα ποὺ κατέσφαξε ἑκατομμύρια Ἑλλήνων, Ἀρμενίων, Ἀσσυρίων, Κούρδων καὶ Τούρκων ἀντιφρονούντων.  Τοῦ Μουσταφᾶ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, ποὺ σήμερα στὴν ἴδια τὴν Τουρκία ἀποκαλύπτεται ὅτι ἦταν ἕνας διεστραμμένος ἀμφίβολου φύλου δικτάτορας καὶ ἕνας ἀδίστακτος μέθυσος. Ἀλήθεια τί θὰ αἰσθανόσασταν ἂν μαθαίνατε ὅτι ὁ ἀρχιραββίνος εὔχονταν ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύει τὴν… ψυχὴ τοῦ Χίτλερ;

Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε; Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς μισούντας ἠμῶν. Δίδαξε ὅμως καὶ ὅτι ὅποιος δὲν εἶναι μαζί μου εἶναι ἐναντίον μου. Ἐμεῖς μὲ ποιοὺς εἴμαστε; Μὲ τοὺς ἁγίους μας  ἢ μὲ τοὺς δολοφόνους τῆς πατρίδας μας καὶ τοὺς ὑπονομευτὲς καὶ ἐχθρούς της ὀρθόδοξης θρησκείας μας; Εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, ἢ μὲ τὸν «ἄρχοντα τοῦ κόσμου»;

Οἱ νεομάρτυρες τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἔπρεπε νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸν χριστιανισμό; Μποροῦσαν νὰ γίνουν Γενίτσαροι, νὰ ἀγαπᾶνε καὶ νὰ....

εὔχονται γιὰ τὴν... ψυχὴ τοῦ σουλτάνου καὶ γιὰ τοὺς μπασίβουζουκους καὶ ντερεμπέηδες ποὺ ἔσφαζαν τὸν κόσμο καὶ τότε θὰ ἦταν ὅλα ὡραῖα καὶ καλὰ  καὶ ἐμεῖς …καλύτερα. Μόνο ποὺ σήμερα δὲν θὰ ὑπήρχαμε. Οἱ καιροὶ εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ ὅλοι θὰ πρέπει νὰ προσέχουμε τί λέμε καὶ τί κάνουμε. Στὸ Βυζάντιο ὁ λαὸς συχνὰ ἀνέτρεψε πατριάρχες ποὺ ἦταν ἀνίκανοι γιὰ τὸ ὕψιστο λειτούργημά τους. Τὸ «ἀλάθητο» εἶναι μόνο γιὰ τοὺς πάπες. Καὶ καλύτερα νὰ μὴν ἀνοίξουμε τὴν συζήτηση γιὰ τὶς πράξεις καὶ τὰ ἔργα τοῦ θρησκευτικοῦ ἀρχηγοῦ μας, ὁ ὁποῖος   χαρακτήρισε τό… Κοράνι ἱερὸ βιβλίο. Παρ’ ὅλα αὐτὰ παραμένει ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης.
Μήπως θὰ ἦταν καλύτερα γιὰ τὸν Παναγιώτατο νὰ μὴν πάει στὸ ὑποτιθέμενο, (φτάνει πιὰ τὸ παραμύθι), πατρικό του Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ; Δὲν μπορῶ νὰ δεχτῶ ὅτι τὸ ἔκανε γιατί φοβήθηκε ὅτι θὰ εἶχε συνέπειες. Δὲν μπορῶ νὰ τὸ δεχτῶ αὐτὸ γιὰ ἕνα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν φοβήθηκε  ὅτι θὰ εἶχε συνέπειες τότε τί νὰ ποῦμε γιὰ τοὺς Πατριάρχες  καὶ τοὺς ἄλλους ἱεράρχες ποὺ  σὲ πολὺ πιὸ δύσκολους καιροὺς δεῖ φοβηθῆκαν τίποτα, μὲ συνέπεια νὰ διωχτοῦν, νὰ μαρτυρήσουν, ἀκόμα καὶ νὰ σφαγιαστοῦν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Σήμερα βέβαια ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι ἡ ἴδια. Ἂν ὅμως ὁ Πατριάρχης εἶναι «πατριάρχης σκοπιμοτήτων», τότε τί ἀξία ἔχει ποῦ εἶναι Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων;