Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου - Α΄ καὶ Β΄ Εὕρεσις Τιμίας Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος, Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης

Β΄ Κορινθίους Δ΄ 6-15

Ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀγωνίστηκαν στὴ ζωή τους νὰ ἐφαρμόσουν πιστὰ τὸ πανάγιον καὶ σωστικὸν θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ περιπτώσεις, σὰν αὐτὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ὁποίου τὴν Α΄ καὶ Β΄ εὕρεση τῆς τιμίας του κεφαλῆς ἑορτάζουμε αὐτὴ τὴν Κυριακή, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ὅλος του ἀγώνας, μὰ κυρίως τὸ μαρτυρικό του τέλος, ἀφήνουν αἰώνιο παράδειγμα συνέπειας, θάρρους, ἀγωνιστικότητας καὶ μαρτυρίου.

Γνωστὴ ἡ ζωή του σὲ ὅλους τούς πιστούς. Ἀπὸ τὴν ὥρα δε ποὺ ἡ μοιχαλίδα καὶ αἱμομίκτης «σύζυγος» τοῦ Ἡρώδου, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ τὸ ἀπόβρασμα τοῦ Ἅδου, ἡ Ἡρωδιάδα, παρέλαβε τὴν τιμίαν καὶ μαρτυρικὴν κεφαλὴν «ἐπὶ πίνακι» καὶ τὴν ἔθαψε γιὰ νὰ τὴν ἐξαφανίσει, τρεῖς φορὲς χάθηκε καὶ τρεῖς ξαναβρέθηκε. Τὴν τρίτη τώρα εὕρεση τὴν ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν 25ην Μαίου.

Βλέπουμε λοιπὸν τώρα στὸ...
σημερινό μας ἀνάγνωσμα, ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔφεραν στὴ ζωή τους καὶ τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα τῶν Ἁγίων καὶ ἀτρομήτων Προφητῶν καὶ ἐπεσφράγισαν τελικῶς τὸ θεῖο τους κήρυγμα μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ αἷμα.

Μαρτύρησαν ὄχι μόνο στὸ τέλος τῆς ζωῆς τους, ἀλλὰ καθημερινῶς ἐπεδείκνυαν μαρτύριο, μὲ τὸ λευκὸ λεγόμενο μαρτύριο τῆς συνειδήσεως καὶ ὄχι μόνον. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὄχι ἁπλῶς διατηροῦσαν μία Χερουβικὴ συνείδηση ποὺ δοξολογοῦσε ἀκαταπαύστως τὴν Τριαδικὴ Θεότητα, ὄχι ἁπλῶς ὅτι δέχονταν τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ πάλιν καὶ πολλάκις «ἐμπαιγμὸν καὶ μαστίγων πείραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς» (Ἑβρ. ΙΑ' 36).

Γιὰ τὸν λόγο δὲ αὐτόν, στὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ μοναδικὲς προσωπικότητες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ταυτίζονται ὄχι μόνο μὲ τὶς ἱεραποστολικές τους περιοδεῖες ἀνὰ τὴν οἰκουμένη, ὄχι μόνο μὲ τὸ ὑπὸ τὴν ὑφήλιον θεῖον κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὰ τὰ ἀνήκουστα μαρτύρια, πρὸς ἐπιβεβαίωσιν τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας. Ἰδίως ὅμως τὸ ἔνδοξο τέλος τους ἀφήνει ἕως τὸ ἀμὴν τῆς Ἱστορίας τὸ αἰώνιο παράδειγμα στοὺς φίλους καὶ ὀπαδοὺς τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου!

Ἔτσι λοιπόν, θέλοντας καὶ μή, ἐφεξῆς, πιστός, καὶ δὴ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ἴσον (=) ἱεραπόστολος. Καὶ Χριστιανὸς ἱεραπόστολος ἴσον (=) μάρτυρας γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τ' ἄλλα ποὺ ἀκούγονται περὶ δῆθεν «εὐγενοῦς συμπεριφορᾶς», ὥστε ν' ἀπολαύσει κανεὶς καὶ τὰ τοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, δὲν εἶναι παρὰ καμουφλαρισμένα κηρύγματα τοῦ διαβόλου καὶ θεωρίες τῶν καταραμένων σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Ἅδου.

Ὅσο ὅμως εἶναι δυνατὸν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει σώας τὰς φρένας νὰ παραδεχθεῖ ὅτι ὁ ἥλιος βγαίνει ἀπὸ τὴν δύση, ἄλλο τόσο θὰ κατορθώσουν καὶ τὰ γλοιώδη ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ ὡς ἄλλοι τυφλοπόντικες κινοῦνται μέσα στὶς ὑπόγειες στοὲς τῶν λυμάτων, ἄλλο τόσο λοιπὸν τὰ διεστραμμένα τέκνα τοῦ Μπαθομέτ, θὰ κατορθώσουν νὰ ξεγελάσουν τὰ τέκνα τοῦ φωτός. Τὰ γνήσια τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ νὰ παρασυρθοῦν στὶς χαμένες καὶ βλακώδεις θεωρίες τῶν ἀθέων καὶ τῶν ἀπίστων. Τὶς θεωρίες ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τοὺς οἰκουμενισμοὺς καὶ κάθε -ἰσμους, ἕως καὶ τὸ ὅτι ὅλοι, θέλοντας καὶ μὴ ἐπιβάλλεται τώρα νὰ γίνουν δωρητὲς ὀργάνων ὅταν ἐπέλθει ὁ θάνατος.

Ναί, ἔχουμε ἀδελφοί μου νὰ περάσουμε θλίψεις, ἔχουμε κατὰ τὸν λόγο τοῦ Προφητάνακτος νὰ «διέλθωμεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος», θὰ φθάσουμε κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον στὰ ὅριά μας, ἀλλ' οὐδέποτε θὰ ἐφαρμόσουμε τὸ ἀπαίσιο δόγμα στὴ ζωή μας, ποὺ ὑπούλως κάποιοι θέλουν νὰ λανσάρουν στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας: «σφάξε μὲ ἀγά μου ν' ἁγιάσω».

Ὁ πιστὸς Χριστιανός, μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλοϊκός, ἐνδεχομένως νὰ εἶναι ἄσημος, ἔστω καὶ ἀγράμματος κατὰ κόσμο, οὐδέποτε ὅμως γίνεται ἀνόητος. Οὐδέποτε καταντᾶ ἠλίθιος καὶ ἰδιώτης, ὅπως τὸν φαντάζονται οἱ πονηροὶ καὶ κακορίζικοι ἐχθροί του Χριστοῦ. Καὶ ἐπ' αὐτοῦ δὲν ἔχουμε γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθοῦμε, παρὰ νὰ φυλλομετρήσουμε, ἔστω καὶ γιὰ λίγο τὴν ἱστορία. Τόσο τὴν Ἐκκλησιαστική, ὅσο καὶ αὐτὴ τὴν παγκόσμια. Τὴν παγκόσμια ἱστορία, ἡ ὁποία ἐπιτέλους δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ στὶς τόσες ἀντιφάσεις της, παρὰ ἂν ἐπιχειρήσουμε νὰ πετάξουμε τὴν κρούστα τῶν ἐξωτερικῶν γεγονότων καὶ περιστάσεων, τῶν πολέμων καὶ τῶν ποικίλων καταστροφῶν, καὶ ἔτσι  νὰ περάσουμε γιὰ νὰ ἀγγίξουμε τὴν οὐσία της. Τὴν οὐσία τῶν προσώπων καὶ τῶν γεγονότων ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀδυσώπητη πάλη μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ καὶ ταυτοχρόνως τὴ λειτουργία τῶν πνευματικῶν λεγομένων νόμων τοῦ Θεοῦ!

Μέσα λοιπὸν στὸ πλαίσιο τοῦ ἱεροῦ μας ἀγώνα, ἔχουμε τώρα ν' ἀντιμετωπίσουμε καὶ τὸ δαιμόνιο ἢ ἄλλως, κοινωνικὸ καρκίνωμα ποὺ μὲ «ἐπιστημονικὸ» πασπάλισμα χαρακτηρίζεται ὡς «ἐγκεφαλικὸς θάνατος», μὲ συνέπεια τὴν ἁρπαγὴ τῶν ὀργάνων τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ.

Δὲν γνωρίζω ἐὰν ἔχουμε συνειδητοποιήσει τὸ μέγεθος τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, τὸ ὅτι δήλ. ὁ κάθε Ἕλληνας τώρα, θέλοντας καὶ μὴ εἶναι δωρητὴς ὀργάνων. Προφανῶς ὅσοι κατασκευάζουν τὰ ἄνομα καὶ αἰσχρὰ αὐτὰ διατάγματα, τόσο ἀριστοτεχνικὰ καὶ ἀδιάντροπα, ὡς ἄλλοι «γεφυραῖοι», γνωρίζουν πάρα πολὺ καλὰ ποῦ στοχεύουν. Ὅπως φυσικὰ γνωρίζουμε καὶ ἐμεῖς ὅτι τίποτε ἄλλο δὲν μισεῖ ὁ ἐχθρός του Θεοῦ τόσο, ὅσο τὴν κορωνίδα τῆς ὅλης δημιουργίας. Τὸν ἄνθρωπο δηλαδή. Τὸ θεοτευκτο αὐτὸ δημιούργημα, τὸ ὁποῖο πλάστηκε ὑπὸ τοῦ Πατρὸς δὶ' Υἱοῦ ἐν Ἁγίω Πνεύματι, κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ!

Βεβαίως, ὁ πολὺς κόσμος, ὅπως καὶ σὲ τόσα ἄλλα ποὺ ἔχει παγιδευθεῖ, δὲν γνωρίζει ἀπολύτως τίποτε. Ἡ ὅλη μας κοινωνία «καθεύδει τὸν νήδυμον» καὶ  ὡς ἄλλος Ἰωνὰς ρέγχει ἐν τὴ κοιλία τοῦ κύτους τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς ἀναισθησίας. Ὄχι βεβαίως ὅτι ἁπαλάσσονται οἱ ἄνθρωποι τῶν εὐθυνῶν τους, ἀφοῦ καὶ κατὰ κόσμον ἀκόμα «ἄγνοια νόμου δὲν συγχωρεῖται», πόσο μᾶλλον  εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ ἀσυγχώρητο ἡ ἄγνοια τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, τέλος πάντων, θὰ λέγαμε ὅτι ἐδῶ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κάποια, ἔστω ἀμυδρὰ δικαιολογία, ἀφοῦ ἐν πολλοῖς οἱ πιστοὶ πλανῶνται σήμερα «ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα» κατὰ τὸν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἐκεῖνο ὅμως ποῦ κάνει τὸν κάθε λογικὸ ἄνθρωπο τουλάχιστον νὰ ἀγανακτεῖ, πόσο μᾶλλον τὸν κάθε πιστὸ Χριστιανό, κληρικό, μοναχό, λαϊκό, εἶναι τοῦτο: Καλά, δὲν ὑπάρχει Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία; Δὲν ὑφίσταται Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή; Ἐξέλιπαν οἱ ἐπίσκοποι ἀπὸ τὴν πατρίδα μας; Ἢ ὄντως συμβαίνει αὐτὸ ποὺ εἰρωνικῶς καὶ μὲ πόνο καρδίας ἐκφράζουν οἱ ἁπλοὶ πιστοί, ὅτι δήλ. ἡ Ἱερὰ Σύνοδος μετατράπηκε ἁπλὰ σὲ «δεσποτομηχανὴ» καὶ μόνο;

Ἄραγε κάποιοι ἐπίσκοποι καὶ γενικῶς ἄνθρωποι τοῦ κλήρου καὶ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ κατὰ καιροὺς ἐκφράζονται τόσο ἐλεύθερα καὶ ἀνοικτὰ  ὑπὲρ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου μὲ ὅλα τὰ συμπαρομαρτούντα, ἐρωτοῦμε, τί ἐπιτέλους εἶναι; Ἀφελεῖς ἢ λειτουργοῦν ἀσυνείδητα ὡς κάποιο γρανάζι στὴν μεγάλη μηχανὴ τῆς παγκόσμιας καταστροφῆς ποῦ σκοπὸ ἔχει τὴν σατανικὴ μείωση τοῦ ἀνθρωπίνου πληθυσμοῦ; Ἀγνοοῦν λοιπὸν τὸ ὅτι ὁλοένα καὶ περισσότεροι ἐπιστήμονες, παγκοσμίως πλέον, ἀρνοῦνται τὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο; Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοοῦν καθ' ἢν στιγμὴν ἐκφέρουν γνώμη ἐπὶ τῶν θεμάτων αὐτῶν; Καὶ ἂν δὲν ἀγνοοῦν, τί συμβαίνει  ἐπιτέλους καὶ ἐπιμένουν στὶς ἕωλες θέσεις τους. Τοὺς θέτουμε λοιπὸν εὐθέως, μὲ τὴ σειρά μας, τὰ ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα ἀναμένουμε καὶ ἀπάντηση. Ἀφοῦ ὁ ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς ἄνθρωπος εἶναι ὄντως νεκρὸς (σύμφωνα μὲ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς φωστῆρες), σὲ μία τέτοια τραγικὴ περίπτωση κάποιου ἀνθρώπου, θὰ βάλετε πετραχήλι καὶ θὰ φορέσετε ὠμοφώριο γιὰ νὰ τοῦ διαβάσετε τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σὲ νεκρό; Καὶ στὴ συνέχεια θὰ τὸν θάψετε; Ἢ ἂν εἶστε καὶ «φιλελεύθεροι καὶ προοδευτικοὶ» θὰ ἐπιτρέψετε καὶ τὴν ἀποτέφρωσή του;

Ἐπιτρέψτε μας καὶ πάλι. «Πατέρες» μου, ἔπαψε νὰ ὑφίσταται στὴ συνείδηση καὶ στὸ νοῦ ἡ νηφαλιότητα; Ἀρνούμαστε πλέον λόγω ἀνθρωπαρέσκειας τὶς ἄκτιστες ἐνάργειες Τοῦ Θεοῦ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύσει τὸ ὀρθοτομεῖν; Τί ἀκριβῶς συμβαίνει; Κατορθώνουμε νὰ λάβουμε τώρα τὴν φοβερὴ ἐπιτίμηση καὶ ὑποτίμηση τοῦ Ἄπ. Παύλου ποῦ ἀπηύθυνε στοὺς Γαλάτες; (Γαλὰτ Γ΄1) ἢ θέλετε νὰ ξεγελάσετε τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους; Δὲν βλέπετε ὅτι ἐξευτελίζεσθε στὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ὅτι μὲ αὐτὰ τὰ «ἐν ὠμοφορίω» ἐγκλήματα, ἀποκτᾶτε ἐὰν ἤδη δὲν ἔχετε ἀποκτήσει κώλυμα ἱερωσύνης καὶ ἀρχιερωσύνης, ἀφοῦ ἡ ἀφαίρεση ζωῆς δὲν ἐπιτρέπει τὴν εἴσοδο ἐντός του ἱεροῦ βήματος;... Βλέπετε καὶ σκέπτεσθε τὶς συνέπειες ποῦ ἔρχονται ὡς πνευματικοὶ νόμοι ὅταν κανεὶς νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ παίζει «ἐν οὐ παικτοῖς»;

Δὲν ὁμιλοῦμε αὐτὴ τὴ στιγμὴ γιὰ τὸν πολιτικὸ λεγόμενο κόσμο καὶ γιὰ ὅσους διαθέτουν καὶ προσκυνοῦν τὸν «θεὸ Μαμωνά»... Ὁ καθένας ὅμως μπορεῖ νὰ ἐννοήσει ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς τί ἔχει νὰ συμβεῖ...

Ὥστε τὸ δῶρο τῆς ζωῆς δὲν εἶναι λοιπὸν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο; Τὰ ταλαίπωρα φτωχαδάκια δὲν θὰ μποροῦν τώρα οὔτε νὰ ἀρρωστήσουν; Δὲν φτάνει ποὺ ὅταν ζοῦν, ὡς ἄλλες βδέλλες τοῦ ὑλισμοῦ οἱ πλούσιοί τους ροφοῦν τὸ αἷμα, τώρα θὰ χάνουν καὶ αὐτὴ τὴ βιολογική τους ζωή;...

Στρέφουμε ὅμως τώρα μὲ θλίψη καὶ πόνο καρδιακὸ τὸν ἀδύναμο λόγο μας στὸ Ἁγιόνυμον Ὅρος καὶ κατ' ἐπέκτασιν στὶς Ἱερὲς μονὲς καὶ στὶς ἀδελφότητες τῆς Πατρίδος μας καὶ στὸν ὅπου γὴς Ὀρθόδοξο μοναχισμό. Πατέρες, Πατέρες ἅγιοι, «ὥρα ἠμᾶς ἐξ' ὕπνου ἐγερθῆναι». Πατέρες εὐλογημένοι, τυλιχτήκαμε τὸ τιμημένο ράσο, τὸ πολυτιμότερο βασιλικῶν χλαμύδων καὶ  πορφυρῶν αὐτοκρατορικῶν, ὄχι γιὰ νὰ φυλᾶμε τὰ κτίρια καὶ τὰ ντουβάρια. Οὔτε βεβαίως θὰ μᾶς ἐρωτήσει ἐν ἡμέρα ἐξόδου μας ὁ Δίκαιος Κριτὴς ἐὰν ἔγιναν οἱ ἐπισκευὲς τῶν κτιρίων σύμφωνα μὲ τὶς προδιαγραφὲς τοῦ Κέ.Δ.Α.Κ. καὶ τοὺς κανόνες τῆς πολεοδομίας. Ἀλλοίμονο ἐὰν ντυθήκαμε τὸ μέλαν ἔνδυμα γιὰ νὰ καταντήσουμε μετ' ὀλίγον φύλακες μουσείων καὶ ἀναπαραγωγοὶ τῶν φολκλόρ. Ἀνάθεμα ἐὰν ὁ θεῖος ἔρως θὰ μείνει σ' αὐτὲς τὶς σκιές, ποὺ ἐπιτέλους θέλοντας καὶ μὴ κάποτε θ' ἀφανιστοῦν. Ἀλλοίμονο ἐὰν οἱ προηγούμενοι Πατέρες ποὺ μᾶς παρέδωσαν τὴ σκυτάλη στὰ χέρια, διέπονταν ἀπ' αὐτὴ τὴν νόθα ἀντίληψη. Πατέρες εὐλογημένοι. Τούτη τὴ στιγμὴ ἡ ὑψηλὴ κορυφὴ τοῦ Ἄθω θὰ ἔπρεπε ν' ἀστράπτει καὶ νὰ βροντᾶ ἐν παρρησία ὡς ἄλλο Ὅρος Σινά. Νῦν, πίστις ἐστὶ τὸ κινδυνευόμενον, καὶ ἀθάνατες ψυχές, ἐν πνεύματι πλάνης πορεύονται πρὸς τὸ πλατὺ στόμα τοῦ Ἅδου... Αὐτὲς τὶς στιγμές, ὁλόκληρο τὸ Ἅγιον Ὅρος θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψη αὐτὴ τοῦ ἐλέγχου καὶ τῆς ὁμολογίας, ἕνα ζωντανὸ θυμιατήριον ποὺ θὰ καιγόταν εὐωδιαστὸ τὸ θυμίαμα τῆς ἀμωμήτου ὁμολογίας μας, τῆς παρρησίας καὶ τῆς ἀσυμβίβαστης ζωῆς μας...

Πατέρες, Ποιμένες καὶ Ἀρχιποιμένες. Ἂς μὴν πέσουμε στὴν παγίδα τῶν χρυσοποίκιλτων ἀμφίων καὶ τῶν ρωσικῶν φελονίων τὰ ὁποία καὶ κατέστρεψαν τελικῶς ὁλόκληρη αὐτοκρατορία...

Ἐπιτέλους, ἂς συνειδητοποιήσουμε (ἐὰν ὄντως πιστεύουμε) ὅτι θάττον ἢ βράδιον θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεό. Ὁ δὲ Θεὸς ἠμῶν «ἐστὶ πῦρ καταναλίσκον». 

Πατέρες, ἂς ἀποβάλλουμε ἔξωθέν της παρεμβολῆς τὸν ἀπαίσιο Ἰούδα ποὺ καιροφυλακτεῖ νὰ προδώσει ἔτι ἅπαξ τὸν Κύριόν της δόξης μέσω τῶν κανιβαλικῶν τούτων νομοθετημάτων.

Ἀνοίξατε ὦτα ψυχῆς τὲ καὶ καρδίας στὴν ἰσχνὴ φωνὴ τῶν ἁπλῶν καὶ πολὺ μικρῶν καὶ πτωχῶν συναδελφῶν σας.

Δὲν εἶναι πλέον καιροὶ γιὰ τίποτε ἄλλο, παρὰ γιὰ ἀγῶνες καὶ μάλιστα τί ἀγῶνες!

Διασαλπίζει ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ: «Ἐξεγείρατε τοὺς μαχητᾶς καὶ ὁ πραὺς ἔστω μαχητής». Καὶ πόσο μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ τὸν ἀκούσουν, ἐννοήσουν καὶ ἐφαρμόσουν τὸν λόγον τοῦτον ὅλοι, κυρίως ὅμως οἱ φερώνυμοί του προφήτου...

Βεβαίως, δὲν λησμονοῦμε ποτὲ ὅτι τὸν τελευταῖον λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεός, ὅπως θὰ σπεύσουν προφανῶς κάποιοι νὰ μᾶς παρατηρήσουν. Ναί, ἂλλ΄ἐὰν μένουμε μόνο σ΄αὐτὸ δίχως ἐμεῖς νὰ κάνουμε καὶ ὅ,τι περνᾶ ἀπὸ τὸ χέρι μας, ἤδη ἔχουμε πέσει μέσα στὴν καλοστημένη παγίδα τοῦ ἐχθροῦ. Διότι, ναὶ μὲν θὰ γίνει τοῦ Θεοῦ ὅπως πάντοτε καὶ τελικῶς θὰ νικήσει ὁ Θεός. Ὁπωσδήποτε αὐτὸ καὶ μόνο θὰ συμβεῖ. Ἀλλ' ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι ὑπάρχει καὶ ἡ κόλαση. Ἡ φρικτὴ κόλαση ποὺ περιμένει τοὺς ριψάσπιδες καὶ ὅσους θέλουν νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ τὸν κόσμο ἀρνούμενοι τὴν μετάνοια καὶ τὴν ὁμολογία.

Ἴσως καὶ πάλι ἐπισημάνει κανεὶς ὅτι μικρὴ εἶναι ἡ φωνή μας καὶ ἴσως, ἴσως κάποιος «καλοθελητὴς» ἐπαναλάβει τὸν πειρασμικὸ λόγο ὅτι «ἕνας κοῦκος δὲν φέρει τὴν ἄνοιξη». Ἀπαντοῦμε: Καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος  ἕνας ἦταν ὅταν ἔλεγχε καὶ στὸ τέλος φάνηκε ὅτι νικήθηκε. Φάνηκε ὅτι τὸ στόμα τοῦ ἔκλεισε. Νόμισαν ὅτι ἡ ἐλεγκτική του γλώσσα ἐσιώπησε. Ἴσως κάποιοι τότε  καὶ νὰ πίστεψαν ὅτι ἐθριάμβευσε ἡ καταραμένη Ἡρωδιάδα. Ναί, τοῦτο ὅμως συνέβη μόνο γιὰ λίγο. Διότι, ἂφ΄ ἑνὸς μέν, «ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀποτομή, οἰκονομία γέγονε τὶς θεϊκή, ἴνα καὶ τοῖς ἐν Ἅδη τοῦ Σωτῆρος κήρυξη τὴν ἔλευσιν», ἀφ' ἑτέρου δὲ ἡ φωνὴ τοῦ διὰ τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ (ἀφορισμοῦ) τοῦ ἀκούεται ἔκτοτε ὁλοένα καὶ ἰσχυρότερη ἀπὸ ποτέ.

Ἀκούεται μέχρι σήμερα καὶ θὰ διατρανώνει τὸν ἔλεγχό της ἕως τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ γιὰ πάντα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ ὅποιος ἀρνεῖται τὶς Εὐαγγελικὲς αὐτὲς ἀλήθειες, ὅποιος ἀποστρέφεται τὴν τελωνικὴ μετάνοια, ἂς ἑτοιμάζεται μετὰ τὸν θάνατό του, ἴσως μὰ

λίστα  καὶ προώρως, λόγω «ἐγκεφαλικοῦ του θανάτου», πρὸς συνάντηση τοῦ Ἡρώδη καὶ τῆς πόρνης του, μὲ ὁλόκληρο τὸν συρφετὸ τῆς κολάσεως, μεταξὺ δὲ τῶν ὁποίων «πρώτη θέση» κατέχουν οἱ δειλοὶ (Ἀποκάλ. ΚΑ΄ 8).

Ώ, Τίμιε Πρόδρομε, ἔνδοξε ἀρχηγὲ τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχικοῦ μας Τάγματος!

Ώ, μεγάλε κήρυκα τῆς ἀληθείας, φίλε καὶ Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ!

Δῶσε, Πρόδρομε ν' ἀφυπνιστοῦμε ἐμεῖς τὰ τέκνα σου καὶ χάρισε τὴν παρρησία σ' ὅσους ἀγαποῦν τὸν Κύριο. Τὸ θάρρος τῆς ὁμολογίας ὥστε, νὰ ὀρθοτομοῦν καὶ νὰ ἐλέγχουν. Νὰ κηρύττουν δὲ δίχως νὰ βλέπουν σὲ πρόσωπα ἀνθρώπων. Καὶ ἂν χρειαστεῖ, «ἕνεκεν ἀληθείας» καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν ποὺ ὡς ἀρνία ἄκακα σφαγιάζονται πλέον, νὰ δώσουν ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴν ζωή τους.

Ἀμήν.

        ΥΓ. Φυσικὰ ὁ λόγος μας, μᾶλλον θὰ λέγαμε ἡ ἀγωνία μας, ἀλλὰ συνάμα καὶ ἡ δικαία ἀγανάκτηση τῶν πιστῶν τὴν ὁποία καὶ μεταφέρουμε, δὲν στρέφεται σ΄ὁλόκληρο τὸ Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας καὶ σὲ ὅλους τους ἐπὶ γὴς Ἐπισκόπους καὶ γενικώτερα στὸ πανορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ πόνος καὶ ἡ ἀντίδρασή μας ἀπευθύνεται καὶ ἑστιάζεται κυρίως καὶ πρωτίστως σὲ ὅσους, γιὰ λόγους ποὺ οἱ ἴδιοι γνωρίζουν, ἔχουν εἴτε ἑκουσίως, εἴτε ἀκουσίως παρασπονδήσει καὶ συμβιβαστεῖ μὲ τὸ «ἀνάθεμα» τοῦ ἐγκεφαλικοῦ λεγομένου θανάτου καὶ τῶν μεταμοσχεύσεων τῶν ὀργάνων τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ,  μὲ ὅ,τι βεβαίως αὐτὸ συνεπάγεται...

Ὅμως, οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ ὅλη ὑπόθεση, Συνοδικῶ τῷ τρόπω, ἄμεσα νὰ τακτοποιηθεῖ. Νὰ τακτοποιηθεῖ ἁρμοδίως καὶ αὐθεντικῶς πρὸς ἄρσιν τοῦ μεγάλου σκανδάλου ποὺ ἔχει προκληθεῖ καὶ ταυτοχρόνως πρὸς ἐνημέρωση, διαφύλαξη καὶ σωτηρία πάντων τῶν ἀνθρώπων, ἰδιαιτέρως δὲ τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων ἀδελφῶν Του Κυρίου Ἰησοῦ, οἱ ὁποῖοι τώρα, ὅπως ἤδη τονίσαμε, πράγματι κινδυνεύουν...

Ἑπόμενο δὲ εἶναι τώρα καὶ ἀναμένεται στὸ ἀγώνα τοῦτο, ἀγώνα ὄντως ζωῆς καὶ θανάτου, νὰ συνδράμουν, μᾶλλον δὲ νὰ συστρατευθοῦν ὅλες οἱ ὑγιεῖς δυνάμεις τῆς κοινωνίας μας.

Πάντες οἱ ἔχοντες τὸν κοινὸν νοῦν καὶ πρὶν ἂπ΄ὅλα τὴν Χριστιανικὴ καὶ δὴ Ὀρθόδοξη συνείδηση. Ἀπὸ τοῦ πρώτου ἕως καὶ τοῦ ἐσχάτου. Ἀπὸ τὴν βάση ἕως καὶ τὴν κατὰ κόσμον κορυφὴ τῶν κοινωνικῶν οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Ἐκκλησιαστικῶν στρωμάτων.

Ἀπὸ τοῦ νῦν ἀποτελεῖ ἔγκλημα καὶ ἀνασταύρωση τοῦ Ἰησοῦ ἡ ἐπανάπαυση καὶ ἡ ὑποστήριξη στὰ ποικίλα ἐγκληματικὰ σχέδια.

Ἄρχ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος - Κόνιτσα

Email: ioil.konitsa@gmail.com