Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ (Γαλάτας Γ΄ 23 – Δ΄ 5)

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης πατήρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος, Ἱεροκῆρυξ Ι. Μητροπόλεως Δρ. Πώγ. & Κονίτσης e-mail: ioil.konitsa@gmail.gr

Ἡ Ἁγία του Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς καὶ πάνσοφος Αἰκατερίνα, μὲ τὴν ζωή της καὶ τὸ μαρτύριό της, ἀποδεικνύει αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ μὲ ἔμφαση Πνεύματος καταγράφει στοὺς Γαλάτες, μεταξὺ τῶν ἄλλων θεοπνεύστων ἀληθειῶν ὁ Ἀπόστολος Πάυλος.

Ὅτι δήλ. «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ, πάντες γὰρ ὑμεῖς εἰς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».Τώρα δὲν ὑπάρχει διάκριση μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, διότι ὅλοι διὰ τῆς ἑνώσεώς σας μὲ τὸν Χριστό, γίνατε ἕνας νέος ἄνθρωπος!

Τὸ νὰ τὸ λέμε σήμερα αὐτό, στὸν λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, ἀκούγεται ἐντελῶς φυσιολογικὸ (τουλάχιστον στὴ θεωρία). Ὅταν ὅμως ὁ Ἀπόστολος ἔγραφε τὸ κείμενο αὐτό, ἡ κατάσταση γιὰ τὶς γυναῖκες ἦταν περισσότερο ἀπὸ τραγική.

Ὁμολογουμένως, ὁ Χριστὸς κατήργησε τὴν δουλεία, ἐκήρυξε τὴν ἐλευθερία, κι ἐδίδαξε τὴν ἰσότητα τῆς γυναίκας πρὸς τὸν ἄνδρα. Τώρα, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία Τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν τὴν ἴδια...

ἀξία ὅλοι, καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. 

Χρειάζεται νὰ δοῦμε τὰ πράγματα στὴν πράξη; Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ ρίξουμε μία ἀντικειμενικὴ ματιὰ μέσα στὸν ροῦ τῆς παγκόσμιας Ἱστορίας. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ἀναγνώρισε τὴν ἀξία τῆς γυναίκας καὶ τῆς ἔδωσε τὴ θέση ποὺ τῆς ἔπρεπε. Τὴν ἐλευθέρωσε ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνύψωσε.

Μοναδικὸ βεβαίως καὶ ἀνεπανάληπτο φαινόμενο, μοναδικὴ προσωπικότητα ποὺ ξεπερνᾶ ὄχι μόνο ὅλους του ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἀγγελικὰ τάγματα, ὤς «Τιμιωτέρα τῶν χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», Αὐτὴ ἡ Ἁγνὴ Παρθένος, ἡ Κυρία Θεοτόκος! Αὐτὴ ἡ ὁποία προεφήτευσε γιὰ τὸν ἑαυτὸν τῆς ὄτι «... ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριούσι μὲ πᾶσαι αἳ γεννεαὶ» (Λούκ. Ἃ΄ 48). Καὶ φυσικὰ αὐτὸ ὡς παγκόσμια πλέον εὐλογία πραγματοποιεῖται καὶ θὰ συνεχίσει νὰ πραγματοποιεῖται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο ἀκαταπαύστως. Ὄντως, μοναδικὸ τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου  ποὺ κάνει τὸ νοῦ τοῦ πιστοῦ νὰ ἰλιγγιᾶ ἐνώπιόν Της καὶ μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ ἀλλὰ καὶ βαθυτάτη κατάνυξη νὰ μέλπει, ὅσο τὸ δυνατὸν τὰ μεγαλεία Της!

Ἀλλά, μέσα στὴν εὐλογημένη παράταξη καὶ στὶς ἱερὲς στρατιὲς τῶν παρθένων γυναικών, ἐξέχουσα θέση κατέχει καὶ ἡ σημερινὴ ἑορταζομένη ἁγία. Ἡ μεγαλομάρτυς καὶ πάνσοφος Αἰκατερίνα. Τόσο μὲ τὴν σοφία της, ὅσο καὶ μὲ τὴν ἁγνότητά της τὴν ἀπαστράπτουσα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἠρωϊκὸ τῆς ἀγώνισμα, τὸ μαρτύριο, ἐδόξασε τὸν Χριστὸ καὶ κατετρόπωσε τοὺς δαίμονες, ἐξευτελίζοντας συνάμα καὶ τὰ ἀπαίσια ὄργανά τους. Τοὺς βλάσφημους καὶ εἰδωλολάτρες τυρράνους, τοὺς ὁποίους σθεναρῶς ἀντιμετώπισε καὶ κατενίκησε.

Ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἠρωϊκὲς μορφὲς τῶν μαρτύρων καὶ ὁσίων γυναικών, πρωτίστως δὲ ἀπὸ τὸ Πανάγιο  πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐμπνέονται σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ ὅσες νέες ἢ καὶ ὥριμες γυναῖκες, ἀρνοῦνται τὰ «τοῦ κόσμου ἠδέα» καὶ ἀποφασίζουν αὐτοβούλως καὶ μὲ ἐνθουσιασμὸ νὰ ἐκλέξουν τὴν «ἀγαθὴν μερίδα»! Νὰ στοχεύσουν στὰ ὑψηλὰ καὶ τελικῶς ν' ἀφιερωθοῦν, ψυχὴ τὲ καὶ σώματι στὸν παρθενικὸ βίο καὶ στὴν (ἀσύληπτη γιὰ τὸν κόσμο) ζωὴ τῆς συνειδητῆς μετανοίας, γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν δόξα τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ!

Αὐτὲς πράγματι οἱ ὑπάρξεις  μὲ τὴν εὐλογημένη τοὺς ζωή, τόσο τὴν θεωρητική, ὅσο καὶ κυρίως τὴν πρακτική, δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ τὴν μητέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἐξευτελίζοντας ταυτοχρόνως, μὲ τὸν ἀγώνα τῆς ταπεινώσεως τὸν Βελίαρ καὶ τὰ διεστραμμένα ὄργανά του.

Βεβαίως, θὰ ἦταν παράλειψις ἐὰν στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν σημειώναμε καὶ δύο ἀλήθειες γιὰ τὴν γυναίκα ποὺ ἀκολουθώντας τὸ θέλημα Τοῦ Θεοῦ, ἀποφασίζει νὰ βιώσει τὴν κατὰ φύσιν ζωή, δήλ. τὸν εὐλογημένο ἀλλὰ καὶ δύσκολο γάμο. Τὴν ζωὴ τῆς πολυτεκνίας ἀλλὰ καὶ τῆς εὐτεκνίας. Πρόκειται περὶ αὐτῶν τῶν γυναικὼν ποὺ ἀπὸ τὴν ἐφηβικὴ ἡλικία ἔχουν ὡς σύνθημα ζωῆς: «ἁγνὲς μέχρι τὸ γάμο καὶ τίμιες ἕως τὸν θάνατο»!

Θὰ ἐρωτήσουν τώρα ἴσως ὁρισμένοι. Πρὸ Χριστοῦ, δὲν ἔφερε ἀνθρώπους στὸν κόσμο ἡ γυναίκα; Βεβαίως, ἀλλὰ μητέρα γινόταν σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις. Γεννοῦσε μὲν παιδιά, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε νὰ τὰ προστατεύσει, ἀφοῦ ὁ ἄνδρας εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ τὰ πετάξει, καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν γυναίκα. Δυστυχῶς φίλοι μου, ἡ ἀμείλικτη ἱστορικὴ πραγματικότητα μᾶς διδάσκει ὅτι στὸ σημεῖο αὐτό, ὁ ἄνδρας ἔκανε ἀνυπολόγιστη χρήση αὐτοῦ του τραγικοῦ «δικαιώματός» του.

Ἡ Χριστιανὴ τώρα σύζυγος καὶ μητέρα, ἔχει πρότυπό της τὴν Παναγία μας. Τὴν μητέρα τοῦ Κυρίου μας ἡ ὁποία ὡς Μητροπάρθενος, ἀνέθρεψε τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου. Τὸν Κύριο Ἰησοῦ. Πρώτη λοιπὸν ἀπ' ὅλες τὶς μητέρες, ἡ Παναγία μας! Αὐτὴν ὁ Θεὸς κατέστησε πρώτη μητέρα τοῦ κόσμου, φέροντας στὸν κόσμο τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ, καταστώντας τὴν ὑπερευλογημένη ὕπαρξή της, κλίμακα, διὰ τῆς ὁποίας ἦλθε ὁ Θεὸς στὴν γῆ καὶ ἀνερχόμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι στὸν οὐρανό.

Θέλουμε τώρα νὰ δοῦμε τέτοια παραδείγματα ἁγιότητας, παραδείγματα ἱερῆς συζυγίας καὶ ἁγίας μητρότητας; Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ ρίξουμε μία ματιά, στοὺς βίους ποὺ μᾶς παρουσιάζουν τὰ συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ οἱ ἔνδοξες καὶ ἡρωικὲς μητέρες τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἐμμέλεια, Νόνα  καὶ Ἀνθοῦσα. Οἱ μορφὲς αὐτὲς θὰ σελαγίζουν ἀκαταπαύστως στὸν Χριστιανικὸ καὶ πολιτισμένο κόσμο καὶ θὰ προβάλλουν μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες χριστιανὲς μητέρες, ὅπως ἡ Ἁγία Μόνικα, ὡς αἰώνια πρότυπα γιὰ ὅσες γυναῖκες ἀκολουθοῦν τὸν τίμιό της Ἐκκλησίας μᾶς γάμο, δήλ. τὴν κατὰ φύσιν ζωή.

Διευκρινίζουμε τὸν ὄρο «κατὰ φύσιν ζωή», διότι ὁ βίος τῆς ὁλοκληρωτικῆς παρθενίας καὶ ἀφιερώσεως, ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ καὶ ἀσύλληπτη γιὰ τὸν μακράν του Θεοῦ κόσμο «ὑπὲρ φύσιν ζωή». Τὴν κατάσταση αὐτὴ ὅπου τὸ «ἀδύνατον φύλλο» καθίσταται συνόμιλον τῶν Ἀγγέλων, ὅπως ἀκριβῶς βλέπουμε στὴν προσωπικότητα τῆς ἁγίας Αἰκατερίνας, ἡ ὁποία μετὰ τὸ μαρτύριό της, διακονήθηκε θαυμαστῶς ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους ποὺ μετέφεραν τὸ τίμιο σκήνωμά της, μετὰ  τὸ θάνατό της, σὲ ὑψηλὴ κορυφὴ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ!  Σήμερα, στὴν εὐλογημένη ἔρημό του Σινᾶ (εὐχὴ καὶ προσευχή μας νὰ ἑξανθίσει ἔτι ἅπαξ ὡς κρίνον), ὅπου καὶ τὸ αἰώνιο Φρούριο – Μοναστήρι τῆς ρωμιοσύνης, ἐκλεκτὲς ψυχὲς λατρεύουν τὸν Τριαδικὸ Θεό, ἀποδεικνύοντας ὅτι καὶ ἡ δική μας ἐποχὴ ἔχει νὰ ἐπιδείξει τὰ ἐπίζηλα διαμάτια τῆς χάριτος. Ώ, ναί! Καὶ  ἡ δική μας πτωχὴ καὶ ταλαίπωρη, ἐποχή, ἀναθρέφει «ἀνθρώπους ἐπουρανίους καὶ ἀγγέλους ἐπιγείους»! Ἀνθρώπους, ποὺ μὲ τὶς θερμὲς προσευχὲς καὶ τὰ καυτὰ δάκρυα τους «συνέχουν τὸν κόσμον»!

Ἂλλ΄ ἀδελφοί μου, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὑπὲρ φύσιν καὶ τὴν κατὰ φύσιν ζωὴ ποὺ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιλέξει καὶ νὰ φθάσει καὶ στὴν ἁγιότητα ἀκόμα, ὑφίσταται δυστυχῶς, καὶ ἡ λεγόμενη «παρὰ φύσιν» ζωή, κατὰ τὴν ὁποία ἡ γυναικεία προσωπικότητα (φυσικὰ καὶ ἡ ἀνδρικὴ) ἐξευτελίζεται καὶ  καταντᾶ χειρότερη καὶ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἄλογα ζῶα.

Καίτοι κινδυνεύουμε νὰ μολύνουμε τὴν ὄμορφη ἀτμόσφαιρα ποὺ ἔχουν δημιουργήσει ἡ ὑπὲρ φύσιν καὶ κατὰ φύσιν ζωή, καὶ νὰ ἀηδιάσουμε, μετὰ τὴν περιπολία τοῦ νοῦ μας στὸ Ὅρος Σινὰ καὶ στὰ πανάγια ἐν γένει προσκυνήματα, ἀγγίζοντας ἁπλῶς καὶ μόνο τὴν καταβόθρα τῆς κολάσεως τῆς παρὰ φύσιν ζωῆς, ἐντελῶς συνοπτικὰ ἐπιβάλλεται νὰ ὑπογραμμίσουμε τοῦτο. Σὲ παρὰ φύσιν ζωή, δήλ. σὲ «βίον ἀβίωτον» καταντοῦν τὴν ταλαίπωρη γυναίκα τὰ λεγόμενα «φιλελεύθερα φεμινιστικὰ- ἀθεϊστικὰ» κινήματα, τὴν ὁποία, ἀπὸ εἰκόνα Θεοῦ τὴν μετατρέπουν ἀφ' ἑνὸς σὲ μία μηχανὴ ἁμαρτίας καὶ ἡδονῆς, ἀφ' ἑτέρου σὲ μία Μήδεια ποὺ σκοτώνει τὰ παιδιὰ τῆς μέσω τῶν (ἐλεύθερων, πρὸς ἐντροπὴν τοῦ δῆθεν πολιτισμένου κόσμου), καταραμένων ἐκτρώσεων.

Ἀλλοίμονο δὲ στὶς νέες γυναῖκες ἢ καὶ στὶς μεγαλύτερες ποὺ θὰ παρασυρθοῦν καὶ θὰ συληφθοῦν στὰ δαιμονικὰ αὐτὰ δίχτυα τῆς ἀποστασίας τὰ ὁποία ἐξυφαίνονται καὶ ἁπλώνονται ἀπὸ τὶς φοβερὲς καὶ σκοτεινὲς δυνάμεις τῶν ἀντιχρίστων. Τρισαλλοίμονο δὲ στὰ ἀφελέστατα αὐτὰ ὄντα ποὺ θὰ πιστέψουν ὅτι μὲ αὐτὴ τὴ δῆθεν ἀπελευθέρωση, δήλ. τὴν χειρότερη σκλαβιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ ὑποστεῖ ὁ ἄνθρωπος, θὰ κατακτήσουν τὰ δικαιώματα τὰ ὁποῖα τοὺς ἀνήκουν. (Ὄντως οἱ περιπτώσεις αὐτές, ἂν μὴ τί ἄλλο, χρειάζονται δάκρυα καὶ στεναγμούς. Τὰ ταλαίπωρα αὐτὰ πλάσματα, προγεύονται ἀπὸ τώρα τὴν αἰωνιότητα τῆς κολάσεως ποὺ ἀναμένει τοὺς ἀμετανόητους ἁμαρτωλούς...

Ἀλλά, δόξα τῷ Θεῶ, (καὶ γιὰ νὰ φύγουμε ἐπιτέλους ἀπὸ τὴν ἠθικὴ δυσωδία τοῦ ψευδοφεμινισμοῦ, μᾶλλον τοῦ δαιμονισμοῦ), δόξα τῷ Θεῶ, «δεινόν, βέβαια ἡ ραθυμία – ἁμαρτία, μεγάλη ὅμως ἡ μετάνοια»!

Ἀδελφοί μου, ἐπάνω στὸ θέμα αὐτὸ περὶ τοῦ εὐλογημένου τρόπου τῆς ὑπὲρ φύσιν καὶ κατὰ φύσιν ζωῆς, θὰ μποροῦσαν νὰ γραφτοῦν σελίδες ὁλόκληρες. Καὶ ὄντως, τόμοι ὁλόκληροι ἔχουν γραφεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους της πίστεώς μας, καὶ θὰ γράφονται ἕως τὸ τέλος τῶν αἰώνων κείμενα, μέσω τῶν ὁποίων θὰ ὑμνεῖται τόσο ἡ γυναικεία ἁγνότητα, ἡ ἀγωνιστικότητα καὶ ἀσκητικότητα μὲ τὴν ἀληθινὴ ἱεραποστολικὴ βιωτή, ὅσο καὶ ἡ τίμια συζυγία μὲ τὴν εὐλογημένη καλλιτεκνία. Διηνεκῶς θὰ τίθεται τὸ ἐρώτημα σ' ὅσους ἀρνοῦνται τὰ ὕψη τῆς ἁγιότητος στὰ ὁποῖα ἀναβιβάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴ γυναικεία φύση. Ποῦ καὶ πότε φάνηκε ἔξω του Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, τέτοιο καὶ τόσο πλῆθος, τέτοιο «νέφος» μαρτύρων, ὁσίων, μυροφόρων καὶ ἱεραποστόλων;

Ἐρωτοῦμε. Ποιὸ ἄλλο σύστημα φιλοσοφικό, κοινωνικό, πολιτικὸ ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο μπορεῖ νὰ μᾶς ἐπιδείξει μία ἁγία ὡς τὴν ἁγία Αἰκατερίνα; Ποῦ ἀλλοῦ μποροῦμε νὰ βροῦμε Παρασκευές, Βαρβάρες, Φαβιόλες ἢ ἕνα συνδυασμὸ αὐθεντικοῦ μοναχοιεραποστολικοῦ βίου ὅπως ἡ Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, γιὰ νὰ σταθοῦμε δειγματοληπτικῶς μόνο σ' αὐτὰ τὰ πολύπλευρα διαμάντια τῆς χάριτος;

Ἀλλ' ἂς μὴν ψάχνουμε φίλοι μου. Ἂς μὴ χάνουμε τὸν καιρό μας, διότι ποτὲ καὶ πουθενὰ δὲν θὰ βρεθοῦν τὰ ὕψη αὐτὰ στὰ ὁποῖα ὁ Χριστὸς ἀνυψώνει τὴν γυναίκα, ὅταν αὐτὴ βεβαίως ἀφήσει τὴν καρδιά της νὰ πυρποληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν ἀνήμπορο καὶ ὄχο μόνο, ἀδελφό!

Ὥστε ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας του, ἀποδεικνύει ὄχι μόνο ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι ἴση μὲ τὸν ἄνδρα ἀλλὰ δύναται νὰ γίνει παράδειγμα ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος, προσφορᾶς καὶ θυσίας, ὄχι μόνο στὸν κοινωνικό της περίγυρο καὶ στὴν γενιά της, ἀλλὰ νὰ περάσει καὶ σ' αὐτὸν τὸν πνευματικὸ χῶρο καὶ χρόνο δήλ. στὴν ἁγιότητα. Νὰ γίνει ἁγία!

Εἴθε οἱ νέες γυναῖκες νὰ συγκινηθοῦν καὶ νὰ ἐμπνευσθοῦν ἀπὸ τὶς τόσες καὶ τόσες προσωπικότητες ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ ἂν δὲν ἐπιλέξουν ὅπως ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα νὰ ἀφιερωθοῦν ψυχὴ τὲ καὶ σώματι ὡς νύμφες Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο φυσικὰ εἶναι τὸ ἀνώτερο γιὰ μία γυναίκα, νὰ τιμήσουν ὅμως ὅπως ἀκριβῶς διδάσκει ἡ πίστη μας τὸν εὐλογημένο γάμο.