Ἡ ΝΕΤ ξεπέρασε τὴν ἀθλιότητα, ἀκολουθώντας τὸ πνεῦμα… Ρεπούση

Κυριακὴ νωρὶς τὸ μεσημέρι, στὴν κρατικὴ τηλεόραση (ΝΕΤ) ἔπαιξε ἡ ἱστορικὴ ἐκπομπὴ «Ἀνταλλαγὲς πληθυσμῶν στὸν 20ο αἰώνα». Καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐκπομπή, ἦταν ἕνα ἀκόμη λιθαράκι στὴν λειτουργία τῆς προπαγάνδας ὑπὲρ τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, ἀφοῦ ξεδιάντροπα παρουσιάστηκαν «ἀπόψεις» μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐπιχειρήθηκε ἀκόμη μία στρέβλωση τῆς ἀλήθειας, ἐνῶ ὑλοποιήθηκε ἀκόμη μία ὕβρις γιὰ ὅλους ἐκείνους τοὺς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ ἔγιναν διαχρονικὰ θύματα τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης καὶ φιλίας.

Ἡ αἰσχρότητα τοῦ γνωστὴ καθηγητὴ Βερέμη, ἀποτυπώθηκε ὅταν στὴν ἐκπομπὴ τῆς κρατικῆς τηλεόρασης, ἰσχυρίσθηκε –μὲ ἀπολύτως φυσιολογικὸ ὕφος- πὼς «τὸ 1923 μὲ βάση τὴ Συνθήκη τῆς Λοζάνης ἔγινε μία ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν, κατὰ τὴν ὁποία 500 χιλιάδες τοῦρκοι τῆς Ἑλλάδας ἀντηλλάγησαν μὲ 1.200.000 περίπου Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας»…! Ὁ καταγεγραμμένος ἀνιστόρητος καθηγητής, προφασιζόμενος τὴν Συνθήκη τῆς Λοζάνης, προσπάθησε νὰ ἀπενοχοποιήσει τὴν ἐκδίωξη καὶ τὶς σφαγὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τοὺς νεοτούρκους. Μόνο πού, ὁ –ἐπαναλαμβάνουμε- ἀνιστόρητος Βερέμης, προφανῶς ἠθελημένα ἀγνόησε ὅτι ἡ συνθήκη τῆς Λοζάνης ὑπογράφηκε τὸ...

1923, ἐνῶ οἱ σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἔγιναν τὸ 1922. Μικρὴ λεπτομέρεια, γιὰ τὸν ἴδιο, ποὺ ὅμως προδίδει τὸ «ἱστορικό του ἔνστικτο».

Ἂν καὶ ὁ Βερέμης εἶναι γνωστὸς γιὰ τὴν ἰδεοληψία του σὲ ὁτιδήποτε ἀφορᾶ τὴν ἱστορία τῆς Ἑλλάδας, πραγματικὴ ἔκπληξη ἦταν ἡ παρουσίαση τῆς κατάπτυστης τηλεοπτικῆς προπαγανδιστικῆς ἐκπομπῆς ἀπὸ τὴ ΝΕΤ (κρατικὴ τηλεόραση), ἡ ὁποία φαίνεται πὼς μὲ τὴ νέα διοίκησή της ἀρχίζει νὰ συμπλέει μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Βερέμη, Ρεπούση καὶ τῶν ὑπολοίπων νεωτεριστῶν (μήπως ὑπάρχει σχέση μὲ τό… νεοτοῦρκος;) ἱστορικῶν, ποὺ ἀνατρέπουν ἱστορικὰ γεγονότα, προσβάλουν τὴ μνήμη νεκρῶν καὶ ἐπιμένουν στὴν διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας, ὅπως αὐτὴ καταγράφηκε ἀπὸ ξένους διπλωμάτες ποὺ τὴν ἐπίμαχη χρονικὴ περίοδο (1922) ὑπηρετοῦσαν στὴν Σμύρνη.

Ἡ (ἂν)ἠθικὴ σύμπλευση τῆς κυβέρνησης Σαμαρὰ μὲ τὶς ἰδεοληψίες καὶ τοὺς ἐκτρωματικοὺς ἱστορικοὺς ποὺ ἐργάζονται ἀφειδῶς πρὸς τὴν κατεύθυνση διαγραφῆς τῶν ἐγκλημάτων κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ, μπορεῖ νὰ γίνεται μέσα στὰ πλαίσια τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, ὅμως ἀποτελεῖ ἁπτὸ παράδειγμα τῆς «τάσης» ποὺ διαφαίνεται πὼς ὑπάρχει στὸ ἐσωτερικό της κυβέρνησης Σαμαρά, ἡ ὁποία καὶ θέλει νὰ ἰσοπεδώσει τὴν ἱστορία γιὰ νὰ δικαιώσει τοὺς σφαγεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Δυστυχῶς, ἡ συμμετοχὴ τῆς κρατικῆς τηλεόρασης, ἐπιβεβαιώνει πὼς δὲν ἔχουμε πτωχεύσει οἰκονομικά, ἀλλὰ ἡ πραγματικὴ πτώχευση τῆς χώρας εἶναι πρώτιστα ἠθικὴ καὶ στὴ συνέχεια πολιτική.