We blame you

τοῦ Ἀλκινόου Ἰωαννίδη
We blame you, you know, μοῦ εἶπε ἕνας Ἄγγλος στό Λονδίνο. Ἐννοοῦσε πώς οἱ Ἕλληνες κάνουμε ζημιά στίς οἰκονομίες τῶν ἄλλων χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Μέ τήν κυκλοφορία τῆς συλλογῆς “Local Stranger” στό ἐξωτερικό, θά πέφτω συχνά πάνω σέ τέτοιου εἴδους ἀτάκες ξένων δημοσιογράφων.  Τί νά ἀπαντήσω; Τί νά τοῦ πῶ; Πῶς οἱ ἀποικιοκράτες παπποῦδες του συμπεριφέρονταν στούς Κύπριους δικούς μου σάν νά ἦταν ζῶα, ἐπειδή ἦταν βοσκοί καί δέν εἶχαν μπάτλερ; Πῶς ἡ βασίλισσά του, αὐτή ἡ γιαγιά μέ τά καταπληκτικά καπέλα, ὅταν ἦταν νέα ὑπέγραφε μέ τό χέρι τῆς θανατικές καταδίκες παιδιῶν 19 καί 20 χρονῶν ποῦ πάλευαν νά ἐλευθερώσουν τόν τόπο τους; Νά τοῦ πῶ γιά τήν ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας του, πού τεχνητά προκάλεσε τό μίσος μεταξύ τῶν Ἑλληνοκυπρίων καί τῶν Τουρκοκυπρίων, ἄνοιξε μέ τό ζόρι τήν ὄρεξη στήν Τουρκία γιά τήν Κύπρο καί μέ τή βοήθεια τῆς ἀστείρευτης δικῆς μας ηλιθιότητας δημιούργησε τό Κυπριακό πρόβλημα, μέ χιλιάδες νεκρούς, ἀγνοούμενους καί...

πρόσφυγες;

Νά τοῦ πῶ γιά τόν ἐμφύλιο ἐδῶ στήν Ἑλλάδα καί γιά τόν ρόλο ποῦ ἔπαιξε ἡ ἐξωτερική πολιτιτική τῆς χώρας του; Γιά τή σύμπραξη μέ τούς ἡττημένους Γερμανοτσολιάδες καί...

κάθε λογῆς δοσίλογους ἐναντίων ὅσων ἀγωνίστηκαν γιά τήν ἐλευθερία στό βουνό; Γιά τό πῶς ἐκμεταλλεύτηκαν τήν ἐγκεφαλική σκλήρηνση καί τόν ἐπαρχιωτισμό της ἐδῶ κομμουνιστικῆς ἡγεσίας προκειμένου νά ξεφορτωθοῦν μία καί καλή τό πιό δημιουργικό καί ἀλτρουιστικό κομμάτι τῆς χώρας; Πῶς ἀπό τότε ἐπικράτησαν ἐδῶ οἱ βολεψάκιδες, οἱ παρτάκιδες καί οἱ ἑλληνάρες χωρίς Ἑλλάδα – αὐτοί ποῦ ὅταν λένε «ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου» ἐννοοῦν στήν καλύτερη περίπτωση «ἀγαπῶ τόν ἑαυτό μου» ἤ ἀκόμα «μισῶ ὅλους τους ἄλλους» - φέρνοντας τή χώρα σήμερα στήν καταστροφή; 

Ἄς μή μιλήσω γιά τή Γερμανία, μή σᾶς κουράζω μέ τά αὐτονόητα...

“We blame you!” Ἔλα τώρα Robert, behave yourself νά ποῦμε, μήν κάνεις σάν παιδί! Κι ἐγώ σᾶς κατηγορῶ ἅμα εἴν’ ἔτσι.

Οἱ ἑταιρεῖες καί οἱ κυβερνήσεις σᾶς ἀνέθρεψαν καί στήριξαν τή διαφθορά μας, προκειμένου νά μᾶς πουλήσουν σέ διπλή τιμή τά ἄχρηστα, μισοχαλασμένα ὄπλα, τά φάρμακα καί τίς τηλεπικοινωνίες τους. Ἔστησαν Ὀλυμπιάδες. Ἡ δική μας κόστισε διπλάσια ἀπό τοῦ Σίδνευ, τό εἶπε τότε ὑπουργός μας, ὑπερήφανος, σέ ξένο κανάλι. Κι ὅταν ρωτήθηκε ὁ ὑπουργός στή συνέχεια: «Ἐννοεῖτε πῶς αὐτά πληρώνονται μέ ξένα κεφάλαια;» ἀπάντησε παρεξηγημένος (ἔχουμε καί μία ἀξιοπρέπεια!), «Ὄχι! Ἀποκλειστικά μέ δικά μας χρήματα. Θά μάθουμε πόσα ἀκριβῶς μετά τό πέρας τῶν ἀγώνων»! Τά πλήρωσε τό κράτος, δηλαδή ἐμεῖς, δηλαδή τά ἐγγόνια μας. Κι ἐμεῖς φωνάζαμε «Ζήτω» καί «Γεια». Καί στήναμε ὡραῖες τελετές ἔναρξης καί λήξης. Γραφεῖο τελετῶν!

“We blame you!” Καί οἱ δύο παπποῦδες μου σκοτώθηκαν στόν πόλεμο. Δέν ἄκουσα ποτέ τούς γονεῖς μου πού μεγάλωσαν πάμφτωχοι καί ὀρφανοί, οὔτε τίς πρόσφυγες, χῆρες γιαγιάδες μου νά κατηγοροῦν συνολικά τους Γερμανούς, τούς Ἄγγλους, τούς Τούρκους ἤ τούς Βούλγαρους. Εἶχαν μία σιωπή, μία βαθιά γνώση πώς ὁ ἄνθρωπος, ἀπό ὅπου καί ἄν κατάγεται, κρύβει μέσα τοῦ τόν ἄγγελο μά κρύβει καί τό θηρίο. Τό ταΐζει κρυφά, τό κρύβει πίσω ἀπό χαμόγελα καί ἀνέξοδες καλοσύνες, τό καταπιέζει ὅταν ἐνοχλεῖ τήν καθημερινότητα καί τό ἐλευθερώνει ὅποτε οἱ συνθῆκες τό ἐπιτρέπουν. Ἐκτός κι ἄν ἡ καλλιέργεια καί ἡ ἠθική του ὑπερισχύσουν. Μά, νά ἀνοίξω φιλοσοφική συζήτηση;

Ὄχι. Τότε; Ἄς πάω στά «ἐπουσιώδη». Νά πῶ γιά τίς ἀηδίες ποῦ ἡ δική σας show-business μᾶς πούλησε δεκαετίες τώρα; Γιά τόσες ἀνοησίες τῆς πόπ, τῆς ρόκ καί τῶν «charts» ποῦ μᾶς τάισαν μέ τό ζόρι; Ποῦ γιά κάθε τραγούδι τῆς προκοπῆς ἀναγκαστήκαμε νά ἀγαπήσουμε κι ἕνα σακί σκουπιδοτράγουδα καί νά συνδέσουμε τίς ἐφηβεῖες καί τίς ζωές μας μαζί τους; «Καί τί μέ νοιάζει, θά μοῦ πεῖ, ἄν ἐσύ ἔχαφτες τίς ἀηδίες πού σου πουλοῦσαν οἱ δισκογραφικές καί τά ραδιόφωνα; Ἄς μήν τίς ἄκουγες. Εἶναι ἀνάγκη νά σᾶς φταῖνε πάντα οἱ ἄλλοι;»

Καλά, θά πῶ γιά τά δικά μας: Ἔχεις δίκιο Robert, ὅτι κι ἄν πεῖς λίγο εἶναι. Ἡ πρώτη μας βουλή εἶχε μέσο ὄρο 200 βαφτιστήρια ἀνά βουλευτή. Ἤμασταν χαλασμένοι ἐξ ἀρχῆς. Ὁ ἐμφύλιος μεταξύ τῶν Ἑλλήνων κατά τήν ἐπανάσταση στοίχησε περισσότερους νεκρούς ἀπ’ ὅτι ὁ ἀγώνας ἐνάντια στούς Ὀθωμανούς. Βαφτίσαμε τόν Ἰταλό Καποδίστρια Ἕλληνα καί μετά τόν σκοτώσαμε γιατί δέν εἶχε τά κουσούρια μας. Ὅσο αἷμα κι ἄν χύσαμε, ὅσους Θούριους κι ἄν ψάλαμε, ὅσες ἡρωικές Ἐξόδους κι ἄν ἐπιχειρήσαμε, τελικά ἐσεῖς μᾶς κάνατε κράτος, γιά νά κάνουμε τίς δουλειές σας. Τό ἕνα ἀπό τά τρία πρῶτα κόμματα τῆς νέας μας χώρας, αὐτό πού οὐσιαστικά ἐπικράτησε, λεγόταν «Ἀγγλικό». Αὐτό τά λέει ὅλα. Ποιά ἰδεοληψία μᾶς ἔκανε νά πιστέψουμε πῶς μποροῦμε νά σηκώσουμε κεφάλι; Χάσατε εὐγενῆ παιδιά ἐδῶ Robert, τό ξέρω. Ποιητές, οὐτοπιστές, ὀξφορδιανούς ἀρχαιογνῶστες, ἔφηβους φιλέλληνες, Ἕλληνες ἐξ ἀναγνώσεως, Πλατωνιστές ὅταν κανείς δέν εἶχε ἀκούσει γιά Πλάτωνα στά λημέρια μας γιά αἰῶνες. Ἐμεῖς ἤμασταν ἀναλφάβητοι Ἀρβανίτες, Βλάχοι, Τουρκόγυφτοι, Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Σλαβομακεδόνες, Τσάμιδες. Ἐσεῖς βυθίσατε στό Ναβαρίνο, ἐσεῖς μᾶς δώσατε κράτος, ἐσεῖς μᾶς κάνατε Ἕλληνες. Ἐμεῖς ἁπλῶς κερδίσαμε τό κύπελο στό ποδόσφαιρο καί βγήκαμε νά δείρουμε Ἀλβανούς.

Μπά, ὄχι, αὐτά τά λέμε μεταξύ μας, δέν εἶναι γιά ν’ ἀκούγονται παραέξω, μετατρέπονται αὐτομάτως σέ ὑπερβολές καί σέ ψέματα ὅταν βγαίνουν ἀπ’ τό σπίτι. Θά τοῦ πῶ ἄλλα:

Μή νομίζεις πώς περνούσαμε ζωή καί κότα τόσα χρόνια Robert! Δέν ἦταν παράδεισος τό νά κοιμᾶσαι σέ ράντζο στό διάδρομο, ἐγχειρισμένος. Οὔτε τό νά εἶσαι ἄτομο μέ ἀναπηρία καί νά σού εἶναι ἀδύνατον νά κινηθεῖς στίς πόλεις μας. Οὔτε τό νά πληρώνεις «περαίωση» στήν ἐφορία, θεωρούμενος ἀπατεώνας ἐξ ὁρισμοῦ. Οὔτε τό νά ὁδηγεῖς καί νά πεθαίνεις στούς δρόμους μας. Οὔτε τό νά γεννᾶς μέ καισαρική γιά νά βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω ὁ μαιευτήρας καί νά ταΐζει γάλα σκόνη τό παιδί σου γιά νά πάρει προμήθεια. Οὔτε τό νά μή βρίσκεις τό δίκιο σου στά δικαστήρια. Οὔτε τό νά κυβερνιέσαι ἀπό ὅσους μᾶς κυβέρνησαν. Οὔτε τό νά ζεῖς στήν ἀσχήμια ὅπου ὁ καθένας ἔχτιζε ὅτι νά ‘ναί ὅπου νά ‘ναί. Οὔτε τό νά εἶσαι παιδί χωρίς παιδεία καί χωρίς χρόνο, μέ πέντε ἰδιαίτερα τή μέρα, μέ ἄγχος καί κατάθλιψη. Οὔτε γέρος χωρίς οὐσιαστική περίθαλψη καί σύνταξη, νά περιμένεις νά πεθάνεις μπροστά στήν τηλεόραση. Οὔτε καί τό νά εἶσαι Αἰγυπτιώτης, Κύπριος, Μικρασιάτης, Ἠπειρώτης, Ἴμβριος ἤ Πόντιος ἦταν πάντα εὐχάριστο. Γι’ αὐτό μή λές πώς γλεντούσαμε τή ζωή μᾶς τόσα χρόνια μέ δανεικά. Τά δανεικά τά ἔδιναν οἱ διαφθορεῖς τῶν κυβερνήσεων καί τῶν ἑταιρειῶν σου καί τά ἔτρωγαν οἱ διεφθαρμένοι δικοί μας δικοί τους. Καί θησαύριζαν οἱ δυνατοί μέσα ἀπ’ τή μιζέρια καί τόν ἐξευτελισμό μας καί σήμερα θέλουν κι ἄλλο.

Τώρα, τό πῶς γίνεται αὐτή ἡ πλούσια καί ἀδιάφθορη χώρα σου, ἐνῶ ρούφηξε τό αἷμα ἀποικιῶν τόσα χρόνια, νά χρωστᾶ κι αὐτή, τό γιατί σου κόβονται οἱ παροχές στήν παιδεία, οἱ κοινωνικές ἀσφαλίσεις, οἱ μισθοί καί ἡ πρόνοια, τό γιατί ἔχεις χρόνια τώρα ἄστεγους κάτω ἀπ’ τίς γέφυρες, πεινασμένους στό δρόμο καί ἀναλφάβητους τό 2012, αὐτό εἶναι ἄλλο, τεράστιο, παγκόσμιο θέμα πού καλό θά ἦταν νά ψάξουμε ὅλοι μαζί. Δέν πηγάζει ἀπό τήν κατάσταση στήν Ἑλλάδα. Μή μᾶς κατηγορεῖς λοιπόν γιά ὅσα δέν φταῖμε.

Ἄν θέλεις νά μᾶς κατηγορήσεις, κατηγόρησέ μας γιά τήν ἔλλειψη ὀργανωμένης ἄμυνας ἀπέναντι σέ μία ἐπίθεση πρωτοφανῆ ἀλλά ἀναμενόμενη. Κατηγόρησέ μας πού βρεθήκαμε ἀνέτοιμοι, ἐπαρχιῶτες ἀδικτύωτοι, αὐτιστικοί, ὀμφαλοσκόποι, χασομέρηδες, μία πόλη ἀνοχύρωτη μπροστά στήν προαναγγελθήσα ἐπέλαση τοῦ τέρατος. Καί κατηγόρησε καί λίγο τόν ἑαυτό σου, πού ἀντί νά συμπονέσει τόν δοκιμαζόμενο φτωχόκοσμο τῆς Ἑλλάδας, γλύφει μισοκοιμισμένος τήν καραμέλα πού τοῦ πουλοῦν οἱ ἀγορές, τά περιοδικά τῶν ἐκδοτῶν καί οἱ ρατσιστικές ἀναλύσεις τῶν καναλιῶν, περιμένοντας τή σειρά του. Σού λένε κάθε μέρα γιά τήν ἑλληνική τεμπελιά, γιά τήν ἑλληνική διαφθορά, γιά τήν ἑλληνική ψευτιά. Τήν ἀλήθεια πού δέν σού λένε θά σού τήν ποῦμε ἐμεῖς: Ἑτοιμάσου νά χάσεις ὅσα νομίζεις πώς ἔχεις. Γιατί θά τά χάσεις ὅλα!

Καί μήν πεῖς "αὐτά δέν γίνονται!" Κι ἐμεῖς τέτοια λέγαμε. Καί σήμερα βρεθήκαμε χωρίς γῆ κάτω ἀπ' τά πόδια μας. Αὔριο θά ἔρθει ἡ σειρά σου. Ὅταν λοιπόν θά σού στεροῦν τή σύνταξή σου, τά χρήματα πού κέρδισες μέ ἱδρώτα καί μέ ἀπουσία ἀπό τά παιδιά σου καί τούς ἔδωσες νά σού φυλάξουν, ὅταν δέν θά ‘χεῖς γιατρό νά γιατρευτεῖς, σπίτι νά κοιμηθεῖς, πρόνοια νά προνοήσει, φαϊ νά φᾶς, τραγούδι νά τραγουδήσεις, τότε νά μᾶς κατηγορήσεις διπλά. Γιατί ἐμεῖς ἀνοίξαμε τήν Κερκόπορτα.

Ἡ εὐθύνη μας δέν εἶναι μόνο πώς δημιουργήσαμε χρέος, πώς κλέψαμε τόν τόπο μας, πώς χτίσαμε αὐθαίρετα, πώς πληρωθήκαμε μαῦρα, πώς πήραμε καί δώσαμε φακελάκια, πώς ψηφίσαμε ζῶα, πώς λαδώσαμε, πώς παντρευτήκαμε σέ πισίνες μέ πυροτεχνήματα καί λιμουζίνες ἐνῶ χρωστούσαμε, πώς κάψαμε πεντοχίλιαρα στά σκυλάδικα, πώς θελήσαμε τό βουλευτή καί τόν καλλιτέχνη νά ἐκπροσωποῦν τή φτηνότερη καί πιό ἀντιαισθητική πλευρά μας. Ἐννοεῖται πώς φταῖμε γιά ὅλα αὐτά καί ἄλλα. Ὅμως ἡ πραγματικά μεγάλη ἐνοχή μας ἀπέναντί σου εἶναι πώς κάναμε τήν ἀρχή γιά νά ρουφήξουν σέ λίγο καί τό δικό σου αἷμα.

Ἡ ὑποχρέωσή μας σήμερα εἶναι νά παλέψουμε γιά τά παιδιά σου. Καί ἡ δική σου ὑποχρέωση εἶναι νά παλέψεις γιά τά δικά μας. Μόνο ἔτσι γίνεται.

Τά ὑπόλοιπα εἶναι ἀνοησίες.

Ἀκοῦς ἐκεῖ we blame you! Ἠλίθιε!