29 Μαρ 2012

Διάλογος δύο Ἐμβρύων: Ὑπάρχει Ζωή Μετά τή Γέννα;

Στήν κοιλιά τῆς ἐγκύου δύο ἔμβρυα συνομιλοῦν. Τό ἕνα εἶναι σκεπτικιστής, τό ἄλλο γεμάτο ἐμπιστοσύνη καί πίστη. Τό γεμάτο ἀμφιβολίες ἔμβρυο ρωτάει: «Καί πιστεύεις πραγματικά σέ μία ζωή μετά τή γέννηση;» Τό ἔμβρυο πού πιστεύει, ἀπαντᾶ: «Ἀσφαλῶς, ναί. Γιά μένα εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ὑπάρχει ζωή μετά τή γέννησή μου. Ἡ ζωή ἐδῶ, εἶναι μόνο γιά νά μᾶς μεγαλώνει, ὥστε νά μποροῦμε νά προετοιμάζουμε τούς ἑαυτούς μας γιά τή ζωή μετά τή γέννησή μας, ἔτσι ὥστε νά εἴμαστε ἀρκετά δυνατά γιά ὅ,τι μᾶς περιμένει μετά.» Ὁ μικρός σκεπτικιστής ἔχει ἐκνευριστεῖ: «Αὐτό εἶναι ἀρκετά ἀνόητο. Δέν ὑπάρχει ζωή μετά τή γέννηση. Πῶς θά ἐμοίαζε μία τέτοια ζωή, οὕτως ἤ ἄλλως;» Ὁ μικρός πιστός ὅμως, ὑποστηρίζει: «Δέ γνωρίζω. Ἀλλά σίγουρα θά ἔχει πολύ περισσότερο φῶς ἀπό ἐδῶ. Καί ἴσως νά στεκόμαστε στά πόδια μας καί νά τρῶμε μέ τό στόμα μας! 
Τό γεμάτο ἀμφιβολίες ἔμβρυο ξεσπάει: «Ἕνα μάτσο ἀνοησίες! Δέν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα ὅπως τό περπάτημα. Καί φαγητό μέ τό στόμα εἶναι πραγματικά μία ἐντελῶς γελοῖα ἰδέα – ἔχουμε τόν ὀμφάλιο λῶρο, πού μᾶς τροφοδοτεῖ ἀρκετά καλά, ἤδη! Αὐτό ἀπό μόνο τοῦ μᾶς δείχνει ὅτι ἡ ζωή μετά τή γέννηση εἶναι ἀδύνατη: ὁ ὀμφάλιος λῶρος εἶναι πολύ κοντός!» 
Ὁ μικρός πιστός παραμένει ἀκλόνητος: «Εἶναι ὄντως δυνατή. Ἁπλά μπορεῖ νά....

 εἶναι λίγο διαφορετική ἀπό ὅ,τι εἴμαστε ἐδῶ.»

Ὁ μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει τήν ὑπομονή τοῦ μπροστά σέ τόση χαζομάρα: «Κανείς, καί ἐννοῶ ποτέ κανείς, δέν ἦρθε πίσω μετά τή γέννηση! Ρίξε μία ματιά σέ αὐτό: ἡ γέννηση εἶναι ἁπλά τό Τέλος τῆς Ζωῆς. Τελεία καί παύλα. Καί κάτι ἀκόμα γιά σένα καί τά τρελά ὄνειρά σου: Ἡ ζωή εἶναι μία μεγάλη σκοτούρα μέσα στό σκοτάδι, αὐτό εἶναι!»

Ὁ μικρός πιστός δέν τό ἀφήνει ἔτσι: «Τό παραδέχομαι ὅτι δέν γνωρίζω πῶς ἀκριβῶς εἶναι ἡ ζωή μετά τή γέννηση. ἀλλά σέ κάθε περίπτωση ἐμεῖς θά δοῦμε τελικά τή μητέρα μας καί αὐτή θά μᾶς φροντίσει.» Ὁ σκεπτικιστής γούρλωσε τά μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στή μητέρα; Εἶναι γελοῖο! Μέ συγχωρεῖς, ἀλλά ποῦ εἶναι αὐτή; Θά ἤθελα νά σέ ρωτήσω».
Ὁ μικρός πιστός κάνει μία χειρονομία μέ τό χέρι: «Αὐτή εἶναι ἐδῶ! Παντοῦ γύρω μας. Ζοῦμε μέσα σ’ αὐτήν, καθώς καί μέσω αὐτῆς. Χωρίς αὐτήν ἐμεῖς δέν θά ἦταν δυνατόν νά ὑπάρχουμε!»
Ὁ μικρός σκεπτικιστής δέν εἶναι δυνατόν τώρα νά συγκρατηθεῖ: «Αὐτό φτάνει πραγματικά τό ἀποκορύφωμα τῆς ἀνοησίας. Καί γιά κανένα λόγο δέν μπορῶ νά δῶ πουθενά τή μητέρα σου. Οὔτε ἕνα κομμάτι τῆς -εἶναι ἀρκετά προφανές- διότι ἁπλά, δέν ὑπάρχει!»
Τό μικρό πού πιστεύει, κουνάει τό κεφάλι του καί κλείνει τά μάτια: «Μερικές φορές, ὅταν εἴμαστε πολύ ἥσυχα, τήν ἀκούω νά τραγουδᾶ. Ἤ νά χαϊδεύει τόν κόσμο μας. Νιώθω καί ἔχω τήν αἴσθηση καί πιστεύω σταθερά ὅτι ἡ γέννηση εἶναι ἕνα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.