Μὲ πρόσφατη συνεδρίασή της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε μεταξὺ τῶν ἄλλων νὰ συστήσει μία ἐπιτροπὴ ἡ ὁποία θὰ μελετήσει τὸ περιεχόμενο ὁρισμένων σχολικῶν βιβλίων, (συγκεκριμένα τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Γλώσσας) ὥστε στὴν συνέχεια μὲ βάση τὰ ἀποτελέσματα τῆς μελέτης αὐτῆς, μὲ σοβαρότητα καὶ ὑπευθυνότητα νὰ καταθέσει τὶς ἀπόψεις της στὰ ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας καὶ νὰ ἐνημερώσει τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου προκάλεσε πολλὲς ἀντιδράσεις, ἰδιαίτερα ἀπὸ ὅσους δὲν ἐπιθυμοῦν τὴν ἀνάμιξη τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ κοινά, ἀλλὰ θέλουν νὰ περιορίσουν ὅλη τὴν δράση τῆς μόνο ἐντὸς τῶν τοίχων τῶν Ἴε ρῶν Ναῶν. Μόνο μία ἐξαίρεση ἐπιτρέπουν καὶ αὐτὴ εἶναι τὸ νὰ περιθάλπει ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἀδύνατους οἰκονομικά, ἡμεδαποὺς καὶ ἀλλοδαπούς, καλύπτοντας ἔτσι τὶς ἀδυναμίες τοῦ Κράτους σὲ θέματα κοινωνικῆς πρόνοιας.
Πολλοὶ δημοσιογράφοι, μὲ ἄρθρα τους στὸν τύπο, κατηγόρησαν τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸ... ἐνδιαφέρον της γιὰ τὰ σχολικὰ βιβλία, θεωρώντας ὅτι κάνει ὑπέρβαση τῶν ἁρμοδιοτήτων της. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ ἄρθρο Κυριακάτικης Ἐφημερίδος ποὺ φέρει τὸν τίτλο: «Ἔλεος! Ἡ Ἐκκλησία θέλει νὰ λογοκρίνει τὰ σχολικὰ βιβλία». Καὶ ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος συνεχίζει: «Δὲν εἴμαστε Ἀφγανιστᾶν, δὲν εἴμαστε Ἰρᾶν, εἴμαστε ὅμως ἡ χώρα ὅπου ἡ Ἐκκλησία εἰσβάλλει ἀνενόχλητη στὴ δημόσια ζωὴ καὶ στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων, φτιάχνει ἢ γκρεμίζει πολιτικὲς καριέρες, βρίσκεται πάντα στὸ ἀπυρόβλητο καὶ δὲν πληρώνει τοὺς φόρους ποὺ τῆς ἀναλογοῦν, ἐνῶ ἐξακολουθεῖ νὰ θησαυρίζει ἀπὸ τὸ ὑστέρημα τῶν θρὴ σκεὺ ὄμενων. Τελευταῖο ἐπίτευγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀπόφασή της νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν «ἀποχριστιανοποίηση» ποὺ διακρίνει στὰ σχολικὰ βιβλία, συστήνοντας ἐπιτροπὴ ἡ ὁποία θὰ βγάλει πόρισμα καὶ στὴ συνέχεια θὰ συζητήσει μὲ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἡ Ἐκκλησία, δηλαδή, εὐθέως λέει ὅτι θέλει νὰ κάνει προπαγάνδα καὶ προσυλητισμὸ στοὺς μαθητές, ἐνῶ δὲν κρύβει τὶς προθέσεις της νὰ συγκρουστεῖ μὲ τὴν Κυβέρνηση ἂν δὲν ἐξυπηρετηθοῦν οἱ ἐπιδιώξεις της. Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ σὲ μία εὐρωπαϊκὴ χώρα τὸ 2010; Καὶ ὅμως…» (βλ. FREE SUNDAY, 10-10-2010, σέλ. 11).
Ὅπως βλέπουμε μὲ τὸ ἄρθρο αὐτὸ γίνεται συνολικὴ ἀρνητικὴ κριτικὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία μας, καὶ μάλιστα μὲ ἐμπάθεια καὶ προκατάληψη, καὶ πάνω σὲ διάφορα θέματα. Ἂς τὰ σχολιάσουμε λοιπὸν μὲ τὴν σειρά:
Διαμαρτύρεται ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος μας, ὅτι τάχα ἡ Ἐκκλησία εἰσβάλλει ἀνενόχλητη στὴ δημόσια ζωὴ καὶ στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων. Τὸ ἐρώτημα ὅμως εἶναι: Ποιὸς θὰ ἔπρεπε νὰ ἐμποδίσει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ κοινά; Μήπως ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ποὺ στὴν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ θέλει, ἂν ὄχι καὶ ἀπαιτεῖ, τὴν πὰ ροῦ σία τῆς Ἐκ κλὴ σίας μας στὰ δημόσια πράγματα, καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀκούει τὸν λόγο τῆς πάνω σὲ ὅλα τὰ κρίσιμα ζητήματα ποῦ ἀπασχολοῦν τὸν τόπο μας; Φυσικὰ ὄχι. Ἄλλωστε διαχρονικὰ ἡ Ἐκκλησία μας πάντοτε ἦταν πὰ ρούσα στὴν δημόσια ζωή, καὶ ὅποιος ἰσχυριστεῖ τὸ ἀντίθετο ἔχει σημαντικὰ κενὰ στὴν γνώση τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι μπορεῖ νὰ εἰσβάλλει ἀνενόχλητος στὴν δημόσια ζωὴ ὁ κάθε ἀνιστόρητος καὶ πρόκα τειλημμένος δημοσιογράφος, ἀρθρογραφώντας σὲ ἐφημερίδες καὶ μιλώντας σὲ τηλεοπτικὲς ἐκπομπές, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ ἐκπροσωπεῖ μόνο τὸν ἑαυτό του. Καὶ δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα αὐτὸ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκ κλὴ σίας, ποῦ εἶναι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ πιστοῦ λαοῦ; Δηλαδὴ ἂν θελήσουν νὰ τοποθετηθοῦν πάνω σὲ κρίσιμα ζητήματα ποῦ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν πορεία τοῦ Ἔθνους μας, πρέπει κάποιος νὰ τοὺς ἐμποδίσει; Ἔχουν λογικὴ τέτοιες ἀπόψεις; Ἔπειτα ἀπ’ ὅτι γνωρίζουμε στὰ Δημοκρατικὰ πολιτεύματα ἀκόμη καὶ ὁ κάθε πολίτης μπορεῖ νὰ τοποθετηθεῖ δημόσια γιὰ ὅποιο θέμα θέλει. Γιατί αὐτὸ νὰ ἀπαγορεύεται εἰδικὰ στὴν Ἐκκλησία; Γιὰ ὅλους ἰσχύουν οἱ ἀρχὲς τῆς Δημοκρατίας, εἰδικὰ ὅμως γιὰ τὴν Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἰσχύουν οἱ περιορισμοὶ ποῦ βάζουν οἱ Δικτατορίες; Μήπως τελικὰ ἔχουν δίκιο, ὅσοι ὑποστηρίζουν, ὅτι στὴν χώρα μας τὸ κατεστημένο πολιτικὸ σύστημα, καὶ ὅσοι τὸ ὑπηρετοῦν, δὲν θέλουν νὰ ἀκούγεται ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄλλες ἐλεύθερες φωνές, γιατί δὲν θέλουν πολίτες μὲ γνώση καὶ κρίση ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τοὺς ἐλέγχουν εὔκολα;
Ἀλήθεια, ἂν τὰ κέντρα λήψης τῶν ἀποφάσεων ἀκούσουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία κάτι σωστὸ καὶ ἀληθινό, εἶναι κακὸ νὰ τὸ λάβουν ὑπόψιν τους; Δὲν θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλὸ τῶν πολιτῶν; Ἄλλωστε γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅλοι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἐπέβαλε τὶς ἀπόψεις της στὴν Πολιτεία. Ἁπλῶς τοποθετήθηκε ἢ διαμαρτυρήθηκε πάνω σὲ διάφορα θέματα ὑψίστης σημασίας. Χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότη τές, πού, παρὰ τὴν ἐνυπόγραφη διαμαρτυρία τριῶν ἑκατομμυρίων πολιτῶν, ὁ τότε Πρωθυπουργὸς μὲ ἀντιδημοκρατικὲς μεθοδεύσεις ἐπέβαλε τὴν ἄποψή του, ἄποψη προσωπικὴ οὔτε κὰν τοῦ κόμματός του, καὶ ἔβγαλε τὸ θρήσκευ μὰ ἀπὸ τὶς ταυτότητες τῶν Ἑλλήνων.
Ἂς μὴ φοβᾶται λοιπὸν τὴν Ἐκκλησία ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος μας, ἂς φοβᾶται καλύτερα ὅλους αὐτοὺς πού, ἀφοῦ πάρουν τὴν ψῆφο τοῦ Ἒλ ληνικοῦ λαοῦ, μετὰ κάνουν αὐτὰ ποὺ τοὺς ὑπαγορεύουν τὰ συμφέροντά τους ἢ ξένα κέντρα ἀποφάσεων. Ἂς φοβᾶται ἐπίσης καὶ κάποιους συνα δέλφους του ποὺ ἀρθρογραφοῦν ὑπακούοντας καὶ αὐτοὶ σὲ κάποια κέντρα ἀποφάσεων, κομματικὰ ἢ ἄλλα. Κι ἂν στὴν πατρίδα μας δὲν ὑπάρχει θέση γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων, τότε αὐτὸ ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ὅλες οἱ θέσεις στὰ κέντρα αὐτὰ εἶναι κατειλημμένες ἀπὸ ἐχθροὺς τῶν πραγματικῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ μας.
Ἔπειτα, ἂν ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν δύναμη νὰ φτιάχνει ἢ νὰ γκρεμίζει πολιτικὲς καριέρες, αὐτὸ ἀπὸ μόνο τοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ λαὸς μᾶς ἔχει μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη στὴν Ἐκκλησία του, παρὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐπὶ διώκουν μὲν πολιτικὴ καριέρα, ἀλλὰ δὲν πείθουν κανένα ὅτι ἐπιδιώκουν νὰ ὑπηρετήσουν τὸ κοινὸ καλό. Ἂν πιάσουμε δὲ τὴν συζήτηση γιὰ τὸ ποιὸς πληρώνει ἢ δὲν πληρώνει φόρους σ’ αὐτὸν τὸν τόπο, θὰ γελάσει κὰ θὲ πικραμένος. Πάντως ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἀπέκρυψε τὴν ἰδιοκτησία της. Κι ἂν ἐξακολουθεῖ νὰ θησαυρίζει ἀπὸ τὸ ὑστέρημα τῶν θρησκευομένων, ὅπως ὑποστηρίζει τὸ δημοσίευμα, αὐτὸ φανερώνει ἁπλά, ὅτι μόνο τὴν Ἐκκλησία ἐμπιστεύεται ὁ πιστὸς λαός, γιατί ἔχει τὴν βεβαιότη τὰ ὅτι ἡ πρὸ σφορὰ τοῦ σ’ αὐτὴν θὰ πιάσει τόπο, καὶ θὰ ἀξιοποιηθεῖ γιὰ τὸ κοινὸ καλό. Καὶ ἔχει αὐτὴν τὴν βεβαιότητα γιατί βλέπει καθημερινὰ τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν προσφορά της στοὺς ἀνθρώπους. Ὅσο γιὰ τὸ ποιὸς θησαυρίζει ἀρκεῖ κανεὶς ν’ ἀκούσει τί λέει κάθε μέρα ὁ μέσος Ἕλληνας γι’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ὅτι ἂν ὁρισμένοι πολιτικοὶ καὶ κάποιοι μεγαλοδημοσι ὀγράφοι ἔδιναν στὸ Δημόσιο Ταμεῖο τὸ ἥμισύ της πράγμα τικῆς τοὺς περιουσίας, τότε θὰ εἶχε μηδενιστεῖ τὸ χρέος τῆς Ἒλ λάδος. Μπορεῖ ν’ ἀκοῦ γεται ὑπὲρ βολικὸς ὁ λόγος, ἀλλὰ μέσα στὴν ὑπερβολὴ τοῦ κρύβει μεγάλες ἀλήθειες.
Τουλάχιστον ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔχει ἀποδείξει ἱστορικὰ ὅτι σὲ κρίσιμες περιόδους γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους προσφέρει τὰ πάντα στὸν λαό, ἀκόμη καὶ τὰ καντήλια τῶν Ναῶν της. Ὑπάρχει κανεὶς ποῦ μπορεῖ νὰ τὸ ἀμφισβητήσει αὐτό; Ἂν τὸ κάνει, ἡ ἱστορία θὰ τὸν διαψεύσει ἀμέσως.
Καὶ ἐρχόμαστε στὸ τελευταῖο σημεῖο. Ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ σχολικὰ βιβλία, ἄρα θέλει –κατὰ τὸν ἀνώνυμο ἀρθρογράφο– νὰ κᾶ νεῖ προπαγάνδα καὶ προσηλυτισμὸ στοὺς μαθητές. Μὰ οὔτε αὐτὸ τὸ στοιχειῶδες δὲν γνωρίζει ἕνας δημοσιογράφος, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐνημε ρώνει ἀντικειμενικὰ καὶ διαφωτίζει τὸν ἀναγνώστη, ὅτι προπαγάνδα καὶ προσηλυτισμὸς γίνεται, ὅταν γίνεται, πρὸς ἀλλοδόξους καὶ ἀλλοθρήσκους καὶ ὄχι πρὸς ὁμοδόξους. Δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάνει προπαγάνδα καὶ προσηλυτισμὸ στὸ ὀρθόδοξο ποίμνιό της; Θὰ τρελαθοῦμε τελείως; Εἶναι σὰν νὰ λέμε ὅτι ὅταν γιὰ παράδειγμα τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα τῆς Ἑλλάδος ἐνημερώνει τὰ μέλη του γιὰ κάποια θέματα, κάνει προπαγάνδα καὶ προσηλυτισμὸ στοὺς κομμουνιστές! Ἀντέχουν στὴν λογικὴ αὐτοὶ οἱ ἰσχυρισμοί;
Ὅταν λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία ὁμιλεῖ, ἀπευθύνεται στὰ παιδιά της, στὸ ποίμνιό της ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο. Γιατί ὁ πιστὸς λαός, περιμένει ν’ ἀκούσει ἀπὸ τοὺς ποιμένες του, ὑπεύθυνες καὶ τεκμηριωμένες θέσεις, ὄχι μόνο γιὰ τὸ θέμα τῶν σχολικῶν βιβλίων ἀλλὰ γιὰ ὅλα τὰ θὲ ματα ποὺ τὸν ἀπασχολοῦν στὴν καθημερινή του ζωή.
Ἀφῆστε δὲ ποὺ εἰ δικὰ γιὰ τὰ θέματα τῆς Παιδείας εἶναι καὶ συνταγματικὴ ὑποχρέωσή της νὰ ἀσχολεῖται, γιατί ὅπως εἶναι γνωστό, σύμφωνα μὲ τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, (ἄρθρο 16, πάρ. 2) σκοπὸς τῆς Παιδείας εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν. Μήπως ἔχει ἀλλάξει τὸ Σύνταγμα καὶ δὲν τὸ μάθαμε;
Κλείνοντας τὸ ἄρθρο τοῦ ὁ ἀγαπητός μας δημοσιογράφος διερωτᾶται ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ σὲ μία εὐρωπαϊκὴ χώρα τὸ 2010. Θὰ ἀπαντήσουμε μὲ μία εἴδηση. Στὶς ἀρχὲς Ὀκτωβρίου (4-8/10/2010) συνε δρίασε στὸ Στρασβοῦργο τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης μὲ κύριο θέμα: «Ἐκ παῖ δευση γιὰ τὴν Θρησκεία καὶ τὴν Δημοκρατία. Πολιτισμός, Διάλογος καὶ τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης». Στὴ συνεδρίαση τῆς Ὁμάδας ἐργασίας ἔλαβαν μέρος εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς Θρησκευτικῆς Ἐκ παίδευσης ἀπὸ διάφορες χῶρες: Ἰταλία, Βουλγαρία, Γαλλία, Λεττονία, Ὂλ λανδία, Νορβηγία, Ἐλβετία, Μεγάλη Βρετανία καὶ Γερμανία. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συζητήσεων οἱ συμμετέχοντες ὑπογράμμισαν ὅτι ἡ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση εἶναι κεντρικῆς σημασίας γιὰ τὶς προσπάθειες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὥστε νὰ δημιουργήσει συνειδητοὺς Εὐρωπαίους πολίτες καὶ νὰ σὺμ βάλλει στὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, τὴν Εἰρήνη καὶ τὴν Κοινωνικὴ συνοχή. (Βλ. ἰστοσελίδα Romfea.gr 11-10-2010)
Ἄρα οἱ χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης συζητοῦν γιὰ τὴν ἀνάγκη καὶ τὴν ἀξία τῆς Θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης. Ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὥστε νὰ κάνει ἕναν πολιτισμένο διάλογο γιὰ τὰ θέματα αὐτά; Μόνο στὴν Ἑλλάδα οἱ ἁρμόδιοι δὲν δέχονται καμιὰ συζήτηση καὶ πρὸ τάση. Πῶς κατὰ τὰ ἄλλα καυχόμεθα ὅτι δὲν εἴμαστε Ἀφγανιστᾶν ἢ Ἰρᾶν; Ἀλλὰ βλέπετε ὅτι στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε κάποιους καλοθελητὲς δῆμο σιογράφους καὶ κάποιους ψευτοπροοδευτικοὺς διανοούμενους, ποὺ τὴν συζήτηση καὶ τὸν διάλογο τὰ ὀνομάζουν λογοκρισία, καὶ τὶς ἐποικοδο μητικὲς προτάσεις τὶς θεωροῦν εἰσβολὴ στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων. Κι ἔτσι τώρα ἦρθε ἡ σειρά μας νὰ ἀναρωτηθοῦμε κι ἐμεῖς: «Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ σὲ μία Εὐρωπαϊκὴ χώρα τοῦ 2010;» Καὶ ὅμως ….!
Πηγή: http://santo-rinios.blogspot.com/2010/11/blog-post_7148.html
Ἀπό:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου