Ὅλη ἡ βάση εἶναι πῶς ὁ νοῦς μας νὰ βρίσκεται κοντὰ στὸν Θεό, προσφέροντας καὶ τὴν καρδιά μας, τὴν ὁποία ζητάει ὁ Θεός. Ὅταν ὁ νοῦς βρίσκεται στὸν Θεὸ καὶ ἡ καρδιὰ ἀποσυνδεθεῖ ἀπὸ τὴν σάρκα καὶ δοθεῖ στὸν Θεό, τότε ὁ ἄνθρωπος δὲν ζεῖ πλέον στὴ γῆ, ἀλλὰ στὸν Παράδεισο. Δὲν τὸν ἀπασχολεῖ πλέον τότε τὸν ἄνθρωπο οὔτε ὁ θάνατος οὔτε ὁ Παράδεισος, διότι τὸν ζεῖ ἀπὸ...ἐδῶ. «Ἡ Βασίλεια τῶν Οὐρανῶν ἐντὸς ἠμῶν ἐστι». Ἴσως μου πεῖτε: «Καλά μας τὰ λές, πάτερ, ἀλλὰ πῶς φθάνει κανεὶς ἐκεῖ;». Εὔκολο εἶναι, νομίζω, ἐὰν ἐπιδιώξουμε τὶς δύο ἁπλοποιήσεις: Πρῶτον, τῆς ζωῆς μας ἀπὸ ὑλικῆς πλευρᾶς καὶ δεύτερον, ἐὰν δώσουμε σημασία στὸν πνευματικὸ ἄνθρωπο καὶ ὄχι στὸν σαρκικό. Φερ’ εἰπεῖν, ὅταν μᾶς βρίζει κανείς, νὰ ἐξετάζουμε ἐὰν σφάλαμε καὶ νὰ διορθωνώμεθα, καὶ ὄχι νὰ στενοχωρούμεθα, διότι ἐθίγη ὁ καημένος ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος. Προσπαθῆστε νὰ ἀποκτήσετε συνείδηση μοναχική• ζῆστε πνευματικὰ σὰν μοναχές, μὴν ξεχνᾶτε τὸν Χριστό, γιὰ νὰ σᾶς θυμᾶται καὶ Ἐκεῖνος.(Ἀπὸ ἐπιστολὴ πρὸς μοναχὲς)
Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου