ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

(Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8)

Με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αξιωθήκαμε για άλλη μια φορά να δούμε την αρχή του νέου έτους. Δωρεά πολύ μεγάλη, αφού ο χρόνος, για τον συνειδητό πιστό αποτελεί ευλογία μοναδική. Ευλογία, που με το πέρασμά του, τον κάνει να συνειδητοποιεί ότι η κάθε στιγμή πρέπει να αξιοποιείται και να τον προετοιμάζει για την φωτεινή αιωνιότητα.

Πόσο συγκλονιστικά ο Απόστολος των εθνών στην ποιμαντική του αυτή επιστολή καταγράφει τα πεπραγμένα του; και πόσο συγκινούν την κάθε ψυχή που έχει συνειδητοποιήσει τι εστί χρόνος, οι σκέψεις αυτές του Παύλου που κλείνουν τον αγώνα μιας .....
ολόκληρης ζωής! «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστην τετήρηκα» (Β’ Τιμ. δ’ 7) δηλ. Έχω αγωνισθεί τον καλόν αγώνα προς διάδωσην του Ευαγγελίου. Έχω φθάσει στο τέλος του δρόμου της αρετής και της τηρήσεως του καθήκοντος. Έχω διαφυλάξει την πίστη!

Μέσα σε τρεις φράσεις περιέκλεισε την πολύμοχθη και αγία του ζωή για τη διάδοση της Χριστιανικής Πίστεως και την ίδρυση των κατά τόπους Εκκλησιών. Και τώρα περιμένει από τον «δίκαιον κριτήν» την αμοιβή του.

Όπως ο μαραθωνοδρόμος στεφανώνεται, έτσι τώρα και ο πνευματικός αυτός μαραθωνοδρόμος του ουρανού, δικαίως θα λάβει σε λίγο το στεφάνι της πραγματικής και μοναδικής δόξας.

Αλλά τα λόγια και η προσμονή του θείου Παύλου, θα πρέπει να μας βάλουν σε σοβαρές σκέψεις. Πράγματι, εάν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε γνήσιοι πιστοί, είναι ανάγκη σε κάθε χρονικό σταθμό, όπως είναι το τέλος και η αρχή του κάθε νέου έτους, να γίνεται μια προσωπική ανασκόπηση τόσο για το παρελθόν, όσο και ένας νέος σχεδιασμός για το άμεσο μέλλον.

Φυσικά όλα αυτά θα πρέπει να επικεντρώνονται στο γεγονός ότι έχουμε και εμείς μπροστά μας έναν αγώνα και μάλιστα αγώνα μεγάλο και ευλογημένο.

Υπάρχει κανείς που μπορεί να αρνηθεί ότι είμαστε κυκλωμένοι από τόση αμαρτία; Αρνείται κανείς την ύπαρξη του παμπόνηρου εχθρού μας; Ή ότι δεν υπάρχει μέσα μας η ροπή προς το κακό και τόσες αδυναμίες που καμμιά φορά τρομάζουμε και εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας;

Γι΄αυτό ακριβώς και ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστεώς μας, μας φωνάζει «Αγωνίζεσθε...» (Λουκ. ΙΓ’ 24). Αλλά και ξεκάθαρα μας τονίζει ότι «η Βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. ΙΑ’ 12).

Αλλά εκτός αυτού, ας μη λησμονούμε ότι μπροστά μας ανοίγεται δρόμος και μάλιστα ανηφορικός και μεγάλος. Ο ευλογημένος δρόμος του χριστιανικού μας καθήκοντος. Σ΄ αυτόν τον κακοτράχαλο και στενό δρόμο βρίσκεται το θέλημα και ο νόμος του Κυρίου μας και όχι στον εύκολο και συνάμα σκολιό δρόμο της αμαρτίας.

Δεν έχει σημασία αν κανείς βρίσκεται στις τάξεις του Ιερού μας κλήρου ή του ευλογημένου μοναχισμού και της εν Χριστώ αφιερώσεως ή είναι απλώς λαϊκός.

Επί της ουσίας, ο δρόμος μας είναι κοινός. Είναι η οδός που ακολούθησαν με ταπείνωση αλλά και χαρά όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Αυτές οι ευλογημένες υπάρξεις «οι φίλοι του Θεού» που αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις και κράτησαν την αγία μας πίστη. Τον ανεκτίμητο τούτο θησαυρό, τον οποίον οπωσδήποτε πρέπει να κρατήσουμε και εμείς ανόθευτο και αμόλυντο...

Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται και πάλι η φωνή «Του Αγίου και Αληθινού», Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προς τον Επίσκοπο της Φιλαδελφείας, αλλά και προς κάθε ψυχή που έχει παραδοθεί στη δική Του αγάπη και αγωνίζεται να εφαρμόσει το πανάγιον και σωστικόν θέλημά Του. «Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Αποκ. Γ’ 11) δηλ. Κράτα καλά την πίστη που έχεις, για να μην πάρει κανείς τον στέφανόν σου και την ανταμοιβή των αγώνων σου.

Ναι, αυτή την Αγία μας Ορθόδοξη πίστη πρέπει να διατηρήσουμε έως τέλος της ζωής μας, αγωνιζόμενοι τόσο κατά του κακού εαυτού μας, όσο και εναντίον των «λύκων που έρχονται προς εμάς, φορώντας την προβιά, για να κατασπαράξουν το ποίμνιον»...

Αυτή η Ορθοδοξία μας, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες μας (και όχι σε νεωτεριστική έκδοση), αποτελεί τον αλάνθαστο οδηγό μας και για το παρόν αλλά και για το μέλλον.

Τα πεπραγμένα του μεγάλου αποστόλου Παύλου, αυτό ακριβώς δείχνουν ότι έπραξε. Και γι΄ αυτό με ήρεμη τώρα και ήσυχη την αποστολική του συνείδηση αναμένει από τον δίκαιο Κριτή «τον της δικαιοσύνης στέφανον».

Αγαπητοί μου, κάθε φορά που η αγάπη του Θεού μας επιτρέπει να αποχαιρετήσουμε το περασμένο και να υποδεχόμαστε το νέον έτος, ας μη βλέπουμε πόσα έξοδα δαπανήσαμε και πόσο «μαμωνά» αποκομίσαμε. Ας μη μας ενδιαφέρει βασανιστικά μόνο η φορολογική μας δήλωση και μαζί με αυτή η γνώμη του μακράν του Θεού κόσμου. Όχι, αλλά ας φροντίζουμε εφεξής να μας ενδιαφέρει αν το έτος που διανύσαμε ήταν η διαγωγή μας εν ταπεινώσει και σύμφωνη με το απόλυτο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Επίσης ας ερευνούμε να βρούμε κατά πόσο δώσαμε το παρόν στα προσκλητήρια των πνευματικών αγώνων της Εκκλησίας μας... Και όσον αφορά το νέον έτος, ας γινόμαστε πολύ προσεκτικοί μπροστά στις τόσες και τόσες καλοστημένες παγίδες που ετοιμάζει ο παγκάκιστος εχθρός και τα ταλαίπωρα όργανά του. Προσεκτικοί και άγρυπνοι φρουροί επί των επάλξεων. Προσοχή στη χαλάρωση, στη σύγχυση των ιδεών, στη νόθευση του ορθοδόξου χριστιανικού ήθους μας. Σε καταστάσεις δηλαδή που παίρνουν και δίνουν στις ημέρες μας και απειλούν ακόμα «εί δυνατόν πλανήσαι και τους εκλεκτούς» (Ματθ. ΚΔ’ 24).

Αδελφοί μου «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού και εν ομολογία Ορθοδόξου πίστεως».

Το παρελθόν πέρασε. Το μέλλον ανήκει στα χέρια του τριαδικού Θεού και επιτέλους δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε μέλλον σ΄ αυτή την πρόσκαιρη ζωή, ο καθένας μας προσωπικά.

Ας ζούμε εν μετανοία και ομολογία τις στιγμές του παρόντος, οι οποίες και θα μας οδηγήσουν τελικώς στη βασιλεία του Θεού.

Αμήν.