Πώς θα πετύχουμε την ενότητα;

Αποφεύγουμε, όμως, να πούμε όλη την αλήθεια. Αυτοί ήταν Έλληνες που πίστεψαν στην ένωση, υπήρξαν κάποτε η αφρόκρεμα του ένδοξου ελληνικού Στρατού και τους μνημονεύμαμε στις εκκλησιές. Ασε και τι υποδοχές τους κάναμε εδώ στην Κύπρο. Νόμιζαν ότι με το ένοπλο κίνημά τους θα έφερναν την ένωση, που ήταν το όνειρο γενεών.


Μνημόσυνα, εκδηλώσεις, ομιλίες, πορείες, καταδίκες, συνθήματα, αυτές τις μαύρες επετείους. Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε το παρελθόν. Καλό το Δεν Ξεχνώ. Αλλά ας ξεχάσουμε και κάποιες παλιές κακές συνήθειες (όπως την εκστόμιση υβριστικών συνθημάτων) και ας κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό για το παρόν και το μέλλον.
Καταδικάζουμε το φασιστικό προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Αποκαλούμε φασίστες, σοβινιστές, προδότες, τη χούντα των Αθηνών και την ΕΟΚΑ Β. Και όργανα των ξένων. Σωστά.
Αποφεύγουμε, όμως, να πούμε όλη την αλήθεια. Αυτοί ήταν Έλληνες που πίστεψαν στην ένωση, υπήρξαν κάποτε η αφρόκρεμα του ένδοξου ελληνικού Στρατού και τους μνημονεύμαμε στις εκκλησιές. Ασε και τι υποδοχές τους κάναμε εδώ στην Κύπρο. Νόμιζαν ότι με το ένοπλο κίνημά τους θα έφερναν την ένωση, που ήταν το όνειρο γενεών.
Αν δεχθούμε ότι το διπλό έγκλημα κατά της Κύπρου, όπως ονομάζεται, ήταν μέρος μιας συνωμοσίας (των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ, των ιμπεριαλιστών) και αυτοί οι Έλληνες έπεσαν θύματα ξένων, τότε ήταν ίσως αφελείς, άφρονες, ανεγκέφαλοι, γιατιί παρασύρθηκαν ή πίστεψαν σε κάτι που δεν ήταν εφικτό, ρεαλιστικό.
Κατηγορούσαν τον Μακάριο ότι ήταν φιλόδοξος και ανθενωτικός.
Με πόσο μένος οι πραξικοπηματίες φώναζαν, θριαμβευτικά από ραδιοφώνου, ότι ο Μακάριος είναι νεκρός. Και πόσα του έλεγαν, χωρίς να σέβονται έστω το σχήμα του.
Και ο αρχιεπίσκοπος, στην πρώτη του ραδιοφωνική επαφή από την Πάφο, όπου διέφυγε, να διακηρήσσει ότι στόχος των πραξικοπηματιών ήταν η εξόντωση του ιδίου. «Και εφόσον εγώ ζω, η χούντα δεν θα περάσει!». Αυτή ήταν η κύρια έγνοια μας, πώς ο ένας Έλληνας να εξοντώσει τον άλλο… Και ο εχθρός που καραδοκούσε; Δεν εξισώνω την παρανομία με τον εκλελεγμένο πρόεδρο του κράτους. Απλώς παραθέτω γεγονότα. Αλλού θέλω να καταλήξω. Εάν δεν απαλλαγούμε, ως ελληνισμός, από τα λάθη, τα μίση και τα πάθη μας, και ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, ελπίδα δεν έχουμε.
Η ΕΟΚΑ Β είχε σαν αρχηγό των στρατηγό Γ. Γρίβα, τον θρυλικό Διγενή, που διεξήγαγε ένα ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα και τον ανακηρύξαμε μεγάλο του έθνους και του γένους και του δώσαμε, Ελλάδα και Κύπρος, όλες τις τιμές.
Ξαφνικά έγινε προδότης!
Αλήθεια, πώς τα κατάφεραν οι δυο ιστορικοί ηγέτες του αγώνα (ο πολιτικός και ο στρατιωτικός) να γίνουν εχθροί και να διχάσουν το λαό;
Ξέχασαν τόσο γρήγορα τα λόγια του εθνικού ποιητή, ότι όσοι μισούνται ανάμεσα τους, δεν τους πρέπει η λεφτεριά;
Η χούντα κυβερνούσε την Ελλάδα για επτά χρόνια. Πόσοι την προσκήνησαν κι εδώ και εκεί. Περιμέναμε εναγωνίως πάνω στο ΡΙΚ να ακούσουμε από το ραδιόφωνο τις ασυναρτησίες που έλεγε ο Γ. Παπαδόπουλος για να τις κάνουμε κύριο θέμα στα δελτία. Και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος με πόση χαρά τον εδεξιώθη στο Προεδρικό όταν μας επισκέφθη ο «ισχυρός» της χούντας. Υψηλοί προσκεκλημένοι (μεταξύ αυτών και ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος) όλο χαμόγελα τον χαιρετούσαν όταν τους τον παρουσίαζε ο Μακάριος.
Άλλα μέλη της χούντας έκαναν και δωρεές στα σωματεία μας. Ησαν οι αδελφοί Έλληνες, αντιπροσώπευαν το εθνικό κέντρο.
Τώρα λέμε ήσαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας γιατί προκάλεσαν μεγάλη τραγωδία στον τόπο μας, οι πληγές της οποίας είναι ακόμα ανοικτές. Εμείς δεν φταίμε που κάποτε τους δοξάζαμε;
Σε τι οφελούν οι εκ των υστέρων λεκτικές καταδίκες;
Αντί να καταφεύγουμε κάθε χρόνο στις πολλές ομιλίες και συζητήσεις και στα ψηφίσματα, ας δούμε πώς, ως ελληνισμός, μπορούμε να απαλλαγούμε από τα πάθη, τα μίση και τα λάθη μας. Πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από τις αδυναμίες μας. Πώς θα πετύχουμε την πολυπόθητη ενότητα, συσπείρωση και ομοψυχία. Ας λιγοστέψουμε τα υβριστικά συνθήματα στις πορείες και στις κερκίδες. Να γίνουμε καλύτεροι. Σαν άνθρωποι, σαν λαός, εδώ και στην Ελλάδα. Να πετύχουμε, να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, στη διπλωματία, στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, στην οικονομία, στις επιστήμες. Και κυρίως στον εθνικό σχεδιασμό, στη διαμόρφωση μια καλής, προσγειωμένης στρατηγικής. Μπορούμε; Υes We Can!
Εάν θα τολμούσα μια παράφραση της συνομιλίας του Κάσσιου με τον Βρούτο, θα έλεγα. Το πρόβλημα δεν μας το δημιουργούν οι ξένοι (ή τα άστρα μας). Το πρόβλημα, αγαπητοί μου, το δημιουργούμε εμείς, με τις μικρότητες, μετριότητες και τα λάθη μας.

Πηγή:infognomonpolitics.blogspot.com