Ὁ ἅγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ μαστίζεται ἀπὸ ἀπιστία, ποὺ παρασύρεται σὲ πρωτοφανὴ ἀποστασία καὶ παραδίδεται ἀνίσχυρη σὲ ἀόρατες ἐξουσίες, ἡ ἀνάδειξη ἱερῶν μορ­φῶν ποὺ στέκονται μὲ παρρησία ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀποσπώντας ἔλεος γιὰ τὸν χειμαζόμενο λαό του, δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ ἀκτίνα στὸ πυκνὸ σκοτάδι – εἶναι θαῦμα μέγιστο!
Ὁ ἅγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης, ὁ ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς ἱερέας τοῦ χωριοῦ Πλάτανος τῶν Τρικάλων, ὁ ὁποῖος στὶς 30 Αὐγούστου 2025 ἁγιοκατατάχθηκε καὶ ἐπισήμως στὴ χορεία τῶν Ἁγίων μὲ εἰδικὴ τελετὴ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀποτελεῖ πράγματι τέτοιο μέγιστο θαῦμα. Ὅπως ὑπογράμμισε ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου Δημητρίου Γκαγκαστάθη «καθίσταται ἁπτὴ καὶ προσιτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ... πρὸς τὸν ἄνθρωπον… ἀποτελεῖ δὲ δῶρον ἀνεκτίμητον τοῦ οὐρανοῦ πρὸς τὸν ἐν Τρικάλοις φιλόχριστον λαόν, πρὸς τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην».
Ὁ παπα-Δημήτρης γεννήθηκε τὸ 1902 στὸν Πλάτανο Τρικάλων, ὅπου γιὰ 42 χρόνια (1931-1973) ὑπηρέτησε ὡς ἐφημέριος. Ἐκεῖ στὶς 29 Ἰανουαρίου 1975 παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή του ἦταν διαρκὲς θαῦμα.
Ἦταν πατέρας ἐννέα παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ πραγματικὸς πατέρας ὁλόκληρου τοῦ ποιμνίου τοῦ χωριοῦ του. Ἦταν ἐλεήμων καὶ φρόντιζε γιὰ τὶς ἀνάγκες ὅλων, μικρῶν καὶ μεγάλων. Ἦταν ἀσκητὴς μέσα στὸν κόσμο, ἔχοντας διαρκεῖς προστάτες του τοὺς Ταξιάρχες Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, στὸ ὄνομα τῶν ὁποίων τιμᾶται ὁ ναὸς τοῦ χωριοῦ του. Μὲ τὴν ἀδιάκοπη προσευχή του σκέπαζε καὶ προστάτευε ὅλο τὸ χωριό του ἀπὸ ποικίλους κινδύνους.
Πλῆθος θαυμάτων ἐπιτέλεσε μὲ τὴ Χάρι τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἴδιο προστάτευσαν πολλὲς φορὲς ἀπὸ σοβαροὺς κινδύνους, μάλιστα κατὰ τὴ φοβερὴ περίοδο 1940-49, ὁπότε ἐπανειλημμένως διέτρεξε κίνδυνο θανάτου.
Εἶχε ἀκραιφνὲς Ὀρθόδοξο φρόνημα, καί, ὅπως σημειώνει ὁ ἴδιος, «ὅταν τὸ 1971 ἦλθαν οἱ μεγάλοι τῶν ξένων ἐκκλησιῶν στὰ Τρίκαλα, πῆγα, τοὺς εἶδα καὶ λέγω: φύγε, παπαδημήτρη, ὀγλήγορα καὶ μὴν κοιτᾶς πίσω».
Ὁ ἅγιος παπα-Δημήτρης ἦταν ταπεινὸς μέχρι τὸ χῶμα. Τὶς ἐπιστολές του τὶς ὑπέγραφε πάντοτε μὲ τὴ φράση «ὁ πάντων ἔσχατος καὶ ἁμαρτωλὸς παπαδάκος, μᾶλ­λον τὸ σκύβαλον τῆς γῆς».
Ὅπως τόνισε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ Ἅγιος εἶναι δῶρο τοῦ οὐρανοῦ γιὰ τὰ Τρίκαλα, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλο τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο καὶ τὴν οἰκουμένη. Δῶρο καὶ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς, ποὺ ἐπικαλούμαστε τὶς εὐχὲς καὶ τὴν προστασία του στὴν ἀλλοπρόσαλλη ἐποχή μας.

osotir