Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Τὶς ἴδιες μέρες ποὺ ἡ Κρήτη παραβιάζεται καθημερινὰ ἀπὸ καραβιὲς λαθρομεταναστῶν ποὺ συνεχίζουν ἀνεμπόδιστα τὸν ἐποικισμό τους καὶ τὸ σημαντικότερο θέμα ποὺ ἀπασχολεῖ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικαιρότητα εἶναι πόσες χιλιάδες κόσμου μάζεψε ἡ... Ἄννα Βίσση στὸ Καλλιμάρμαρο, ἑκατοντάδες χιλιάδες Βρετανῶν πλημμύρισαν τοὺς δρόμους τοῦ Λονδίνου γιὰ νὰ ὑψώσουν κραυγὴ ἀντίθεσης ἀπέναντι στὴ βίαιη ἰσλαμοποίηση τῆς χώρας τους.
Ἡ μαζικὴ διαδήλωση τῶν Βρετανῶν (πολλοὶ κάνουν λόγο ἀκόμα καὶ γιὰ ἑκατομμύρια κόσμου) θάφτηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὰ δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ ἐκεῖνα... τὰ λίγα ποὺ μετέδωσαν τὴν εἴδηση «στόλισαν» τὴν πηγαία ἀγανάκτηση τοῦ βρετανικοῦ λαοῦ μὲ τὶς τετριμμένες συκοφαντίες περὶ «ἀκροδεξιῶν», «ξεσπάσματος μίσους» καὶ λοιπά.
Τὸ κυρίαρχο σύνθημα τῆς ἱστορικῆς διαδήλωσης ἦταν «Unite the Kingdom», νὰ ἑνωθεῖ δηλαδὴ ὁ αὐτόχθων λαὸς τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου ἀπέναντι στὴν ἰσλαμικὴ ἀπειλὴ ποὺ καταπίνει τὴ χώρα τους, καὶ γενικότερα διαλύει ὅλα τὰ δυτικὰ κράτη ποὺ ἔχουν παραδοθεῖ στὴν «πολυπολιτισμικὴ» αὐτοκτονία τους.
Ἔχοντας πρωταγωνιστικὴ θέση σὲ αὐτὸν τὸν διεθνιστικὸ κατήφορο, τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἔχει βυθιστεῖ σὲ ἕνα βαθὺ τέλμα ἀποσύνθεσης. Μὲ «εἰσαγόμενη» ἐγκληματικότητα, μὲ ἀντεθνικὴ προπαγάνδα, μὲ δικαιωματιστικὴ παράνοια, μὲ ραγδαῖο πληθυσμιακὸ ἐκφυλισμό, μὲ ἐφαρμοσμένη Σαρία σὲ ὅλο καὶ περισσότερες πόλεις, μὲ «ὀρθοπολιτικοὺς» φασιστικοὺς νόμους λογοκρισίας καὶ μαζικῆς ἐπιτήρησης, τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἔχει γίνει «πρότυπο» αὐτοκαταστροφῆς. Ὅλο καὶ περισσότεροι Βρετανοὶ ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ πιὸ κρίσιμο «Brexit» τῆς ἱστορίας τους, εἶναι ἡ ἀποχώρησή τους ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴν ὕπαρξη.
Ἡ δολοφονία τοῦ συντηρητικοῦ podcaster Τσάρλι Κὲρκ στὶς ΗΠΑ ἐνέτεινε τὰ «σεισμικὰ» κύματα σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο γιὰ ἐπιστροφὴ στὸν πατριωτισμὸ καὶ τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες. Αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ ἡ γκλομπαλιστικὴ ἀτζέντα ἀντιμετωπίζει ἀνοιχτὰ πλέον ὡς ἐξτρεμισμό. Σὲ πολλὲς στιγμὲς τῆς ἱστορικῆς διαμαρτυρίας οἱ διαδηλωτὲς φώναζαν ρυθμικὰ τὸ ὄνομα τοῦ Τσάρλι Κὲρκ γιὰ νὰ τιμήσουν τὴ μνήμη του. Μὲ σημαῖες τῆς Ἀγγλίας, τῆς Σκωτίας, τῆς Ἰρλανδίας, τῆς Οὐαλίας, μὲ ξύλινους σταυρούς, μὲ χριστιανικὰ συνθήματα καὶ ἐθνικὰ προτάγματα, οἱ Βρετανοὶ ἔδωσαν χαρακτῆρα πατριωτικῆς παλιγγενεσίας στὸ συλλαλητήριό τους.
Ἀκολουθῶντας «τάλε κουάλε» τὶς τακτικὲς τοῦ παρακράτους ποὺ βλέπουμε καὶ στὴν Ἑλλάδα, ἀκροαριστεροὶ ὀργάνωσαν «ἐπαγγελματικὲς» ἀντιδιαδηλώσεις ποὺ δημιούργησαν στημένα ἐπεισόδια στὸ Λονδῖνο ὥστε νὰ βροῦν πρόσχημα οἱ ἀστυνομικὲς δυνάμεις γιὰ νὰ διαλύσουν τὴ μεγαλειώδη συγκέντρωση. Καὶ ὅπως ἀναμενόταν, οἱ ἁρμόδιες ἀρχὲς χαντάκωσαν ὅσο μποροῦσαν τὸ συλλαλητήριο σὲ ἀριθμὸ διαδηλωτῶν, σὲ τηλεοπτικὴ κάλυψη, σὲ προθέσεις, σὲ ἀπήχηση. Ὡστόσο τὸ μήνυμα δόθηκε καὶ θὰ εἶναι πιὸ ἠχηρὸ μετὰ ἀπὸ κάθε φορὰ ποὺ ὑποτιμεῖται.
Ἡ μαζικὴ διαδήλωση τῶν Βρετανῶν (πολλοὶ κάνουν λόγο ἀκόμα καὶ γιὰ ἑκατομμύρια κόσμου) θάφτηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὰ δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ ἐκεῖνα... τὰ λίγα ποὺ μετέδωσαν τὴν εἴδηση «στόλισαν» τὴν πηγαία ἀγανάκτηση τοῦ βρετανικοῦ λαοῦ μὲ τὶς τετριμμένες συκοφαντίες περὶ «ἀκροδεξιῶν», «ξεσπάσματος μίσους» καὶ λοιπά.
Τὸ κυρίαρχο σύνθημα τῆς ἱστορικῆς διαδήλωσης ἦταν «Unite the Kingdom», νὰ ἑνωθεῖ δηλαδὴ ὁ αὐτόχθων λαὸς τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου ἀπέναντι στὴν ἰσλαμικὴ ἀπειλὴ ποὺ καταπίνει τὴ χώρα τους, καὶ γενικότερα διαλύει ὅλα τὰ δυτικὰ κράτη ποὺ ἔχουν παραδοθεῖ στὴν «πολυπολιτισμικὴ» αὐτοκτονία τους.
Ἔχοντας πρωταγωνιστικὴ θέση σὲ αὐτὸν τὸν διεθνιστικὸ κατήφορο, τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἔχει βυθιστεῖ σὲ ἕνα βαθὺ τέλμα ἀποσύνθεσης. Μὲ «εἰσαγόμενη» ἐγκληματικότητα, μὲ ἀντεθνικὴ προπαγάνδα, μὲ δικαιωματιστικὴ παράνοια, μὲ ραγδαῖο πληθυσμιακὸ ἐκφυλισμό, μὲ ἐφαρμοσμένη Σαρία σὲ ὅλο καὶ περισσότερες πόλεις, μὲ «ὀρθοπολιτικοὺς» φασιστικοὺς νόμους λογοκρισίας καὶ μαζικῆς ἐπιτήρησης, τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἔχει γίνει «πρότυπο» αὐτοκαταστροφῆς. Ὅλο καὶ περισσότεροι Βρετανοὶ ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ πιὸ κρίσιμο «Brexit» τῆς ἱστορίας τους, εἶναι ἡ ἀποχώρησή τους ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴν ὕπαρξη.
Ἡ δολοφονία τοῦ συντηρητικοῦ podcaster Τσάρλι Κὲρκ στὶς ΗΠΑ ἐνέτεινε τὰ «σεισμικὰ» κύματα σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο γιὰ ἐπιστροφὴ στὸν πατριωτισμὸ καὶ τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες. Αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ ἡ γκλομπαλιστικὴ ἀτζέντα ἀντιμετωπίζει ἀνοιχτὰ πλέον ὡς ἐξτρεμισμό. Σὲ πολλὲς στιγμὲς τῆς ἱστορικῆς διαμαρτυρίας οἱ διαδηλωτὲς φώναζαν ρυθμικὰ τὸ ὄνομα τοῦ Τσάρλι Κὲρκ γιὰ νὰ τιμήσουν τὴ μνήμη του. Μὲ σημαῖες τῆς Ἀγγλίας, τῆς Σκωτίας, τῆς Ἰρλανδίας, τῆς Οὐαλίας, μὲ ξύλινους σταυρούς, μὲ χριστιανικὰ συνθήματα καὶ ἐθνικὰ προτάγματα, οἱ Βρετανοὶ ἔδωσαν χαρακτῆρα πατριωτικῆς παλιγγενεσίας στὸ συλλαλητήριό τους.
Ἀκολουθῶντας «τάλε κουάλε» τὶς τακτικὲς τοῦ παρακράτους ποὺ βλέπουμε καὶ στὴν Ἑλλάδα, ἀκροαριστεροὶ ὀργάνωσαν «ἐπαγγελματικὲς» ἀντιδιαδηλώσεις ποὺ δημιούργησαν στημένα ἐπεισόδια στὸ Λονδῖνο ὥστε νὰ βροῦν πρόσχημα οἱ ἀστυνομικὲς δυνάμεις γιὰ νὰ διαλύσουν τὴ μεγαλειώδη συγκέντρωση. Καὶ ὅπως ἀναμενόταν, οἱ ἁρμόδιες ἀρχὲς χαντάκωσαν ὅσο μποροῦσαν τὸ συλλαλητήριο σὲ ἀριθμὸ διαδηλωτῶν, σὲ τηλεοπτικὴ κάλυψη, σὲ προθέσεις, σὲ ἀπήχηση. Ὡστόσο τὸ μήνυμα δόθηκε καὶ θὰ εἶναι πιὸ ἠχηρὸ μετὰ ἀπὸ κάθε φορὰ ποὺ ὑποτιμεῖται.
Ἡσυχία μὴν ξυπνήσουμε τὴν Ἑλλάδα ποὺ κοιμᾶται
Συγκρίνοντας τὴ μνημειώδη πορεία διαμαρτυρίας τῶν Βρετανῶν μὲ τὶς (μὴ) ἀντιδράσεις στὴν Ἑλλάδα δὲν γίνεται νὰ μὴν κουνήσεις ἀποκαρδιωμένα τὸ κεφάλι. Μολονότι τὰ ἑλληνικὰ σύνορα βάλλονται πολὺ χειρότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, στὴ χώρα μας οὔτε κατὰ διάνοια δὲν ἔχει ὑπάρξει μαζικὴ διαδήλωση κατὰ τῆς ἀνεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης.
Ἡ πιό... δυναμικὴ ἀντίδραση ποὺ ἔχουμε νὰ ἐπιδείξουμε εἶναι νὰ διαμαρτύρονται τοπικοὶ φορεῖς καὶ κάτοικοι γιὰ νὰ ξεφορτωθοῦν ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ τὸ πρόβλημα καὶ νὰ τὸ «μετακομίσουν» σὲ κάποια ἄλλη περιοχὴ τῆς χώρας, αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ βλέπουμε νὰ γίνεται καὶ μὲ τὴν Κρήτη. «Μακριὰ ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ὅπου θέλει ἂς εἶναι», γιὰ νὰ μεταχειριστῶ μιὰ πιὸ κόσμια ἔκδοση τῆς γνωστῆς παροιμίας. Καμία συλλογικὴ συνείδηση τοῦ προβλήματος, κανένα πανεθνικὸ ἀντανακλαστικὸ γιὰ τὴν αὐτονόητη ἀλήθεια ὅτι κανένα ἐσωτερικὸ σύνορο δὲν πρόκειται νὰ σταθεῖ ἄτρωτο σὲ μιὰ χώρα ποὺ γεμίζει μὲ παραβιαστὲς συνόρων: ἐθνικῶν, κοινωνικῶν, πολιτισμικῶν.
Κάτι ἡ ἐγγύτητά μας μὲ τὴν Ἀνατολή, κάτι τὸ πνεῦμα φιλοξενίας μας, κάτι ὁ ἱστορικὸς κοσμοπολιτισμός μας, κάτι ἡ ἀνεκτικότητά μας, κάτι τὸ μὴ ἀποικιοκρατικὸ παρελθόν μας, πιστεύουμε ὅτι αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ τὴν περνᾶμε συνεχῶς «ξώφαλτσα» ὅσο συνεχίζεται ἡ ἀπόβαση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια. Ἄλλοι μὲ φρενοβλαβῆ «ἀλληλεγγύη», ἄλλοι μὲ ὠχαδερφισμὸ καὶ ἄλλοι μὲ ἀπατηλὴ αἰσιοδοξία κλωτσᾶνε κάτω ἀπὸ τὸ χαλὶ τὴν ἐθνικὴ βόμβα ποντάροντας ὅτι δὲν θὰ μηδενίσει ποτὲ τὸ χρονόμετρό της. Αὐτὴ εἶναι ὅλη κι ὅλη ὡς τώρα ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι σὲ ἕνα ζήτημα γιὰ τὸ ὁποῖο ξεσηκώνονται ὅλο καὶ περισσότεροι λαοὶ τῆς Δύσης.
Μπροστὰ σὲ ἕνα ἱστορικὸ κάλεσμα γιὰ τὴν ὕστατη ἐπιβίωση τῶν χριστιανοδημοκρατικῶν λαῶν, οἱ Ἕλληνες ἐξακολουθοῦν νὰ λάμπουν διὰ τῆς ἀπουσίας τους καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἀντίδρασή τους χάνεται μέσα σὲ ἕναν κυκεῶνα «καλῶν προθέσεων». Οἱ πληθυσμιακὲς «βόμβες» νομοτελειακὰ θὰ ἐκραγοῦν, αὐτὸ εἶναι βέβαιο. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς σχεδιάστηκαν. Γιὰ νὰ ἐκραγοῦν. Τὸ ἐρώτημα εἶναι: θὰ μᾶς προλάβει ἡ ἱστορία κατὰ πῶς φαίνεται ἢ θὰ τὴν προλάβουμε ἐμεῖς;
Ἡ πιό... δυναμικὴ ἀντίδραση ποὺ ἔχουμε νὰ ἐπιδείξουμε εἶναι νὰ διαμαρτύρονται τοπικοὶ φορεῖς καὶ κάτοικοι γιὰ νὰ ξεφορτωθοῦν ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ τὸ πρόβλημα καὶ νὰ τὸ «μετακομίσουν» σὲ κάποια ἄλλη περιοχὴ τῆς χώρας, αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ βλέπουμε νὰ γίνεται καὶ μὲ τὴν Κρήτη. «Μακριὰ ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ὅπου θέλει ἂς εἶναι», γιὰ νὰ μεταχειριστῶ μιὰ πιὸ κόσμια ἔκδοση τῆς γνωστῆς παροιμίας. Καμία συλλογικὴ συνείδηση τοῦ προβλήματος, κανένα πανεθνικὸ ἀντανακλαστικὸ γιὰ τὴν αὐτονόητη ἀλήθεια ὅτι κανένα ἐσωτερικὸ σύνορο δὲν πρόκειται νὰ σταθεῖ ἄτρωτο σὲ μιὰ χώρα ποὺ γεμίζει μὲ παραβιαστὲς συνόρων: ἐθνικῶν, κοινωνικῶν, πολιτισμικῶν.
Κάτι ἡ ἐγγύτητά μας μὲ τὴν Ἀνατολή, κάτι τὸ πνεῦμα φιλοξενίας μας, κάτι ὁ ἱστορικὸς κοσμοπολιτισμός μας, κάτι ἡ ἀνεκτικότητά μας, κάτι τὸ μὴ ἀποικιοκρατικὸ παρελθόν μας, πιστεύουμε ὅτι αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ τὴν περνᾶμε συνεχῶς «ξώφαλτσα» ὅσο συνεχίζεται ἡ ἀπόβαση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια. Ἄλλοι μὲ φρενοβλαβῆ «ἀλληλεγγύη», ἄλλοι μὲ ὠχαδερφισμὸ καὶ ἄλλοι μὲ ἀπατηλὴ αἰσιοδοξία κλωτσᾶνε κάτω ἀπὸ τὸ χαλὶ τὴν ἐθνικὴ βόμβα ποντάροντας ὅτι δὲν θὰ μηδενίσει ποτὲ τὸ χρονόμετρό της. Αὐτὴ εἶναι ὅλη κι ὅλη ὡς τώρα ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι σὲ ἕνα ζήτημα γιὰ τὸ ὁποῖο ξεσηκώνονται ὅλο καὶ περισσότεροι λαοὶ τῆς Δύσης.
Μπροστὰ σὲ ἕνα ἱστορικὸ κάλεσμα γιὰ τὴν ὕστατη ἐπιβίωση τῶν χριστιανοδημοκρατικῶν λαῶν, οἱ Ἕλληνες ἐξακολουθοῦν νὰ λάμπουν διὰ τῆς ἀπουσίας τους καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἀντίδρασή τους χάνεται μέσα σὲ ἕναν κυκεῶνα «καλῶν προθέσεων». Οἱ πληθυσμιακὲς «βόμβες» νομοτελειακὰ θὰ ἐκραγοῦν, αὐτὸ εἶναι βέβαιο. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς σχεδιάστηκαν. Γιὰ νὰ ἐκραγοῦν. Τὸ ἐρώτημα εἶναι: θὰ μᾶς προλάβει ἡ ἱστορία κατὰ πῶς φαίνεται ἢ θὰ τὴν προλάβουμε ἐμεῖς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου