Τοῦ Σωτήρη Μ. Τζούμα
Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ὡς πιστοὶ βλέπουμε πλέον μὲ θλίψη τὶς ἐκτροπὲς ποὺ συντελοῦνται στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, ὄχι ἀπὸ ἀμαθεῖς ἢ ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ποιμένες της.
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σχόλιο αὐτό μας ἔδωσε ἡ παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη σὲ «οἰκουμενικὴ προσευχὴ» στὸν Καθεδρικὸ Ναό της Οὐψάλα, παρουσία ἑτερόδοξων «κληρικῶν» καὶ πολιτικῶν παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων γυναικῶν «ἱερέων».
Ἦταν ἡ ὁριστικὴ πράξη τῆς ἀποστασίας. Ἦταν τὸ ἐπίσημο πρόσωπο μιᾶς ξεδιάντροπης πνευματικῆς προδοσίας ποὺ ἐκδηλώνεται πλέον χωρὶς ντροπή, χωρὶς προσχήματα, μὲ φωτογραφίες, μὲ χειραψίες, μὲ ἀσπασμοὺς καὶ συμφέροντα προσευχὲς σὲ ναοὺς αἱρετικῶν.
Καὶ δυστυχῶς, πρωταγωνιστὴς αὐτῆς τῆς ἐφιαλτικῆς τελετῆς, ὁ... Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὄχι πλέον ὡς "πρωτεύων μεταξὺ ἴσων", ἀλλὰ ὡς ἕνα ἱερὸ ἀλλὰ θλιβερὸ σύμβολο τῆς ὑποταγῆς στὸν Οἰκουμενισμό, στὴν παναίρεση ποὺ ὅλα τὰ ἰσοπεδώνει καὶ τὰ ἀναγνωρίζει, ἀρκεῖ νὰ ἀρέσει στὴ Δύση, στοὺς διπλωμάτες, στοὺς ἡγέτες τοῦ κόσμου τούτου.
Τί βλέπουμε στὴ φωτογραφία; Μιὰ γυναῖκα "ἱερέα" νὰ στέκεται μὲ ἄμφια καὶ εὐλάβεια πίσω ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, σὲ κοινὴ προσευχή, μὲ χαμόγελα καὶ φωτογραφίες. Συμπροσευχὴ καὶ ἀναγνώριση — ὄχι μόνο τῆς "ἱερωσύνης" της, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ ἀλλοιωμένου καὶ βλάσφημου "ἐκκλησιαστικοῦ" συστήματος ποὺ ὑπηρετεῖ.
Ποῦ εἶναι ἡ φωνὴ τῶν Πατέρων; Ποῦ εἶναι τὸ ἀνάθεμα στοὺς αἱρετικούς; Ποῦ εἶναι τὸ «ἀνάθεμα Ἀρεῖῳ»; Ποῦ εἶναι ἡ μνήμη τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι «τιμοῦμε» φέτος; Μήπως καὶ αὐτὴ ἡ "ἐπέτειος" ἔγινε ἀφορμὴ νὰ ξεχάσουμε ὅσα ἀποφασίστηκαν τότε, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴ γραμμὴ τῶν Ἁγίων, καὶ νὰ ὑψώσουμε τὸ ποτήρι της ψευδο-ενότητας ἰπάνω ἀπὸ τὸν τάφο τῆς Ἀλήθειας;
Ἀναρωτιόμαστε: πρὸς τί αὐτὸ τὸ θέατρο; Ποιό εἶναι τὸ πνευματικὸ νόημα τέτοιων συγκεντρώσεων καὶ γιατί πρέπει νὰ παρίσταται ὁ Πατριάρχης αὐτοπροσώπως; Ας ἔστελνε ἕναν ἐκπρόσωπο!
Εἶναι αὐτὸς ὁ τρόπος γιὰ νὰ τιμήσουμε τὰ 1700 χρόνια ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ παρρησία ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους, τότε ἀπέναντι στὴν αἵρεση καὶ καθόρισαν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας;
Ἢ μήπως πρόκειται γιὰ ἕνα ἀκόμη φτηνὸ πανηγύρι δημοσίων σχέσεων μὲ εὐρωπαϊκὴ σάλτσα ἀνεκτικότητας;
Ὁ Πατριάρχης – ὅπως λέγεται καὶ ἔτσι πιστεύουμε πὼς εἶναι – «ἐκπροσωπεῖ τὴν Ὀρθοδοξία». Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι διπλωματία, δὲν εἶναι κοσμικὴ εὐγένεια, οὔτε χαμόγελα μπροστὰ σὲ κάμερες καὶ φωτογραφίες ὅπως αὐτὲς ποὺ εἴδαμε! Εἶναι Ὁμολογία Πίστεως.
Καὶ ὅταν ὁ Πατριάρχης στέκεται μὲ τὸν Ἀρχιερατικὸ Μανδύα καὶ τὴν Ράβδο δίπλα ἢ ἔστω μερικὰ βήματα πιὸ μπροστὰ ἀπὸ μία γυναῖκα ἱέρεια μὲ γαλάζιο φελόνιο μαζὶ μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ μπουλούκι τῶν ἑτερόδοξων, ἡ εἰκόνα δὲν εἶναι ἁπλῶς «ἕνα στιγμιότυπο». Εἶναι κάτι σὰν δήλωση. Εἶναι ἀποδοχή, εἶναι συμβιβασμὸς καὶ ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ πῶ ὅτι στὰ μάτια μας μοιάζει μὲ προδοσία!
-Γιατί Παναγιώτατε;
Ἂς μᾶς ἐξηγήσει λοιπὸν κάποιος μὲ πειστικὰ ἐπιχειρήματα : τί δουλειὰ ἔχουμε ἐμεῖς νὰ συμπροσευχόμαστε μὲ αἱρετικούς, μὲ ἐκείνους ποὺ δὲν ἀποδέχονται τὸ Πλήρωμα τῆς Ἀληθείας; Ἐπαναλαμβάνω ἀφοῦ ἦταν τόσο σημαντικὸ ἂς ἔστελνε κάποιον ἐκπρόσωπο! Γιατί ἔπρεπε νὰ πάει ὁ ἴδιος;
Ὅταν συμπροσεύχεσαι μαζί τους , δὲν εἶναι ὅτι ἁπλῶς τοὺς σέβεσαι – ἀλλὰ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. Πνευματικά, τοὺς βάζεις δίπλα σου. Τοὺς παρέχεις κῦρος. Ποιός μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὸ κάνουμε αὐτό; Ποιός μᾶς ἐξουσιοδότησε γι’ αὐτό;
Δὲν θὰ σωθεῖ ἡ Ἐκκλησία μὲ διπλωματία. Δὲν σώζει ἡ «καλὴ εἰκόνα». Μόνο ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ σώζει.
Καὶ αὐτὴ εἶναι ποὺ ἐγκαταλείπεται καθημερινὰ χάριν της ψευδο-ενότητας, ἑνὸς οἰκουμενιστικοῦ ὑβριδίου ποὺ καμιὰ σχέση δὲν ἔχει μὲ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ὄχι, δὲν πρόκειται γιὰ "λάθος". Πρόκειται γιὰ συνειδητὴ στρατηγικὴ ἀλλοίωσης τῆς Πίστεως. Πρόκειται γιὰ σχέδιο ἐκκοσμίκευσης τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν τοὺς νοιάζει ἡ Ὀρθοδοξία — τους νοιάζει νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στοὺς πολιτικούς, στοὺς εὐρωπαίους προοδευτικούς, στοὺς οἰκουμενιστικοὺς ὀργανισμούς. Ἡ Ἐκκλησία μετατρέπεται σταδιακὰ σὲ ΜΚΟ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, καὶ οἱ ἱεράρχες σὲ συνέδρους ἢ παρουσιαστὲς διεθνῶν συνεδρίων.
Ὅσοι συμμετέχουμε καὶ ἐπικροτοῦμε αὐτὲς τὶς πράξεις, ὁδηγοῦμε τὸν λαὸ σὲ πνευματικὴ σύγχυση. Σκανδαλίζουμε τοὺς πιστούς. Γεννᾶμε τὸν φανατισμὸ καὶ τὶς ἀντιδράσεις! Καὶ ἐνθαρρύνουμε τὶς ἀντιδράσεις καὶ τὴν διχόνοια!
Καιρὸς νὰ τὸ ποῦμε ξεκάθαρα καὶ νὰ τὸ πάρουν ἀπόφαση : ἐμεῖς δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε σὲ αὐτό. Δὲν θὰ προδώσουμε τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων μας γιὰ νὰ ἀρέσουμε στὸν κόσμο καὶ γιὰ νὰ κάνουμε δημόσιες σχέσεις μήπως καὶ μᾶς ποῦν ὀπισθοδρομικούς!
Ἡ Ἐκκλησία δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι «ἀρεστή» – χρειάζεται νὰ εἶναι πιστὴ στὸν Χριστὸ καὶ στὶς παρακαταθῆκες ποὺ μᾶς ἄφησε μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Νὰ πάψει ἐπί τέλους αὐτὴ ἡ ἀσυδοσία.
Τὸ νὰ εἶσαι Πατριάρχης δὲν σημαίνει ὅτι μπορεῖς νὰ ἀλλοιώνεις τὸ Ὀρθόδοξο Φρόνημα χάριν τῶν ὑψηλῶν ἐπαφῶν καὶ τῶν δημοσίων σχέσεων!Δεν ἀνήκει ἡ Ἐκκλησία σὲ κανέναν ἄνθρωπο. Ἀνήκει στὸν Χριστό. Καὶ μόνο σὲ Αὐτὸν ὀφείλουμε ὑπακοή.Αλλά καὶ ποιός νὰ τοῦ τὰ πεῖ ὅλα αὐτὰ τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἱεράρχες; Τὸν φοβοῦνται! Καὶ ὅσοι τολμήσουν νὰ ἐκφράσουν εὐγενικὰ τὴν διαφοροποίησή τους στοχοποιοῦνται καὶ γράφονται στὰ μαῦρα τὰ κατάστιχα! Οἱ περιπτώσεις πολλὲς καὶ τὰ παραδείγματα πρόσφατα.
Γιαυτὸ ἐκλέγονται Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολῖτες «ἐξαρτώμενα» ἄτομα ..γιὰ νὰ μὴν τολμᾶ κανεὶς νὰ πεῖ :
-Ἔ,πού πᾶς !!Ἔ,τί κάνεις !!
Τὰ μεγάλα ἀναστήματα τῆς Ἐκκλησίας μας ἐξέλειπαν! Μποροῦσαν ἢ τολμοῦσαν οἱ προηγούμενοι Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχες νὰ φερθοῦν ἔτσι; Διαβάζω παλαιὰ ἱστορικὰ γεγονότα τοῦ Φαναρίου μὲ μεγάλους Πατριάρχες- ποὺ εἶχε τὴν καλοσύνη νὰ μὲ ἐφοδιάσει πολιὸς Ἱεράρχης- καὶ βλέπω ὅτι δὲν ἔχει καμία σχέση τὸ τότε μὲ τὸ τώρα! Δυστυχῶς ἡ κατάσταση ἔχει ξεφύγει!
Ἐμεῖς, ὅμως, ἐξακολουθοῦμε νὰ σεβόμαστε τὸ σεπτὸ κέντρο. Ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ σιωπήσουμε κιόλας! Θὰ λέμε ὅτι μᾶς ἐνοχλεῖ καὶ θὰ καυτηριάζουμε τα κακῶς κείμενα. Καὶ σίγουρα δὲν θὰ προσκυνήσουμε ποτὲ τὸ θηρίο τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Χωρὶς νὰ παριστάνουμε τοὺς Ἁγίους, θὰ μείνουμε πιστοὶ στὴν Ὀρθοδοξία. Στὴν Πίστη τῶν Ἁγίων. Στὴν Πίστη τῶν Μαρτύρων.Και ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ λέμε καὶ θὰ τὰ γράφουμε! Μὲ ὅποιο κόστος! Μαθημένα τὰ βουνὰ στὰ χιόνια! Τί ἄλλο νὰ μᾶς κάνουν πιά...
Ἐμᾶς μᾶς ἐκφράζει ἀπόλυτα αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος:
Ὅστὶς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σχόλιο αὐτό μας ἔδωσε ἡ παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη σὲ «οἰκουμενικὴ προσευχὴ» στὸν Καθεδρικὸ Ναό της Οὐψάλα, παρουσία ἑτερόδοξων «κληρικῶν» καὶ πολιτικῶν παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων γυναικῶν «ἱερέων».
Ἦταν ἡ ὁριστικὴ πράξη τῆς ἀποστασίας. Ἦταν τὸ ἐπίσημο πρόσωπο μιᾶς ξεδιάντροπης πνευματικῆς προδοσίας ποὺ ἐκδηλώνεται πλέον χωρὶς ντροπή, χωρὶς προσχήματα, μὲ φωτογραφίες, μὲ χειραψίες, μὲ ἀσπασμοὺς καὶ συμφέροντα προσευχὲς σὲ ναοὺς αἱρετικῶν.
Καὶ δυστυχῶς, πρωταγωνιστὴς αὐτῆς τῆς ἐφιαλτικῆς τελετῆς, ὁ... Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὄχι πλέον ὡς "πρωτεύων μεταξὺ ἴσων", ἀλλὰ ὡς ἕνα ἱερὸ ἀλλὰ θλιβερὸ σύμβολο τῆς ὑποταγῆς στὸν Οἰκουμενισμό, στὴν παναίρεση ποὺ ὅλα τὰ ἰσοπεδώνει καὶ τὰ ἀναγνωρίζει, ἀρκεῖ νὰ ἀρέσει στὴ Δύση, στοὺς διπλωμάτες, στοὺς ἡγέτες τοῦ κόσμου τούτου.
Τί βλέπουμε στὴ φωτογραφία; Μιὰ γυναῖκα "ἱερέα" νὰ στέκεται μὲ ἄμφια καὶ εὐλάβεια πίσω ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, σὲ κοινὴ προσευχή, μὲ χαμόγελα καὶ φωτογραφίες. Συμπροσευχὴ καὶ ἀναγνώριση — ὄχι μόνο τῆς "ἱερωσύνης" της, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ ἀλλοιωμένου καὶ βλάσφημου "ἐκκλησιαστικοῦ" συστήματος ποὺ ὑπηρετεῖ.
Ἀναρωτιόμαστε: πρὸς τί αὐτὸ τὸ θέατρο; Ποιό εἶναι τὸ πνευματικὸ νόημα τέτοιων συγκεντρώσεων καὶ γιατί πρέπει νὰ παρίσταται ὁ Πατριάρχης αὐτοπροσώπως; Ας ἔστελνε ἕναν ἐκπρόσωπο!
Εἶναι αὐτὸς ὁ τρόπος γιὰ νὰ τιμήσουμε τὰ 1700 χρόνια ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ παρρησία ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους, τότε ἀπέναντι στὴν αἵρεση καὶ καθόρισαν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας;
Ἢ μήπως πρόκειται γιὰ ἕνα ἀκόμη φτηνὸ πανηγύρι δημοσίων σχέσεων μὲ εὐρωπαϊκὴ σάλτσα ἀνεκτικότητας;
Ὁ Πατριάρχης – ὅπως λέγεται καὶ ἔτσι πιστεύουμε πὼς εἶναι – «ἐκπροσωπεῖ τὴν Ὀρθοδοξία». Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι διπλωματία, δὲν εἶναι κοσμικὴ εὐγένεια, οὔτε χαμόγελα μπροστὰ σὲ κάμερες καὶ φωτογραφίες ὅπως αὐτὲς ποὺ εἴδαμε! Εἶναι Ὁμολογία Πίστεως.
Καὶ ὅταν ὁ Πατριάρχης στέκεται μὲ τὸν Ἀρχιερατικὸ Μανδύα καὶ τὴν Ράβδο δίπλα ἢ ἔστω μερικὰ βήματα πιὸ μπροστὰ ἀπὸ μία γυναῖκα ἱέρεια μὲ γαλάζιο φελόνιο μαζὶ μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ μπουλούκι τῶν ἑτερόδοξων, ἡ εἰκόνα δὲν εἶναι ἁπλῶς «ἕνα στιγμιότυπο». Εἶναι κάτι σὰν δήλωση. Εἶναι ἀποδοχή, εἶναι συμβιβασμὸς καὶ ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ πῶ ὅτι στὰ μάτια μας μοιάζει μὲ προδοσία!
-Γιατί Παναγιώτατε;
Ἂς μᾶς ἐξηγήσει λοιπὸν κάποιος μὲ πειστικὰ ἐπιχειρήματα : τί δουλειὰ ἔχουμε ἐμεῖς νὰ συμπροσευχόμαστε μὲ αἱρετικούς, μὲ ἐκείνους ποὺ δὲν ἀποδέχονται τὸ Πλήρωμα τῆς Ἀληθείας; Ἐπαναλαμβάνω ἀφοῦ ἦταν τόσο σημαντικὸ ἂς ἔστελνε κάποιον ἐκπρόσωπο! Γιατί ἔπρεπε νὰ πάει ὁ ἴδιος;
Ὅταν συμπροσεύχεσαι μαζί τους , δὲν εἶναι ὅτι ἁπλῶς τοὺς σέβεσαι – ἀλλὰ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. Πνευματικά, τοὺς βάζεις δίπλα σου. Τοὺς παρέχεις κῦρος. Ποιός μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὸ κάνουμε αὐτό; Ποιός μᾶς ἐξουσιοδότησε γι’ αὐτό;
Δὲν θὰ σωθεῖ ἡ Ἐκκλησία μὲ διπλωματία. Δὲν σώζει ἡ «καλὴ εἰκόνα». Μόνο ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ σώζει.
Καὶ αὐτὴ εἶναι ποὺ ἐγκαταλείπεται καθημερινὰ χάριν της ψευδο-ενότητας, ἑνὸς οἰκουμενιστικοῦ ὑβριδίου ποὺ καμιὰ σχέση δὲν ἔχει μὲ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ὄχι, δὲν πρόκειται γιὰ "λάθος". Πρόκειται γιὰ συνειδητὴ στρατηγικὴ ἀλλοίωσης τῆς Πίστεως. Πρόκειται γιὰ σχέδιο ἐκκοσμίκευσης τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν τοὺς νοιάζει ἡ Ὀρθοδοξία — τους νοιάζει νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στοὺς πολιτικούς, στοὺς εὐρωπαίους προοδευτικούς, στοὺς οἰκουμενιστικοὺς ὀργανισμούς. Ἡ Ἐκκλησία μετατρέπεται σταδιακὰ σὲ ΜΚΟ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, καὶ οἱ ἱεράρχες σὲ συνέδρους ἢ παρουσιαστὲς διεθνῶν συνεδρίων.
Ὅσοι συμμετέχουμε καὶ ἐπικροτοῦμε αὐτὲς τὶς πράξεις, ὁδηγοῦμε τὸν λαὸ σὲ πνευματικὴ σύγχυση. Σκανδαλίζουμε τοὺς πιστούς. Γεννᾶμε τὸν φανατισμὸ καὶ τὶς ἀντιδράσεις! Καὶ ἐνθαρρύνουμε τὶς ἀντιδράσεις καὶ τὴν διχόνοια!
Καιρὸς νὰ τὸ ποῦμε ξεκάθαρα καὶ νὰ τὸ πάρουν ἀπόφαση : ἐμεῖς δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε σὲ αὐτό. Δὲν θὰ προδώσουμε τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων μας γιὰ νὰ ἀρέσουμε στὸν κόσμο καὶ γιὰ νὰ κάνουμε δημόσιες σχέσεις μήπως καὶ μᾶς ποῦν ὀπισθοδρομικούς!
Ἡ Ἐκκλησία δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι «ἀρεστή» – χρειάζεται νὰ εἶναι πιστὴ στὸν Χριστὸ καὶ στὶς παρακαταθῆκες ποὺ μᾶς ἄφησε μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Νὰ πάψει ἐπί τέλους αὐτὴ ἡ ἀσυδοσία.
Τὸ νὰ εἶσαι Πατριάρχης δὲν σημαίνει ὅτι μπορεῖς νὰ ἀλλοιώνεις τὸ Ὀρθόδοξο Φρόνημα χάριν τῶν ὑψηλῶν ἐπαφῶν καὶ τῶν δημοσίων σχέσεων!Δεν ἀνήκει ἡ Ἐκκλησία σὲ κανέναν ἄνθρωπο. Ἀνήκει στὸν Χριστό. Καὶ μόνο σὲ Αὐτὸν ὀφείλουμε ὑπακοή.Αλλά καὶ ποιός νὰ τοῦ τὰ πεῖ ὅλα αὐτὰ τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἱεράρχες; Τὸν φοβοῦνται! Καὶ ὅσοι τολμήσουν νὰ ἐκφράσουν εὐγενικὰ τὴν διαφοροποίησή τους στοχοποιοῦνται καὶ γράφονται στὰ μαῦρα τὰ κατάστιχα! Οἱ περιπτώσεις πολλὲς καὶ τὰ παραδείγματα πρόσφατα.
Γιαυτὸ ἐκλέγονται Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολῖτες «ἐξαρτώμενα» ἄτομα ..γιὰ νὰ μὴν τολμᾶ κανεὶς νὰ πεῖ :
-Ἔ,πού πᾶς !!Ἔ,τί κάνεις !!
Τὰ μεγάλα ἀναστήματα τῆς Ἐκκλησίας μας ἐξέλειπαν! Μποροῦσαν ἢ τολμοῦσαν οἱ προηγούμενοι Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχες νὰ φερθοῦν ἔτσι; Διαβάζω παλαιὰ ἱστορικὰ γεγονότα τοῦ Φαναρίου μὲ μεγάλους Πατριάρχες- ποὺ εἶχε τὴν καλοσύνη νὰ μὲ ἐφοδιάσει πολιὸς Ἱεράρχης- καὶ βλέπω ὅτι δὲν ἔχει καμία σχέση τὸ τότε μὲ τὸ τώρα! Δυστυχῶς ἡ κατάσταση ἔχει ξεφύγει!
Ἐμεῖς, ὅμως, ἐξακολουθοῦμε νὰ σεβόμαστε τὸ σεπτὸ κέντρο. Ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ σιωπήσουμε κιόλας! Θὰ λέμε ὅτι μᾶς ἐνοχλεῖ καὶ θὰ καυτηριάζουμε τα κακῶς κείμενα. Καὶ σίγουρα δὲν θὰ προσκυνήσουμε ποτὲ τὸ θηρίο τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Χωρὶς νὰ παριστάνουμε τοὺς Ἁγίους, θὰ μείνουμε πιστοὶ στὴν Ὀρθοδοξία. Στὴν Πίστη τῶν Ἁγίων. Στὴν Πίστη τῶν Μαρτύρων.Και ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ λέμε καὶ θὰ τὰ γράφουμε! Μὲ ὅποιο κόστος! Μαθημένα τὰ βουνὰ στὰ χιόνια! Τί ἄλλο νὰ μᾶς κάνουν πιά...
Ἐμᾶς μᾶς ἐκφράζει ἀπόλυτα αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος:
Ὅστὶς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου