Παρελάσεις καταισχύνης

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ὑπερβολικὸς λόγος γίνεται στὴν κοινωνία μας καὶ εἰδικότερα στὰ κόμματα γιὰ τὸν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἔχασαν κάθε εἴδους ντροπή. Δηλώνουν σὲ δημόσιες ἐκδηλώσεις τὶς ἁμαρτωλές τους ἐπιλογὲς καὶ ζητοῦν νὰ «δικαιωθοῦν» καὶ νὰ ἐξασφαλιστοῦν τὰ δικαιώματά τους. Συνηγόρους ἔχουν τοὺς πολιτικούς, ποὺ τοὺς ὑπόσχονται ὅτι ὅλα θὰ τὰ ρυθμίσουν, περιφρονώντας... βέβαια τὶς ἠθικὲς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου!

Ἡ κατάσταση ἔχει φτάσει στὰ ἀπροχώρητο καὶ ἕνας φυσιολογικὸς ἄνθρωπος νιώθει ὅτι ἔχει χαθεῖ παντελῶς ἡ ντροπὴ ἀπὸ τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι τὰ συγκεκριμένα πρόσωπα ποὺ ὑποστηρίζουν θὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν τὴν ἐπανεκλογή τους. Δὲν ἀκούσαμε οὔτε ἕνα πολιτικὸ νὰ πεῖ δημοσίως ὅτι ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ ἀδιανόητο τὸν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἀρνεῖται νὰ συμμετάσχει στὶς ἐπικείμενες διαδικασίες.

Οἱ σημερινοὶ πολιτικοί, ἐνῷ περιφρονοῦν τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, διατηροῦν τυπικὲς σχέσεις μὲ τὴ διοίκησή της, ἡ ὁποία δυστυχῶς μένει βυθισμένη στὴ σιωπή. Ἀλήθεια, πῶς ἀνέχεται αὐτὰ τὰ πρόσωπα ποὺ ὑποκρίνονται καὶ κατεδαφίζουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια; Τί πετυχαίνει μὲ τὴν μετριοπάθεια καὶ τὸν συμβιβασμό; Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ εἶναι βέβαιο καὶ ἀπογοητεύει εἶναι ὅτι ἐνθαρρύνονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι καὶ ἀμβλύνονται οἱ συν­ειδήσεις τους. Ἡ μετάνοια ἀπομακρύνεται καὶ οἱ παρελάσεις θὰ συνεχίζονται μὲ περισσότερους συμμετέχοντες!

Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ δεχτεῖ τοὺς ἀνθρώπους τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν οὔτε καὶ νὰ δικαιολογήσει τὶς ἀδυναμίες τους. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν μερικὲς ἰδιαιτερότητες, οἱ ὁποῖες μὲ τὴ χριστιανικὴ ζωή νεκρώνονται καὶ ἡ ὁδὸς τῆς ἐγκράτειας εἶναι ἀνοιχτὴ γι’ αὐτούς, ὅπως καὶ γιὰ ὅλους τούς χριστιανούς. Ποτὲ μία ἀδυναμία δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τρόπος ζωῆς. Χρειάζεται νὰ καταπολεμηθεῖ καὶ νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ τὴν ἠθικὴ σταθερότητα.

Οἱ κληρικοὶ μποροῦν νὰ βοηθήσουν, ἀλλὰ χρειάζεται οἱ σαρκολάτρες νὰ συναισθανθοῦν αὐτὸ ποὺ κάνουν καὶ νὰ δεχτοῦν ὅτι δὲν εἶναι δικαίωμά τους νὰ ζοῦν χωρὶς ἠθικὲς ἀρχές. Οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται στὴ βουλὴ δὲν λύνουν τὸ πρόβλημα. Ἀντίθετα, τὸ διευρύνουν ἐπικίνδυνα μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα τὴν ἀνατροπὴ τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου καὶ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Τὰ περὶ ἀγάπης λόγια τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι ἀστεῖα, γιατί ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι σαρκικὲς ἡδονὲς οὔτε καὶ ὁ ἄντρας μπορεῖ νὰ ἀναλάβει τὸ ρόλο τῆς στοργικῆς μητέρας γιὰ ἕνα υἱοθετημένο παιδί! Οὔτε καὶ μία γυναίκα μπορεῖ νὰ γίνει ἕνας πονετικὸς πατέρας! Ἂς μὴ ἀνατρέπουμε τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ἂς μὴ θέλουμε νὰ ζοῦμε «ἐλεύθεροι» μέσα στὴν αἰχμαλωσία τῆς ἁμαρτίας! Καὶ νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἐλευθερία καὶ τὰ δικαιώματα πρέπει νὰ θεμελιώνονται στὸν ἠθικὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.