15 Ιουλ 2022

Ὁ Ἅγιος Κήρυκος ὁ Νηπιομάρτυς καί ἡ μητέρα του Ἁγία Ἰουλίττα (15 Ἰουλίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνάδειξαν ὅλες οἱ ἡλικίες. Νέοι, ἡλικιωμένοι, ἄνδρες καί γυναῖκες στολίζουν σάν πολύτιμοι λίθοι τά μαρτυρολόγιά της. Μιά ἀπό τίς κατηγορίες τῶν Μαρτύρων μας εἶναι οἱ Παιδομάρτυρες, ὅπου σ' αὐτή συγκαταλέγονται τά ἡρωικά βλαστάρια τῶν Χριστιανῶν γονέων. Εἶναι τά πολυάριθμα παιδιά, ἀκόμα καί νήπια, τά ὁποῖα μαρτύρησαν γιά τήν πίστη τους στό Χριστό. Ἕνα ἀπό αὐτά ὑπῆρξε ὁ τρίχρονος ἅγιος Κήρυκος, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τή σύντομη ζωή του γιά τήν πίστη του στό... Χριστό, μαζί μέ τήν ἡρωική χριστιανή μητέρα τοῦ Ἰουλίττα.

Ἡ ἁγία Ἰουλίττα καταγόταν ἀπό τά μέρη τοῦ Ἰκονίου τῆς Μ. Ἀσίας. Ἔμεινε σέ νεαρή ἡλικία χήρα καί εἶχε ἀφιερώσει τή ζωή της στή φροντίδα τοῦ νηπίου της, πού ὀνομαζόταν Κήρυκος. Τόν μεγάλωνε μέ εὐσέβεια καί φόβο Θεοῦ. καί μαζί μέ τή στοργή καί τήν ἀγάπη της ἔβαζε στήν ἄγουρη ψυχή τοῦ νηπίου της τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί ἐκεῖνο χαριτωμένο, ρουφοῦσε σάν τό καθαρό σφουγγάρι τίς ὑπέροχες μητρικές νουθεσίες.

Ζοῦσαν στά χρόνια πού βασίλευε ὁ θρησκομανής καί φανατικός ρωμαῖος αὐτοκράτορας Διοκλητιανός (285-305) ὁ ὁποῖος εἶχε κηρύξει τό φοβερότερο διωγμό κατά τῶν Χριστιανῶν. Εἶναι ἱστορικά βεβαιωμένο πώς τά σκοταδιστικά εἰδωλολατρικά ἱερατεῖα καί ἰδιαίτερα οἱ μάντεις, ἔπαιξαν καταλυτικό ρόλο στήν κήρυξη τοῦ διωγμοῦ αὐτοῦ. Ἔβλεπαν μέ θλίψη καί ἀνησυχία οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων ὅτι ἐρήμωναν τά εἰδωλολατρικά «ἱερά» ἐξαιτίας τῆς ραγδαίας ἐγκατάλειψης τῶν πιστῶν τῆς ἀρχαίας θρησκείας καί τήν μεταστροφή τους στή νέα ἀκμάζουσα χριστιανική πίστη. Αὐτό σήμαινε ἀπώλεια τεράστιων προσόδων. Ἄς μή λησμονοῦμε πώς οἱ ἱερεῖς στήν ἀρχαία ἐποχή ἦταν οἱ πλουσιότεροι ἄνθρωποι, ἀφοῦ τά «ἱερά» τῆς ἀρχαίας θρησκείας ἦταν κατά κανόνα ἰδιωτικά. Κυρίως ἀντέδρασαν τά μαντεῖα, στά ὁποῖα διαδραματίζονταν, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀπίστευτες καταστάσεις σκοταδισμοῦ, δεισιδαιμονίας καί ἀπάτης. Οἱ ἱερεῖς - μάντεις τῶν διαβόητων μαντείων τῆς Μ. Ἀσίας, τοῦ Κλαρίου καί Διδυμαίου Ἀπόλλωνα, διαμήνυσαν στό θρησκόληπτο αὐτοκράτορα πώς οἱ «θεοί» ἦταν «θυμωμένοι», διότι τό κράτος ἀνέχονταν τήν ὕπαρξη τῶν «ἄθεων», δηλαδή τῶν Χριστιανῶν (ἔτσι τούς ἀποκαλοῦσαν οἱ εἰδωλολάτρες), οἱ ὁποῖοι δέν θυσίαζαν καί δέν τούς λάτρευαν, καί γι' αὐτό δέν ἦταν εὐμενεῖς πρός αὐτό. Τόν ἔπεισαν λοιπόν νά ἀρχίσει τούς διωγμούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐξελιχτεῖ σέ πραγματική γενοκτονία γιά τούς Χριστιανούς. Χιλιάδες Χριστιανοί, ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων καί ἡλικιῶν ὁδηγοῦνταν σέ φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου νά ἀναγκαστοῦν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί νά θυσιάσουν στούς ἀνύπαρκτους καί ἀνήθικους εἰδωλολατρικούς «θεούς». Ὅσοι ἀρνοῦνταν ὁδηγοῦνταν στό θάνατο.
Τό Ἰκόνιο, πού ζοῦσε ἡ ἁγία Ἰουλίττα, βρισκόταν πολύ κοντά στήν Νικομήδεια, ὅπου εἶχε τήν ἔδρα του ὁ Διοκλητιανός καί κινδύνευε περισσότερο νά ἀποκαλυφτεῖ ἡ πίστη της καί νά συλληφθεῖ. Γιά μεγαλύτερη ἀσφάλεια, ἔφυγε μέ τόν μικρό τριετῆ Κήρυκο ἀπό τό Ἰκόνιο γιά τή Σελεύκεια καί ἀργότερα στήν Ταρσό τῆς Κιλικίας. Ἀλλά ὅμως καί ἐκεῖ συνελήφθηκε ἀπό τόν τοπικό φανατικό εἰδωλολάτρη ἔπαρχο καί ὁδηγήθηκε σέ βασανιστικές ἀνακρίσεις καί πιέσεις νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της, ἔχοντας μαζί της καί τόν Κήρυκο. Ἡ ἁγία Ἰουλίττα ὁμολόγησε μέ θαυμαστό θάρρος καί παρρησία τήν πίστη της στό Χριστό καί χαρακτήρισε τούς εἰδωλολατρικούς «θεούς», στούς ὁποίους τήν πίεζαν νά θυσιάσει, ἀνύπαρκτους, αἰσχρούς καί κακούς, ὅπως τούς παρουσίαζαν οἱ μυθολογικές διηγήσεις καί οἱ διδασκαλίες τῶν ἱερέων τους. Ὁ μικρός Κήρυκος στεκόταν δίπλα στή μητέρα του, ἀτάραχος καί ὁμολογοῦσε καί αὐτός ταυτόχρονα τήν πίστη του ψελλίζοντας συνεχῶς καί μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχούλας του τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θηριώδης ἔπαρχος ἀπειλῶντας προέτρεπε τήν  ἁγία Ἰουλίττα νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὁ μικρός Κήρυκος κατάλαβε ὅτι ἀπειλοῦνταν ἡ ζωή τῆς μητέρας του καί γι' αὐτό πῆγε κοντά στόν ἔπαρχο καί τοῦ κλώτσησε ἐλαφρά τό πόδι. Τότε ὁ ὀργισμένος ἔπαρχος ἅρπαξε τό παιδί καί τό ἐκσφενδόνισε μέ ὅλη τή δύναμή του ἀπό τή σκάλα τοῦ βήματος. Ὁ Κήρυκος κύλησε μέ ὁρμή στά σκαλοπάτια, τραυματίστηκε βαριά καί βρῆκε μαρτυρικό θάνατο.
Ἡ τραγική μητέρα δοκίμασε μεγάλο πόνο στήν ψυχή της γιά τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ σπλάχνου της, ἀπό τήν εἰδωλολατρική θηριωδία. Ὅμως μιά πρωτοφανής γαλήνη τήν κυρίευσε, ὅταν σκέφτηκε ὅτι τήν ἀξίωσε ὁ Θεός νά γίνει μητέρα Μάρτυρα. Τό θεώρησε ὕψιστη εὐλογία, χάρη καί εὐεργεσία ἀπό τό Χριστό, πού γιά χάρη Του καί αὐτή βρισκόταν νά ἀπολογεῖται γιά τήν πίστη της σ' Αὐτόν. Δέν ἔχασε τήν ψυχραιμία της καί μέ ἤρεμο καί εἰρηνικό τρόπο συνέχιζε νά ὁμολογεῖ τή χριστιανική της πίστη. Παράλληλα ἤλεγξε τήν ἄνανδρη πράξη τοῦ ἐπάρχου, ὁ ὁποῖος ξέσπασε τήν ὀργή του καί τόν φανατισμό του στό ἄκακο νήπιο. Ἀκούγοντας ὅλα αὐτά διέταξε νά τή βασανίσουν φρικτά καί στό τέλος νά τήν ἀποκεφαλίσουν. Ἀφοῦ ὑπέστη ἀπίστευτης ἀγριότητας καί ἀπανθρωπιάς βασανιστήρια, ὁδηγήθηκε στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεως καί ὁ δήμιος τῆς ἔκοψε τό κεφάλι. Ἡ ἁγία της ψυχή φτερούγησε στά οὐράνια, κάτω ἀπό το θρόνο τοῦ Θεοῦ, γιά νά συναντήσει τό ἡρωικό βλαστάρι της, γιά νά ζοῦν αἰώνια μαζί καί νά συμβασιλεύουν μέ τό Χριστό. Ἡ ἱερή μνήμη τους τιμᾶται στίς 15 Ἰουλίου.

Ἡ ἐποχή τῶν διωγμῶν εἶναι ἀναμφίβολα ἡ ἡρωικότερη ἐποχή γιά τήν Ἐκκλησία μας. Οὐδεμία ἄλλη θρησκευτική πίστη ἤ φιλοσοφία ἤ ἰδέα διώχτηκε ὅπως ἡ χριστιανική πίστη. Μέ τούς μετριότερους ὑπολογισμούς, στά τριακόσια πρωτοχριστιανικά χρόνια, ἔδωσαν τή ζωή τους γιά τό Χριστό περισσότεροι ἀπό ἕντεκα ἑκατομμύρια Μάρτυρες. Ἀνάμεσα σέ αὐτούς καί ἕνα μεγάλο νέφος ἡρωικῶν μητέρων, παιδιῶν καί νηπίων, ὅπως ἡ ἁγία Ἰουλίττα καί ὁ ἅγιος Κήρυκος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.