17η Φεβρουαρίου 1914: 108η ἐπέτειος ἀνακηρύξεως τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου

Ἡ 17η Φεβρουαρίου 1914, ἡμερομηνία ἀνακηρύξεως τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀποτελεῖ κορυφαῖο ὁρόσημο στή ματωμένη ἱστορική πορεία τῆς πολύπαθης αὐτῆς Ἑλληνικῆς Γῆς.

Ὁ νικηφόρος ἔνοπλος ἀγῶνας τῶν Βορειοηπειρωτῶν εἶχε σάν ἐπιστέγασμα τήν Αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου πού ἐπισφραγίσθηκε μέ τό πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), ἐνεργό νομικό κείμενο τό ὁποῖο ἀποδέχθηκε καί ἡ Ἀλβανία, χωρίς ὅμως νά σεβασθεῖ ποτέ τίς... προβλέψεις του.

Τά 100 χρόνια πού μεσολάβησαν ἔκτοτε, παρά τίς δραματικές γεωπολιτικές ἀλλαγές καί τούς ποταμούς αἱμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν, δέ δικαίωσαν τούς ἐθνικούς πόθους τῶν τίμιων Ἀγωνιστῶν τοῦ Αὐτονομιακοῦ ἀγῶνα.

Ἀντί τῆς πολυπόθητης λευτεριᾶς, σκληροί δυνάστες, ἀπό τόν Ἀχμέτ Ζώγου μέχρι τόν Ἐμβέρ Χότζα καί τόν Ραμίζ Ἀλία, ἐπέδραμαν βάναυσα κατά τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ ἀταλάντευτο στόχο τήν ἐξαφάνισή του ἀπό τόν ἐθνολογικό χάρτη τῆς Ἀλβανίας.

Τό ἐθνικό μαρτυρολόγιο κοσμεῖται ἀπό γνωστούς καί ἄγνωστους Βορειοηπειρῶτες ἥρωες πού θυσιάστηκαν σέ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, κάτεργα καί ἐξορίες ὑπερασπιζόμενοι του ἱερό καί ἀναφαίρετο δικαίωμα τούς νά ζήσουν ὡς Ἐλεύθεροι Ἕλληνες καί Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι.

Ἡ μνήμη μας δέν θά καλυφθεῖ ποτέ ἀπό τή σκόνη τῆς Ἐθνικῆς λησμοσύνης. Δέν θά ξεχάσουμε ποτέ τίς γκρεμισμένες ἐκκλησιές, τούς ἀποσχηματισμένους ἱερεῖς, τά συλημένα ἱερά κόκαλα τῶν πεσόντων του 1940-41.

Δέν θά ξεχάσουμε ποτέ τά ἀδέλφια μας πού γεννήθηκαν, ἔζησαν καί πέθαναν ἀβάπτιστοι, ἀλειτούργητοι καί ἀκήδευτοι μέσα στό ζόφο τοῦ ἀλβανικοῦ «παραδείσου».

Δέν θά ξεχάσουμε τούς μάρτυρες, πού ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή πάνω στά ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, στήν ἐναγώνια προσπάθεια νά ἀναπνεύσουν Ἑλληνικό ἀγέρα.

Δέν θά ξεχάσουμε ποτέ, τά ἀδέρφια μας πού μετά τό πανευρωπαϊκό γκρέμισμα τῶν τειχῶν, ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ '90, ἦλθαν ρακένδυτοι στή μητέρα πατρίδα, πού ἔζησαν τόν κοινωνικό ἀποκλεισμό καί τίς ἀγκυλώσεις τῆς κρατικῆς γραφειοκρατίας, πού προδόθηκαν, πού ἔχασαν ἐλπίδες καί ὄνειρα, πού στήν Ἀλβανία ἦταν «μειονοτικοί» καί στήν Ἑλλάδα συλλήβδην «Ἀλβανοί».

Δέν θά ξεχάσουμε ποτέ καί ἐκείνους - τούς λίγους - πού ἔμειναν στίς Θερμοπύλες  τῆς Βορείου Ἠπείρου καί βίωσαν καί ἐν πολλοῖς βιώνουν τό ἰταμό προσωπεῖο τοῦ ἀλβανικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ὑπό κοινοβουλευτικό πλέον μανδύα. Τούς στηρίζουμε καί θά τούς στηρίζουμε μέχρι τή Νίκη!

Σήμερα, πού ὁ Ἑλληνισμός, ἀπό τή Λευκωσία μέχρι τήν Κορυτσά, δοκιμάζεται σκληρά, ὁ Αὐτονομιακός Ἀγῶνας τοῦ 1914 ἀποτελεῖ πηγή ἐμπνεύσεως καί ἐθνικοῦ φρονηματισμοῦ.

Τίποτε δέν ξεχνιέται! Τίποτε δέν τελείωσε ἀκόμη!