Ὁ κ. Ἰερόθεος στόν ἐπικήδειο λόγο του ἔπλεξε τό ἐγκώμιο τοῦ μακαριστοῦ Κοσμᾶ καί ἀναφέρθηκε στό κοινό τους παρελθόν ὡσάν οἱ δυό τους νά ἔχουν κοινή πνευματική πορεία καί βιωτή. Ἦταν συμμαθητές στό σχολεῖο, εἶχαν κοινούς πνευματικούς, οἱ δρόμοι τους χωρίστηκαν μετά τήν ἐνηλικίωση, καί ἁπλῶς διαφωνοῦσαν σέ ὁρισμένα... ζητήματα.
"Εἴχαμε τήν ἴδια ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, ἡ ἴδια ἐπιθυμία κυριαρχοῦσε στήν καρδιά μᾶς νά ζοῦμε καί νά πολιτευόμαστε κατά Θεόν, μέ ἀγάπη στόν Θεό, τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀδελφούς μας ἐν Χριστῷ, σέ μερικά θέματα, ὅπως εἶναι φυσικό, ἀφοῦ δέν ταιριάζουν ἀπόλυτα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους, εἴχαμε κάπως διαφορετικούς τρόπους προσεγγίσεως τῶν πραγμάτων. ὁ Θεός βλέπει τό ἐσωτερικό τῆς καρδιᾶς μας, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι κρίνουν ἐξωτερικά καί ἐπιφανειακά. Γι' αὐτό, ὅπως μοῦ ἀρέσει νά λέγω, χαίρομαι ποῦ στήν Δευτέρα Παρουσία θά μᾶς κρίνη ὁ Θεός καί ὄχι οἱ ἄνθρωποι, γιατί συνήθως οἱ ἄνθρωποι κρίνουν ἐξωτερικά καί γι' αὐτό εἶναι σκληροί στίς κρίσεις τους".
Εἶναι ὅμως ἔτσι ἤ μήπως τά ζητήματα -οὐκ ὀλίγα- γιά τά ὁποῖα διαφωνοῦσαν οἱ δύο εἶναι ζητήματα πίστεως; Ἄν ἰσχύει τό δεύτερο, ὅπως θά προσπαθήσουμε νά ἀποδείξουμε, τότε ἕνας ἀπό τούς δύο εἶναι κακόδοξος.
Ὁ Ἰερόθεος Βλάχος εἶναι γνωστός λόγιος θεολόγος καί ποιμενάρχης. Τό βιογραφικό του εἶναι πλουσιότατο, μοιάζει μέ βιογραφικό πανεπιστήμονος ἱεράρχη, στ' ἀχνάρια τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πού τόση ἀνάγκη θά εἴχαμε στίς μέρες μας. Εἴτε σάν μέλος ἐπιτροπῆς εἴτε σάν συγγραφέας ἔχει καταπιαστεῖ μέ ὅλα τά σύγχρονα φλέγοντα ζητήματα, θεολογικά, ποιμαντικά, ἐκκλησιολογικά. Προβάλλεται σάν ὁ κατεξοχήν σύγχρονος ἀδιάψευστος θεολόγος. Προκαλεῖ μάλιστα ἐντύπωση ἡ πολυσχιδής ἐμπλοκή του μέ ζητήματα βιοηθικῆς καί ἰατρικῆς (δίδαξε Βιοηθική στήν Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας- ἐκπροσώπησε τήν Ἑλλάδα ὡς τακτικό ἤ ἀναπληρωματικό μέλος στά Διοικητικά Συμβούλια τοῦ ΕΣΡ, τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς AIDS, τοῦ Κέντρου Ἐλέγχου Εἰδικῶν Λοιμώξεων, τοῦ Ὀργανισμοῦ κατά τῶν Ναρκωτικῶν κλπ.). Γενικά ἡ μαθητεία του κοντά σέ ἐπιφανεῖς θεολόγους, ἡ συγγραφική δραστηριότητά του καί οἱ γνώσεις του τόν ἔχουν καταστήσει μιά θεολογική αὐθεντία τοῦ καιροῦ μας.
Δυστυχῶς ὅμως ἤ εὐτυχῶς, οἱ σύγχρονες προκλήσεις, ἀπό τό Κολυμπάρι καί ἔπειτα, ἐπέτρεψαν νά διαφανοῦν οἱ πλάνες πού ἔχουν μολύνει τή θεολογική του προσέγγιση.
Ἡ μία πλάνη εἶναι ἐκκλησιολογική! Εἶναι μία πλάνη τόσο βασική πού συμπαρασύρει στό διάβα της καί τήν χριστολογία καί τήν ἀνθρωπολογία, καί ἀφήνει ἀκάλυπτο καί ἀπληροφόρητο τόν φορέα της σέ ὅλα τά ζητήματα πού ἀκολούθησαν ἀπό τό 2016 καί ἔπειτα - Οὐκρανικό, ὑγειονομική κρίση. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ θεάνθρωπος Χριστός. Στήν Ὀρθοδοξία τά δύο αὐτά δέν διαχωρίζονται.
Πῶς νά λησμονήσουμε ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος Ἀρχιερέας πού ἔκανε τό ἀμφιλεγόμενο καί ἀπό ἄποψη βιοηθικῆς ἐμβόλιο, πρίν κἄν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας πάρει θέση.
Σωτηρόπουλος γιά Ἰερόθεο Βλάχο
Σέ ἀνύποπτο χρόνο, τήν πλάνη του εἶχε διακρίνει ὁ φωτισμένος θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ὁ ἀδίκως ἀφορισμένος καί διωκόμενος καί ἀξίως στεφανωθεῖς ὑπό τοῦ Κυρίου. Σέ ὁμιλία του μέ τίτλο "Ἐγωισμός καί αὐταρχισμός", ἀπό τό 44΄καί ἔπειτα, λέγει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά:
«Ἐρχόμεθα στούς Ἀρχιερεῖς. Κάνω πάντα διάκριση, διάκριση ἡ ὁποία ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα. Ὑπάρχουν ταπεινοί, σεμνοί, εὐσεβεῖς, ἅγιοι ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς, ἀλλά ὑπάρχουν δυστυχῶς καί ἐγωιστές καί αὐταρχικοί. Ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι κηρύττουν, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ θεία λειτουργία τελεῖται στό ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου, ὄχι τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι αὐτό ἑωσφορικός ἐγωισμός; Ὑπάρχουν Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι αὐτοί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι τί εἴμαστε, νεροκουβαλητές;
Ὑπάρχει ἀρχιερεύς, λόγιος παρακαλῶ, καί διαφημιζόμενος, πολυδιαφημιζόμενος, ὁ ὁποῖος γράφει σέ βιβλίο του, ὅτι: " ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι τό κριτήριο τῆς Ἀληθείας". Μπορεῖ ὁ Ζακύνθου λ.χ.να εἶναι τό κριτήριο τῆς Ἀληθείας; "Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς Σωτηρίας", λέγει. Ὅλοι φρίττομε πού τό ἀκοῦμε. Σέ ἕναν ὕμνο πού ψάλλουμε στόν Ἑσπερινό, λέει:"τόν Ἀρχηγόν τῆς Σωτηρίας Χριστόν δοξολογήσωμεν". Τό Εὐαγγέλιο λέει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς Σωτηρίας. Αὐτός ὁ λόγιος Μητροπολίτης γράφει "ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς Σωτηρίας". Θά μᾶς σώσει ὁ Ζακύνθου λ.χ.;
Θά τόν ἀναφέρω καί ὀνομαστικῶς αὐτό τόν Ἐπίσκοπο, γιατί ἀντί νά εἶναι ταπεινός, διότι δέν τόν ἐξέλεξε ὁ πιστός λαός ἀλλά ἀρχιερεῖς φίλοι του, κατόπιν φυσικά πολλοῦ ἀγῶνος.... Εἶναι ὁ Ναυπάκτου Ἰερόθεος Βλάχος. Ἐγώ εἶμαι ἀπό τήν Ναύπακτο. Μπορεῖ νά πάω μερικές φορές ἐκεῖ. Ἐπήγαινα σέ ἕνα ταπεινό μοναστηράκι, ἑνός ἁγίου ἱερομονάχου, τοῦ π. Ἀρσενίου Κομπούγια, καί μέ ἔβαζε καί κήρυττα. Μιά, δυό, τρεῖς, τέσσερις, πέντε φορές τόν χρόνο. Ὅταν ὁ λόγιος αὐτός Μητροπολίτης, πού μιλάει γιά Παλαμᾶ, γιά ἄκτιστο Φῶς, γιά Ἄκτιστες ἐνέργειες, γιά τά βαθέα τῆς πνευματικότητας, πληροφορήθηκε ὅτι κάποτε, σπανίως, πηγαίνω στήν Ναύπακτο καί μιλῶ, ἔδωσε ἐντολή στόν π.Αρσένιο, νά μή μοῦ ἐπιτρέπει νά ὁμιλήσω. Ἐπίσης, ἕνας ἱερομόναχός του, σέ μιά πανήγυρι, σέ ἕνα μοναστήρι, ὅταν πλησίασα γιά νά κοινωνήσω, ἔδωσε ἐντολή στόν διάκο: "αὐτόν δέν θά τόν κοινωνήσεις, εἶναι ἀφορισμένος". Δεσπότης εἶμαι, ὅ,τι θέλω κάνω. Τόν συνάντησα καί τόν ἤλεγξα. Σέ κάποια ὁμιλία, λέει, εἶπες κάτι γιά μένα. Ναί, γιά σένα, εἶπα, γιατί ἐφαρμόζεις μία ἀπόφαση ἄδικη, εἶσαι ἄδικος ἄνθρωπος. Εἶναι ἀνυπόφορο, διότι ὑπεράσπισες τόν Χριστό, τήν Ὀρθοδοξία, τήν Ἁγία Γραφή, νά μήν σοῦ ἐπιτρέπει νά κηρύξεις, διότι ὑπεράσπισες τόν Χριστό, τήν πίστη, ἐλέγχοντας τόν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας. Ἀααα, εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας ἐδῶ, ὅσες αἱρέσεις κι ἄν εἶπε εἶναι Ἀρχιεπίσκοπος. Κοντεύει τό Ἐπίσκοπος καί Ἀρχιεπίσκοπος καί τό Πατριάρχης νά γίνει ἀνώτερο ἀπό τόν Χριστό. Ὄχι , δέν θά ὑποτασσόμαστε ποτέ σέ τέτοιους Ἐπισκόπους. Ἄν λέγουν κάτι δίκαιο καί σωστό, θά τό ἀκολουθοῦμε. Ἄν λένε κάτι ἄδικο καί παράλογο καί ἀσεβές, θά τό ἐλέγχουμε......."
Στήν περίπτωση τοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου βλέπουμε ὅτι οἱ δρόμοι τῶν δύο Ἱεραρχῶν, Κοσμᾶ καί Ἰεροθέου, ἀπό νωρίς διαχωρίστηκαν. Ὁ Ναυπάκτου Ἰερόθεος δίωξε ἕναν ἅγιο καί δίκαιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καί ὁμολογητῆ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀντιθέτως, ὁ "φίλος" του, ὁ ταπεινός Κοσμᾶς, παρέστη στήν κηδεία τοῦ "ἀφορισμένου" Σωτηρόπουλου μέ προσωπικό ρίσκο, ἐπιτρέποντας τήν ταφή του σέ Ι.Μονή τῆς δικαιοδοσίας του
Κακοδοξία περί ἱεραρχικοῦ πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας- Οὐκρανικό
Ἡ κακοδοξία τοῦ Ἰερόθεου δέν ἔμεινε ἐκεῖ, ἀλλά προχώρησε στήν διατύπωση μιᾶς παπίζουσας/ἐπισκοποκεντρικής ἐκκλησιολογικῆς θεωρίας, περί Ἱεραρχικοῦ πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἐγωισμός τράνεψε...
Οἱ ἐπίσκοποι, κατά τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο πρέπει νά εἶναι στά τῆς ἐκκλησίας «ἐν Ἰησοῦ Χριστοῦ γνώμη», καί ὄχι ἁπλῶς «εἰς τύπον Χριστοῦ» πού τούς θέλει ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου, οὔτε βεβαίως «ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία», πού διδάσκει ὁ αἰρετίζων ἐπίσκοπος Περγάμου Ζηζιούλας. Τόν Χριστό δέν Τόν ὑποκαθιστᾶ κανένας Ἀρχιερέας, ἐπίσκοπος ἤ ἱερέας. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. «ἡ ὑπακοή ὅμως στόν ἐπίσκοπο δέν εἶναι ἀπροϋπόθετη οὔτε ἀδιάκριτη. Ὑπακοῦμε στόν ἐπίσκοπο ἤ στό σῶμα τῶν ἐπισκόπων, τήν ἱεραρχία, ὑπό τόν ἀπαράβατο ὅρο, ὑπό τήν ἀναγκαία προϋπόθεση, ὅτι ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ὅτι δέν νοθεύουν τό Εὐαγγέλιο καί τήν ἁγιοπατερική Παράδοση»( πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, ἄρθρο «Μαζί μέ τήν Ἐκκλησία, ἔστω καί ἄν πλανᾶται;»)
Αὐτή ἡ λανθασμένη ἐκκλησιολογική θεωρία τόν ὁδήγησε σέ σχέση μέ τό Οὐκρανικό σέ μιά «αὐτοκέφαλη» (=ανεξάρτητη) ἐκκλησιολογία, πού ἐξυπηρετεῖ αὐτό πού ὀνομάζεται «Νεοπαπισμός Κωνσταντινουπόλεως». "Πρωτειομανία", τήν ἀποκαλοῦν κάποιοι καί δέν πέφτουν ἔξω...
Καί πῶς θά μποροῦσε νά ἔχει ἕνας Δεσπότης ὀρθή ἐκκλησιολογική γραμμή, ὅταν ἀγνοεῖ καί δέν κατονομάζει, δέν ἐντοπίζει τόν Οἰκουμενισμό, ὅπως ἔχει ἐπιβληθεῖ στήν Ἐκκλησία μας, ἀπό τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἐπί Ἀθηναγόρα κι ἔπειτα καί ἐμπεδώνεται συνεχῶς ἐπί Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη;
Δέν ἀντιλαμβάνεται ὁ Δεσπότης πώς ὁ Οἰκουμενισμός, δεμένος στό ἅρμα τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἀντιστρατεύεται τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων πού ἐγκαθίδρυσε ὁ Χριστός στόν κόσμο; Ἀλλά ἀντίθετα ἐπενδύει ἀπολογητικά τό ἐκκλησιολογικό ἀνοσιούργημα πού συντελεῖται αὐτή τήν στιγμή στήν Οὐκρανία, σέ μιά προσπάθεια προέλασης τῶν Νεοταξικῶν δυνάμεων καί ἀποδυνάμωσης τῆς ὀρθόδοξης Ρωσίας καί τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν πού πρεσβεύει.
Κι ὅμως οἱ εὐσεβεῖς, ἀνάμεσά τους καί ὁ Κοσμᾶς, ἀντιλαμβάνονται πώς ἡ Οὐκρανία εἶναι ἕνα ἐργαστήριο Οἰκουμενισμοῦ καί πώς πίσω ἀπό τήν ἀναγνώριση τῆς σχισματικῆς οὐκρανικῆς ἐκκλησίας βρίσκονται οἱ στόχοι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀπομόνωσης τοῦ Πατριαρχείου Ρωσίας καί ἡ ἐκκλησιαστική ἕνωση Ὀρθοδοξίας καί ΠΑΠΙΣΜΟΥ, ὅπως ἔχει ἀποδείξει ἡ Κατάνυξη μέ πλῆθος ἄρθρα.
Ὁ Κοσμᾶς ἀνῆκε στήν ὁμάδα τῶν Ἑλλήνων μητροπολιτῶν οἱ ὁποῖοι τάχθηκαν στήν συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τῆς ἀπόφασης γιά τήν αὐτοκεφαλία τῆς «νέας ἐκκλησίας» τῆς Οὐκρανίας. Ἀντίθετα, σύμφωνα μέ τό ρεπορτάζ, Δημητριάδος, Μεσσηνίας, Ναυπάκτου ὑποστήριξαν τήν ἀναγνώριση τῆς Αὐτοκεφαλίας. Χωρίς κομπορρημοσύνη καί περιττό χαρτοπόλεμο ( 5-6 κείμενα συνέταξε ὁ Ἰερόθεος, ἀναιρῶντας τό ἕνα τό ἄλλο γιά τό Οὐκρανικό, καί βιβλία ἐπί βιβλίων) διαχώρισε ὡς ὄφειλε τήν θέση του.
Ἰερόθεος-διδασκαλία περί προσώπου
Ἡ βάση φυσικά ὅλων τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἰερόθεου εἶναι ἡ διδασκαλία περί προσώπου. Διδασκαλία ἐξόχως μεταπατερική, σημεῖο συνάντησής του- ὄχι τό μοναδικό- μέ τόν κακόδοξο Ζηζιούλα. Τό βιβλίο του μέ τίτλο «Τό Πρόσωπο στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση» βραβεύτηκε ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ὡς τό καλύτερο θεολογικό βιβλίο τῆς πενταετίας, μέ εἰσήγηση τῶν Ἀκαδημαϊκῶν κ. Εὐαγγέλου Μητσόπουλου, Μάρκου Σιώτη καί Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη. Σοβαρή πατερική κριτική στήν διδασκαλία αὐτή μπορεῖ νά μελετήσει κανείς ἐδῶ. " Ἡ μεταπατερική θεολογία ὡς μονομερής σκέψη, ἄνευ ἀντιλόγου καί διαλόγου, ἰσχυρίζεται ὅτι ἐκκλησία εἶναι μία ἀγαπητική κοινωνία προσώπων πού ἀπό ἄτομα ἔγιναν πρόσωπα (σωφρονιασμός) καί βρίσκονται σέ ἀδιάκοπο δίκτυο σχέσεων!"
Ὁ Ἰερόθεος μοιάζει μέ ἄνθρωπο πού δέν μπορεῖ νά ἐννοήσει τίς θεολογικές του ἀκροβασίες, μέχρι πού τίς βλέπει μεταρσιωμένες σέ αἱρετικές δοξασίες ἀπό ἄλλους πιό τολμηρούς. Καί τότε ἁπλῶς καλύπτει τά νῶτα του, ἀλλά δέν ταπεινώνεται, δέ μετανοεῖ, δέ συμμαζεύεται. Δέ σταματάει, συνεχίζει ζαλισμένος ἀπό τόν ἐγωισμό σέ μιά μέθη χωρίς κρασί! Εἶναι πάμπολλες οἱ μεταστροφές τῆς σκέψης του.
Εἶναι μιά θλιβερή διαπίστωση ὅτι στά κείμενά του ἀναλώνεται στό νά καταγράφει γνώσεις, συλλογισμούς, διάφορες θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές διαπιστώσεις, χωρίς στήν πραγματικότητα νά λέει τίποτα! Κενώνει τόν ἑαυτό του μέ τήν πένα του, χωρίς νά καταφέρνει στήν πραγματικότητα νά διατυπώνει λόγο Θεοῦ. Μπορεῖ, γιά παράδειγμα, νά καταλάβει κανείς τή θέση του γιά τό ἀκανθῶδες ζήτημα τήν ἀλλαγῆς φύλου, ὅπως παρουσιάζεται ἐδῶ; Μᾶλλον, παρασυρμένοι ἀπό τή φήμη του, ἔχουμε ἀπό αὐτόν ἀπαιτήσεις πού δέ θά ἔπρεπε, ὡστόσο εἶναι Δεσπότης Χριστοῦ, ταγμένος νά περιφρουρεῖ τήν πίστη καί τό δόγμα. Θά πρέπει νά περιορίσει τό συγγραφικό του "ταλέντο", γιατί διατυπώνει κακοδοξίες, δηλαδή διδάσκει γυμνή τή κεφαλή καί ἀπό ἄμβωνος διαρκῶς κακοδοξίες.
Ἐμφανίζεται μέ πολλαπλά θεολογικά προσωπεῖα. Στούς παραδοσιακούς κύκλους ἐμφανίζεται ὡς πατερικός θεολόγος ἐνάντιος π.χ. στή θεολογία τοῦ προσώπου, πού ἐκφράζει κυρίως ὁ Μητροπολίτης Περγάμου- γιά νά μήν χάσει τούς παραδοσιακούς πού τόν θεωροῦν ὡς κύριο ἐκφραστή τους, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη μεριά κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά κερδίσει καί τούς νεωτεριστές...εῖναι ὁμολογουμένως μιά δύσκολη περίπτωση...
Θεωροῦμε πώς τό ποίμνιο τῆς Μητρόπολης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, καθώς ἔχει νωπές τίς μνῆμες ἀπό ἕναν ἀκραιφνῆ παραδοσιακό ποιμένα, θά πρέπει νά τόν κατατάξει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα στή δεύτερη κατηγορία...στους νεωτεριστές.
Ὑγειονομικά μέτρα στούς ναούς
Ἀπό τήν πρώτη μέρα ἀνάληψης τῶν καθηκόντων τοποτηρητείας του στή Μητρόπολη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ὁ Ἰερόθεος προσπαθεῖ νά ἐπιβάλει τά ὑγειονομικά μέτρα, ἐπικαλούμενος τήν ὑπακοή στήν Ἱεραρχία καί θολώνοντας τά νερά. Διαφάνηκαν οἱ διαθέσεις του στή συνέντευξη τύπου στούς δημοσιογράφους τοῦ Νομοῦ. Τό ρεπορτάζ λέει πώς ὑποτιμῶντας τόν μακαριστό προκάτοχο του, μέ ἐντολές, ὑποδείξεις, κηρύγματα, ἐγκυκλίους, καλεῖ δημοσίως τό ποίμνιο, ἄν καί δέν εἶναι δικό του, νά ὑπακούσει ἀναντιρρήτως στίς ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ, τονίζοντας χαρακτηριστικά ὅτι δέν ἐπιτρέπεται "τό πεζοδρόμιο νά ἀνέβει στόν Ἄμβωνα τῆς Ἐκκλησίας"!
Δέ λησμονοῦμε ὅτι ὁ Ἅγιος Ναυπάκτου ἀνακοίνωσε, ἀπό τό πρῶτο λόκ ντάουν, ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοί θά πρέπει νά μήν πηγαίνουν εἰς τόν ἱερό ναό, γιατί δημιουργοῦνται συναθροίσεις καί πώς "γιά τίς συναθροίσεις, ἡ ἐκκλησία συμφωνεῖ ὅτι ὑπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος ἐξάπλωσης τοῦ κοροναϊοῦ. Θά γίνει ἡ θεία λειτουργία κεκλεισμένων τῶν θυρῶν." Κατά το Μητροπολίτη Ναυπάκτου ἡ θεολογία καί ἡ Ἐκκλησία συμφωνεῖ πώς στόν ἱερό ναό ἐξ' αἰτίας τῆς συνάξεως, τήν ὁποία ἀποκαλεῖ συνάθροιση, ὑπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος ἐξάπλωσης ἀσθενειῶν ἀπό τό σοῦπερ μάρκετ καί τό σχολεῖο.
Ὁ ἀείμνηστος Κοσμᾶς ἀντίθετα εἶναι καλόγερος, σεμνός καί μαζεμένος! Δέ μιλάει γιά κολλυβάδες˙εῖναι κολλυβάς, δηλαδή εὐσεβής! Μυρίστηκε τίς νεοβαρλααμικές αἱρέσεις καί στηλίτευσε τά ὑγειονομικά μέτρα πού βλασφημοῦν καί ἀπομειώνουν τήν ἁπλή καί ἄδολη πίστη. Ἡ ἀγωνία του ἀπό ἄμβωνος δέν ἦταν ἡ μή τήρηση τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων, ἀλλά νά μήν ἐπηρεαστεῖ τό ποίμνιό του καί χάσει τήν ἁγνή του πίστη γιά τόν ὀρθόδοξο ναό, γιά τά ἱερά μυστήρια, γιά τό ἅγιο ποτήριο, τά ἱερά λείψανα, τίς ἅγιες εἰκόνες καί τήν ἱερωσύνη.
Ὅταν μάλιστα, μαζί μέ τόν Κυθήρων Σεραφείμ, ἀπέστειλε ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας, ἐκφράζοντας τήν διαφωνία του γιά τήν ὥρα καί τήν ἡμέρα τελέσεως τῆς Ἀνάστασης καί τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας ( Σαββατιάτικη Ἀνάσταση), ἀπειλήθηκε γι΄αυτές του τίς ἀγωνίες ἀπό τήν Σύνοδο: "Ἡ ΔΙΣ, μετά πολλῆς θλίψεως ἀπεφάσισε νά ζητήσει ἀπό τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων τόν σχηματισμό φακέλων καί τήν ὑποβολή εἰσηγήσεων περί τῶν ἑπομένων ἐνεργειῶν Αὐτῆς, σχετικῶς πρός τίς ἐπιστολές καί λοιπές ἐνέργειες τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Κυθήρων κ. Σεραφείμ καί Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ, μέ τίς ὁποῖες οἱ ἐν λόγῳ Ἀρχιερεῖς ἐξεδήλωσαν ἀπειθαρχία καί ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τήν ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ συλλογικοῦ ὀργάνου διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς πρός τήν ἔκτακτη διαδικασία τελέσεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἐξαιτίας τῶν ὑγειονομικῶν περιορισμῶν." Κι αὐτό, γιατί οἱ ἄξιοι Μητροπολῖτες εἰσηγήθηκαν στίς μητροπόλεις τους (ἤ ἐπέτρεψαν) νά τελεστεῖ ἡ Ἀναστάσιμη Θ.Λειτουργία μετά τίς 5 τό πρωί καί ὄχι στίς 10μμ τοῦ Σαββάτου. Στήν πράξη δέν τιμωρήθηκαν ἀκόμα, ἀλλά ὁ Ἰερόθεος τό φέρνει βαρέως καί στηλιτεύει τήν ἀνυπακοή....
Ἔγραφε τότε ἡ Κατάνυξη πρός ὑποστήριξη τῶν Ἄξιων Μητροπολιτῶν: "Δέν πειθάρχησαν στάς ὑποδείξεις τοῦ Ἰερώνυμου νά τελέσουν διήμερη Ἀνάσταση τό βράδυ τοῦ Σαββάτου. Καί τό χειρότερο, δημοσιοποίησαν ἐγγράφως τήν ἄρνησή τους, στηρίζοντάς την σέ θεολογικά ἐπιχειρήματα. Στά μάτια τοῦ Ἰερώνυμου καί τῶν λοιπῶν yes men συναδέλφων τους, ἡ πράξη τους αὐτή ἦταν χειρότερη ἀπό ἀνταρσία σέ καράβι στή μέση του πελάγου....αν διαφωνεῖτε καί πιστεύετε ἀκράδαντα ὅτι οἱ δυό Ἀρχιερεῖς, Κυθήρων Σεραφείμ καί Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶς, οὐδέν ἄξιον καταδίκης ἐποίησαν, ἀλλά ἀντίθετα ἔπραξαν τό καθῆκον τους, ὄχι μόνο νά τούς ἀθωώσετε, ἀλλά νά δικάσετε τούς δικαστές τους. Γιατί, ἐπιτέλους, ἄν δέν ἀντιδράσουμε ἐμεῖς, ἄν δέν φωνάξουμε, ἄν δέν ὑπερασπιστοῦμε αὐτόν πού ἀγωνίζεται γιά τήν Ὀρθοδοξία, θά ἔχουμε εὐθύνη καί συμμετοχή στήν ἀδικία καί στήν ἐπικράτηση τῆς αἴρεσης. η Ἐκκλησία εἶναι Μία, ὄχι πολλές, καί σέ καιρούς αἱρέσεως ἀνήκουν σέ Αὐτήν καί οἱ κατ' οἰκονομίαν μνημονεύοντες παραδοσιακοί καί οἱ κατ' ἀκρίβεια μή μνημονεύοντες. Καί ἐμεῖς πού ἀκολουθοῦμε τήν ἀκρίβεια σέ αὐτήν ἀνήκουμε καί αἰσθανόμαστε τίς ἐνορίες καί τίς Μητροπόλεις μας, ἀπό τίς ὁποῖες ἀπέχουμε, πιό δικές μας ἄπ΄ ὅτι οἱ αἰρετίζοντες καί ἐν πολλοῖς αἱρετικοί Μητροπολῖτες μας. Ἀλλά, μέ τήν κατρακύλα πού ἔχει πάρει ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, μέ τίς τόσες καί τόσες αἱρέσεις πού γεννιοῦνται μετά τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καί τίς φῆμες γιά ἕνωση μέ τούς Παπικούς νά μεγαλώνουν, πολύ φοβόμαστε ὅτι το κατ' οἰκονομίαν ἔχει σύντομη ἡμερομηνία λήξεως".
Ὁ Θεός ὑψώνει τούς ταπεινούς
Νιώθοντας βαριά τήν ἀπώλεια ἑνός ἀπό τούς ἐλάχιστους εὐλαβεῖς, παραδοσιακούς καί ὀρθοφρονοῦντες Ἐπισκόπους, τοῦ ταπεινοῦ Κοσμᾶ, ἀπό τό μετερίζι τῆς ἰεροκανονικής Ἀποτείχισης θέλουμε νά στείλουμε ἕνα μήνυμα πρός τό ποίμνιο τῆς Μητροπόλεως Αἰτωλίας. Νιώθουμε ὅτι ἔχουν τό χρέος νά διαφυλάξουν τήν παρακαταθήκη τοῦ ποιμενάρχη τους, γιά τό καλό ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Λύκοι βαρεῖς, καταχρασταί, θά πέσουν καταπάνω τούς μέ μανία...ο μακαριστός ἦταν ἀπό τούς ἐλάχιστους πού φύλαγαν Θερμοπύλες. Ἄς ἀγωνιστοῦν μέ ὅ,τι ἰεροκανονικό τρόπο διαθέτει ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας, ἡ Κιβωτός τῆς Σωτηρίας!
Σίγουρα θά ὑπάρχουν ἱερατικές συνειδήσεις πού θά ἀσφυκτιοῦν ἐνώπιον τοῦ Ἰερόθεου...
Ὑπάρχει τό εὐλογημένο μετερίζι τῆς ἰεροκανονικής Ἀποτείχισης. Μέχρι τώρα δέν εἶχαν λόγο νά προβοῦν σέ αὐτό τό διάβημα, ἀλλά τώρα ἔχουν, ἔχουν πολλούς, πολλούς λόγους πίστεως, ἔστω κι ἄν ὁ Ἰερόθεος εἶναι τοποτηρητής μακρᾶς θητείας... Τούς λόγους αὐτούς προσπαθήσαμε νά ἀναλύσουμε στό παρόν ἄρθρο.
Ἀλλά ἔχουν καί ἕναν λόγο παραπάνω, νά κρατήσουν τήν παρακαταθήκη τοῦ μακαριστοῦ ποιμενάρχη τους στή μητρόπολή τους. Σύντομα θά διαπιστώσουν ὀτι οἱ ἀλλαγές πού θά ἐπιφέρει ὁ τοποτηρητής ἐπίσκοπος, ἀλλά καί ὅποιος τελικά ἀναλάβει τόν χηρεύσαντα θρόνο, δέν εἶναι ἁπλῶς διαφορετικές ἀπόψεις ἐπί τοῦ ἰδίου θέματος, ἀλλά ζητήματα πίστεως. "Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν".
Ἡ Μητρόπολή τους, ἡ τοπική τους Ἐκκλησία, ἄν γίνει αὐτό, θά δοξαστεῖ καί θά μακροημερεύσει. Ὁ ποιμενάρχης τούς ἐν οὐρανοῖς ποιμαίνει καί εὐλογεῖ ὡς ἐξουσίαν ἔχων. Ὁ μακαριστός Νικόλαος Σωτηρόπουλος στήν προαναφερθεῖσα ὁμιλία καταλήγει μέ τά ἑξῆς ἐκπληκτικά ἁγιογραφικά:
"Δυσάρεστα πολύ τά ἀποτελέσματα τοῦ ἐγωισμοῦ καί τοῦ αὐταρχισμοῦ ἀρχόντων κοσμικῶν καί θρησκευτικῶν. Ἀλλά δέν εἶναι αὐτά τά χειρότερα. Τά χειρότερα ἀποτελέσματα εἶναι μετά τόν θάνατο. Αὐτοί οἱ καταχραστές τῶν ἐξουσιῶν μετά θάνατον δέν θά ἔχουν καμία ἐξουσία. Ἀλλά ἡ ἐξουσία τοῦ δευτέρου θανάτου θά εἶναι πάνω τους. Θά τούς ἐξουσιάζει ὁ δεύτερος θάνατος, λέει ἡ Ἀποκάλυψη. Καί τί εἶναι δεύτερος θάνατος; Τό μεγαλύτερο κακό: Ὁ χωρισμός ἀπό τόν Θεό, τόν Δημιουργό καί Πλάστη καί Σωτῆρα. Ὁ χωρισμός ἀπό τήν πηγή τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐτυχίας. Ἡ αἰώνια ὀδύνη καί καταισχύνη. Ἡ αἰώνια δυστυχία. Ὑπάρχει νομοτέλεια ἀδελφοί μου. Δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά ἀφήσει αἰωνίως ἀσύδοτο τόν κόσμο. Σ΄αυτή τήν πρόσκαιρη ζωή δίνει ἐλευθερία νά ἐκδηλώσει ὁ καθένας τόν καλό ἤ τόν κακό ἑαυτό του καί νά λάβει θέση ἀνάλογη στήν ἀπέραντη αἰωνιότητα.
Οἱ ἄνθρωποι δέ πού πολεμοῦν τόν ἐγωισμό καί τόν αὐταρχισμό, πού εἶναι σεμνοί ἄνθρωποι, πού ὑποτάσσουν τό θέλημά τους στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτοί, ἀναχωρῶντας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, θά λάβουν ἐξουσία.
Οἱ ἐξουσιαστές φεύγοντας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, χάνουν τήν ἐξουσία. Οἱ ταπεινοί ἄνθρωποι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, φεύγοντας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, λαμβάνουν ἐξουσία.
Ὅπως ἐκφράζεται τό Εὐαγγέλιο, ὅπως ἐκφράζεται ὁ Κύριός μας, ὁ ἕνας λαμβάνει ἐξουσία πάνω πέντε πόλεων, ὁ ἄλλος ἐπάνω δέκα πόλεων καί ὅλοι οἱ ταπεινοί ἄνθρωποι, οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, λαμβάνουν βασιλική ἐξουσία.
Παραλαμβάνουν ἐξουσία ἀσάλευτη καί βασιλεύουν μαζί μέ τόν Χριστό στούς ἀπεράντους αἰῶνας, καί τῆς βασιλείας αὐτῶν οὐκ ἔσται τέλος. Εἴθε αὐτῆς τῆς ἐξουσίας καί αὐτῆς τῆς βασιλείας νά τύχουμε ὅλοι μέ τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν !-"
Αὐτή τήν ἐξουσία ποθοῦμε, τοῦ Χριστοῦ, γι΄αυτήν ἀγωνιζόμαστε καί γι΄αυτήν τήν ἐξουσία, πού θά μᾶς δώσει τό ἐσφαγμένο ἀρνίο, ὄχι σέ αὐτή τήν ζωή ἀπαραίτητα ἀλλά σίγουρα στήν ἄλλη, καί τό αἷμα μας θά χύσουμε.
Ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου