«Μάρτυρές» μας οἱ μάρτυρες καί οἱ ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ!

Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος-Κιλκίς

Στόν καιρό τοῦ πειρασμοῦ, στίς δύσκολες αὐτές ὧρες τοῦ διωγμοῦ, δέν φτάνει μόνο ἡ πίστη! Ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά μας ἄς στραφοῦν στούς ἁγίους μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτοί εἶναι ἡ παρηγοριά μας, ἡ ἐλπίδα μας, οἱ προπορευθέντες διδάσκαλοι, οἱ ὁδοδεῖκτες, οἱ ὁποῖοι μᾶς δείχνουν τόν δρόμο τοῦ Οὐρανοῦ ἀλλά καί τόν τρόπο, τήν τέχνη τῆς διάβασής του. Μᾶς καθοδηγοῦν νά τόν περπατήσουμε καί συνεχίζουν νά μᾶς παραστέκονται, νά μᾶς περιβάλλουν, ἀφοῦ μᾶς ἐμψυχώνει ἡ μελέτη τῆς γήινης... πολιτείας τους καί ἐντέλει τό μαρτύριό τους. Στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή, (12,1) διαβάζουμε καί μαθητεύουμε: "Τοιγαροῦν καί ἠμεῖς, τοσούτον ἔχοντες περικείμενον ἠμίν νέφος μαρτύρων...": Δηλαδή: Δέν εἶπε πλῆθος μαρτύρων ἀλλά νέφος, κάτι τό ὁποῖο ταιριάζει περισσότερο στήν περίσταση τῆς θλίψεως. Ἐπειδή δέ αὐτοί καίγονταν ἀπό τόν καύσωνα τῆς θλίψης, μᾶς λέει πώς ἡ μνήμη τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μᾶς περικυκλώνουν μέ τήν ζωντανή παρουσία τους σάν σύννεφο γεμάτο δροσιά, μᾶς ἀνακουφίζει καί μᾶς ἀναπαύει ψυχικά καί σωματικά. (Ἄγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας). Αὐτῶν πού μαρτύρησαν ὑπέρ τῆς ἀλήθειας. (Ζιγαβηνός) Δέν εἶπε αὐτῶν πού πιστεύουν, ἀλλά αὐτῶν πού μαρτυροῦν γιά τήν πίστη. (Θεόδωρος Μοψουεστίας) "...ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα...": Δηλαδή: Ἀφοῦ πετάξουμε στήν ἄκρη ὅλο τό βάρος τῶν ὑποθέσεων πού μᾶς βαραίνουν στή ζωή καί ὅλες τίς φροντίδες, πού προκύπτουν ἀπό αὐτές, ἀλλά καί τήν ὀλιγωρία καί τήν πνευματική τεμπελιά (Οἰκουμένιος), τήν ψυχική νωθρότητα, τούς τιποτένιους λογισμούς καί ὅλα τά ἀνθρώπινα (Ἄγ. Ι. Χρυσόστομος). "...καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν...": Δηλαδή: Τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία εὔκολα προκύπτει ἐμπρός μας καί γίνεται. Διότι τό μάτι σαγηνεύεται καί ξεγελιέται, τό αὐτί καταγοητεύεται, ἡ ἁφή διεγείρεται ἀπό τόν πόθο τῆς ἁμαρτίας καί ἡ γλώσσα πολύ εὔκολα ξεγλιστράει καί ὁ λογισμός τρέχει στό κακό μέ ἀσυγκράτητη ὁρμή. (Θεοδώρητος). "...δί ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἠμίν ἀγώνα...": Δηλαδή: Δέν εἶπε πυγμαχοῦμε οὔτε παλεύουμε οὔτε πολεμᾶμε, ἀλλά αὐτό πού εἶναι τό εὐκολότερο στό δρόμο, δηλαδή τρέχουμε΄ αὐτό μας προτείνει νά κάνουμε. (Ἄγ. Ι. Χρυσόστομος). Διότι ὁ παρών βίος εἶναι ἀγώνας, ἀγώνας δέ κατά τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν καί τῶν ἀοράτων σκοτεινῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες μᾶς πολεμοῦν. Αὐτόν τόν ἀγώνα τρέχουμε, λοιπόν. (Οἰκουμένιος). Μέ λίγα λόγια: Ἀνοίγεται μπροστά μας ὁ ἀγώνας αὐτός διά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς καθορίζει πῶς πρέπει νά ζοῦμε σ΄αὐτήν τήν ζωή, ἀλλά καί μέ τό παράδειγμα τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι διάνυσαν τόν ἀγώνα αὐτόν καί ἐμεῖς καλούμαστε τώρα νά βαδίσουμε στά ἴχνη τους.

Πηγή: Ὑπομνήματα Τρεμπέλα, (πρός Ἑβραίους ἐπιστολή)

Ἐπιμέλεια:

Σάββας Ἠλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 12-9-2021