Ἐπιτέλους, ἀφῆστε τοὺς Ἕλληνες νὰ ἀναπνεύσουν!

Γράφει ὀ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ὀδεύουμε πρὸς τὴν μεγάλη ἐορτὴ τῶν Χριστουγέννων, μέσα σὲ συνθῆκες αὐστηροῦ ἐγκλεισμοῦ, ἄγριας καταστολῆς τῆς πολυφωνίας, οἰκονομικοῦ μαρασμοῦ, ἀνεξέλεγκτης κοινωνικῆς ἀνασφάλειας ποῦ γιγαντώνεται καθημερινῶς ἀπὸ τὰ «παπαγαλάκια» τοῦ τρόμου καὶ ὄλα αὐτὰ μεταφράζονται σὲ φόβο, ἄγχος, κατάθλιψη, ψυχικὰ νοσήματα ποὺ ὁδηγοῦν σὲ σωματικὰ νοσήματα ἢ χειροτερεύουν τὶς ἤδη ὑπάρχουσες παθήσεις. 

Ὑπάρχει ἕνα κοινωνικὸ φαινόμενο ψυχοπαθολογίας ποὺ ὀνομάζεται «κατάθλιψη τῶν ἐορτῶν» ἢ πιο σωστὰ «Ἐποχικὴ Συναισθηματικὴ Διαταραχή», τὸ ὁποῖο ἔχει νὰ κάνει μὲ συνισθήματα ἔντονης λύπης, ποὺ παρατηροῦνται σὲ... συγκεκριμένες ἐποχὲς τοῦ χρόνου καὶ κυρίως τὸν χειμώνα, κατὰ τὴν περίοδο τῶν Χριστουγέννων καὶ τῆς Πρωτοχρονιᾶς. 

Πιό συγκεκριμένα, αὐτὴ ἡ διαταραχὴ μπορεῖ νὰ ἐμφανίσει τὰ παρακάτω συμπτώματα: 

-Ἔντονα συναισθήματα ἐνοχῆς, ἀπελπισίας, ἀναξιότητας. 

-Τὸ ἄτομο δὲν μπορεῖ νὰ ἀπολαύσει τὶς ἐορταστικὲς δραστηριότητες. 

-Ὑποφέρει ἀπὸ ἀναβλητικότητα, ἀπόσπαση προσοχῆς καὶ δυσκολία ἑστίασης. 

-Ὑποφέρει ἀπὸ θυμό. 

-Ἀλλαγὲς στὶς συνήθειες τοῦ ὕπνου. Μπορεῖ νὰ δυσκολεύεται κάποιος νὰ κοιμηθεῖ, ἢ νὰ κοιμᾶται περισσότερο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας, νοιώθοντας συνεχῶς κουρασμένος. 

-Ἀλλαγὲς στὸ βάρος ἢ τὶς διατροφικὲς συνήθειες (διαθέση για κατανάλωση γλυκῶν). 

-Ἀδυναμία νὰ ἀντέξει κανεῖς τὸ ἄγχος τῆς καθημερινότητας. 

Ἂν ἀναλογιστούμε πώς ὅλα αὐτὰ τὰ συμπτώματα ἐκδηλώνονται σὲ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ ἀνθρώπων, σὲ normal χρονιὲς ποὺ ἰσχύουν συνθῆκες σχετικῆς «κανονικότητας», μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε πόσο καταστροφικὸ μπορεῖ νὰ ἐξελιχθεῖ αὐτὸ τὸ φαινόμενο, σὲ συνέργεια μὲ τὶς ὑπάρχουσες συνθῆκες. Φανταστεῖτε τί σημαίνει για ἕναν ἀνθρωπο τὸ ἄθροισμα ποὺ προκύπτει ἀπὸ κατάθλιψη Χριστουγέννων, Πανδημικὴ κόπωση καὶ οἰκονομικὴ καταστροφή. 

Σὲ ἕναν Δεκέμβριο ποὺ ὀ μέσος Ἕλληνας πολίτης βαδίζει μέσα στὴν ἀβεβαιότητα γιά τὸ αὔριο, ἔχει ἀπομονωθεῖ σὲ τέσσερεις τοίχους, ἔχει χάσει τὶς κοινωνικές του συναναστροφές, ἔχει ἀπολέσει τὴν ψυχαγωγία του, ἔχει τὰ Μέσα ἐνημέρωσης νά τὸν τρομοκρατοῦν ἀκατάπαυστα, ἔχει μία κυβέρνηση ποὺ ἐνῶ τὰ κάνει θάλασσα στὴ διαχείριση τῆς πανδημίας, τοῦ κουνάει τὸ δάχτυλο μιλώντας του για «ἀτομική εὐθύνη» (ἡ ἐνοχὴ ποὺ λέγαμε), βλέπει ἕνα σαθρὸ σύστημα δημόσιας ὑγείας ποὺ τρέμει νὰ τὸ πλησιάσει, ἀναμένει τὸ σωσίβιο τοῦ ἐπόμενου ἐπιδόματος γιά νά τὰ βγάλει πέρα καὶ ἄν τοῦ μείνει κάτι, ψωνίζει ἀπὸ τὸ διαδίκτυο για νά νιώσει λίγο «ζωντανός»… 

Ὅλοι αὐτοὶ (δημοσιογράφοι, ἐπιστήμονες, πολιτικοὶ κ.α.) ποὺ -εἰδικὰ αὐτὴν τὴν περίοδο- ἀνοίγουν διάπλατα τὸ στόμα τους στὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ ἐκτοξεύουν τρόμο καὶ ἀπαισιοδοξία ἐλαφρὰ τὴ καρδία, θὰ πρέπει ἐπιτέλους νά καταλάβουν πῶς αὐτή ἡ δυσοίωνη «ἀρρώστια» ποὺ μεταδίδουν οἰ ἴδιοι στὸν λαὸ μὲ τὴν καταστροφολογία τους, θὰ προκαλέσει πολὺ περισσότερα θύματα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἰό. 

Γιά τοὺς πολίτες δέ, ποὺ ἀποτελοῦν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οἰ συνθῆκες εἶναι ἀκόμα χειρότερες. Τὰ ἀπολυταρχικὰ καὶ ἐντελῶς παράλογα περιοριστικὰ μέτρα τῆς κυβέρνησης, τοὺς ἔχουν ἀποκόψει ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ρίζα τους. Ἀπὸ τὶς πνευματικὲς συνθῆκες ποὺ ἀποτελοῦν μία ἀδιάψευστη καὶ διαχρονικὴ ἀσπίδα προστασίας ἀπὸ ὄλα τὰ παραπάνω. Ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμό, ἀπὸ τὰ ζωτικῆς σημασίας Μυστήρια, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν ἀπλὴ προσκύνηση ἐντὸς τοῦ Ναοῦ. 

Ἡ κυβέρνηση, τοὺς ἔχει κάνει νὰ νιώθουν ὡς διωκόμενοι στὸν ἴδιο τους τὸν τόπο. Δίνει ἀπόλυτες προτεραιότητες σὲ ναοὺς τοῦ χρήματος καὶ ἀπαξιώνει μὲ κάθε τρόπο τοὺς Ναοὺς τοῦ Πνεύματος. Οἰ δυνάμεις καταστολῆς ὀριοθετοῦν μὲ ἀπαγορευτικὲς ταινίες τὶς ἐκκλησίες, σᾶν νᾶ κάνουν ἀποκλεισμὸ σὲ γιάφκες. Οἰ χριστιανοὶ ἀντιμετωπίζονται ὡς ἀνεπιθύμητοι καὶ ἐνοχλητικοὶ αἰθεροβάμονες, ποὺ δὲν ταιριάζουν μὲ τὴν κυρίαρχη παγκόσμια τάση, δηλαδὴ τὴν θεοποίηση τῆς Ἐπιστήμης (πού βρίσκεται ὑπὸ πολιτική ὁμηρία), τῶν «ἱερέων» λοιμωξιολόγων καὶ λοιπῶν ἐπιστημόνων καὶ τῶν σεβάσμιων «ἐκκλησιῶν» τῶν φαρμακευτικῶν πού θὰ φέρουν τὴν πολυπόθητη «Σωτηρία», ποὺ θὰ μᾶς προάγει στὴν πραγματικότητα τῆς Νέας Ἐποχῆς. 

Τὸ αὐστηρό lockdown δέν εἶναι μόνο ὑλικὸς ἀποκλεισμός. Εἶναι κυρίως πνευματικὸς ἀποκλεισμὸς ἀπὸ κάθε τι ποὺ κάνει τὸν ἀνθρωπο νὰ διαφέρει ἀπὸ τὰ ζῶα. Καμία ἐντύπωση δὲν θὰ πρέπει νὰ μᾶς κάνει λοιπὸν ἡ κατακόρυφη αὔξηση τῆς ἐνδοοικογενιακῆς βίας καὶ τὰ φαινόμενα ἀδιανόητων ἐγκλημάτων ἐντὸς οἰκογενειῶν, οἰ πολυάριθμες αὐτοκτονίες, ἡ τρομακτικὴ ἐκτίναξη τῆς χρήσης ψυχοφαρμάκων, ἡ αὔξηση τῶν αἰφνίδιων θανάτων ἀπὸ ἐμφράγματα λόγω τῆς πρώτης αἰτίας θανάτου παγκοσμίως, τὴ στεφανιαία νόσο. 

Ὄλα αὐτά θά πρέπει νὰ ληφθοῦν σοβαρὰ ὑπόψιν ἀπὸ τοὺς «στρατηγοὺς» ποὺ μᾶς λένε πῶς βρισκόμαστε σὲ «πόλεμο» μὲ τὴν πανδημία. Χωρὶς ἀκμαῖο ἠθικό, κάθε μάχη εἶναι καταδικασμένη νὰ χαθεῖ πρὶν καν ξεκινήσει. Καθὼς πλησιάζουμε πρὸς τὰ Χριστούγεννα, τὸ ψυχικὸ φορτίο τοῦ ἤδη καταπονημένου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, θὰ πρέπει νᾶ ἐλαφρύνει. Ὀ ἀνθρωπος δὲν εἶναι σχεδιασμένος για νὰ γεμίζει τὸ κεφάλι του καθημερινᾶ μὲ στατιστικὲς καὶ νούμερα ἀρρώστιας καὶ θανάτου. 

Ρίξτε τούς τόνους. Ἀπομονῶστε τοὺς καταστροφολόγους. Χαλαρῶστε ὅποια μέτρα δὲν χρειάζονται καὶ δὲν φέρνουν κανένα οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα. Ρίξτε τὸ βάρος στὴν πρόληψη. Στὴν πρόνοια. Ὄχι στὴν βίαιη καταστολή. Σταματῆστε τὶς ἀδικίες ποὺ γίνονται πρὸς συγκεκριμένες κοινωνικὲς ὁμάδες. Ἀφῆστε ἥσυχες τὶς συνταγματικὲς ἐλευθερίες. Ἀφῆστε τοὺς Ἕλληνες νὰ ἀναπνεύσουν. 

Νιώστε ἐπιτέλους τί πᾶτε νὰ κάνετε.

sportime