τῆς Α' Γυμνασίου
Ἀνδριανὴ Στράνη, Ἐκπαιδευτικὸς στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση
Ἦταν τέλος Αὐγούστου καὶ καθὼς τὸ καλοκαίρι σωνόταν, ὁ χρόνος μετροῦσε ἀντίστροφα γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῶν σχολείων. Οι δεκατριάχρονοι σχεδὸν ἔφηβοι Μαριγῶ καὶ Ἀνέστης - φίλοι καὶ συμμαθητὲς ἀπὸ τὴν πρώτη Δημοτικοῦ- συζητοῦσαν σὲ παγκάκι τῆς μικρῆς πλατείας στὴ γειτονιά τους.
Τὰ τελευταία βράδια, λέει, ἔβλεπε στὸν ὕπνο της νὰ ταξιδεύει καὶ νὰ πετάει μακριά, πολὺ μακριά… Ἔψαχνε ἀπεγνωσμένα νὰ βρεῖ ἕνα μέρος μακρινό, μία γωνίτσα τόση δὰ κάπου στὴ γῆ, ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἰὸ μὲ κορῶνα καὶ ξυπνοῦσε τρομαγμένη στὴ νέα πραγματικότητα. Ψάχνεις ἄδικα, τῆς εἶπε ὁ Ἀνέστης, γιατί αὐτὸς ὁ ἀπίθανος τόπος δὲν ὑπάρχει οὔτε στὸν ὕπνο, οὔτε στὸν ξύπνιο. Πάρτο ἀπόφαση Μαριγῶ, πρόσθεσε μὲ εἰρωνεία, ὁ κορονοϊὸς εἴναι globalparty. Ὄψη τῆς παγκοσμιοποίησης.
Ἐκείνη τὸν κοίταξε ἀπορημένη λέγοντας: Αὐτὸς ὁ κόσμος ὁ μικρὸς ὁ μέγας εἶναι στὸ ἔλεος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κορονοϊοῦ ἢ τοῦ Θεοῦ; Με ἀγωνία περίμεναν τὴν ἀπάντηση γιὰ ὅλα αὐτὰ στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικών καὶ δὲν κατάλαβαν πότε ἔφτασαν μασκοφόροι στὶς 14 Σεπτέμβρη, στοιβαγμένοι σὲ αἴθουσες τῶν 26 μαθητῶν.
Κοιτάζοντας τὸ ὁλοκαίνουργιο βιβλίο Θρησκευτικῶν της Ἃ Γυμνασίου ἡ Μαριγῶ ἔμεινε ἔκπληκτη. Εἰκόνα ἀπὸ τὸ καλοκαιρινὸ ὄνειρο. Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου κοσμοῦσε ρομαντικὸ ἔργο τοῦ Ζακυνθινοῦ ζωγράφου καὶ ἁγιογράφου Μπάμπη Πυλαρινοῦ μὲ τίτλο: Globalparty, Ἀκρυλικὸ σὲ καμβά, 110 Χ 90 ἑκατ. Τὸ ἔργο αὐτὸ παρουσιάστηκε στὴν ἔκθεση μὲ τίτλο ‘’Ἡ Γιορτὴ’’ (2008).
Σὲ συνέντευξή του, μεταξὺ ἄλλων, ὁ καλλιτέχνης σημειώνει: ‘’ Τὸ ἔργο Globalparty, τὸ διάλεξε ἡ ἴδια ἡ κυρία Κεραμέως ὅπως ἔμαθα… Εἶναι ἀρκετὰ ρομαντικὸ τὸ ἔργο εὐαγγελίζοντας ἕνα παγκόσμιο χωριὸ καὶ μία παγκόσμια γιορτὴ ἔργο περίπου τοῦ 2007. Τὸ εἶχα κάνει γιὰ κάποια ἀσήμαντη μπιενάλε κάποιας βόρειας χώρας μὲ κάποιο ἀνάλογο θέμα’’. (Νυχθημερόν, e-περιοδικὸ Ἐνορίας Μπανάτου Ζακύνθου. Ἔργα Μπάμπη Πυλαρινοὺ τοῦ Ζακυνθίου στὰ ἐξώφυλλα τῶν νέων Θρησκευτικῶν, Πέμπτη 30 Ἰουλίου 2020).
Θρησκευτικά globalparty λοιπον, σύμφωνα μὲ τὶς αἰσθητικὲς καὶ ἰδεολογικὲς ἀρχὲς καὶ ἀξίες της globalization; Ανεξάρτητα ἀπὸ τὶς προθέσεις καὶ τὴ θέαση τοῦ κόσμου μὲ τὴ ματιὰ τοῦ καλλιτέχνη, μήπως τὸ συγκεκριμένο ἔργο ἐντάσσεται καὶ ὑπηρετεῖ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἐποχῆς, τὴν Παγκοσμιοποίηση (οἰκονομική, πολιτισμική, πολιτική);
Ἡ Μαριγῶ χαζεύοντας τοὺς τόπους καὶ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἔργου ἀναρωτήθηκε ἐὰν ζοῦσε στὴ μέση ἐνός globalparty. Άραγε ἡ εἰκόνα τοῦ ἐξωφύλλου ἦταν πρόσκληση γιὰ ἕνα ταξίδι ζωῆς σὲ ἕνα παγκόσμιο χωριὸ (παγκόσμια κοινότητα) ποὺ ὁ καθένας ἀνήκει παντοῦ καὶ πουθενά; Παραξενεύτηκε μὲ τὴν ἰδέα αὐτὴ καθὼς ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στὴ μικρὴ παραθαλάσσια πόλη ποὺ ζοῦσε καὶ τὸν κόσμο ἦταν τεράστια ἀπὸ κάθε ἄποψη.
Μὴ στεναχωριέσαι, τῆς εἶπε ὁ Ἀνέστης, αὐτὸ τὸ ταξίδι μπορεῖς νὰ τὸ κάνεις μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία ἀφοῦ ζεῖς πλέον ἀναγκαστικὰ στὸν παγκόσμιο εἰκονικὸ ἱστό. Ο παγκόσμιος ἱστὸς εἶναι ἡ νέα πραγματικότητα ὅπου ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ζεῖ ‘’ἐλεύθερος’’ καὶ ‘’ἀσφαλὴς’’ μέσα στὴ σύγχυσή του. Το ὄνειρο – ἐφιάλτης ἦταν ζωντανό.
Ἡ ἔφηβη στὶς νυχτερινὲς περιπλανήσεις τῆς ἀνὰ τὸν κόσμο δὲν εἶχε βρεῖ μία γωνίτσα ποὺ νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ χαρούμενη. Αὐτὰ εἶναι τὰ ‘’ἀγαθὰ’’ τῆς παγκοσμιοποίησης, ἀκούστηκε νὰ λέει στὸ κινητὸ τηλέφωνο γελώντας ὁ φίλος της. Ἐκείνη τεντώθηκε γιὰ νὰ νιώσει καλύτερα. Βγῆκε στὸ κοντινὸ πάρκο νὰ παίξει μὲ τὶς φίλες της.
Ἡ Μαριγώ που τῆς ἄρεσαν τὰ ταξίδια καὶ τὰ πάρτυ πῆρε τελικὰ τὴν ἀπόφαση. Ἑτοίμασε τὴ βαλίτσα μὲ τὰ ροῦχα καὶ τὰ βιβλία της καὶ κατέβηκε στὸ λιμάνι. Με πυξίδα τὴν Παράδοση καὶ τὴν Ἱστορία τῆς γενέθλιας γὴς θὰ ταξίδευε σὲ σταθερὴ πορεία ἀντιμετωπίζοντας τὴ σύγχυση τῆς παγκοσμιοποίησης. Στο κατάστρωμα, ξεφυλλίζοντας τὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν, εἶδε στὸ ἐσώφυλλο τὴν εἰκόνα τῆς Ἀνάστασης (Ἡ εἰς Ἅδου κάθοδος).
Ἕνα δροσερὸ ἀεράκι χάιδεψε ἁπαλὰ τὸ πρόσωπό της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου