Οἱ ρίζες τοῦ πραγματικοῦ "αντιδυτικισμού" στὴν Ἑλλάδα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Ἐν Πειραιεῖ τὴ 6η Ἰουλίου 2020 

Είναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητο καὶ ἱστορικὰ βεβαιωμένο πὼς ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες μᾶς εὐλόγησε ποικιλότροπα, ὥστε νὰ ἔχουμε πρώτιστο μερίδιο στὸν ἐξανθρωπισμὸ τῆς ἀνθρωπότητας. Εὐδόκησε νὰ κατοικοῦμε καὶ νὰ πραγματωνόμαστε στὸν πιὸ προνομιακὸ ἴσως τόπο τῆς ὑφηλίου, μὲ τὸ καλλίτερο κλίμα, τὸ ἄφθονο ὑγρὸ στοιχεῖο καὶ τὸν ὑλικὸ πλοῦτο. Μᾶς προίκισε μὲ καταπληκτικὴ εὐφυΐα, εἰς τρόπον ὥστε ἡ ἑλληνικὴ σκέψη νὰ πρωτοπορεῖ σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν ἱστορία.

Ο Ἕλληνας εἶναι προφανῶς ὁ πρῶτος πραγματικὰ ἐχέφρων ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος χρησιμοποίησε καὶ καλλιέργησε τὸ μυαλό του νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ἀναζητᾶ τὴν ἀλήθεια τῶν ὄντων. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔδωσε στὴν ἀνθρωπότητα τὰ φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ χάραξε τὰ ὅρια τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Παρὰ ταῦτα ὅμως τὸ συλλογικό μας εἶναι διακατέχεται καὶ ἀπὸ πολλὰ καὶ σοβαρὰ ἐλαττώματα, ὅπως εἶναι ἡ διχόνοια, ἡ ὁποία καθίσταται διαχρονικὸς ἀρνητικὸς παράγων γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ λαοῦ μας. Ἕνα ἄλλο ἐπίσης σοβαρὸ ἐλάττωμα εἶναι ἡ δουλικότητα...
καὶ ὁ μιμητισμὸς πρὸς ἀλλότρια μὲ τὸν ἑλληνισμὸ στοιχεῖα. 

Από τὰ πανάρχαια χρόνια οἱ πρόγονοί μας δὲν ἀρκούταν στὸ δικό τους γίγνεσθαι, ἀλλὰ στρέφονταν πρὸς ἄλλους λαούς, μιμούμενοι τὸν τρόπο ζωῆς τους καὶ υἱοθετώντας τὶς συνήθειές τους, εἴτε Σήμιτες ἦταν αὐτοί, εἴτε Πέρσες, εἴτε Ρωμαῖοι, εἴτε Φράγκοι, εἴτε σύγχρονοι Εὐρωπαῖοι. Μάλιστα ἡ δουλικότητα πρὸς ἀλλότριους καὶ δυστυχῶς βαρβάρους λαούς, ἔφτανε καὶ ὡς τὸ σημεῖο τῆς ἐθνικῆς μειοδοσίας καὶ προδοσίας. Τρανταχτὰ παραδείγματα ἡ συμμαχίες ἑλληνικῶν πόλεως μὲ τοὺς Πέρσες κατακτητές, μὲ προεξάρχον τὸ σκοτεινὸ καὶ ἀνθελληνικό δελφικο «ἱερό», κατὰ τοὺς περσικοὺς πολέμους εἶχε συνταχθεῖ πλήρως μὲ τοὺς ἀσιάτες εἰσβολεῖς! Ἀργότερα Ἕλληνες καλοῦσαν τοὺς Ρωμαίους ὠς «ἀπελευθερωτές» τους ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες! Ἕνα ἄλλο ἱστορικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ δουλικότητα πολλῶν Ἑλλήνων στὰ χρόνια της φραγκοκρατίας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν συνταχτεῖ μὲ τοὺς βάρβαρους Φράγκους κατακτητές, οἱ ὁποῖοι εἶχαν διαλύσει τὸ ἀνατολικὸ ρωμαϊκὸ κράτος καὶ εἶχαν ἱδρύσει τὰ διάφορα λατινικὰ βασίλεια στὴ θέση της. 

Αφορμή γιὰ τὴν παροῦσα ἀνακοίνωσή μας πήραμε ἀπὸ πρόσφατο δημοσίευμα στὴν ἐφημερίδα «ΠΟΝΤΙΚΙ» (28-5-2020), μὲ τίτλο: «ΕΝΩΤΙΚΟΙ – ΑΝΘΕΝΩΤΙΚΟΙ: ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», τοῦ συντάκτη κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη. Ὁ ἀρθρογράφος, παίρνοντας ἀφορμὴ γιὰ τὴν τραγικὴ ἐπέτειο τῆς Ἁλώσεως (29 Μαΐου), προσπαθεῖ νὰ ἀναζητήσει τὶς ρίζες καὶ τὰ αἴτια τῆς ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια ἀντιπαράθεσης Ἀνατολῆς Δύσης, παραθέτοντας σχεδὸν τηλεγραφικὰ καὶ χωρὶς ἀνάλυση τὰ γεγονότα. 

Δε γνωρίζουμε τὶς ἱστορικές του γνώσεις, ἀλλὰ διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τοῦ μποροῦμε ἀβίαστα νὰ διαπιστώσουμε ὅτι ὁ ἴδιος ἔχει ἐπιφανειακὴ γνώση τῆς ἱστορίας, τουλάχιστον γιὰ τὴν ἱστορικὴ περίοδο ποὺ διαπραγματεύεται. Εἶναι γνωστὸ πὼς ἡ ἱστορία εἶναι ἐπιστήμη καὶ διαθέτει τοὺς δικούς της μηχανισμοὺς κατανόησης, διότι ἡ ἁπλὴ παράθεση γεγονότων δὲν εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ τὴν κατανόησή της. Τὸ μεγάλο λάθος πολλῶν ἱστορικῶν καὶ ἀσχολουμένων μὲ τὴν ἱστορία εἶναι ἡ κατανόησή της μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα καὶ τὸ χειρότερο ὑπὸ τὸ πρίσμα σύγχρονων ἰδεολογικῶν στεγανῶν, ὅπως λ. χ. ὁ ἱστορικὸς καὶ διαλεκτικὸς ὑλισμὸς (μαρξιστικὴ θεωρία). Δυστυχῶς αὐτὴ εἶναι ἡ κυριαρχοῦσα τάση τὰ τελευταία χρόνια. 

Μελετώντας τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη, διαπιστώσαμε ἀβίαστα αὐτὸν τὸν τρόπο κατανόησης τῆς ἱστορικῆς περιόδου, ποὺ θέλει νὰ διαπραγματευτεῖ. Ἐκφράζει σαφῶς τὴν ἄποψη ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ την «πολιτισμένη» Δύση, ἐπέφερε καὶ συνεχίζει νὰ φέρνει, δεινὰ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό. Άρχισε τὸ ἄρθρο του μὲ τὴν ἐπισήμανση: «Ἡ διάσταση Ἑνωτικῶν - Ἀνθενωτικῶν τὰ τελευταία χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης ὑποστασίωνε τὴ σκληρὴ χριστιανικὴ διαμάχη Δύσεως - Ἀνατολῆς, ἡ ὁποία κυοφορήθηκε στὴν “καθ' ἠμᾶς Ἀνατολὴ” μετὰ τὸ μεγάλο σχίσμα τοῦ 1054». Πρώτο μεγάλο ἱστορικὸ λάθος του ἡ ἄποψη ὅτι ἡ κυοφορία στὴν «καθ' ἠμᾶς Ἀνατολὴ» δῆθεν διαμάχης μεταξὺ «Ἑνωτικῶν – Ἀνθενωτικῶν» ὑποστασίωσε τὴν σκληρὴ χριστιανικὴ διαμάχη Δύσεως – Ἀνατολῆς. Φαίνεται πὼς δὲν γνωρίζει καλὰ τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν τοῦ σχίσματος 1054, καθότι ἡ ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ δὲν εἶχε σοβαρὲς διενέξεις μὲ τὴν ὀρθόδοξη ὡς τότε Δύση, ἀλλὰ μὲ τοὺς βαρβάρους Φραγκους, οἱ ὁποῖοι ἐποφθαλμιοῦσαν ἐξίσου νὰ καταλάβουν Ἀνατολὴ καὶ Δύση καὶ νὰ σφετεριστοῦν τὴν ρωμαϊκὴ κληρονομία. Φαίνεται νὰ μὴν γνωρίζει ποιὸς ἦταν ὁ «γενάρχης» τοῦ φραγκισμοῦ, ὀ Καρλομάγνος (747-814), ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὡς ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Φαίνεται νὰ μὴν γνωρίζει ὅτι ὡς το 1009 ο Ὀρθόδοξος Πατριάρχης τῆς Δύσεως εἶχε πλήρη κοινωνία μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἐνῶ βρισκόταν σὲ διάσταση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Φράγκους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν εἰσάγει αἱρετικὲς δοξασίες στὶς φραγκοκρατούμενες χῶρες τῆς βόρειας καὶ κεντρικῆς Εὐρώπης καὶ πὼς τότε (τὸ 1009) ἐγκαθιστοῦν φιλοφράγκο Πάπα (τὸν Σέργιο Δ΄), ὁ ὁποῖος εἰσήγαγε την φραγκικὴ αἵρεση τοῦ φιλιόκβε στη Δυτικὴ Ἐκκλησία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διακοπεῖ ἡ κοινωνία μὲ τὴν ὀρθόδοξη Ἀνατολή. Εἶναι τὸ πρῶτο καὶ οὐσιαστικὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖο ἁπλὰ ὁριστικοποιήθηκε τὸ 1054. Φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ ὅτι το 1046 εκθρονίστηκε διὰ τῆς βίας ὁ τελευταῖος Ρωμαῖος Πάπας Γρηγοριος ΣΤ΄ (1045-1046) καὶ ἐγκαταστάθηκε διὰ τῆς βίας ὁ Φράγκος Κλημης Β΄ (1046-1047). «Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερον οἱ πάπες εἶναι σχεδὸν ὅλοι Τεύτονες ἀνήκοντες στὴν τάξιν τῶν Φράγκο-Λατίνων εὐγενῶν κατακτητῶν τῆς Δυτικῆς Ρωμαιοσύνης», ἔγραψε ὁ μακαριστὸς π. Ι. Ρωμανίδης. Ὁ Φράγκος «Πάπας» Λέων Θ΄ (1049-1054) προκάλεσε, μὲ τὸν γνωστὸ θρασὺ τρόπο, τὸ σχίσμα τοῦ 1054, τὸ ὁποῖο δὲν ἤθελε ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ καὶ ὑπῆρξε (καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι) πολὺ ἐπώδυνο γι’ αὐτή. Αὐτὸ ποὺ ὀνομάζει ὁ συντάκτης «σκληρὴ χριστιανικὴ διαμάχη» καὶ ὑπονοεῖ τὶς δογματικὲς διαφορὲς Ἀνατολῆς Δύσεως, τὶς προκάλεσαν οἱ Φράγκοι καταληψίες τοῦ θρόνου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσης καὶ ὄχι οἱ Ὀρθόδοξοί της Ἀνατολῆς! Ἀγνοεῖ ἴσως ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἐκδήλωσαν πραγματικὴ καὶ διαχρονικὴ ἐχθρότητα ἦταν οἱ αἱρετικοὶ καὶ βάρβαροι Φράγκοι, οἱ ὁποίοι «καταδίκασαν τοὺς Ἀνατολικοὺς Ρωμαίους ὡς “αἱρετικούς” καὶ “Γραικούς” ἤδη τὸ 794 καὶ τὸ 809, δηλαδὴ 260 χρόνια ἐνωρίτερα ἀπὸ τὸ λεγόμενο σχίσμα τὸ 1054. Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἀρχίσει ἀπὸ τὸ 794 νὰ ἀποκαλοῦν τοὺς ἐλευθέρους Ρωμαίους μὲ τὰ ὀνόματα “Γραικοὶ” καὶ “αἱρετικοὶ” μὲ σκοπὸ οἱ ὑπόδουλοι Δυτικοὶ Ρωμαῖοι νὰ ξεχάσουν βαθμηδὸν τοὺς συναδέλφους τοὺς εἰς τὴν Ἀνατολὴν» (π. Ι. Ρωμανίδης). 

Άρα λοιπὸν δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν ὑπάρχει καμιὰ διαμάχη Ἀνατολικῶν Ρωμαίων (Ὀρθοδόξων) καὶ Δυτικῶν Ρωμαίων (Ὀρθοδόξων), ἀλλὰ μία διαχρονικὴ πάλη μεταξὺ τῶν Ἀνατολικῶν καὶ μαζὶ τῶν Δυτικῶν (Ὀρθοδόξων) καὶ τῶν βαρβάρων Φράγκων αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι κατέλαβαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο (8ος – 11ος αιώνας), κατάσφαξαν καὶ ἐξαφάνισαν τοὺς γηγενεῖς εὐρωπαϊκοὺς λαούς. Κατάλαβαν τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Ρώμης, ἐπιβάλλοντας τὶς γνωστὲς δεκάδες καὶ τερατώδεις κακοδοξίες τους. Ἐφάρμοσαν ὡς πολιτικὸ καὶ οἰκονομικὸ σύστημα τὸν ἀπόλυτο δεσποτισμὸ καὶ τὴ φεουδαρχία, μεταβάλλοντας ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη σὲ μία ἀπέραντη δουλοκτησία. Μετὰ στράφηκαν κατὰ τοῦ ἀνατολικοῦ κράτους καὶ μὲ τὶς «εὐλογίες» τοῦ καταληψία τοῦ παπικοῦ θρόνου Φράγκου ὑπὲρ-ἡγεμόνα, τὸ κατέλαβαν διὰ τῶν σταυροφοριῶν, τὸ διέλυσαν, δημιουργώντας τὰ γνωστὰ λατινικὰ βασίλεια. Η Δ΄ σταυροφορία (1204), εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μελανότερα γεγονότα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, διότι οἱ ἀγριότητες, οἱ σφαγές, οἱ βιασμοί, οἱ λεηλασίες, οἱ βανδαλισμοὶ καὶ οἱ βεβηλώσεις ἱερῶν ναῶν, δὲν ἔχουν ἱστορικὸ προηγούμενο, πολὺ χειρότερο καὶ ἀπὸ τὴν ἅλωση τοῦ 1453! Καὶ ὅμως ὁ ἀρθρογράφος τὰ παραβλέπει ὅλα αὐτὰ και κάνει λόγο για «τυφλὸ μίσος ἐναντίον τῶν δυτικῶν, ποὺ κρατοῦσε τὶς ρίζες του ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν σταυροφοριῶν, τοὺς θόλωνε τὴν κρίση»! Οὔτε λέξη γιὰ τὶς κακουργίες τῶν Φράγκων! 

Αναφερόμενος στὶς ἑνωτικὲς προσπάθειες, ρίχνει καὶ πάλι τὴν εὐθύνη στοὺς Ἀνατολικοὺς Ὀρθοδόξους: «Ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία δὲν παραχωροῦσε γιὰ κανέναν λόγο τὰ περίφημα πρωτεῖα στὸν Πάπα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πολιτευτεῖ ἐπενδύοντας στὴ μισαλλοδοξία, καὶ κυρίως ταυτίζοντας τὸ ἐθνικὸ συμφέρον μὲ τὸ δογματικὸ ἐκκλησιαστικό»! Καὶ ἐδῶ φαίνεται νὰ ἔχει ἄγνοια ὁ συντάκτης τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας καὶ νὰ τὰ ἀτενίζει τὰ γεγονότα ὑπὸ τὸ πρίσμα τῶν συγχρόνων συνθηκῶν. Δὲν γνωρίζει ἴσως τὶς πραγματικὲς προθέσεις τῶν Φράγκων δυτικῶν, οἱ ὁποῖοι εἰσήγαγαν τὶς κακοδοξίες τους γιὰ νὰ διαφοροποιηθοῦν ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, μὲ σκοπὸ νὰ σφετεριστοῦν τὴν ρωμαϊκὴ κληρονομιά. 

Αγνοεί ἴσως τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Φράγκοι, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ὑπὲρ-ἡγεμόνα τοὺς τὸν «πάπα», δὲν εἶχαν καμιὰ διάθεση νὰ βοηθήσουν τοὺς «Ἀνατολικούς». Ἡ δογματικὴ ὑποταγὴ θὰ ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν Πολιτικὴ ὑποταγή. Καὶ κάτι ἄλλο πολὺ σημαντικό: κοντὰ στὰ χρόνια της ἁλώσεως ὁ «πάπας» καὶ ἂν ἀκόμα ἤθελε (ποὺ δὲν ἤθελε) νὰ στείλει στρατιωτικὴ βοήθεια στὴν Ἀνατολή, γιὰ τὴν ἀναχαίτιση τὸν Ὀθωμανῶν, δὲ μποροῦσε, διότι οἱ ἡγεμόνες τῆς Εὐρώπης ἄρχισαν νὰ ἀποστασιοποιοῦνται ἀπὸ αὐτόν. Ἀπόδειξη, ὅτι παρὰ την «ἕνωση», διὰ της Συνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας (1439) καὶ τὴν «ἑνωτικὴ» οὐνιτικὴ λειτουργία στὶς 12 Δεκεμβρίου 1452 στὸν πανίερο ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολη, οὐδεμία βοήθεια στάλθηκε στὴν πολιορκημένη Ἀνατολή! 

Στη συνέχεια κάνει τὸ ἴδιο λάθος μὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ θεωροῦν ὅτι ἡ ὑποταγή μας στοὺς δυτικοὺς θὰ ἦταν προτιμότερη ἀπὸ τὴν ὑποταγή μας στοὺς ἀλλόθρησκους τούρκους. Ἰδοὺ τὸ λάθος: ὅλοι οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοί, ποὺ ὑποτάχτηκαν στοὺς Φράγκους ἐξαφανίστηκαν (Ρωμαῖοι, Γαλάτες, Κέλτες, Ἴβηρες, κλπ). Ἀντίθετα ὅλοι οἱ ὑποδουλωμένοι λαοὶ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, παρὰ τὴ σκληρὴ καὶ ἀπάνθρωπη σκλαβιά, δὲν ἔχασαν τὴν ἰδιοπροσωπία τους καὶ μετὰ τὴν κατάρρευσή της, ἀπέκτησαν ὅλοι τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική τους ὀντότητα. Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο πὼς ἂν κυριαρχοῦσαν οἱ «ἑνωτικοὶ» στὸ ὕστερο Βυζάντιο, σήμερα δὲν θὰ ὑπήρχαμε ὡς Ἕλληνες, ἀλλὰ θὰ ἤμασταν μία ὁμάδα τῆς εὐρωπαϊκῆς ὁμοεθνίας, κατοικοῦντες, ἀγνώστου ἐθνικότητας, στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ χῶρο καὶ δυστυχῶς χωρὶς τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας! Ὅταν δὲν ἐπιβίωσαν ἄλλες ἰσχυρὲς ἐθνότητες, γιατί νὰ εἴχαμε ἐπιβιώσει ἐμεῖς; 

Αναμασά ἀκολούθως τὸ παράδοξο, ἀλλὰ στερημένο κριτικῆς, γεγονὸς των «προνομίων» ποὺ ἔδωσε ὁ πορθητής στον πρῶτο μετὰ τὴν ἅλωση μαρτυρικὸ πατριάρχη Γεννάδιο. Ἔγραψε: «Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος μετὰ τὴν Ἅλωση πατριάρχης ποὺ τοποθετήθηκε στὸν θρόνο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Μωάμεθ Β΄ ὡς ἐπιβράβευση γιὰ τὸν φανατικὸ ἀνθενωτικὸ ἀγώνα του, γιὰ τὸν ὁποῖο καὶ ἀνταμείφθηκε ἀπὸ τὸν Πορθητή. Αὐτὸς ὑπῆρξε ὁ βασικὸς ἐκπρόσωπος τῆς πολιτικῆς τῆς συνεργασίας μὲ τοὺς Ὀθωμανούς, μὲ κύριο μέλημά του τὴ διαφύλαξη τῶν προνομίων τῆς Ἐκκλησίας». Απόλυτη ἱστορικὴ στρέβλωση! Ἀπὸ ποῦ προκύπτει ὅτι ὁ Γεννάδιος ὑπῆρξε ὁ βασικὸς ἐκπρόσωπος τῆς πολιτικῆς συνεργασίας μὲ τοὺς Ὀθωμανούς; Ἀπὸ πουθενά, ἢ μᾶλλον ἀπὸ τὶς ἀρρωστημένες εἰκασίες τῶν χριστιανομάχων! Δὲν ἦταν φυσικὰ ἐπιβράβευση τὰ «προνόμια» γιὰ τὴν «προδοτικὴ» στάση τοῦ Γενναδίου, ἀλλὰ μία ἔξυπνη πολιτικὴ τοῦ Μωάμεθ, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσει τὴ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀδιατάρακτη ἐξουσία του. Μόνο ποὺ αὐτὴ ἡ «ἐπιβράβευση» ἔσωσε τὸ Γένος! Μπορεῖ νὰ σκεφτεῖ ὁ ἀρθογράφος καὶ οἱ ὁμόφρονές του, πῶς ἂν δὲν δίνονταν αὐτὰ τὰ «προνόμια», ποιὰ θὰ ἦταν ἡ τύχη τοῦ Γένους μας; Εἶναι σὲ θέση νὰ καταλάβουν πὼς αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ ἀναγκαιότητα ἔσωσε την εθνικὴ μᾶς ἰδιοπροσωπία, καθὼς καὶ τῶν ἄλλων ὑποδούλων ὀρθοδόξων λαῶν; 

Στη συνέχεια παραθέτει τὴν χιλιοειπωμένη ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιομάχους, «συνεργασία» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ τους «ἀφορισμοὺς» κατὰ τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων. «Ἐδῶ νὰ σημειώσουμε παρενθετικὰ ὅτι αἰῶνες μετά, στὶς παραμονὲς τῆς ἐπανάστασης, τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης ἀναθεμάτισε ἀπὸ τὴν κορυφὴ ὡς τὰ νύχια ὅλους ὅσοι ξεσηκώθηκαν ὑπὲρ τῆς μεγάλης ἑλληνικῆς ἐπανάστασης. Αὐτὴ ἡ διαλεκτικὴ καὶ διαχρονικὴ ταύτιση ἀπόψεων Ὀρθοδοξίας καὶ Ὀθωμανῶν γιὰ τὸ κοινὸ ἐθνικὸ συμφέρον εἶναι ἐντυπωσιακή»! Λησμονεῖ ἢ ἀγνοεῖ ὅτι οἲ «ἀφορισμοὶ» αὐτοὶ εἶναι ἐνταγμένοι στὴν καταπληκτικὴ φαναριώτικη διπλωματία, γιὰ τὴν παραπλάνηση τῶν Τούρκων καὶ τὴν ἀποτροπὴ τῆς τουρκικῆς θηριωδίας κατὰ τῶν ἀμάχων ὑποδούλων, νὰ ἀποκοιμίζει τὶς τουρκικὲς ἀρχές, ὅπως καὶ ἔγινε στὶς πλεῖστες περιπτώσεις. Ἦταν ὅλοι, στὸ σύνολό τους, ψεύτικοι. Ἂς σκεφτοῦν, ἂν μποροῦν, τί θὰ γινόταν ἂν δεν «ἀφόριζε» ὀ άγιος Πατριάρχης Γρηγόριος Ἐ΄ τὸ 1821 τοὺς ἐπαναστάτες, πόσες χιλιάδες ἀθῶες ψυχὲς θὰ σφάζονταν, τὶς ὁποῖες ἔσωσε ὁ ψεύτικος αὐτὸς ἀφορισμὸς καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ μαρτυρικὸς Πατριάρχης ἔχυσε τὸ αἷμα του! 

Προφανώς θέλει νὰ ἀγνοεῖ ὁ συντάκτης, πώς, καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς δουλείας, οἱ ὑπόδουλοι πρόγονοί μας, οὐδεμία συμπαράσταση καὶ βοήθεια ἔλαβαν ἀπὸ τοὺς δυτικούς. Τὸ Βατικανὸ χαιρεκακοῦσε ἀπὸ τὰ δεινοπαθήματα τῶν «αἱρετικῶν» ὀρθοδόξων καὶ καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς δουλείας ἀποκλειστικὸ μέλημα τοῦ Παπισμοῦ ἦταν ὁ δόλιος προσηλυτισμὸς τῶν ὑποδούλων Ὀρθοδόξων, διὰ τῶν χιλιάδων μισιοναρίων (ἀπεσταλμένων ἱεραποστόλων) του, μὲ τὴν ἄδεια τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τὶς ἄριστες διπλωματικὲς σχέσεις του μὲ την «Ὑψηλὴ Πύλη». Κατὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821, οἱ εὐρωπαϊκὲς κυβερνήσεις, διὰ της «Ἱερῆς Συμμαχίας» κράτησαν ἀπόλυτα ἐχθρικὴ στάση πρὸς τοὺς ἐπαναστατημένους λαοὺς τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Ἐν τέλει δέχτηκαν τὸ δυσμενὲς γιὰ ἐκείνους ἀποτέλεσμα, τὴν ἐλευθερία μας, ὅταν διαπίστωσαν ὅτι αὐτὴ ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντά τους, ὅτι θὰ εἶναι τὸ ἀδύναμο κρατίδιό μας ὑποτελὲς σ’ αὐτούς! 

Δεν ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἐπεκτείνουμε τὸ σχολιασμό μας στὸ ἄρθρο του κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη. Προσπαθήσαμε νὰ ἀποδείξουμε πὼς οἱ παλιότεροι καὶ σύγχρονοι λάγνοι της «πολιτισμένης» Ἑσπερίας, ἔχουν ἐν πολλοῖς ἄγνοια τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας καὶ στρεβλώνουν τὴν ἱστορία γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς πλανεμένες ἰδεοληψίες τους. Αὐτὸ ποὺ ἀποκαλούν «πολιτισμένη Δύση» δὲν εἶναι ἡ πραγματικὴ πολιτισμένη Δύση, ἀλλὰ ἡ κατακτημένη ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Φράγκους εὐρωπαϊκὴ ἤπειρος, ἡ ὁποία δὲν ἔχει πλέον ὡς βάση τὸν ἑλληνικὸ καὶ ρωμαϊκό πολιτισμο καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ διαπνέεται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ φραγκικοῦ βαρβαρισμοῦ, ὁ ὁποῖος εὐθύνεται γιὰ τὴν ἐδῶ καὶ δέκα αἰῶνες τραγικότητα ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητας. Αὐτὴ ἢ «πολιτισμένη Δύση», ὀ φραγκισμός, ποὺ ὀρέγεται ὁ κ. Ξενοφώντας Μπρουντζάκης καὶ ὅλοι ὅσοι συμμερίζονται τὶς ἀπόψεις του, διέστρεψε καὶ νόθευσε τὴ θεία καὶ σώζουσα διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Κατέλαβε τὸ σεβάσμιο πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Ρώμης καὶ τὸν μετέβαλε σὲ κοσμικὸ ὀργανισμό. Ἐξαφάνισε τοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης καὶ μετέβαλε τοὺς ἐναπομείναντες εὐρωπαίους σὲ δουλοπάροικους. Διέλυσε τὴν λαμπρὴ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία καὶ ἀνέστειλε τὴν πολιτισμική της προσφορὰ στὴν ἀνθρωπότητα. Ἐπιτάχυνε, διὰ τῶν σταυροφοριῶν, τὴν ὀθωμανικὴ κατάκτηση τῆς Ἀνατολῆς. Ἔκαμε θρησκευτικοὺς πολέμους καὶ κατακρεούργησε ἑκατομμύρια ἀθώους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔσκυβαν τὸ κεφάλι. Ἔκαιγε, γιὰ ἑκατοντάδες χρόνια στὴν πυρὰ «αἱρετικούς». Ἀποκαθήλωσε τὸ Χριστὸ καὶ ἀποθέωσε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ λογικό του. Ἐπέβαλλε τὴν ἀπάνθρωπη φεουδαρχία καὶ τὸν ἀπόλυτο δεσποτισμό, ὡς ἀπαρχὲς γιὰ τὰ κατοπινὰ ἀπολυταρχικὰ καὶ φασιστικὰ καθεστῶτα. Δημιούργησε τὴν ἀποικιοκρατία καὶ τὴν φρικώδη ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων καὶ λαῶν. Δημιούργησε δαιμονικὰ ἰδεολογικὰ σχήματα, ὅπως τὸν Μαρξισμὸ καὶ τὸν Ναζισμό, μέσω τῶν ὁποίων αἱματοκύλισε τὴν ἀνθρωπότητα. Ὑποδαύλισε φονικότατες ἐπαναστάσεις. Δημιούργησε τὸν ὑλιστικὸ Καπιταλισμό, ὁ ὁποῖος κατατρώει τὰ σπλάχνα τῆς ἀνθρωπότητας καὶ διαιωνίζει τὸ ἀνθρώπινο δράμα. Κατασπατάλησε τοὺς φυσικοὺς πόρους, κάνοντας τὴ ζωὴ στὸν πλανήτη λίαν προβληματική. Σύστησε τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, (ὡς ὑλοποίηση τοῦ κοσμοκρατορικοῦ ὁράματος καὶ σχεδίου τοῦ Καρλομάγνου), στὴν ὁποία ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὴν ἀτυχία νὰ εἴμαστε ἑταῖροι, γιὰ νὰ βιώνουμε ὡς εὐρωπαῖοι, ἕνα διαρκὲς καὶ ἀτελείωτο δράμα, μία νέα σκλαβιά, τὴ σκλαβιὰ τῶν τραπεζιτῶν! Τέλος, μὲ τὸν ἀμοραλισμὸ καὶ τὴν ἔλλειψη ἠθικῶν ἀξιῶν, ὁδήγησε τὸν σύγχρονο κόσμο σὲ πρωτόγνωρη ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάπτωση. 

Αυτές εἶναι οἱ πραγματικὲς ρίζες τοὺ «ἀντιδυτικισμοῦ» στὴν Ἑλλάδα μας, ἀποτυπωμένες βαθειὰ στὸ ὁμαδικὸ ἐθνικό μας ἀσυνείδητο, καὶ οἱ ὁποῖες ἐκφράστηκαν στὸ ἀτυχέστατο καὶ ἀκατανόητο δημοψηφισμά του 2015, ὅταν οἱ «πολιτισμένοι» ἑταῖροι μᾶς ἔσπρωχναν στὸν γκρεμὸ καὶ ἐν τέλει, δέχτηκαν νὰ μας «σώσουν», νὰ μᾶς δανείσουν, μὲ ἀντάλλαγμα τὸ αἷμα μας. Τότε μόνο, ὅταν διαπίστωσαν ὅτι δεχτήκαμε ἀπόλυτα τὶς θελήσεις καὶ ἐπιδιώξεις τους καὶ ὑποταχτήκαμε σὲ μία ἀπὸ τὶς χειρότερες καὶ πλέον ταπεινωτικὲς δουλικότητες τῆς ἱστορίας μας. 

Καλοῦμε λοιπὸν τόσο τὸν συντάκτη, ὅσο καὶ ὅλους ὅσους βλέπουν τὴ διαχρονικὴ «σωτηρία» μᾶς στον δυτικὸ φραγκισμό, νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι εἶναι οὐτοπικοί. Νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἔχουν λανθασμένη ἀντίληψη γιὰ τὴν ἐθνική μας πορεία καὶ ἐπιβίωση, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι ἡ σημερινὴ ἀμφίεση καὶ ἡ ὑποκριτικὴ εὐγένεια τῶν φράγκων, δὲ συνάδει μὲ τὴν ψυχοσύνθεσή τους, ἡ ὁποία παραμένει ἀναλλοίωτη, ὁλόιδια μὲ τὴν βάρβαρη μεσαιωνική! Ὅλοι ἐμεῖς, ὅσοι σκεφτόμαστε ορθοδοξα και ελληνικά, πιστεύουμε πὼς ἡ μόνη ἐπωφελὴς ἰδέα καὶ ὁ ἀληθινὸς πολιτισμός, γιὰ τὴν πατρίδα μας, τὸ Γένος μας καὶ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, εἶναι ἠ Ελληνορθοδοξία, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀπέδειξε περίτρανα ἡ παγκόσμια ἱστορία! 

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν.