Ἡ ἀποορθοδοξοποίηση τῆς παιδείας

Βασιλείου Χ. Στεργιούλη

Μεγάλη ἀνησυχία καί ἀναταραχή στόν πιστό λαό προκάλεσε ἡ ἀπό τό ἔτος 2016 ἀλλαγή τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρος καί περιεχομένου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ μετάλλαξή του σέ θρησκειολογικό ἤ ὀρθότερα σε διαθρησκειακό. Ἀποδεικνύει αὐτή ἡ ἀλλαγή τήν αὐθαίρετη καί παράνομη προσπάθεια ἀποκοπῆς τῆς νέας γενιᾶς μας ἀπό τήν κυριώτερη ρίζα τοῦ Ἔθνους μας, τήν Ὀρθοδοξία.
Ὑπῆρξε βέβαια καί παλαιότερα ἀμφισβήτηση τῆς ἀξίας καί ὠφελιμότητας τοῦ ὀρθοδόξου θρησκευτικοῦ μαθήματος καί τῆς θέσης του στήν ἐθνική μας ἐκπαίδευση. Εἶναι τό μάθημα πού πολεμήθηκε ὅσο κανένα ἄλλο ἀπό τους κήρυκες τοῦ διαζυγίου μεταξύ πίστης καί παιδείας.
Ἡ πολεμική αὐτή δέν προέρχεται ἀπό τό λαό, ἀλλά ἀπό διανοούμενους καί πολιτικούς, πού δέν θέλουν τό σχολεῖο νά προσφέρει ὀρθόδοξη ἀγωγή. Ἡ πλειοψηφία τοῦ λαού μας τάσσεται ὑπέρ τοῦ μαθήματος, ὅπως φανερώνουν οἱ σχετικές δημοσκοπήσεις, παλιότερες καί νεώτερες, καθώς καί οἱ ἔντονες ἀντιδράσεις του σέ ὅσα ἀπαράδεκτα, παράνομα, ἀντισυνταγματικά καί ἀντίθετα πρός τό Εὐρωπαϊκό δίκαιο ἔλαβαν χώρα....
τελευταίως ἀπό τούς προηγούμενους ἄθεους, κατά δήλωσή τους κυβερνῆτες μας. Αὐτοί δέν ἀμφισβήτησαν ἁπλῶς τήν ἀξία τοῦ μαθήματος, ἀλλά ἐπέβαλαν, ὅλως αὐθαιρέτως τήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρος καί τοῦ περιεχομένου του, μιᾶς καί δέν ἦταν εὔκολος στήν παροῦσα φάση ὁ ἐξοβελισμός του ἀπό τήν ἐκπαίδευση. Ἐπέβαλαν ἕνα μάθημα, πού πιλοτικά δέν εὐδοκίμησε. Καί ἐπιβεβαίωσαν τόν ἀπό τό 2015 λόγο τοῦ Μακαριοτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου: «Οἱ φίλοι μας οἱ ἐδῶ καί οἱ Εὐρωπαῖοι, ἐκμεταλλευόμενοι τήν δεινή οἰκονομική μας κατάσταση … θά ἐπιδιώξουν μέ κάθε τρόπο τήν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἀρχίζοντας ἀπό τήν ἐκπαίδευση». (Ἐναρκτήρια ὁμιλία τοῦ Μακαριωτάτου στήν ἐτήσια τακτική Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, 7/10/2015).

Ἀποκορύφωση τῆς ἔντονης ἀντίδρασης τοῦ λαοῦ στό νέο διαθρησκειακό μάθημα ὑπῆρξε ἡ γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς ἐκπαίδευσης σημειωθεῖσα ἐπιστροφή ἀπό τούς γονεῖς τῶν νέων βιβλίων – φακέλων Θρησκευτικῶν στό Ὑπουργεῖο ὡς ἀπαράδεκτων.

Τήν πολεμική κατά τῆς ὀρθοδόξου θρησκευτικῆς ἀγωγῆς φανέρωναν ὥς τό 2016 οἱ ἔντονες φωνές κάποιων γιά κατάργηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν καί τῆς προσευχῆς στά σχολεῖα, γιά ἀφαίρεση τῶν χριστιανικῶν εἰκόνων καί συμβόλων ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες, καί ἡ ἀλλαγή τοῦ χαρακτήρα τῆς ἑορτῆς τῶν προστατῶν τῆς Παιδείας μας Τριῶν Ἱεραρχῶν, πού δηλώνει τόν στενό σύνδεσμο πίστης καί παιδείας. Τελευταίως δέ ἡ πρόταση γιά δημιουργία οὐδετερόθρησκου κράτους μέ τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος.

Ἡ ἀποορθοδοξοποίηση τῆς Παιδείας μας εἶναι ἐμφανής στά διδακτικά βιβλία, ἰδίως δέ τῆς γλώσ-σας. Ἐπισημαίνουμε ἐνδεικτικά μέ συντομία, γιά τήν οἰκονομία χρόνου, τά ἑξῆς: Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ἅγιοι τοῦ «χριστιανικοῦ ἀλλάχ», ὅπως ἀνεπιτρέπτως ὀνομάζονται στό Ἀνθολόγιο Γ’ καί Δ’ Δημοτικοῦ «εἶναι ἄσχημοι γέροι μέ μακριές γενιάδες» (Ἀνθολόγιο Γ΄ καί Δ΄ Δημοτικοῦ, σελ. 74). Ὁ οὐρανοφάντο-ρας τοῦ Χριστοῦ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἀσκητής Ἅγιος καί ἰατρός, ἐμφανίζεται στό διδακτικό βιβλίο γλώσσας τῆς Δ’ Δημοτικοῦ νά «βγαίνει στην αυλή, ν’ απλώσει τή μπουγάδα του. Πρώτα κρεμάει τίς κάλτσες του, ύστερα τη φανέλα του, το μακρύ του σώβρακο, το σκούφο του …» (Γλώσσα Δ΄ Δημοτικοῦ, β΄ τεύχος, σελ. 52). Τό πνευματικό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καλοῦνται νά βιώσουν οἱ μικροί μαθητές ὄχι μέ ἑορτή ἀνάλογου πνευματικοῦ περιεχομένου, ἀλλά μέ … συνταγές ζαχαροπλαστικῆς. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ὑπόδειξη τῶν συγγραφέων τοῦ διδακτικοῦ ἐγχειριδίου Γλώσσας Γ’ καί Δ’ Δημοτικοῦ πρός τούς μαθητές «Την ημέρα της Χριστουγεννιάτικης γιορτής στό σχολεῖο μπορείτε νά ασχοληθείτε μέ ζαχαροπλαστική»! Καί ἀκολουθοῦν σχετικές συνταγές. (Βλέπε θεματική ἑνότητα: «Τα Χριστούγεννα στόν κόσμο». Διδακτικό Βιβλίο «Ἡ γλώσσα μας» της Γ’ καί Δ΄ Δημοτικοῦ, β’ τεῦχος, σελ. 29). Ἡ διδακτική ἑνότητα, πού ἀναφέρεται στήν λιτάνευση τοῦ Ἐπιταφίου τιτλοφορείται ἀπαξιωτικά : «Τότε πού πήγαμε βόλτα τόν Επιτάφιο»! Καί ἡ περιγραφή τῆς λιτάνευσης γίνεται μέ τόν πλέον ἀπαράδεκτο τρόπο, καθώς παραλληλίζεται μέ τό … παιχνίδι τῆς μέλισσας: «Οἱ ψάλτες, λέει συγκεκριμμένως τό κείμενο τοῦ βιβλίου, σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω από την πόρτα και όλοι εμείς περάσαμε από κάτω. Να, όπως παίζουμε το «περνά – περνά η μέλισσα …»! (Ἀνθολόγιο Γ΄ καί Δ΄ Δημοτικοῦ σελ. 81). Ποιά αἰσθήματα εὐλάβειας μποροῦν ἀλήθεια νά καλλιεργήσουν στούς μικρούς μαθητές ἡ ἐμφάνιση τῶν ἱλαρῶν προσώπων τῶν Ἁγίων ὡς «άσχημων γέρων», τοῦ ἀσκητῆ Ἱεράρχη τῆς Καισάρειας Μεγάλου Βασιλείου νά κρεμάει «το μακρύ του σώβρακο» καί ὁ παραλληλισμός μέ τό παιχνίδι τῆς μέλισσας τῆς λιτάνευσης τοῦ Ἐπιταφίου στή σιγαλιά τῆς ἀνοι-ξιάτικης νύχτας μέ τό ἱλαρό φῶς τῶν κεριῶν καί τήν ἐπανάληψη τῆς κατανυκτικῆς ψαλμωδίας «Κύριε ἐλέησον»; Τά ἀπαράδεκτα αὐτά κείμενα εἶναι ἐνδεικτικά τοῦ πνεύματος πλήρους ἀποϊεροποίησης καί ἀπο-ορθοδοξοποίησης τῆς Παιδείας μας. Τί δέ νά πεῖ κανείς γιά τίς θεματικές ἑβδομάδες, πού στήν οὐσία εἶναι ἑβδομάδες ἀποδόμησης καί ἀπαξίωσης τοῦ παιδευτικοῦ ἔργου; Θυμίζουν ὅλα αὐτά τούς λόγους τῆς δριμύτατης κριτικῆς πού ἄσκησε ἡ διακεκριμένη συγγραφέας ἔργων παιδικῆς λογοτεχνίας Πηνελόπη Δέλτα -φανατική ὀπαδός τοῦ δημοτικισμοῦ- στούς συγγραφεῖς τῶν ἀναγνωστικῶν βιβλίων τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Ὀμίλου τῆς ἐποχῆς της: «Αἱ ἔννοιαι, γράφει, τῆς θρησκείας, τῆς πατρίδος, τῆς οἰκογενείας καλλιεργοῦνται κατά τόν πλέον συμβατικόν τρόπον προδίδοντα ὅτι ἐγράφησαν παρά ἀνθρώπων μή πιστευόντων εἰς ταύ-τας …» (Χρ. Λέφα, «Ἱστορία Ἐκπαιδεύσεως», σελ. 349-350).

Τήν ἐχθρότητα κατά τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς καί τήν προσπάθεια ἀποορθοδοξοποίησης τῆς παι-δείας μας ἐμφανίζει καταφανέστατα ἡ ὑπό τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας Ν. Φίλη κατά τό ἔτος 2016 ὅλως αὐθαίρετη, παράνομη, ἀντισυνταγματική καί ἀντίθετη πρός τό Εὐρωπαϊκό δίκαιο ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρος καί τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν μας, πού ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία τοῦ μαθητικοῦ δυναμικοῦ τῆς χώρας. Ἀποδεικνύει αὐτή τήν εχθρότητα τῶν τότε κυβερνη-τῶν μας κατά τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἄδικη καί ἄνιση μεταχείριση τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν Πολι-τεία. Τούς στέρησε τό συνταγματικῶς κατοχυρωμένο δικαίωμα νά διδάσκονται τήν πίστη τους, ὅπως καί οἱ μουσουλμάνοι, οἱ ἑβραῖοι, οἱ ρωμαιοκαθολικοί μαθητές, γιά τούς ὁποίους ὁ κ. Φίλης εἶχε νομοθετήσει, ὀρθῶς, μέ τό νόμο 4386/2016 τό δικαίωμα νά διδάσκονται μόνον τήν πίστη τους. Μέ ποιά λογική δικαιο-λογείται ἡ ἀνισονομία αὐτή εἰς βάρος τῆς πλειοψηφίας;

Τά νέα προγράμματα Θρησκευτικῶν τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας Ν. Φίλη μετέβαλαν ἀπό τό ἔτος 2016 τήν ὀρθόδοξη ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας σέ πολυθρησκευτική. Μετάλλαξε δηλαδή σέ συγκρητιστικό τό μάθημα τῶν ὀρθοδόξων, ὥστε νά εἶναι σύμφωνο πρός τίς ἰδεοληψίες τῶν κυβερνώντων, πού στόχευαν νά ἀναθέσουν τή διδασκαλία του σέ … κοινωνιολόγους!

Τό μεταλλαγμένο νέο Θρησκευτικό μάθημα εὐνοεῖ βέβαια τή νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση καί τήν πανθρησκεία, ἀφοῦ, ὅπως ἐπιτυχῶς ἐλέχθη, «μέ διαφορετικές θρησκεῖες αὐτοκρατορία δέν ὑπάρχει». Καί εἶναι, ὅπως παρατηρήθηκε, τόσο ἐπικίνδυνο αὐτό τό μάθημα, ὅσο καί τά μεταλλαγμένα προϊόντα. Ὀρθῶς ἐπισημαίνεται ὅτι τό μεταλλαγμένο νέο θρησκευτικό μάθημα δέν εἶναι ἁπλῶς θρησκειολογικό, δηλαδή μάθημα γιά ὅλες τίς θρησκεῖες, ἀλλά μάθημα ἀπό τίς θρησκεῖες (διαθρησκειακό). Ἡ διαφορά εἶναι ἐμφανής. Καί τήν ἐπιβεβαιώνουν οἱ συγγραφεῖς τῶν νέων βιβλίων – φακέλων Θρησκευτικῶν, πού τονίζουν ὅτι ὁ μαθητής μαθαίνει «συγκρίνοντας τίς ἐμπειρίες του μέ τίς ἐμπειρίες τῶν ποικίλων θρησκειῶν πού προσφέρει τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, γιά νά τοποθετηθεῖ στό θρησκευτικό φαινόμενο»! Ὑπερτερεῖ βέβαια στά νέα βιβλία – φακέλους Θρησκευτικῶν τό ὑλικό γιά τόν Χριστιανισμό, ὅμως τά παιδιά εἰσάγονται νωρίς, ἀπό τήν Τρίτη τάξη τοῦ Δημοτικοῦ, στήν διαθρησκειακή νοοτροπία. Πρέπει νά ἔχουν ἰδέα γιά

τό ἐσωτερικό ἑνός τζαμιοῦ καί γιά τή θέση καί τήν ἐργασία τοῦ ἱμάμη καί τοῦ μουεζίνη κ.ἄ. Καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν τήν στιγμή πού δέν ἔχουν γνωρίσει ἀκόμη ἐπαρκῶς οἱ μαθητές τόν ὀρθόδοξο ναό καί τά τε-λούμενα εντός του. Ὑπάρχουν μάλιστα κείμενα στά νέα βιβλία – φακέλους τῶν Θρησκευτικῶν, πού ἀποτε-λοῦν «ἀνοιχτή προπαγάνδα ὑπέρ τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν», ὅπως οἱ σελίδες 151-155 τοῦ βιβλίου τῆς Α΄ Γυμνασίου. Ἰδίως δέ ἡ τελευταία σελίδα, πού περιλαμβάνει ἀσκήσεις γιά τήν ἐμπέδωση Ἰνδουισμοῦ – Βουδισμοῦ» (Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος, Περιοδικό «Παρακαταθήκη, τ. 118, σελ. 9). Ἐνῶ στή σελίδα 53 τοῦ βιβλίου τῆς Β΄ Γυμνασίου παρουσιάζεται «ἕνας γελοιοποιημένος Ἐσταυρωμένος πράσι-νου χρώματος γκατζουφικῆς ἐμπνεύσεως καί ἡ γνώμη τοῦ Κορανίου γιά τόν Χριστό»! (Ὅπου παρ.). Δέν ὑπάρχουν, φαίνεται, γνῶμες κορυφαίων διανοητῶν, δικῶν μας καί ξένων, ἀλλά καί Ἁγίων γιά τήν ἄσπιλη προσωπικότητα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ νά τίς παραθέσουν οἱ συγγραφεῖς τοῦ ἐν λόγω βιβλίου!

Μέ τά νέα βιβλία – φακέλους θρησκευτικῶν δέν παρέχεται πλήρης καί ὁλοκληρωμένη ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τόν Θεό, τόν ἄνθρωπο, τόν κόσμο, τήν ἁμαρτία, τήν λατρεία, τόν ἁγιασμό καί τήν σωτηρία. Περιορίζεται τό ορθόδοξο διδακτικό υλικό, γιά νά χωρέσει ἡ διδασκαλία τῶν άλλων θρησκειών. Καί ἡ διάρθρωση τῆς ὕλης τῶν διδακτικών βιβλίων δέν ἀκολουθεῖ τήν ἱστορική μέθοδο (Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, Θρησκεύματα). Ἀλλά ἀκολουθεῖται ἡ θεματική μέθοδος. Ἡ κατά θέματα δηλαδή παρουσίαση τῆς ὕλης, ἡ ὁποία, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, «στά μέν Θρησκευτικά δημιουργεῖ τόν θρησκευτικό συγκρητισμό, στήν δέ Ἱστορία τόν ἀκραῖο διεθνισμό, πού ὑπονομεύει τό ἔθνος καί εἰσάγει ἐν πολλοῖς τήν ἀρχή τῆς σύνθεσης καί τῆς ἀπώλειας τῶν πολιτισμικῶν χαρακτηριστικῶν καί ὁδηγεῖ στήν ἀφομοίωση ἑνός πολιτισμοῦ ἤ τόν ἀπό-εκπολιτισμό του». (Βλέπε σχετική τοποθέτηση τοῦ Σεβασμιωτάτου στό διαδίκτυο μετά τήν ἔκδοση τῆς ὑπ’ ἀριθμόν 660/2018 ἀπόφασης τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας). Καί τά θέματα ἀναλύονται σέ πολλά ἐπίπεδα. Μέ αποτέλεσμα νά μετατοπίζεται ἡ προσοχή τοῦ μαθητῆ, αφού διδάσκεται συγχρόνως πώς ἀντιμετωπίζονται αὐτά στήν Ὀρθοδοξία, στόν Ρωμαιοκαθολικισμό, στόν Προτεσταντισμό, στίς ἄλλες θρησκεῖες. Καί μάλιστα δίνο-νται τά θέματα ἐν ἀναφορᾷ πρός ἄλλα θέματα, ἄσχετα πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη. Ὅπως γιά παράδειγμα ἀπό τούς Ἁγίους -τά σπουδαῖα παιδιά, στήν παιδική ἡλικία- στά παιδιά μέ ἀναπηρία, στά παιδιά θαύματα (Μότσαρτ), στά παιδιά μέ γονεῖς μετανάστες. Ευστόχως παρατηρήθηκε πως δέν ἀλλάζουν τά νέα βιβλία – φάκελοι Θρησκευτικῶν , ὅσες τροποποιήσεις κι ἄν ὑποστοῦν. Γιατί πάσχουν ἀπό τήν βάση τους. Ἀπό τόν ὅλο σχεδιασμό τους. Γι’ αὐτό υποστηρίζεται πως εἶναι περιττό νά συνεχιστεί περαιτέρω ὁ διάλογος Ἐκκλησίας – Πολιτείας πάνω στά νέα Προγγράματα Σπουδών. «Ἡ μόνη λύση, κατά τόν Σεβασμιώτατο Ναυπάκτου, εἶναι νά γίνει διάλογος μέ βάση τό προηγούμενο Ἀναλυτικό Πρόγραμμα (τό πρίν ἀπό τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2016) καί νά γίνουν οἱ σχετικές βελτιώσεις …» (Ὅπου παρ.)

Μέ τά νέα Θρησκευτικά οἱ μικροί μαθητές εἰσάγονται στόν θρησκευτικό κυκεώνα. Δέχονται μεγάλο ὄγκο ποικίλης μορφῆς θρησκειολογικοῦ ὑλικοῦ πού τούς ἐπιφέρει σύγχυση. Συσκοτίζονται, ἀντί νά διαφωτίζονται ὀρθοδόξως. Καί πελαγοδρομοῦν, μέ ἀποτέλεσμα νά καταλήγουν στή θρησκευτική πλάνη καί στίς αἱρέσεις ἤ στίς ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἀναφέρεται συγκεκριμένως ὅτι «Πολλά παιδιά γυρνώντας σπίτι τους, μιμοῦνται τίς πρακτικές τῆς γιόγκα καί τῆς ἰσλαμικῆς προσευχῆς»! Ἔτσι πετυχαίνεται τό ἐντελῶς ἀντίθετο ἀπό τήν ὀρθόδοξη ἐνημέρωσή τους ἀποτέλεσμα. Ἀντί νά καλλιεργοῦνται ὀρθοδόξως, κλονίζονται στήν πίστη τους. Καί τό θρησκευτικό μάθημα μεταβάλλεται σέ ἐργαλεῖο προσηλυτισμοῦ τους στίς ὅποιες θρησκευτικές ἑτεροδιδασκαλίες. Ἀπό ὀρθόδοξη ἀγωγή καί κατήχηση μετατρέπεται σέ μάθημα ἀντικατήχησης στήν Ὀρθοδοξία. Ἤ γίνεται ὁδηγός τους στήν θρησκευτική ἀδιαφορία καί στήν ἀπιστία. Φαίνεται καθαρά ὁ στόχος τῶν μεταρρυθμιστῶν.

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας Κ. Γραβρόγλου, πού διαδέχτηκε τόν Ν. Φίλη, ἐφήρμοσε ἀπαρεγκλίτως τό ἴδιο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά. Καί ὁμίλησε τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καί ἄλλοι ἁρμόδιοι παράγοντες μέ ἔπαρση γιά νέο, προοδευτικό τάχα μάθημα Θρησκευτικῶν. Ὅμως ὁ ἁρμόδιος παιδαγωγός, καθηγητής

τῆς Διδακτικῆς Μεθοδολογίας στό Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων Ἰωάννης Φύκαρης ἐπισημαίνει πώς «Στόχος τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν εἶναι ἡ συνεισφορά του στήν «κοινωνική ἀναδόμηση», στήν «ὁλική ἀνατροπή τῶν δομικῶν χαρακτηριστικῶν τῆς κοινωνίας»!

Ἀναφερόμενος στό διδακτικό ὑλικό τῶν νέων Θρησκευτικῶν ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Φωτόπουλος παρατηρεῖ: «Ἔχουμε μπροστά μας ἕναν τεράστιο ὄγκο θρησκευτικοῦ καί μή ὑλικοῦ «πλίν-θους καί κεράμους ἀτάκτως ἐρριμένους». Ἀποσπάσματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τό Κοράνι, τίς Βέδες. Εἰκό-νες βυζαντινές, δυτικές, μοντέρνες. Φωτογραφίες, σκίτσα. Πατερικά κείμενα, λόγια γκουρού, διακηρύξεις καί ἀποφάσεις κρατικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν φορέων. Ποιήματα, τραγούδια, ἑλληνικά καί ξένα, λαϊκά παραμύθια. Πρός τί ὁ ἄτακτος αὐτός καταιγισμός»; Ἐπιτυχῶς παρομοιάστηκε αὐτή ἡ διδασκαλία πολλῶν θρησκειῶν συγχρόνως μέ τήν ταυτόχρονη διδασκαλία πολλῶν ξένων γλωσσῶν. Εἶναι δυνατή ἡ ἐκμάθησή τους; Σέ ποιά διδακτική ἤ παιδαγωγική ἀρχή βασίζεται αὐτή ἡ ταυτόχρονη διδασκαλία πολλών θρησκειῶν;

Τά νέα προγράμματα σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν κατά τόν ἐπιτυχή χαρακτηρισμό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου «εἶναι ἀπαράδεκτα καί ἐπι-κίνδυνα …». Διότι «Τό ἐκπαιδευτικό τους ὑλικό, ὄχι μόνον δέν βοηθᾶ τό παιδί μιᾶς ὀρθόδοξης οἰκογένειας στή διαμόρφωση μιᾶς συνεκτικῆς εἰκόνας γιά τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά κλονίζει τίς θρησκευτικές του πεποι-θήσεις, τοῦ προκαλεῖ σύγχυση, ἐνσπείροντάς του τή λογική ἀμφιβολία» (δήλωση τοῦ Μακαριωτάτου στά Μ.Μ.Ε. στις 20-9-2016).

Ὀρθῶς παρατηρήθηκε ὅτι «Γιά πρώτη φορά ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀλλοιώνεται καί μετατρέπεται σέ μιά περίεργη θρησκειολογία, στήν ὁποία ἀναμειγνύ-εται ἡ ὀρθόδοξη πίστη μέ διάφορα θρησκεύματα δημιουργώντας σύγχυση καί ἐνσπείροντας ἀμφιβολίες στούς ἄπειρους καί χωρίς κρίση μαθητές» (Εὐδοξία Αὐγουστίνου, ἄρθρο της στό περιοδικό «Ἀπολύτρω-σις» ὑπό τόν τίτλο: «Προβληματισμοί γιά τά νέα σχολικά Θρησκευτικά», Νοέμβριος 2017 σελ. 282).

Τά νέα Θρησκευτικά περιορίζουν, ὅπως εἰπώθηκε, τήν ὀρθόδοξη διδακτική ὕλη. Καί ὑποβαθμίζουν συγχρόνως τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἀφοῦ τήν ἐξισώνουν μέ κάθε θρησκευτική ἑτεροδιδασκαλία. Ἐξισώνουν τίς αἱρέσεις καί τίς ἄλλες θρησκεῖες μέ τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Δέν κάνουν διάκριση ἀνάμεσα στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό -πού εἶναι τό τέλειο πρότυπο καί τό ἀπαράμιλλο ἠθικοθρησκευτικό ἰδεῶδες- καί στόν Βούδα, στόν Μωάμεθ ἤ στούς λοιπούς ἱδρυτές θρησκειῶν.

Τά νέα Θρησκευτικά δέν ξεχωρίζουν καί δέν ἐξαιροῦν ἀπό τά ἄλλα θρησκευτικά κείμενα τό ἄφθα-στο πνευματικό ὕψος τοῦ Εὐαγγελίου -πού προκάλεσε τίς μεγαλύτερες ἠθικές ἐπαναστάσεις καί ἄλλαξε πνευματικά καί πολιτιστικά τήν ἀνθρωπότητα. Τήν παιδευτική ἀξία τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγνώρισαν τά πιό μεγάλα πνεύματα τῆς ἀνθρωπότητας (Ντοστογιέφσκι, Κάντ, Γκάντι κ.ἄ.). Ἀκόμη καί αὐτοί οἱ «πατριάρχες τῆς ἀπιστίας», ὅπως ὁ Ντιντερό κ.ἄ.

Ἀπουσιάζουν ἀπό τά νέα βιβλία – φακέλους Θρησκευτικῶν οἱ γνώμες γιά τήν ὑπεροχή τῆς ὀρθό-δοξης πίστης, ὅπως γιά παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Ἐγώ ἐδιάβασα πολλά περί… ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων. Τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα. Ὅλες οἱ πίστεις εἶναι ψεύτικες … μόνον ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων εἶναι καλή καί ἁγία». Ἀντιθέτως στά νέα Θρησκευτικά τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν μας γίνεται ἀναφορά σέ ὅλες τίς θρησκεῖες καί τίς αἱρέσεις ἐξισωτικά. Καί ἐντέλλονται οἱ διδάσκοντες «να αποστα-σιοποιούνται κατά το δυνατόν από τη θρησκεία στην οποία ανήκουν είτε πατροπαράδοτα είτε από επιλο-γή»! (Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ στά Θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, σελ. 267).

Ὅλα αὐτά καταδεικνύουν τή στόχευση τοῦ νέου θρησκευτικοῦ μαθήματος τῶν ὀρθοδόξων μα-θητῶν. Δέν βασίζεται πλέον στήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά στόν ὑποκειμενισμό. Στηρίζεται στήν φιλο-σοφική ἀρχή τοῦ σχετικισμοῦ ἤ τῆς σχετικοκρατίας κατά τήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀλήθεια στήν

ἐπιστήμη καί στή θρησκεία. Βασιζόμενο ὅμως στόν ὑποκειμενισμό τό νέο θρησκευτικό μάθημα ἀποδομεῖ οὐσιαστικά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ὑποβαθμίζει τήν ὀρθόδοξη ἀγωγή καί τήν παιδεία τῶν μαθητῶν μας, ἀφοῦ, ἀντί τοῦ ζωοποιοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τούς προσφέρεται ὁ ἀνθρώπινος λόγος.

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου διατήρησε τό ἴδιο Πρόγραμμα τοῦ προκατόχου του Ν. Φίλη. Ἀρνήθηκε πεισμόνως νά συμμορφωθεῖ πρός τίς ἀποφάσεις 660/2018 καί 926/2018 τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, πού ἀκυρώνουν τά ἀπαράδεκτα καί ἐπικίνδυνα αὐτά νέα προγράμματα Θρησκευτικῶν δη-λώνοντας μέ περισσή ἔπαρση πώς «Δέν θά ὑποκύψει ἡ Κυβέρνηση στόν σκοταδισμό πού κάποιοι θέλουν νά φέρουν σέ αὐτό τόν τόπο»! Προέβη δέ σέ νέα κραυγαλέα παρανομία απαλείφοντας ἀπό τόν νέο Ὀργα-νισμό τοῦ Ὑπουργείου τή Συνταγματική ἐπιταγή ὅτι ἡ Παιδεία ἀποβλέπει στήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν. Καί ἐνῶ διατήρησε σέ ἰσχύ τά ίδια οὐσιαστικά, τά ἀκυρωθέντα ἀπό τό Συμβού-λιο τῆς Ἐπικρατείας Προγράμματα Θρησκευτικῶν τοῦ προκατόχου του, τά ἐμφάνισε παραπλανητικά ὡς νέα ἀλλάζοντας ἡμερομηνία καί ὑπογραφή.

Ὅλα αὐτά ἀποδεικνύουν τή στοχοθεσία τῶν προηγούμενων κυβερνητῶν νά ἀλλάξουν ὁπωσδήπο-τε τόν πνευματικό καί ἰδεολογικό προσανατολισμό τῆς Παιδείας μας. Καί δι’ αὐτῆς τοῦ Ἔθνους μας, ἀφοῦ ἡ νέα γενιά ἀποτελεῖ τό μέλλον τοῦ ἔθνους. Νά ἀλλάξουν δηλαδή τήν ὀρθόδοξη ταυτότητά μας. Νά στε-ρήσουν ἀπό τούς νέους μας τό φῶς τῆς λαμπροφόρας Ὀρθοδοξίας, γιά νά τούς «φωτίσουν» μέ τίς πυγο-λαμπίδες τῆς θρησκευτικῆς πλάνης καί ἑτεροδιδασκαλίας. Καί νά τούς καταστήσουν τελικά θρησκευτικά ἀδιάφορους καί ἄθεους, εὐάλωτους στήν νεοταξική παγκοσμιοποίηση καί στήν πανθρησκεία.

Ἕνα μάθημα πού δέν προσφέρει τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου Του, ὅπως αὐτό βιώθηκε στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τίς διάφορες ὄψεις τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου, δέν εἶναι μόνον ἄχρηστο, ἀλλά καί ἐπικίνδυνο. Γιατί δέν στηρίζει ἠθικά καί δέν σφυρηλατεῖ χαρακτῆρες. Δέν ἐμπνέ-ει φρόνημα καταπολέμησης τῶν παθῶν, ἀποφυγῆς τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀπάτης, τῆς βίας, τῆς ἐγκληματικό-τητας καί κάθε φθοροποιοῦ κακοῦ. Ἕνα διαθρησκειακό μάθημα ὑπηρετεῖ τήν βιομηχανία ἅλωσης καί ὑποταγῆς συνειδήσεων. Καί δέν πρέπει νά ἀποροῦμε γιά τήν καλπάζουσα αὔξηση τῆς νεανικῆς παραβατι-κότητας καί ἐγκληματικότητας. Εἶναι συνέπεια τῆς πνευματικῆς ἀτροφίας καί ἀνεστιότητας τῶν νέων, ἀφοῦ τούς στεροῦμε τήν εἰκόνα καί τήν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, τούς ἐμποδίζουμε τήν σχέση τους μέ τήν Ἐκκλη-σία καί τούς γκρεμίζουμε κάθε αὐθεντία. Γι’ αὐτό μᾶς ἐκδικοῦνται γκρεμίζοντας τόν κόσμο πού τούς φτιά-ξαμε. Τό «τραπέζι» πού τούς στρώσαμε.

Χρέος ὅλων μας, γονέων καί ἐκπαιδευτικῶν, ἰδιαιτέρως δέ τίς Διοικούσης Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας εἶναι ἡ φροντίδα γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς τῶν νέων μας καί ὁ διαποτισμός τους μέ τά ζείδωρα νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρέπει ἡ Πολιτεία νά σεβαστεῖ ἐπιτέλους τή νομιμότητα, τή Συνταγματική ἐπιτα-γή καί τή θέληση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας. Καί νά συμμορφωθεῖ προς τίς ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυ-ρωτικοῦ Δικαστηρίου, ἀλλά καί πρός τή νομολογία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμά-των (Υπόθεση Folgero). Καί πρέπει νά σταματήσει ἐπιτέλους ἡ ἀπαράδεκτη ἐνδοτικότητα τῆς Ἐκκλησίας πρός τήν Πολιτεία. Νά ἀπαιτήσει τήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί τήν ἄμεση ἐπαναφορά σέ ἰσχύ τοῦ πρό τοῦ 2016 Προγράμματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀλλιῶς διευκολύνουμε τά σχέδια πονηρῶν δυνάμεων. Καί καταστρέφουμε τή νέα γενιά καί τήν κοινωνία μας. Συνεργοῦμε στήν ἀποορθοδοξοποίηση μας.

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ