Τό μαγικό ραβδί τῆς Κίρκης (Κολυμπάρι καί Σιναίου Δαμιανός)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης 

Στήν ἐφημερίδα Στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας (Μαρτίου 2019) ὑπάρχει ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σιναίου Δαμιανοῦ ἀφορώσα δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος (Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2019) μέ τίτλο: «Καταδίκασε τό κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός». Ὁ ἐκδότης τῆς ἐφημερίδος στό δημοσίευμά του παραθέτει κείμενο τό ὁποῖο ἔχει ὑπογράψει ὁ Σιναίου, θέτει τίτλο , ὅπως προανεφέρθη: «Καταδίκασε τό κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός», καί κάνει καί τόν δικό του σχολιασμό. 

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στήν ἐπιστολή τοῦ χαρακτηρίζει τόν σχολιασμό τῆς ἐφημερίδος «παντελῶς ἀβάσιμο καί ἀνεπέρειστο» δηλαδή ὅτι δέν στηρίζεται πουθενά, ὅτι ἀποτελεῖ ψεῦδος καί ὅτι ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀναξιόπιστος: «Δυστυχῶς ὅμως διά τήν ἀλήθεια καί τήν ἀξιοπιστία σᾶς ὁ πρόλογος ποῦ προηγεῖται τῆς ἀναδημοσιεύσεως τοῦ...
ἐν θέματι κειμένου εἶναι παντελῶς ἀβάσιμος καί ἀνεπέρειστος» 

Γιατί τό δημοσίευμα εἶναι ψευδεπίγραφο, ἀβάσιμο καί ἀνεπέρειστο; «Διότι σέ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δέν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος». Ἀφοῦ λοιπόν ὁ ἐκδότης ἰσχυρίζεται ὅτι «Καταδίκασε τό Κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου», ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τόν θεωρεῖ ψεύτη καί ἀναξιόπιστο διότι σε κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δέν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος. Απλά πράγματα, ὅπως φαίνεται, γιά τόν σεβασμιώτατο. 

Τί μπορεῖ νά καταλάβει ὁ μέσος ἀναγνώστης; Ὁ ἕνας λέει ὅτι καταδικάζει τό Κολυμπάρι, ὁ ἕτερος ὅτι πουθενά, σέ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου, δέν ὑπάρχει καταδίκη του Κολυμπαρίου. 

Ἐμεῖς στηριζόμενοι στά πραγματικά στοιχεῖα (ὄχι σέ φῆμες ἤ πληροφορίες) ἄς δοῦμε τί λέει τό κείμενο ποῦ ὑπέγραψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί τί λένε τά κείμενα ποῦ ὑπεγράφησαν στό Κολυμπάρι γιά νά δοῦμε πρός τά ποῦ γέρνει ἡ ζυγαριά. Θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀπολύτως λογικό καί θεμιτό κάτι τέτοιο καί ὅτι δέν θά ἔχουν ἀντίρρησι οἱ δύο ἐμπλεκόμενοι. Φυσικά δέν πρόκειται νά ἑξαντήσουμε τό θέμα ἀλλά θά παραθέσουμε κάποια σημεῖα, ἀρκετά ὥστε νά γίνει φανερή ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. 

Τό κείμενο ποῦ ὑπέγραψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου ἔχει τίτλο ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ, καί ἔχει ἡμερομηνία ὑπογραφῆς 26/1/2018. Ἄρα πολύ μετά τήν σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου (2016). Ἄρα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει ὕπ ὄψιν τοῦ ὅσα συνέβησαν ἐκεῖ καί ὅσα καί πῶς ὑπεγράφησαν. 

Ἀναφέρει τό κείμενο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου: 

Α. «Ἀποκηρύττουμε ὡς αἵρεση καί ἀπορρίπτουμε τόν Οἰκουμενισμό ὑπό ὅλες τίς μορφές του». (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σέλ.3) 

Γιά τό ἴδιο θέμα στό Κολυμπάρι ὑπέγραψαν: 

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία … μετέσχε τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπό τῆς ἐμφανίσεως αὐτῆς καί συνετέλεσεν εἰς τήν διαμόρφωσιν καί περαιτέρω ἐξέλιξιν αὐτῆς». (ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ §4) 

« … Ἡ συμμετοχή αὐτῆς (τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν ἐρείδονται ἐπί τῆς συνειδήσεως ταύτης τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ οἰκουμενικοῦ αὐτῆς πνεύματος…» (ΣΧΕΣΕΙΣ §5) 

Ἄρα γιά μέν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σιναίου ο Οἰκουμενισμός (Οἰκουμενική Κίνησις) εἶναι αἵρεσις καί τήν ἀπορίπτει (ὅπως πράγματι εἶναι) γιά δέ τήν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καί τούς ὑποστηρικτές τῆς ὄχι μόνον δέν εἶναι αἵρεσις ἀλλά συμμετέχουν σ αὐτήν ὁλοψύχως. 

Ἄρα σαφῶς καταδικάζεται ἡ ἀπόφασις αὐτή τοῦ Κολυμπαρίου ἀπό τό κείμενο ποῦ ὑπέγραψε ὁ Σιναίου. 

Β. (Ἀποκηρύτουμε ὡς αἵρεση) α'. τήν παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σέλ.3) 

«Ἕν ἐκ τῶν κυρίων ὀργάνων ἐν τή ἱστορία τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως εἶναι τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Ὠρισμέναι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ὑπῆρξαν ἰδρυτικά μέλη καί ἐν συνέχεια ἀπασαι ἀπέβησαν μέλη αὐτοῦ». (ΣΧΕΣΕΙΣ §16) 

«Αἵ Ὀρθόδοξοι κατά τόπους Ἐκκλησίαι–μελή του Π.Σ.Ε., μετέχουν πλήρως καί ἰσοτίμως ἐν τῷ ὀργανισμῶ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». (ΣΧΕΣΕΙΣ §17) 

Καί στό σημεῖο αὐτό ἡ παρουσία τῶν ὀρθοδόξων στό Προτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν γιά τόν μέν Σιναίου ἀποκηρύσσεται ὡς αἵρεσις (καί ὀρθῶς) γιά δέ τήν Κολυμπάριο σύνοδο θεωρεῖται τιμή καί καμάρι καί συμμετέχουν ἀγαλομένω ποδί. 

Ἄρα καί ἐδῶ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου. 

Γ. (Ἀποκηρύτουμε) ἴα'. «τίς ἀνορθόδοξες συμφωνίες, τίς ὁποῖες ὑπέγραψαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό πλαίσιο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου». (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σέλ.3) 

Η Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ τήν ἐνίσχυσιν τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς «Πίστις καί Τάξις» καί μετ’ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος παρακολουθεῖ τήν μέχρι τοῦδε θεολογικήν αὐτῆς προσφοράν. Ἐκτιμᾶ θετικῶς τά ὑπ’ αὐτῆς ἐκδοθέντα θεολογικά κείμενα, τή σπουδαῖα συνεργία καί ὀρθοδόξων θεολόγων, τά ὁποία ἀποτελοῦν ἀξιόλογον βῆμα εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν διά τήν προσέγγισιν τῶν χριστιανῶν. (ΣΧΕΣΕΙΣ §21) 

Τά ἴδια ἰσχύουν καί γιά τά ἄπειρα κείμενα ποῦ ἔχουν ὑπογραφεῖ ἀπό τούς ὀρθοδόξους στό πλαίσιο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου, τά ὁποία διηγωντας τά νά κλαῖς. Ο μέν Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου τά ἀποκηρύττει ὡς αἱρετικά ἡ δέ σύνοδος στό Κολυμπάρι τά εκτιμα θετικώς διοτι, κατά τήν κρίσι τῆς ἀποτελούν θεολογικα κείμενα καί μάλιστα αποτελουν ἀξιόλογον βῆμα εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν διά τήν προσέγγισιν τῶν χριστιανῶν!!! 

Ἄρα καί ἐδῶ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου. 

Δ. (Ἀποκηρύτουμε ὡς αἵρεση) κγ'. τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί αἱρέσεων μέ κριτήριον τάς προτεσταντικᾶς πλατφόρμας καί οὐχί τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, τήν λεγομένην «ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καί τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τοῦ ὄρου «ἐκκλησία» διά τούς αἱρετικούς. (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σέλ.5 καί 6) 

Γιά τήν διεξαγωγή διαλόγων μέ προτεσταντικές καί ὄχι ὀρθόδοξες προϋποθέσεις ὅσον ἀφορᾶ τό Κολυμπάρι θά διαπιστώσει ὅποιος διαβάσει τίς ἀποφάσις του ὅτι πουθενά δέν ὑπάρχει ὀρθόδοξος ἁγιογραφικῆ καί ἁγιοπατερική τεκμηρίωσις, ἀντιθέτως δέ ὑπάρχει προφανής παραβίασις τῆς πατερικῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως. 

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία … ἀείποτε ἠγωνίσθη ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος. Διό, ἡ Ὀρθόδοξος συμμετοχή εἰς τήν κίνησιν πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος μετά τῶν ἄλλων Χριστιανῶν…» (ΣΧΕΣΕΙΣ §4) 

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὐρισκομένων ἐν κοινωνία μετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν..» (ΣΧΕΣΕΙΣ §6) 

Τά ἴδια καί ἐδῶ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀποκηρύττει τήν προσπάθεια ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν, ὅπως γίνεται, τό δέ Κολυμπάρι συμμετέχει καί ἀγωνίζεται… Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καταδικάζει τήν χρῆσι τοῦ ὄρου ἐκκλησία γιά τούς αἱρετικούς (καί ὀρθῶς) ἡ δέ σύνοδος ἀναγνωρίζει ὡς ἐκκλησία κάθε αἱρετικό. 

Άρα καί ἐδῶ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου. 

Πῆρα λίγες περιπτώσεις ἀπό τό κείμενο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σιναίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ καί τίς ἀντιστοίχησα μέ τό ὑπογραφέν κείμενου τῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ. Ὅπως ἀντιλαμβάνεται ὁ καθείς τό κείμενο τό ὑπογραφέν ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πράγματι καταδικάζει τίς ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου. 

Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά ΟΛΑ τά σημεῖα τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ. ΟΛΑ εἶναι καταδικαστικά καί ἀναιρετικά του Κολυμπαρίου. 

Ἄρα αὐτό ποῦ γράφει ὁ σεβασμιώτατος, ὅτι δηλαδή: «Σέ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δέν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ σταθμό στή νεώτερη Ἐκκλησιαστική ἱστορία» πῶς μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ; Ἀληθές; Ἀξιόπιστο; Βάσιμο; 

Τό ὅτι «ἡ Σιναϊτική Ἀδελφότης συνόδευσε διά θερμῶν εὐχῶν καί προσευχῶν πρός ἄνωθεν φωτισμόν τῶν Συνέδρων Ἀρχιερέων καί ἔπ ἀγαθῶ καί δόξαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνόλω της, τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου» καλόν καί πρέπον καί αὐτονόητον γιά κάθε ὀρθόδοξο εἶναι. Ἀφοῦ γίνεται αὐτή ἡ σύνοδος, ὅπως ὀργανώθηκε καί ὅπως γίνεται ὅλοι παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά φωτίσει τούς συμμετέχοντες γιά τό καλό της ἐκκλησίας. Κανείς δέν ἔχει ἀντιρῆσι σ αὐτό. Γιά τό ἀποτέλεσμα λέμε. Τί βγῆκε τελικά ἀπό κεῖ; Βγῆκαν οἱ αἱρέσεις καί οἱ πλάνες ποῦ καλῶς καταδικάζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στό κείμενό του. Καί τίς καταδικάζει ἀφοῦ ἔχει προηγηθεῖ ἡ προσευχή τοῦ ἰδίου καί τῶν πατέρων τῆς Μονῆς καί ὅλων τῶν ὀρθοδόξων, ἡ ὁποία δέν εἶχε ἀποτέλεσμα κρίνοντας τό ἀποτέλεσμα τῆς συνόδου. 

Αὐτά δέν γράφονται ἐπιχαίροντας, γιά νά «ξεμπροστιαστεῖ» ὁ κάθε κληρικός τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ψάχνει κανείς νά «βρεῖ» κάτι καί νά φωνάξει κατηγορώντας κληρικούς. Μόνοι τους τά κάνουν, μόνοι τους τά λένε. 

Γιά μᾶς τό Σινά εἶναι ἕνας τόπος ἅγιος ἕνα σημεῖον ἱερό ποῦ μπροστά του στέκουμε ἄφωνοι καί τό μόνο ποῦ μποροῦμε νά κάνουμε εἶναι μέ δέος νά ἐπικαλούμαστε τό ἔλεος καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν συμπάθεια καί βοήθεια τῶν ἐκεῖ ἀσκησάντων ἁγίων. Οὔτε τί κάνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπός του, οὔτε τί κάνουν οἱ ἐκεῖ ἀσκούμενοι πατέρες θά μποροῦσε νά εἶναι ἀντικείμενο πολυπραγμοσύνης καί μάλιστα μέ διάθεσι φιλοκατήγορη. Μόνος του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου ὑπέγραψε τό κείμενο ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ καί δημοσιεύτηκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 2018. Χάρηκε κάθε ὀρθόδοξος ψυχή ποῦ ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος, καί μάλιστα τοῦ Σινᾶ, δηλώνει ὅτι φρονεῖ ὀρθοδόξως (δηλαδή τά αὐτονόητα ἀλλά, πλέον, σπάνια). Ἕνα χρόνο μετά τό κείμενο ξαναδημοσιεύεται στήν ἐφημερίδα «Στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Καί τόν περασμένο μήνα βλέπουμε αὐτή τήν ἀντίδρασι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. 

Πῶς ἀλλάζουν ἔτσι οἱ ἄνθρωποι; Ποιά Κίρκη μάγισσα τούς μεταμορφώνει; Πῆγε ὁ Πάϊατ καί στό Σινά ἤ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στόν Πάϊατ; Μήπως καί ὁ Πάϊατ καί Πατριάρχες καί Ἀρχιεπίσκοποι γίνονται ἁπλῶς τά ραβδάκια τῆς Αἰώνιας Κίρκης, τοῦ Ἑωσφόρου, ποῦ θέλει νά ἀδειάσει τίς θεοειδεῖς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά νά μετατραποῦν σέ γουρούνια καί νά μεγαλώσει η ἀγέλη τῶν χοίρων τῆς Νέας Ἐποχῆς; 

Ἄν στείλει ὁ Πατριάρχης τούς αἵρετικοσχισματικους Ουκρανους ποῦ ἀναγνώρισε ὡς ἐκκλησία, ὅπως κάνει στό Ἅγιον ὅρος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά συλλειτουργοῦσε μαζί τους; Θά ἀκολουθοῦσε τά ὅσα ὑπέγραψε στήν ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἤ θά συνταυτιστεῖ μέ τον Παναγιώτατο Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη ο ὁποῖος τόν υπεδεχθη μέτ ἐγκαρδιότητος , προσηνείας καί πατρικῆς ἀγάπης προκειμενου νά μήν ὑπάχει διαφοροποιηση που νά προκαλεί τον θυμό τοῦ Παναγιωτάτου; 

Ὅτι καί νά γίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστός αναστηθηκε. Καί αὐτό οἱ ψυχές δέν τό μαθαίνουν οὔτε ἀπό τήν τηλεόραση, οὔτε ἀπό τά ἀνακοινωθέντα μισθωτῶν ποιμένων. Τό ζοῦν κατά τό μέτρο τῆς μετανοίας τούς ἐντός τῶν ὁρίων ποῦ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι πατέρες οἱ πάλαι καί οἱ νῦν. Οἱ ἐκσυγχρονιστές καί ἀποδομητές τῆς πίστεως πατριάρχες, ἐπίσκοποι, κληρικοί καί λαϊκοί με τό νά θέλουν νά ἐξουσιάζουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ οἱ μέν (ἤ νά ἐπαίρονται ὅτι ὑπακούουν στήν ἐκκλησία οἱ δέ) καί νά ὁδηγοῦν τήν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατά τίς ὀρέξεις τους, ἀδιαφορώντας γιά τήν νόθευσι τῆς πίστεως, ἁπλῶς συμπληρώνουν τό ἔργο τῶν νεοεποχιτῶν πολιτικῶν μας ποῦ πουλοῦν τήν πατρίδα γιά νά κυβερνοῦν καί νά καλοπερνοῦν. Γί αὐτό βέβαια στούς μέν οἱ αἱρετικοί παπιστές εἶναι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τό δέ ἐξουσιαστικό φεουδαρχικό σύστημα τῶν παπῶν τό ἐκλαμβάνουν ὡς ἐκκλησία, στούς δέ ἡ φράγκικη φεουδαρχική ἀντιδημοκρατική δύσι εἶναι ὁ χῶρος ποῦ μποροῦν καί «ἀνθοῦν», ἀνυποψίαστοι -ὅσοι δέν εἶναι ἔμμισθοι ξένων- γιά τό τί ἔχει βιωθεῖ στόν τόπο ἐτοῦτο ἀπό τούς ἀρχαίους μέχρι τούς τωρινούς πατέρες μας, καί τί σημασία ἔχει γιά τόν ἄνθρωπο καί τά προβλήματα ποῦ ἀντιμετωπίζει. 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης 4 Μαΐου 2019 

aktines