15 Ιουν 2017

Φωτίου Κόντογλου: Ὁ μέγας Ἱεροεξεταστὴς (Οἱ τρεῖς πειρασμοὶ)

Γιὰ τὴν ἀντιγραφή: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
(Ἄρθρο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε ἀρχικὰ στὴν «Ἐλευθερία» τὸ 1965, λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Φωτίου)
                      Β΄ (ΔΕΙΤΕ ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ)
     Στὸν μονόλογο ποὺ λέγει ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστὴς μπροστὰ στὸ Χριστό, ποὺ στέκεται βουβός, γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τοὺς τρεῖς πειρασμοὺς τοῦ Χριστοῦ. Γὶ` αὐτό, καλὸ θὰ εἶναι νὰ κοιτάξουμε τί λέγει τὸ Εὐαγγέλιο γὶ` αὐτοὺς τοὺς τρεῖς πειρασμούς. Ἃς πάρουμε τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο: «Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου.  Καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασεν.  Καὶ προσελθῶν αὐτῶ ὁ πειράζων εἶπεν• Εἰ υἱὸς εἰ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἴνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται.  ὁ δὲ ἀποκριθεῖς εἶπε• Γέγραπται, Οὐκ ἐπ' ἄρτω μόνω ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένω διὰ στόματος Θεοῦ.  Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἴστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ,  καὶ λέγει αὐτῶ• Εἰ υἱὸς εἰ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν κάτω• γέγραπται γὰρ ὅτι Τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περί σου καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀρούσίν σε, μήποτε προσκόψης πρὸς...
λίθον τὸν πόδα σου.  ἔφη αὐτῶ ὁ Ἰησοῦς• Πάλιν γέγραπται, Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου.  Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὅρος ὑψηλὸν λίαν, καὶ δείκνυσιν αὐτῶ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν,  καὶ λέγει αὐτῶ• Ταῦτα σοὶ πάντα δώσω ἐὰν πεσῶν προσκυνήσης μοί.  τότε λέγει αὐτῶ ὁ Ἰησοῦς• Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ• γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῶ μόνω λατρεύσεις.  Τότε ἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῶ».(Ματθ. δ΄1-11)
     Λοιπόν, ὁ Ἱεροεξεταστὴς λέγει στὸν Χριστό: «Τὸ φοβερὸ καὶ πονηρὸ Πνεῦμα, τὸ πνεῦμα τῆς ἀνυπαρξίας καὶ τῆς αὐτοκαταστροφῆς, μίλησε μαζί Σου στὴν ἔρημο καὶ γράφηκε στὸ Εὐαγγέλιο πὼς σὲ ἔβαλε σὲ δοκιμασία. Ἔτσι δὲν εἶναι; Εἶναι δυνατὸν νὰ εἰπωθεῖ ἕνα πράγμα πιὸ ἀληθινὸ ἀπὸ τὸ νόημα ποὺ ἔχουνε αὐτὰ τὰ τρία ἐρωτήματα πού Σου ἔβαλε καὶ ποὺ Ἐσὺ τὰ πέταξες, καὶ ποῦ στὰ Εὐαγγέλια λέγονται πειρασμοί; Ἂν ἔγινε ποτὲ στὴ γῆ ἕνα ἀληθινὸ θαῦμα, τρανταχτὸ σὰν κεραυνός, αὐτὸ ἤτανε μοναχὰ ἐκεῖνο ποὺ ἔγινε ἐκείνη τὴν ἡμέρα, τὴν ἡμέρα τῶν τριῶν πειρασμῶν. Ἂν συνάζανε ὅλους τούς σοφούς το κόσμου, τοὺς ἐξουσιαστές, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς στοχαστές, τοὺς φιλοσόφους, τοὺς ποιητὲς καὶ τοὺς λέγανε: «Βρεῖτε καὶ συνθέσετε τρία ἐρωτήματα, ποὺ νὰ `χουνε ἀνταπόκριση ὄχι μὲ τὸ ἄφθαστο ὕψος τῆς στιγμῆς ἐκείνης, ἀλλὰ μέσα σὲ τρεῖς φράσεις , σὲ τρεῖς λέξεις τῆς ἀνθρώπινης γλώσσας νὰ κλείνεται ὁλόκληρη ἡ μελλοντικὴ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, πιστεύεις, Ἐσύ, πὼς ὅλη ἡ σοφία τοῦ κόσμου μαζεμένη θὰ μποροῦσε νὰ συλλάβει κάποιο πράγμα, ποὺ νὰ εἶναι σὲ δύναμη καὶ σὲ βάθος ἰσάξιο μὲ τὰ τρία ἐρωτήματα, πού Σου πρότεινε τότε τὸ κραταιὸ καὶ πονηρὸ Πνεῦμα τῆς ἐρήμου;… Μέσα σ` αὐτὰ τὰ τρία ἐρωτήματα βρίσκεται ὁλόκληρό το μέλλον κι ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας σὰν προφητεία, καὶ σ` αὐτὲς τὶς τρεῖς εἰκόνες σμίγουνε ὅλες οἱ ἀξεδιάλυτες ἀντιφάσεις ποὺ ὑπάρχουνε στὸν κόσμο.
    » Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ δὲν ἤτανε αὐτὸ τόσο ὁλοφάνερο, ἐπειδὴ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας ἤτανε ἄγνωστο. Σήμερα ὅμως,  ὕστερ` ἀπὸ δεκαπέντε αἰῶνες, μποροῦμε νὰ δοῦμε πὼς μὲ αὐτὰ τὰ τρία ἐρωτήματα προφητευθήκανε τὰ πάντα, καὶ πὼς πόσο ἀληθινὰ βγήκανε, ποὺ ἠμεῖς νὰ μὴν μποροῦμε μήτε νὰ προσθέσουμε μήτε νὰ ἀφαιρέσουμε τίποτα.
    » Κρίνε τώρα μόνος Σου ποιὸς εἶχε δίκιο τότε; Ἐσὺ ἢ Ἐκεῖνος πού σὲ ρωτοῦσε; Θυμήσου τὸ πρῶτο ἐρώτημα. Ἡ ἔννοιά του ἤτανε τούτη: Θέλεις νὰ πᾶς στὸν κόσμο μὲ ἀδειανὰ χέρια καὶ μοναχὰ μὲ μιὰ ἀόριστη ὑπόσχεση γιὰ ἐλευθερία, ποὺ οἱ στενόψυχοι ἄνθρωποι δὲν μποροῦνε νὰ τὴν καταλάβουνε καθόλου, μάλιστα τὴν φοβοῦνται, γιατί γὶ` αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ εἶναι πιὸ ἀνυπόφορο ἀπὸ τὴν ἐλευθερία. Βλέπεις ὅμως τὶς πέτρες σ` αὐτὴν τὴν γυμνὴ καὶ φλογισμένη ἔρημο; Κᾶνε τὶς ψωμιὰ κι ἡ ἀνθρωπότητα θὰ σὲ ἀκολουθήσει σὰν κοπάδι, γεμάτη εὐγνωμοσύνη. Ἀλλὰ Ἐσὺ δὲν ἤθελες νὰ πάρεις ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἐλευθερία καὶ δὲν παραδέχτηκες αὐτὸ πού σου πρότεινε τὸ κραταιὸ Πνεῦμα, ἐπειδὴ σκέφτηκες τί εἴδους ἐλευθερία θὰ εἶναι αὐτή, ποὺ ἀγοράζεται μὲ ψωμιὰ καὶ τοῦ ἀποκρίθηκες: «Οὐκ ἐπ' ἄρτω μόνω ζήσεται ὁ ἄνθρωπος». Ἀλλὰ γνωρίζεις πὼς ἐν ὀνόματι αὐτοῦ του ἐπίγειου ἄρτου τὸ πνεῦμα τῆς γῆς θὰ σηκωθεῖ κατὰ πάνω σου καὶ θὰ σὲ πολεμήσει καὶ θὰ σὲ νικήσει;».
     Σήμ. Φ.Κ. Αὐτὸν τὸν ξεσηκωμὸ τοῦ πνεύματος τῆς γῆς, δηλαδὴ τῆς σαρκικῆς καλοπέρασης, καταπάνω στὸν Χριστό, τὸν βλέπουμε σήμερα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα προέρχεται καὶ ἡ κίνηση ποὺ γίνεται γιὰ νὰ ἑνωθοῦνε οἱ λεγόμενοι Χριστιανοί, ἀφοῦ μάλιστα τὸ διακηρύττουν ὅτι γίνεται γιὰ τὴν ἐπίγεια εὐδαιμονία τῆς ἀνθρωπότητας καὶ τὴν ἐπικροτοῦνε ὅλοι οἱ σαρκικοὶ ἄνθρωποι.
     Γιὰ τοὺς ἄλλους δυὸ πειρασμούς, ποὺ πρότεινε ὁ διάβολος στὸν Χριστό, δηλ. νὰ πέσει ἀπὸ τὴ σκεπὴ τοῦ ναοῦ, γιὰ νὰ τὸν ἁρπάξουν οἱ ἄγγελοι, καθὼς καὶ γιὰ τὸν ἄλλον: νὰ προσκυνήσει τὸν σατανᾶ καὶ νὰ πάρει στὴν ἐξουσία του τὰ βασίλεια τῆς γῆς, μιλᾶ ὁ Ἱεροεξεταστὴς μέσα στὸ κείμενο τοῦ Ντοστογιέφσκη, ποὺ βάζουμε παρακάτω.
(ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ, Ἔκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος)
(Ἀκολουθοῦν  Γ΄ καὶ Δ΄).
Κιλκίς, 3-6-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.