Τὸ κόμμα τῶν Τσάμηδων καλλιεργεῖ τὸν ἀνθελληνισμὸ στὴν Ἀλβανία

«Τὸ κόμμα τῶν Τσάμηδων, ἕνα κόμμα βαθιὰ διεφθαρμένο, ὑπάρχει γιὰ νὰ καλλιεργεῖ τὸν ἀνθελληνισμὸ στὴν Ἀλβανία» καταγγέλλει στὸ «Ἔθνος» ὁ κ. Λεωνίδας Παππᾶς, πρόεδρος τῆς ὀργάνωσης «Ὁμόνοια» ποὺ μάχεται γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς μειονότητας. 

Και πράγματι, ἀνατρέχοντας κανεὶς στὰ γεγονότα μόνο των τελευταίων τεσσάρων μηνῶν, διαπιστώνει ἕναν διάχυτο καὶ προκλητικὸ ἀνθελληνισμό, ἕναν ἀνθελληνισμὸ τὸν ὁποῖο ἀγκαλιάζει ἁπλόχερα (γιὰ λόγους ἐσωτερικῆς κατανάλωσης) καὶ ἡ ἴδια ἡ κυβέρνηση τοῦ «κεντροαριστεροῦ» Ἐντι Ράμα.

«Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἔνοχη. Θυμηθεῖτε τὴ γενοκτονία τῆς Τσαμουριᾶς. 100.000 Ἀλβανοὶ θύματα» ἀνέφερε τὸ πανὸ ποὺ εἶχε ἀναρτήσει ὁμάδα Ἀλβανῶν ὀπαδῶν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀγώνα Ἐλβετίας-Ἀλβανίας στὶς 11 Ἰουνίου στὸ πλαίσιο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου στὴ Γαλλία. Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ἀλβανικοῦ ΥΠΕΞ, Γκ. Ντερβίσι, εἶχε μάλιστα τότε, ἀψηφώντας τὶς ἔντονες ἑλληνικὲς ἀντιδράσεις, χαρακτηρίσει «ὑποδειγματικὴ» τὴ συμπεριφορὰ τῶν Ἀλβανῶν ὀπαδῶν, ἐκφράζοντας τὴ «λύπη» του «ποὺ ἡ Ἑλλάδα δὲν ἐπικεντρώνεται στὸ ἀγωνιστικὸ κομμάτι» καὶ ἐπιμένοντας «στὸ ζήτημα τῆς Τσαμουριᾶς ποὺ εἶναι....

βασικὸ γιὰ τὶς διμερεῖς σχέσεις καὶ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα».

Τὸ ἐπεισόδιο

Οἱ ἀνθελληνικὲς προκλήσεις, ὡστόσο, εἶχαν ξεκινήσει λίγες ἡμέρες νωρίτερα, στὶς 6 Ἰουνίου, ὅταν περίπου 150 μὲ 200 Τσάμηδες διαδηλωτὲς ἐπιχείρησαν νὰ ἐμποδίσουν τὴν εἴσοδο τοῦ Ἕλληνα ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Νίκου Κοτζιᾶ στὸ κτίριο τοῦ ἀλβανικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν στὰ Τίρανα, φωνάζοντας συνθήματα ὅπως «Τσαμουριά, μητέρα μας, περίμενέ μας».

Οἱ ἐπεισοδιακὲς σκηνὲς τοῦ περασμένου Ἰουνίου ξύπνησαν μνῆμες ἀπὸ τὴν ἐπίσης «θερμὴ» ὑποδοχὴ ποὺ εἶχαν ἐπιφυλάξει Τσάμηδες διαδηλωτὲς τὸ 2005 στὸν τότε Ἕλληνα Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια στὸ Ἀργυροκάστρο (μὲ ἀποτέλεσμα τότε νὰ ματαιωθεῖ ἡ προγραμματισμένη συνάντηση Παπούλια - Μοϊσίου).

Στὸ πιὸ πρόσφατο παρελθόν, οἱ Τσάμηδες ἐπιστρέφουν (πλέον ὡς ἑταῖροι στὴν κυβέρνηση τοῦ Ἐντι Ράμα) μὲ μπαρὰζ ἀνθελληνικῶν προκλήσεων.

Τὸν περασμένο Ἰούνιο ἀνακοίνωσαν ὅτι πρόκειται νὰ προχωρήσουν στὴ δημιουργία ἑνὸς ἰδιότυπου μητρώου-κτηματολογίου ποὺ θὰ συγκεντρώνει ὅλες τὶς ἐδαφικὲς-περιουσιακές τους διεκδικήσεις «πίσω στὴν Ἑλλάδα», ἐνῶ ἔχουν διακηρύξει καὶ τὴν πρόθεσή τους νὰ προσφύγουν στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης κατὰ τῆς Ἑλλάδας γιὰ τὴ «γενοκτονία τῶν Τσάμηδων».

Τουλάχιστον δύο φορὲς μάλιστα μέσα στὸ 2016, ὀλιγάριθμη ὁμάδα ἀτόμων συγκεντρώθηκε ὄντως μπροστὰ ἀπὸ τὸ κτίριο τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου στὴ Χάγη στήνοντας σόου ἀλυτρωτισμοῦ.

Ἡ συνεργασία μὲ τοὺς ναζὶ

Οἱ Τσάμηδες ἦταν ἀλβανόφωνοι μουσουλμάνοι ποὺ ζοῦσαν στὴν Ἤπειρο, καὶ κυρίως στὴ Θεσπρωτία, ἕως τὸ 1944. Τὸ 1940 ὑπολογίζεται ὅτι ἀνέρχονταν σὲ περίπου 20.000 ἄτομα. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Κατοχῆς συνεργάστηκαν μὲ τοὺς φασίστες καὶ ναζιστὲς κατακτητές, πρωταγωνιστώντας μάλιστα σὲ σειρὰ ἀγριοτήτων (στὴν Παραμυθιὰ τὸ 1943 κ.α.). Μὲ τὴν ἥττα τῶν Γερμανῶν τράπηκαν σὲ φυγὴ ὡς δωσίλογοι καὶ ἐγκληματίες πολέμου.

Σήμερα, ὡστόσο, οἱ ἀπόγονοί των δωσίλογων ἐπιστρέφουν κατηγορώντας τὴν Ἑλλάδα γιὰ «γενοκτονία» καὶ διεκδικώντας ἐπιστροφὴ περιουσιῶν καὶ ἀποζημιώσεις.

Γιὰ τὴν Ἑλλάδα, βέβαια, Τσάμικο ζήτημα δὲν ὑφίσταται. Ἔχει κλείσει ὁριστικὰ ἀπὸ τὸ 1945. Οἱ δωσίλογοι ἔχουν καταδικαστεῖ ἐρήμην καὶ οἱ περιουσίες τοὺς ἔχουν ἀπαλλοτριωθεῖ μὲ σειρὰ διαταγμάτων ὑπὲρ ἀκτημόνων καλλιεργητῶν κ.α.

Ἡ ἀλβανικὴ πλευρὰ ἐπιμένει ὡστόσο νὰ κρατάει ἀνοιχτό το συγκεκριμένο θέμα μέσα στὸ γενικότερο πλαίσιο τῶν ὁραμάτων περὶ Μεγάλης Ἀλβανίας. Τὸ κόμμα PDIU τῶν Τσάμηδων συμμετέχει ἄλλωστε πλέον στὴν κυβέρνηση τοῦ Ἐντι Ράμα μὲ ὑφυπουργοὺς καὶ τὸν ἡγέτη του, Σπετὶμ Ἰντρίζι, στὴ θέση τοῦ ἀντιπροέδρου τοῦ ἀλβανικοῦ κοινοβουλίου (θέση ποὺ κατεῖχε ἄλλοτε ὁ ὁμογενὴς Βαγγέλης Ντοῦλες).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ

ethnos