Σταυρὸ-αναστάσιμη ἡ ἱστορικὴ πορεία τῆς Ἑλλάδας

Ἡ Ἑλλάδα ἐδῶ καὶ τρία χρόνια ζεῖ στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, περιμένοντας τὴν πολυπόθητη Ἀνάσταση. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ χώρα πού γέννησε τὴν φιλοσοφία, τὴν δημοκρατία, τὸ θέατρο, τὸν Σωκράτη, τὸν Πλάτωνα καὶ τὸν Ἀριστοτέλη. Ὡστόσο, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἡρόδοτος, στὴν Ἑλλάδα «ἡ πενία ἀείκοτε σύντροφος ἤν». Τὰ τελευταία χρόνια ἡ φαινομενικὴ οἰκονομικὴ εὐρωστία - ἄκρατη δανειοδότηση-, οἱ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες, ἀκόμα καὶ ἡ κατάκτηση τοῦ Euro στὸ ποδόσφαιρο δημιούργησαν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ὅλα τὰ δύσκολα πλέον ἀνῆκαν στὸ παρελθόν. Κάθε ὅμως ἐπιτυχία, μαζὶ μὲ τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἱκανοποίηση, τὸ θαυμασμὸ καὶ τὴν λάμψη, φέρνει τὴ ζήλεια καὶ τὸ φθόνο. Καὶ ὡς ἀποτέλεσμα τὴν προδοσία.
Ἡ Ἑλλάδα καὶ οἱ Ἕλληνες ἐδῶ καὶ τρία χρόνια βιώνουν τὴν προδοσία αὐτή. Μεθυσμένοι ἀπὸ τὴν λάμψη τῶν διαφόρων ἐπιτυχιῶν, ἔχτισαν ἕναν δικό τους πλασματικὸ κόσμο καὶ ζοῦσαν μέσα σὲ αὐτόν. Δημιούργησαν πελατειακὲς σχέσεις μὲ τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν σειρὰ τοὺς ἀπέκρυψαν ἀπὸ τοὺς πολίτες τοὺς κινδύνους ποὺ ἐλλόχευαν καὶ δὲν τοὺς ἐνημέρωσαν γιὰ τὴν πραγματικὴ οἰκονομικὴ κατάσταση τῆς χώρας. Ἔτσι, ξαφνικὰ οἱ Ἕλληνες βρέθηκαν δεσμευμένοι μὲ τὸ ἀπεχθὲς Μνημόνιο. Ἀποδείχτηκε πὼς ἡ οἰκονομικὴ εὐρωστία τῆς ἐποχῆς τῆς ἄνθησης τοῦ Ἑλληνικοῦ χρηματιστηρίου ἦταν μία «φούσκα», ποὺ ὁδήγησε στὸν βρόγχο τοῦ ΔΝΤ καὶ τῆς Ε.Κ.Τ. Καὶ τὸ πιὸ τραγικὸ οἱ Ἕλληνες ὄντας ἀνενημέρωτοι συνέχιζαν νὰ....

 ζοῦν ξοδεύοντας πολὺ περισσότερα χρήματα ἀπ’ ὅ,τι ἐπέτρεπαν οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες τῆς χώρας.

Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ θύμα διαχρονικὰ ὑπῆρξε ὁ λαός. Αὐτὸς πάντα ὑπέφερε τὰ πάθη. Ὁ ξένος παράγων ὑποδύθηκε τὸ ρόλο τῶν γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων, μὲ μόνο σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν δικῶν τοῦ ἐπιδιώξεων. Ἡ πλειοψηφία τῶν ἐκπροσώπων τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς Ἑλλάδας υἱοθέτησε πολλὲς φορὲς τὸ ρόλο τοῦ Ἰούδα, μὲ ἀντάλλαγμα τὰ «30 ἀργύρια»…

Οἱ Ἕλληνες μὲ σεβασμὸ καὶ συγκίνηση κλίνουμε γόνυ στὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Χριστοῦ καὶ εὐλογοῦμε τὸν Κύριο γιατί τώρα καταλαβαίνουμε περισσότερο τὰ πάθη Τοῦ αὐτά. «Οἱ ἐμπτυσμοί, τὰ ραπίσματα, τὰ κολαφίσματα, οἱ ὕβρεις, οἱ γέλωτες καὶ προπάντων ὁ Σταυρός», ἔχουν γίνει καθημερινὰ δικά μας βιώματα. Πλασματικὲς ὑποσχέσεις στοὺς πολίτες, χιλιάδες ἀπολύσεις, μεγάλο ποσοστὸ ἀνεργίας, αὐτοκτονίες, ἐλλείψεις στὰ σχολεῖα, περικοπὲς στὴν ὑγεία, βαριὰ φορολογία, συνθέτουν μία κατάσταση Σταύρωσης.

Τὸ ἄδηλο τῶν ἐξελίξεων, ὁ φόβος γιὰ τὰ χειρότερα ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναμένονται, ἀλλὰ δὲν δημοσιοποιοῦνται, συγκλονίζει τὸ εἶναι μας. Καὶ οἱ ἐχθροί μας περιγελοῦν, μᾶς ὑβρίζουν, μᾶς συκοφαντοῦν. Μᾶς ἐμπαίζουν καὶ ἐμεῖς δὲν ἀντιδροῦμε. Πρὸς τὸ παρόν.

Ἡ Ἑλλάδα, στὰ βάθη τῶν αἰώνων, ὑπῆρξε πάντα ἕνας βασανισμένος τόπος, ποὺ ἡ ζωὴ τῆς ἐμοίαζε περισσότερο μὲ Γολγοθά. Γιὰ κάποια χρόνια πιστέψαμε πὼς οἱ δύσκολες μέρες ἔμειναν πίσω γιὰ πάντα. Τώρα πλέον βιώνουμε τὴν ἐγκατάλειψη. Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς κλονίζονται. Πιστεύουν ὅτι δὲν ὑπάρχει διαφυγή, σωτηρία. Νιώθουν μόνοι, ἀποξενωμένοι ἀπὸ ὅλους τους ὑπόλοιπους.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὅλοι ζοῦμε τὸν δικό μας, προσωπικὸ Σταυρὸ καὶ δὲν ξέρουμε πόσο θὰ κρατήσει αὐτὸ τὸ διάστημα. Παρ’ ὅλα αὐτά, πάσχουμε καὶ ξέρουμε ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι. Μαζί μας πάσχει καὶ τὸ «Γλυκὺ Ἔαρ, ὁ υἱὸς τῆς Παρθένου». Ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν προστασία Αὐτῆς ποὺ εἶναι ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς μᾶς διαχρονικά. Εἶναι αὐτὴ « δὶ' ἢς ἐγείρονται τρόπαια καὶ δὶ' ἢς ἐχθροὶ καταπίπτουσι». Καὶ ἐπιπλέον εἶναι «ἡ στοργὴ ἡ πάντα πόθον νικώσα». Γι’ αὐτὸ οἱ Ἕλληνες ξέρουμε νὰ ζοῦμε μὲ τὸ θαῦμα. Ξέρουμε νὰ πιστεύουμε στὸ θαῦμα. Γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι παρὰ τὰ λάθη μας, τὶς μικρότητες καὶ τὶς ἀδυναμίες μας. Ζοῦμε τὴν Σταύρωση. Ἀλλὰ δὲν ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὴν Ἀνάστασή μας καὶ γὶ αὐτὸ κάνουμε κουράγιο. Καὶ μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι, τὸν Γολγοθά, μποροῦμε νὰ βλέπουμε τὸ φῶς τῆς Ἀνάστασης. Καὶ νὰ ἀντέχουμε...

Θέλουμε νὰ μείνουμε ἑνωμένοι. Νὰ μὴν διχαστοῦμε. Θέλουμε ξεπερνώντας δυσκολίες καὶ τραγικὲς καταστάσεις νὰ μὴν πάψουμε νὰ σεβόμαστε τὸ κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο. Προσμένουμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους μας. Καὶ εἴμαστε βέβαιοι γὶ αὐτό. Ἀρκεῖ νὰ κρατήσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα μας. Τὸ θαῦμα θὰ γίνει πάλι, γιατί πάντα μία εἶναι ἡ ἀλήθεια: «Χριστὸς Ἀνέστη!».

greek