Ἀρμαγεδδώνας

κ. Ἄννας Μπουρδάκου, μέλους τοῦ Α.Σ. τῆς Π.ΕΓ.

 H ὀργάνωση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰαχωβᾶ» ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱδρύσεώς της διακατέχεται ἀπὸ ἕνα σύνδρομο χρονολογιῶν. Ἀρέσκεται νὰ προσδιορίζει χρονολογίες γιὰ τὶς διάφορες δοξασίες της, ἴσως δὶ' αὐτῆς τῆς μεθόδου προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξει τὴν προφητική της ἱκανότητα σὰν μοναδικοῦ ἐκφραστοῦ τῶν θείων ἐντολῶν, ὅπως ἰσχυρίζεται. Ὅμως ποτὲ δὲν ἐπαληθεύτηκαν οἱ ὅποιες χρονολογίες γιὰ ὅλα τὰ "δογματικὰ" ποῦ ἔχει κηρύξει καὶ ποῦ ἐκ τῶν πραγμάτων ἀναγκάζεται νὰ ἀναδιπλωθεῖ γιὰ νὰ ἀρχίσει πάλι μὲ νέες «ἐκλάμψεις». Τί ἔχει καταφέρει μὲ αὐτό; Νὰ ἀποδεικνύεται κάθε φορᾶ ἡ ταυτότητά της ὡς ψευδοπροφήτου. Αὐτὸ βέβαια δὲν ἀπασχολεῖ τὸν «πιστὸ καὶ φρόνιμο δοῦλο», ὁ ὁποῖος συνεχίζει τὶς ἐκδόσεις του, χωρὶς ἀναστολὲς γιὰ νὰ κηρύξει κάθε φορᾶ καὶ ἄλλα, δίχως ἔστω μία συγγνώμη σὲ ὅσους ἐπίστευσαν στὰ προηγούμενα, ἀλλὰ οὔτε καν τὰ ἀποσύρει ἀπὸ τὴν κυκλοφορία.

H περίφημη μάχη τοῦ Ἀρμαγεδδῶνος εἶναι ἕνα προσφιλὲς θέμα γιὰ τὴν ἑκάστοτε...

 ἡγεσία -μὲ διαφορετικὲς χρονολογίες κάθε φορᾶ- τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖ ὅταν κάτι δὲν πάει καλὰ μὲ τὰ ἐσωτερικά της ἡ παρουσιάζεται πτώση στὴν δραστηριότητα τῶν ὀπαδῶν καὶ κατὰ συνέπεια τῶν ἐσόδων τῆς ἐταιρίας. Οἱ προφητευθεῖσες χρονολογίες γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου εἶναι πολλές, ὅπως τὸ 1878, 1881, 1914, 1918, 1925, 1932, μὲ τελευταία χρονολογία τὸ 1975 («Ξύπνα», 8-3-'69).

Ο Κ. Ρῶσσελ ἔγραψε στὶς Γραφικὲς Μελέτες. τό¬μου Β'. σέλ. 113-114: «καταδεικνύεται ὅτι ἡ μέλλουσα ν΄ ἀρχίσει τὴν ἐξάσκησιν τῆς ἑαυτῆς ἐξουσίας κα¬τᾶ τὸ 1878 μ.Χ., καὶ ὅτι ὁ πόλεμος τῆς Ἡμέρας τῆς μεγάλης του Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος (Ἀποκ. Ἰστ’ 14) ὅστις δὲν θέλει λήξει εἰμὴ μόνον μετὰ τῆς πλήρους ἀνατροπῆς τῆς ἐνεστώσης διακυβερνήσεως τῆς γής, ἤρξατο ἤδη ... καὶ ὅτι ἡ ἡμέρα ἡ Μεγάλη της Ὀργῆς Αὐτοῦ ἦλθεν».

-1925 «Σκοπιά». 15-7-'25: ὁ διάδοχός του Ρῶσσελ, Ἰωσὴφ Ρόδερφορδ ἀντικαθιστᾶ τὸ κήρυγμα τοῦ Ρῶσσελ καὶ παρουσιάζει τὸν Ἀρμαγεδδώνα σὰν ἕνα κατὰ γράμμα πόλεμο. Ἐπικρατεῖ ἕνα πνεῦμα τρομοκρατίας, τὸ ὁποῖο γίνεται ἐντονότερο, ὅπως περιγράφεται ὁ Ἀρμαγεδδώνας στὸ βιβλίο τοῦ Ρόδερφορδ:

-1930 «ΦΩΣ». τόμος Α'. σέλ. 371: «Ὅταν τὸ ἔργο μαρτυρίας τελειώσει ὁ Χριστὸς θὰ προχωρήσει εἰς τὴν ἀπερίγραπτον σφαγὴ ὅμοιά της ὁποίας δὲν ἔχει γίνει. Τόσα πτώματα θὰ ὑπάρξουν ἀπὸ τὸ ἐν ἄκρον τῆς γὴς μέχρι τὸ ἄλλον, ὥστε οὐδεὶς θὰ θάπτει τοὺς νεκρούς».

Αὐτὸ τὸ τρομερὸ ὅπλο τοῦ «δούλου» ἡ φοβερὴ ἀπειλὴ ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τῶν ὀπαδῶν μὲ φρικτὲς περιγραφὲς εἶναι ἐκεῖνο ποὺ δρᾶ καταλυτικὰ ὥστε ἔντρομοι νὰ ἔρχονται ἀπρόσκλητοι στὰ σπίτια μας νὰ μᾶς «διδάξουν», ὄχι βέβαια κινούμενοι ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἂς τὸ ἰσχυρίζονται αὐτό, ἀλλὰ κατεχόμενοι ἀπὸ πανικό, γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στὸν «πιστὸ καὶ φρόνιμο δοῦλο». H περιγραφὴ τῆς φρίκης συνεχίζεται:

-1953-'57 «Νέοι Οὔρανοι καὶ Νέα Γῆ». σέλ. 370-371: «Ὅσοι ἐπιζήσουν αὐτοῦ του πολέμου τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης του Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος θὰ εἶναι οἱ ἀγαπῶντες αὐτόν, ἡ κοινωνία τοῦ Νέου Κόσμου. Μετὰ τὴν μάχη θὰ ἐξέλθουν καὶ θὰ ἰδοῦν τὰ πτώματα ἐκείνων ποῦ ἐθανάτωσε ὁ Ἰεχωβὰ ἄταφα, βορὰ τῶν σκωλήκων ποὺ δὲν πεθαίνουν οὔτε θὰ παύσουν νὰ συρρέουν ἐπάνω στὰ ἀπεχθῆ πτώματα ὥσπου νὰ καταφάγουν τὰ ὀστᾶ τῶν καὶ δορὰ πυρὸς ἀναμεμιγμένου μὲ θεῖον ποῦ δὲν θὰ σβήσει ὥσπου νὰ συμπληρώσει τὴν κατανάλωση ὅλων τῶν ὑπολειμμάτων, τῶν πτωμάτων» (ἡ ὑπογράμμιση δική μας).

Ὅπως διαβάσαμε, σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικό της φρίκης, ὅπως τὸ περιγράφει ὁ «δοῦλος», ἔρχεται γιὰ ἐνίσχυση τοῦ σφαγέως Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ θεὸς Πατέρας.

Μὲ αὐτὴ τὴν «πνευματικὴ» τροφὴ οἱ ὀπαδοὶ τῆς «Σκοπιᾶς» τρέφονται τέσσερις φορὲς περίπου τὴν ἑβδομάδα. Ὅμως γιὰ νὰ ἐμπεδώσουν καλύτερα αὐτὰ ποῦ ἀκοῦν καὶ διαβάζουν στὰ ἔντυπά της «Σκοπιᾶς» ὑπάρχουν καὶ οἱ ἀνάλογες φωτογραφίες, ὥστε ἡ πλύση ἐγκεφάλου νὰ εἶναι πλήρης, μὲ ἕνα ψυχικὸ κόσμο ἀλλοιωμένο.

Ὅλοι ὅσοι δὲν ἀνήκουν στὴ ''Σκοπιά" εἶναι μέλη τοῦ ''θηρίου" καὶ θὰ σφαγοῦν. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἐμποδίζει τὴν ὀργάνωση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰαχωβᾶ» νὰ ζητᾶ ἀπὸ τὸ ''θηρίο" καὶ νὰ ἐπιτυγχάνει ἀποφάσεις ποὺ τὴν εὐνοοῦν γιὰ τὴν δράση της, δηλαδὴ τὸ νὰ κηρύττει ὅλα αὐτὰ ἐναντίον τοῦ ''θηρίου".

Μιαπερίεργη σχέση, ἀλήθεια.

Αὐτὰ ἦταν ἕνα μικρὸ δεῖγμα ἀπὸ τὴν τροφὴ γιὰ τὸν Ἀρμαγεδδώνα. Μ' αὐτὲς τὶς ἐφιαλτικὲς φωτογραφίες γαλουχοῦνται ἀκόμη καὶ μικρὰ παιδιά. Ἔτσι μεγάλοι καὶ μικροὶ ζοῦν καὶ κινοῦνται μέσα σ' ἕνα φοβερὰ τρομακτικὸ κλίμα, γεμάτο σφαγές, αἵματα, μίσος γιὰ ὅλους τους ἐκτός της ὀργανώσεως, γεγονὸς ποῦ ἔχει σημαντικὴ ἐπίδραση στὸ χαρακτήρα τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν. Παρέλαση φαντασμάτων, νεκροκεφαλές, τέρατα ποῦ ἔρχονται νὰ μᾶς κατασπαράξουν, νὰ σφάξουν ὅλους ὅσους δὲν ὑποκύπτουν στὰ ἐντάλματα τῆς θεοκρατικῆς κυβερνήσεως τοῦ Μπρούκλιν. Ἂς δοῦμε μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα:

-1978, «Σκοπιά». 1-4-'78. σέλ. 16: «Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔξω ἀπὸ τὸ καταφύγιο θὰ ὁλολύζουν καὶ θὰ κυλίωνται στὸ χῶμα... θὰ θανατωθοῦν ἐξαιτίας τῆς νοερᾶς ὀργῆς τοῦ Ἰαχωβᾶ».

-1982. «Μπορεῖτε νὰ ζῆτε...». σέλ. 155: «Ὁ Ἀρμαγεδδώνας ὁ πόλεμος αὐτὸς τοῦ Θεοῦ θὰ προετοιμάσει τὸ δρόμο γιὰ μία δίκαιη νέα τάξη. Μετὰ τὸν Ἀρμαγεδδώνα κανένα μέρος τοῦ πονηροῦ αὐτοῦ κόσμου δὲν θὰ ἀπομείνει. Μονάχα τὰ ἄτομα ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Θεὸ θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ζοῦν. Μετὰ τὸν Ἀρμαγεδδώνα ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι ἡ μόνη κυβέρνηση ποὺ θὰ κυβερνάει τὴ γῆ» (ἡ ὑπογράμμιση δική μας).

Τὸ συγκεκριμένο κείμενο θυμίζει καταστάσεις καὶ ἰδεολογίες ποῦ δὲν ἔχουν τίποτα κοινὸ μὲ τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ τὸ πιὸ σημαντικό, θυμίζουν ρατσιστικὲς νεοταξικὲς θεωρίες γιὰ ἐκλεκτοὺς ἀνθρώπους, γιὰ ξεχωριστὴ φυλὴ καὶ πολλὰ ἄλλα, εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητες (αὐτὸ σὰν παρένθεση).

-1985. Χιλιετὴς βασιλεία.... σέλ. 21: «Ὁ πόλεμος τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης του Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος. Τὰ Ἔθνη ἀφοῦ θὰ ἔχουν ἐξοντώσει βίαια τὴ διεθνῆ θρησκευτικὴ "πόρνη" τὴ Βαβυλώνα τὴ μεγάλη, θὰ βρεθοῦν τότε στὸ στάδιο τῶν παγκοσμίων ἐξελίξεων ποὺ λέγεται Ἀρμαγεδδώνας ὅπως ἀκριβῶς εἶναι γραμμένο (Ἀποκ. Ἰστ’ 14-16)».

Ὁ «πιστὸς καὶ φρόνιμος δοῦλος» ἑρμηνεύει γενικὰ τὴν Ἀποκάλυψη ὅπως τὸν ἐξυπηρετεῖ, ἄλλοτε συμβολικὰ καὶ ἄλλοτε κατὰ γράμμα. Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὸ παραπάνω χωρίο τῆς Ἀποκάλυψης.

Ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ ἀποτρόπαιο ἔργο τῆς σφαγῆς μὲ τὰ ἄταφα πτώματα μὲ τὰ σκουλήκια νὰ τὰ κατατρώγουν καὶ διάφορα ἄλλα, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ γλυτώσουν εἶναι μόνο οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰαχωβᾶ», οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι μέσα στὸ καταφύγιο τῆς ὀργανώσεως. Στὸ τέλος ὅλων αὐτῶν θὰ ἐξέλθουν τοῦ καταφυγίου, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ «Σκοπιά», γιὰ νὰ ἰδοῦν ἐκείνους ποὺ ἐθανάτωσε ὁ Ἰαχωβά.

Σφαγέα, λοιπόν, κηρύττει ἡ «Σκοπιὰ» τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐπισήμως ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι καὶ ἰδιαιτέρως στὰ σπίτια τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν στὴν πατρίδα μας. Σφαγέα κηρύττει τὸν Σωτήρα τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ Ἐσφαγμένο Ἀρνίο τῆς Ἀποκάλυψης (ἰγ' 8), πρὸς χάριν ὅλων. Ἐκτελεστὴ τὸν θεὸ Πατέρα, τὸν θεὸ τῆς ἀγάπης, ὁ ὁποῖος θέλει "πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι".

Δὲν θέλει καὶ δὲν τὴν ἐνδιαφέρει τὴν ἐταιρία τὸ μήνυμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κινεῖται καὶ δρᾶ στὸν χῶρο στὸν ὁποῖο πραγματικὰ ἀνήκει, δηλαδὴ τὸν ἐπιχειρηματικὸ καὶ πράττει ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντά της. Κρύβεται πίσω ἀπὸ ἕνα θρησκευτικὸ προσωπεῖο, γιὰ νὰ κινεῖται εὐκολώτερα καὶ μὲ σοβαροφάνεια κι αὐτὸ τὴν κάνει πιὸ ἐπικίνδυνη.

Ὅμως ἡ Βασιλεία ποὺ ἐκήρυξε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει πνευματικὸ χαρακτήρα (Ἰωάν. ἰη' 36, Β' Κορινθ. ἰ' 3-6 κ.α.), δὲν εἶναι γήϊνη κυβέρνηση, ὅπως διδάσκει ἡ «Σκοπιὰ» στοὺς ὀπαδούς της, γιὰ νὰ ὀνειρεύονται γάμους καὶ γεννήσεις, ἰδανικὲς συνθῆκες διαβιώσεως, μὲ ὡραία φαγητὰ καὶ φροῦτα, μὲ δίκαιους φόρους, καὶ ἄλλα παρόμοια σαρκικοῦ φρονήματος.

Οἱ εἰκόνες ποὺ παρουσιάζει ἡ Ἀποκάλυψη εἶναι γιὰ νὰ περιγράψει τὴν τελικὴ συντριβὴ τοῦ κακοῦ, τῆς ἁμαρτίας καὶ τὸν θρίαμβο τοῦ ἀγαθοῦ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ διδαχὲς τῆς ἐταιρίας μὲ τὶς εἰκόνες φρίκης εἶναι γιὰ νὰ κρατᾶ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς σ' αὐτὸ τὸ κλίμα τοῦ τρόμου, ὥστε νὰ τοὺς ἐξουσιάζει εὐκολότερα.

 Περιοδικὸ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Τεῦχος 35 - 2004

Ι.Μ.Παντοκράτορος