Τὸ «δὲν ξεχνῶ» τὸ θυμόμαστε;

Οἱ Τοῦρκοι προκαλοῦν. Τὸ ἔκανε πάλι ὁ Ἐρντογὰν καὶ φέτος στὰ Κατεχόμενα. Τὸ ζήτημα ὅμως εἶναι τί πράττουμε ἐμεῖς. 
Σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ἀκόμα καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες φαίνεται νὰ ξεχνᾶμε τὴν Κύπρο. Ὁ λαὸς ἴσως ὄχι τόσο, οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες σίγουρα. Καὶ εἰδικὰ ἡ σημερινὴ κυβέρνηση τῶν ὑποχωρήσεων καὶ τῆς... καταλλαγῆς. 
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Κυπριακὸ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα ἐθνικά μας θέματα, συχνὰ παραμελεῖται στὸν δημόσιο διάλογο καὶ δὲν ἀντιμετωπίζεται μὲ τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἀποφασιστικότητα ποὺ τοῦ ἁρμόζει. Τὰ χρόνια περνοῦν, οἱ πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐξελίξεις ἀλλάζουν τὶς προτεραιότητες καὶ τὸ Κυπριακὸ ὑποβαθμίζεται, σχεδὸν σὰν νὰ πρόκειται γιὰ ἕνα ξεχασμένο πρόβλημα τοῦ παρελθόντος. 
Ἡ πραγματικότητα ὅμως παραμένει ἀμείλικτη: Ἡ Κύπρος εἶναι... ἀκόμη μία μοιρασμένη πατρίδα, μὲ τὸ βόρειο τμῆμα της ὑπὸ τουρκικὴ κατοχὴ ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ μισὸ αἰῶνα. Οἱ παραβιάσεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου συνεχίζονται, τὰ ψηφίσματα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν παραμένουν ἀνεφάρμοστα καὶ τὸ καθεστὼς τῆς τουρκικῆς παρουσίας ἑδραιώνεται. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ Ἑλλάδα, ἂν καὶ τυπικὰ στηρίζει τὸν ἀγῶνα τῶν Κυπρίων, δὲν φαίνεται πάντοτε νὰ πράττει ὅσα ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ οὐσιαστικὴ πίεση στὴ διεθνή κοινότητα ἢ νὰ τεθεῖ τὸ θέμα στὸ ἐπίκεντρο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. 
Ἡ ἀδιαφορία αὐτὴ δὲν εἶναι πάντα σκόπιμη· συχνὰ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κόπωσης, τῆς πολιτικῆς ἀστάθειας ἢ τῆς ἐσωστρέφειας ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἑλλάδα. Ὅταν ὅμως πρόκειται γιὰ ἕνα τόσο κρίσιμο ἐθνικὸ ζήτημα, ἡ ἀμέλεια αὐτὴ γίνεται ἐπικίνδυνη. Ἡ ἀπουσία σταθερῆς, μακροπρόθεσμης στρατηγικῆς καὶ ἡ ἔλλειψη ἑνότητας στὸν πολιτικὸ λόγο ὁδηγοῦν σὲ ἕνα κλίμα παθητικότητας, τὸ ὁποῖο μόνο τὴ λύση δὲν ἐξυπηρετεῖ. 

Ἡ Κύπρος δὲν εἶναι «μακριὰ» οὔτε γεωγραφικὰ οὔτε ἐθνικά. Εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μὲ κοινὴ ἱστορία, γλῶσσα καὶ πολιτισμό. Δὲν ἀρκεῖ νὰ τὴ θυμόμαστε ἐπετειακά, σὲ λόγους καὶ τιμητικὲς ἐκδηλώσεις. Ἀπαιτεῖται συνεχὴς προσπάθεια, διεθνὴς διπλωματικὴ δραστηριότητα καὶ κυρίως ἐθνικὴ ἑνότητα καὶ βούληση. Τὸ χρέος ἀπέναντι στὴν Κύπρο δὲν εἶναι μόνο ἱστορικό, εἶναι καὶ ἠθικό. Ἡ δίκαιη καὶ βιώσιμη λύση τοῦ Κυπριακοῦ δὲν θὰ ἔρθει ἀπὸ μόνη της – χρειάζεται ἐγρήγορση, πράξεις καὶ ἐπιμονή. Καὶ αὐτό, πάνω ἀπ’ ὅλα, ἀφορᾶ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. 

dimokratia