Ἡ ἁγία ἔνδοξος καὶ πανεύφημος Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ὑπῆρξε ἡ πιστή καὶ ἀφοσιωμένη Μαθήτρια τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀκόλουθος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Διακόνισσα τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων, ἡ ἐκλεκτὴ Μυροφόρος, ἡ Εὐαγγελίστρια τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Ἰσαπόστολος καὶ κήρυκας τῆς πίστεως. Σ’ αὐτὴν δόθηκε ἡ χάρις νά δεῖ πρώτη μετὰ τὴν Ἀνάσταση, μαζί μέ τὴν Θεοτόκο, τὸν Ἀναστάντα Ἰησοῦ. Αὐτὴ εὐαγγελίσθηκε στούς Ἀποστόλους τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Μέσα στά ἱερὰ Εὐαγγέλια δοξάζεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους τέσσερις Εὐαγγελιστές, ὡς πρώτη μετὰ τὴν Θεοτόκον, Μαθήτρια καὶ Μυροφόρος. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν χαρακτηρίζουν σεμνὴ καὶ σοφὴ παρθένον μέ ψυχικὴ ὡραιότητα. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ εἶναι «ὡραῖο καὶ εὐγενικὸ παράδειγμα γυναικείας ἀφοσιώσεως, ποὺ φθάνει στήν αὐταπάρνηση καὶ τὸν ἡρωισμό. Γιατί, ἂς μὴν ἔχει ἡ γυναῖκα τὴν μυϊκὴ δύναμη τοῦ ἀνδρός, ἔχει ὅμως πλοῦτο αἰσθημάτων. Καὶ εἶναι ἀλήθεια πώς τοὺς ἥρωες δέν τοὺς κάνει ἡ σωματικὴ ῥώμη, ἀλλὰ ἡ πίστη καὶ ἡ εὐψυχία. “Ἠρίστευσαν γυναῖκες τῷ σῷ Σταυρῷ κρατυνθεῖσαι, Χριστὲ παντοδύναμε” ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας»...
Ἡ καταγωγὴ της
Πατρίδα της ἦταν ἡ πόλη Μάγδαλα, γι’ αὐτὸ ὀνομάσθηκε Μαγδαληνή, ἐκ τοῦ τόπου καταγωγῆς της. Τὰ Μάγδαλα, κατὰ πᾶσα πιθανότητα, εὑρίσκοντο στήν Γαλιλαία, ἐπὶ τῆς δυτικῆς ὄχθης τῆς λίμνης Τιβεριάδος. Καταγόταν ἀπὸ πλούσια καὶ ἐπιφανῆ οἰκογένεια. Οἱ γονεῖς της, ὁ Σύρος καὶ ἡ Εὐχαριστία, ἦταν ἐξαιρετικὰ ἐλεήμονες καὶ φιλεύσπλαχνοι. Ζοῦσαν μέ φόβο Θεοῦ, τηροῦσαν τίς ἐντολὲς τοῦ παλαιοῦ Νόμου (Μωσαϊκοῦ), γιατί αὐτὸς ὁ Νόμος ἐπικρατοῦσε τότε, ἂν καὶ πλησίαζε τὸ τέλος του. Γεννοῦν, λοιπόν, οἱ μακάριοι αὐτοὶ γονεῖς τὴν μακαρία Μαρία. Ὅταν ἄρχισε αὐτὴ νά μεγαλώνει, δέν θέλησε νά ἀσχοληθεῖ μέ τὰ συνηθισμένα ἔργα τῶν γυναικῶν τῆς ἐποχῆς, δηλ. νά ὑφαίνει,νά γνέθει καὶ νά φτιάχνει λαμπρὰ ὑφάσματα, ἀλλὰ διάλεξε νά ἐπιδοθεῖ στίς σπουδὲς καὶ πῆγε κοντὰ σὲ διδάσκαλο νά μάθει γράμματα, κατὰ τὸν βιογράφο της Νικηφόρο Κάλλιστο Ξανθόπουλο. Ἔτσι μελέτησε ὅλη τὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ ἰδιαιτέρως ἀγάπησε τὸ Ψαλτήρι καί τίς Προφητεῖες. Ἐντρυφώντας στά βιβλία αὐτά, ἀνίχνευε τίς προρρήσεις τῶν Προφητῶν γιά τὴν ἔλευση τοῦ Χριστόῦ καὶ Μεσσία.
Μετὰ τὸν θάνατο τῶν γονέων της, ἐνῶ εἶχε πλέον κάθε ἐλευθερία καὶ ἐξουσία νά περάσει τὴν ζωὴ της μέσα στή ῥᾳθυμία, τὴν ἄνεση καὶ τὴν πολυτέλεια, συνέχισε νά ζεῖ μέ μελέτη καὶ προσευχή. Τὴν τρυφὴ καὶ κάθε εἶδος ἀναπαύσεως ἀπέφευγε, τὴν καλοπέραση καί τίς ἠδονὲς ἀπέρριπτε. Μοίραζε τὰ πλούτη της καὶ τὰ ὑπάρχοντά της σὲ ὅποιους εἶχαν ἀνάγκη. Μὲ τὴν ἐλεήμονα καρδιά της καὶ τὴν γενναιόδωρη μεγαλοψυχία της, ἄδειαζε τὰ ἐπίγεια ταμεῖα της καὶ συγκέντρωνε στά οὐράνια θησαυροὺς ἀφθάρτους καὶ αἰωνίους. Διάλεξε νά ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τῆς ἁγνείας καὶ παρθενίας. Αὐτὴν τὴν ὑψηλή, ἐνάρετη καὶ ἔνθεη πολιτεία της βλέποντας ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ μισόκαλος Διάβολος, ἐφθόνησε καὶ ἐφοβήθη. Τὴν πολιορκεῖ μέ τὰ σκοτεινὰ καὶ πονηρὰ μηχανεύματα καὶ τεχνάσματά του καὶ στέλνει ἑπτὰ πονηρὰ πνεύματα πού τὴν κυριεύουν.
Μετὰ τὸν θάνατο τῶν γονέων της, ἐνῶ εἶχε πλέον κάθε ἐλευθερία καὶ ἐξουσία νά περάσει τὴν ζωὴ της μέσα στή ῥᾳθυμία, τὴν ἄνεση καὶ τὴν πολυτέλεια, συνέχισε νά ζεῖ μέ μελέτη καὶ προσευχή. Τὴν τρυφὴ καὶ κάθε εἶδος ἀναπαύσεως ἀπέφευγε, τὴν καλοπέραση καί τίς ἠδονὲς ἀπέρριπτε. Μοίραζε τὰ πλούτη της καὶ τὰ ὑπάρχοντά της σὲ ὅποιους εἶχαν ἀνάγκη. Μὲ τὴν ἐλεήμονα καρδιά της καὶ τὴν γενναιόδωρη μεγαλοψυχία της, ἄδειαζε τὰ ἐπίγεια ταμεῖα της καὶ συγκέντρωνε στά οὐράνια θησαυροὺς ἀφθάρτους καὶ αἰωνίους. Διάλεξε νά ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τῆς ἁγνείας καὶ παρθενίας. Αὐτὴν τὴν ὑψηλή, ἐνάρετη καὶ ἔνθεη πολιτεία της βλέποντας ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ μισόκαλος Διάβολος, ἐφθόνησε καὶ ἐφοβήθη. Τὴν πολιορκεῖ μέ τὰ σκοτεινὰ καὶ πονηρὰ μηχανεύματα καὶ τεχνάσματά του καὶ στέλνει ἑπτὰ πονηρὰ πνεύματα πού τὴν κυριεύουν.
Περὶ τῶν ἑπτὰ δαιμονίων
Ἀπὸ τὰ ἑπτὰ πονηρὰ πνεύματα ὁ Κύριος τὴν ἐθεράπευσε καὶ τὴν ἐλύτρωσε. Διότι ἡ μακαρία πλησίασε τὸν Δεσπότη καὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό μέ θερμὴ καρδιά καὶ πίστη καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων τὴν ἴαση καὶ θεραπεία. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἦταν ἄρρωστη ἀλλὰ ὄχι ἁμαρτωλή!
Στόν Βίο τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς διατυπώνονται τὰ ἑξῆς περὶ τῶν ἑπτὰ δαιμονίων: «Ὅταν ἀκοῦς γιά τὰ ἑπτὰ δαιμόνια νά σκέπτεσαι τὰ πνεύματα πού εἶναι τὰ ἀντίθετα τῶν ἑπτὰ ἀρετῶν. Δηλαδὴ, πνεῦμα ἀφοβίας Θεοῦ, πνεῦμα ἀσυνεσίας, πνεῦμα ἀγνωσίας, πνεῦμα ψεύδους, πνεῦμα κενοδοξίας, πνεῦμα ἐπάρσεως, πνεῦμα κάλλους. Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀντίθετα καὶ ἀντίπαλα ὅλων τῶν ἀρετῶν. Γιατὶ κάθε ἁμαρτία ἔχει τὸν δαίμονά της δηλ. τὸ πνεῦμα πού τὴν ἐνεργεῖ». Ὁ Θεοφάνης Κεραμεὺς γράφει: «Ἀλλὰ νά μὴν νομίσει κανεὶς ὅτι ἡ Μαρία εἶχε ἑπτὰ δαίμονες. Ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὀνομάζονται συνωνύμως ἑπτὰ πνεύματα, καθὼς ὁ μέγας Ἠσαΐας τὰ ἀρίθμησε: “Πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς, πνεῦμα ἰσχῦος καὶ γνώσεως καὶ εὐσεβείας καὶ φόβου Θεοῦ”, ἔτσι ἀντιθέτως καὶ οἱ ἐνέργειες τῶν δαιμόνων λέγονται δαίμονες: Ἡ ἀκηδία, ἡ φειδωλία, ἡ ἀπείθεια, ὁ φθόνος, τὸ ψεῦδος, ἡ ἀπληστία καὶ κάθε πάθος εἶναι συνώνυμο τοῦ δαίμονος πού τὸ γέννησε. Ὅποιος, λοιπόν, εἶναι κυριευμένος ἀπὸ αὐτὰ τὰ πάθη, κατέχεται ἀπὸ δαίμονες. Δέν ἦταν λοιπὸν καθόλου ἀπίθανο καὶ ἀδύνατο καὶ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ νά ὑποδουλώθηκε σὲ κάποια ἀπό τά ἑπτὰ πάθη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα λυτρώθηκε καὶ ὕστερα ἔγινε μαθήτρια τοῦ Σωτῆρος». Καὶ στόν ἅγιο Μόδεστο, Πατριάρχη Ἱεροσολύμων διαβάζουμε: «Τὸν συμβολικὸ ἀριθμὸ ἑπτὰ καὶ ὅταν πρόκειται περὶ τῆς ἀρετῆς καὶ ὅταν πρόκειται περὶ τῆς κακίας, βλέπουμε νά χρησιμοποιεῖ ἡ Ἁγία Γραφή. Εὐλόγως, λοιπόν, διαλέγει ὁ Σωτήρας τὴν Μαρία Μαγδαληνή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξέβαλε ἑπτὰ δαιμόνια, γιά νά ἐκδιώξει μέσῳ αὐτῆς, τὸν ἄρχοντα τῆς κακίας (διάβολο) ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Καὶ ἀναφέρεται μαρτύριον τῆς Μαρίας Μαγδαληνῆς, ὅπου γράφεται ὅτι γιά τὴν ἄκραν παρθενίαν καὶ καθαρότητά της, φαινόταν στούς βασανιστὲς της, σὰν καθαρὸ κρύσταλλο».
Εἶναι κατασυκοφάντηση καὶ βλάσφημος λόγος ἐναντίον τῆς ἁγίας Μαρίας Μαγδαληνῆς ἡ ταύτισή της μέ τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία στό σπίτι τοῦ Φαρισαίου ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ μέ μύρα. Ἔχει γίνει δυστυχῶς μεγάλη παρερμηνεία τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ ὁρισμένους συγγραφεῖς, διότι ταύτισαν τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή μέ τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔπλυνε τὰ πόδια τοῦ Κυρίου μέ τὰ δάκρυά της καὶ τὰ ἄλειψε μέ μύρο, δείχνοντας τὴν συντριβὴ της, τὸν σπαραγμὸ τῆς καρδιᾶς της, καὶ τὴν μετάνοιά της γιά τὶς ἁμαρτίες της (Λουκ. ζ’ 36-50). Γι’ αὐτὴν μιλᾶ ὁ ἱερὸς Λουκᾶς ἀνώνυμα: «Καὶ γυνὴ ἥτις ἢν ἁμαρτωλὸς ἐν τῇ πόλει». Στό ἀμέσως ἑπόμενο κεφάλαιο (Λουκ. η’, 1-3), ὁμιλεῖ γιά τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ ἀναφέρεται στήν θεραπεία της ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ. Ἂν ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ ἦταν ἡ ἁμαρτωλὸς γυνή, ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς δέν θὰ ἀπέκρυπτε τὸ ὄνομά της, ἐνῶ ἀμέσως παρακάτω μιλάει συγκεκριμένα καὶ ὀνομαστικὰ γι’ αὐτὴν καὶ γιά τὴν θεραπεία της ἀπὸ τὰ ἑπτὰ δαιμόνια. Τὸ ὄνομα τῆς ἁμαρτωλῆς καὶ πόρνης γυναικὸς δέν ἀναγράφεται πουθενὰ μέσα στά ἱερὰ Εὐαγγέλια. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ὅμως ἀναφέρεται συγκεκριμένα καὶ ὀνομαστικὰ μετὰ τὴν θεραπεία της, ὡς μαθήτρια καὶ ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεοτόκου Μητρὸς Του, ὡς Διακόνισσα τῶν Ἀποστόλων καὶ ὡς πρώτη τῶν Μυροφόρων.
Στήν Ὀρθοδόξη Ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, γίνεται πολὺ καθαρὰ ἡ διάκριση μεταξὺ τῶν γυναικείων αὐτῶν προσώπων. Τῆς πόρνης γυναικός πού ἄλειψε μύρα τὸν Κύριο, τῆς ὁποίας «μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν» τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Τετάρτῃ. Καὶ τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ὡς Μυροφόρου καὶ Εὐαγγελίστριας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστόμος ἑρμηνεύοντας τὰ ἅγια Εὐαγγέλια, ἐρευνᾶ καὶ διευκρινίζει ποιές καὶ πόσες ἦταν οἱ γυναῖκες πού ἄλειψαν μέ μύρα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ πόδια τοῦ Κυρίου καὶ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστμος ἔχει γράψει καὶ Λόγους μέ θέμα τὴν πόρνη γυναῖκα πού μετενόησε καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἕνα προσωπο ἄγνωστο καὶ ἀνώνυμο.
Στόν Βίο τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς διατυπώνονται τὰ ἑξῆς περὶ τῶν ἑπτὰ δαιμονίων: «Ὅταν ἀκοῦς γιά τὰ ἑπτὰ δαιμόνια νά σκέπτεσαι τὰ πνεύματα πού εἶναι τὰ ἀντίθετα τῶν ἑπτὰ ἀρετῶν. Δηλαδὴ, πνεῦμα ἀφοβίας Θεοῦ, πνεῦμα ἀσυνεσίας, πνεῦμα ἀγνωσίας, πνεῦμα ψεύδους, πνεῦμα κενοδοξίας, πνεῦμα ἐπάρσεως, πνεῦμα κάλλους. Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀντίθετα καὶ ἀντίπαλα ὅλων τῶν ἀρετῶν. Γιατὶ κάθε ἁμαρτία ἔχει τὸν δαίμονά της δηλ. τὸ πνεῦμα πού τὴν ἐνεργεῖ». Ὁ Θεοφάνης Κεραμεὺς γράφει: «Ἀλλὰ νά μὴν νομίσει κανεὶς ὅτι ἡ Μαρία εἶχε ἑπτὰ δαίμονες. Ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὀνομάζονται συνωνύμως ἑπτὰ πνεύματα, καθὼς ὁ μέγας Ἠσαΐας τὰ ἀρίθμησε: “Πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς, πνεῦμα ἰσχῦος καὶ γνώσεως καὶ εὐσεβείας καὶ φόβου Θεοῦ”, ἔτσι ἀντιθέτως καὶ οἱ ἐνέργειες τῶν δαιμόνων λέγονται δαίμονες: Ἡ ἀκηδία, ἡ φειδωλία, ἡ ἀπείθεια, ὁ φθόνος, τὸ ψεῦδος, ἡ ἀπληστία καὶ κάθε πάθος εἶναι συνώνυμο τοῦ δαίμονος πού τὸ γέννησε. Ὅποιος, λοιπόν, εἶναι κυριευμένος ἀπὸ αὐτὰ τὰ πάθη, κατέχεται ἀπὸ δαίμονες. Δέν ἦταν λοιπὸν καθόλου ἀπίθανο καὶ ἀδύνατο καὶ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ νά ὑποδουλώθηκε σὲ κάποια ἀπό τά ἑπτὰ πάθη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα λυτρώθηκε καὶ ὕστερα ἔγινε μαθήτρια τοῦ Σωτῆρος». Καὶ στόν ἅγιο Μόδεστο, Πατριάρχη Ἱεροσολύμων διαβάζουμε: «Τὸν συμβολικὸ ἀριθμὸ ἑπτὰ καὶ ὅταν πρόκειται περὶ τῆς ἀρετῆς καὶ ὅταν πρόκειται περὶ τῆς κακίας, βλέπουμε νά χρησιμοποιεῖ ἡ Ἁγία Γραφή. Εὐλόγως, λοιπόν, διαλέγει ὁ Σωτήρας τὴν Μαρία Μαγδαληνή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξέβαλε ἑπτὰ δαιμόνια, γιά νά ἐκδιώξει μέσῳ αὐτῆς, τὸν ἄρχοντα τῆς κακίας (διάβολο) ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Καὶ ἀναφέρεται μαρτύριον τῆς Μαρίας Μαγδαληνῆς, ὅπου γράφεται ὅτι γιά τὴν ἄκραν παρθενίαν καὶ καθαρότητά της, φαινόταν στούς βασανιστὲς της, σὰν καθαρὸ κρύσταλλο».
Εἶναι κατασυκοφάντηση καὶ βλάσφημος λόγος ἐναντίον τῆς ἁγίας Μαρίας Μαγδαληνῆς ἡ ταύτισή της μέ τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία στό σπίτι τοῦ Φαρισαίου ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ μέ μύρα. Ἔχει γίνει δυστυχῶς μεγάλη παρερμηνεία τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ ὁρισμένους συγγραφεῖς, διότι ταύτισαν τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή μέ τὴν ἁμαρτωλὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔπλυνε τὰ πόδια τοῦ Κυρίου μέ τὰ δάκρυά της καὶ τὰ ἄλειψε μέ μύρο, δείχνοντας τὴν συντριβὴ της, τὸν σπαραγμὸ τῆς καρδιᾶς της, καὶ τὴν μετάνοιά της γιά τὶς ἁμαρτίες της (Λουκ. ζ’ 36-50). Γι’ αὐτὴν μιλᾶ ὁ ἱερὸς Λουκᾶς ἀνώνυμα: «Καὶ γυνὴ ἥτις ἢν ἁμαρτωλὸς ἐν τῇ πόλει». Στό ἀμέσως ἑπόμενο κεφάλαιο (Λουκ. η’, 1-3), ὁμιλεῖ γιά τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ ἀναφέρεται στήν θεραπεία της ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ. Ἂν ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ ἦταν ἡ ἁμαρτωλὸς γυνή, ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς δέν θὰ ἀπέκρυπτε τὸ ὄνομά της, ἐνῶ ἀμέσως παρακάτω μιλάει συγκεκριμένα καὶ ὀνομαστικὰ γι’ αὐτὴν καὶ γιά τὴν θεραπεία της ἀπὸ τὰ ἑπτὰ δαιμόνια. Τὸ ὄνομα τῆς ἁμαρτωλῆς καὶ πόρνης γυναικὸς δέν ἀναγράφεται πουθενὰ μέσα στά ἱερὰ Εὐαγγέλια. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ὅμως ἀναφέρεται συγκεκριμένα καὶ ὀνομαστικὰ μετὰ τὴν θεραπεία της, ὡς μαθήτρια καὶ ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεοτόκου Μητρὸς Του, ὡς Διακόνισσα τῶν Ἀποστόλων καὶ ὡς πρώτη τῶν Μυροφόρων.
Στήν Ὀρθοδόξη Ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, γίνεται πολὺ καθαρὰ ἡ διάκριση μεταξὺ τῶν γυναικείων αὐτῶν προσώπων. Τῆς πόρνης γυναικός πού ἄλειψε μύρα τὸν Κύριο, τῆς ὁποίας «μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν» τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Τετάρτῃ. Καὶ τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ὡς Μυροφόρου καὶ Εὐαγγελίστριας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστόμος ἑρμηνεύοντας τὰ ἅγια Εὐαγγέλια, ἐρευνᾶ καὶ διευκρινίζει ποιές καὶ πόσες ἦταν οἱ γυναῖκες πού ἄλειψαν μέ μύρα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ πόδια τοῦ Κυρίου καὶ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστμος ἔχει γράψει καὶ Λόγους μέ θέμα τὴν πόρνη γυναῖκα πού μετενόησε καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἕνα προσωπο ἄγνωστο καὶ ἀνώνυμο.
Μαθήτρια τοῦ Κυρίου και ἀκόλουθος τῆς Θεοτόκου
Ὁ φιλάγαθος λοιπὸν καὶ φιλεύσπλαγχνος Κύριος τὴν ἐθεράπευσε διὰ τῆς χάριτός Του καὶ τὴν ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὰ ἑπτὰ δαιμόνια. Καὶ αὐτὴ συναισθανομένη τὴν μεγάλη εὐεργεσία, γεμάτη εὐγνωμοσύνη γιά τὰ ἀγαθά πού ἀξιώθηκε, ἄφησε τὰ πάντα καὶ ἄρχισε νά ἀκολουθεῖ τὸν Σωτήρα καὶ Διδάσκαλο, ὅπως ἔκαναν οἱ Μαθητὲς καὶ Ἀπόστολοι. Μάλιστα, ξεχώρισε μέσα στήν συνοδεία τῶν Μαθητριῶν ὡς πρώτη μετὰ τὴν Θεοτόκο, ὅπως ὁ Πέτρος ξεχώριζε ὡς πρῶτος καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν Ἀποστόλων.
Στό ἄχραντον πάθος
Μέχρι τὸ ἄχραντον Πάθος τοῦ Κυρίου ἀκολουθεῖ ὡς πιστή Μαθήτρια καὶ διάκονος. Τὴν νύκτα τῆς προδοσίας, ὅταν ὁ μαθητὴς προδίδει τὸν Διδάσκαλο καὶ τὸν παραδίδει στά χέρια τῶν ἀχαρίστων καὶ ἀσεβῶν Ἰουδαίων, μαζί μέ τὴν Θεοτόκο Μαρία σπαράζουν ἀπὸ πόνο καὶ ἀγωνία. Ἀπὸ ἀπόσταση στήν ἀρχή παρακολουθοῦν δακρυσμένες, μὲ πόνο καὶ σπαραγμὸ ψυχῆς οἱ Μαθήτριες μέ τὴν Θεοτόκο τὴν πορεία τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὴν ἀνάρτησή Του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Μαζὶ τους, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ πονεμένη ἀλλὰ ἄφοβη, παρακολουθεῖ τὸ δρᾶμα τοῦ Διδασκάλου. Συμπαραστέκεται στήν θλιμμένη Μητέρα Του καὶ προσπαθεῖ νά τὴν παρηγορήσει. Δίπλα στόν Σταυρό, μαζί μέ τὴν Θεοτόκο καὶ τὸν ἀγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη, ζεῖ τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ θείου Δράματος. Ἐκεῖ, ἀκούει τὸν Κύριο νά ἀρθρώνει τίς τελευταῖες Του λέξεις. Νά ἀπευθύνει τὸν τελευταῖο Του λόγο στήν Μητέρα Του, λέγοντας: «Μήτηρ, ἰδοὺ ὁ Υἱός Σου» καὶ στόν ἀγαπημένο μαθητή Ἰωάννη: «Ἰωάννη, ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» (Ἴω. ι’, 26-27).
Μυροφόρος
Οἱ δύο Μαθητές, Νικόδημος καὶ Ἰωσὴφ ἐνταφίασαν τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ τὸ ἄλειψαν μόνον μέ σμύρνα καὶ ἀλόη. Ἀρώματα δέν πρόφθασαν νά βάλουν, γιατὶ πλησίαζε ἤδη ἡ νύκτα. Μετὰ τὸν ἐνταφιασμὸ ἀποχωροῦν. Οἱ Μαθήτριες ὅμως δέν φεύγουν ἀπὸ τὸν Τάφο. Δέν μποροῦν νά ἀποχωριστοῦν τὸν Διδάσκαλο καὶ Σωτήρα, ἀκόμη καὶ τώρα πού Ἐκεῖνος εἶναι νεκρός. Οἱ Ἀπόστολοι κρύφθηκαν «διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων». Αὐτὲς θὰ ἐπιστρέψουν στόν Τάφο, Μυροφόρες, φέρνοντας μύρα καὶ ἀρώματα ἀκριβὰ καὶ πολύτιμα, γιά νά «μυρίσουν» τὸ ἄχραντο Σῶμα δηλ. νά τὸ ἀλείψουν μέ ἀρώματα καὶ μύρα. Νά προσφέρουν στό Πανάγιο Σῶμα Του τίς νεκρικὲς τιμές, τὸ λατρευτικὸ τους τελευταῖο ἱερὸ καθῆκον στόν Διδάσκαλο. ‘Ἔτσι ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή μέ τίς ἄλλες γυναῖκες ἐπιστρέφουν στά Ἱεροσόλυμα καὶ ἀγοράζουν ἀμέσως τὰ μύρα ἀπὸ τὴν Παρασκευὴ τὸ βράδυ, διότι τὸ Σάββατο ὑπῆρχε ἀργία, σύμφωνα μέ τὸν Νόμο. Τὸ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, ὅταν ἡ ἀργία θὰ λήξη, θὰ ἀγοράσουν κι ἄλλα ἀρώματα. Περιμένουν νά περάσει ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, μὲ ὑπομονή, μὲ σύνεση, μὲ ὡριμότητα, καρτερικὲς καὶ συγκρατημένες. Καί ἐνῶ ξημερώνει ἡ Κυριακή, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή ξεκινᾶ γιά τὸν Τάφο τοῦ Ἰησοῦ μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες γυναῖκες.
Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔχει μία ξεχωριστὴ θέση μέσα στόν ὅμιλο τῶν Μυροφόρων καὶ Μαθητριῶν. Βλέπουμε ὅτι καὶ οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστὲς ἀναφέρουν αὐτὴν πρώτη ἀπὸ ὅλες τίς ἄλλες Μυροφόρες (Μάρκ. ἰστ’, 1-2). Εἰδικὰ ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει μόνον γι’ αὐτὴν στό Εὐαγγέλιό του καὶ αὐτὴν μόνο ἀναφέρει.
Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔχει μία ξεχωριστὴ θέση μέσα στόν ὅμιλο τῶν Μυροφόρων καὶ Μαθητριῶν. Βλέπουμε ὅτι καὶ οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστὲς ἀναφέρουν αὐτὴν πρώτη ἀπὸ ὅλες τίς ἄλλες Μυροφόρες (Μάρκ. ἰστ’, 1-2). Εἰδικὰ ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει μόνον γι’ αὐτὴν στό Εὐαγγέλιό του καὶ αὐτὴν μόνο ἀναφέρει.
Εὐαγγελίστρια τῆς Ἀναστάσεως
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφέρει περὶ τῆς ἐπισκέψεως τῶν Μυροφόρων στόν τάφο: «Οἱ Μυροφόρες ἦταν πολλὲς καὶ ἦλθαν στόν τάφο ὄχι μία φορὰ ἀλλὰ δύο καὶ τρεῖς φορές, συντροφιὰ μὲν ἀλλ’ ὄχι οἱ ἴδιες καὶ κατὰ τὸν ὄρθρο ὅλες, ἀλλὰ ὄχι τὴν ἴδια ὥρα ἀκριβῶς. Ἡ δὲ Μαγδαληνὴ ἦλθε πάλι μόνη της καὶ ἔμεινε περισσότερο. Πρώτη ἀπ’ ὅλες ἦλθε στόν τάφο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ Θεοτόκος, ἔχοντας μαζὶ της τὴν Μαρία Μαγδαληνή… Ἡ Παρθενομήτωρ ἔφθασε τὴν στιγμή πού γινόταν ὁ σεισμός, ἀποκυλίσθηκε ἡ πέτρα καὶ ἀνοιγόταν ὁ τάφος καὶ οἱ φύλακες ἦταν παρόντες, ἂν καὶ συγκλονισμένοι ἀπὸ τὸν φόβο. Γι’ αὐτὸ μετὰ τὸν σεισμὸ αὐτοὶ ἀνασηκώθηκαν καὶ κοίταξαν ἀμέσως νά φύγουν, ἐνῶ ἡ Θεομήτωρ ἐντρυφοῦσε στήν θέα.
Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ οἱ ἄλλες γυναῖκες Μυροφόρες πού εἶχαν ἔλθει ὡς τότε δέν κατενόησαν τὴν σημασία τῶν λόγων τοῦ ἀγγέλου καὶ δέν γνώρισαν ἀμέσως τὴν ἀλήθεια. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή διαπίστωσε μόνον τὴν κένωση τοῦ Τάφου καὶ ἔτρεξε στούς Ἀποστόλους Πέτρο καὶ Ἰωάννη καὶ τοὺς μετέφερε μόνον αὐτό, ὅτι δηλ. ὁ τάφος εἶναι ἄδειος. Καὶ ὅταν ἡ Θεοτόκος, μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες, ἐπέστρεφε καὶ συνήντησε στόν δρόμο τὸν Ἰησοῦ καὶ μίλησε μαζὶ Του καὶ ἔπιασε τὰ ἄχραντα πόδια Του, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ δέν ἦταν μαζί μέ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, διότι εἶπε στούς Ἀποστόλους: «ἐσήκωσαν τὸν Κύριο ἀπὸ τὸ μνῆμα καὶ δέν γνωρίζουμε ποῦ Τὸν τοποθέτησαν».
Γιά τὸν θρῆνο τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ἔξω ἀπὸ τὸν Τάφο γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστόμος: «Τὸ γυναικεῖο φύλο διακρίνεται κατὰ κάποιον τρόπο γιά τὴν λεπτότητα τῶν αἰσθημάτων του. Αὐτὸ τὸ λέγω, γιά να μὴν ἀπορήσεις, γιατί τέλος πάντων, ἡ Μαρία θρηνοῦσε πικρὰ στόν τάφο, ἐνῶ ὁ Πέτρος δέν ἔκανε κάτι παρομοῖο… Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε μεγάλο μισθό, γι’ αὐτὴν τὴν μεγάλη φροντίδα της. Γιατί ἐκεῖνο πού δέν εἶδαν οἱ Μαθητές, τὸ εἶδε πρώτη ἡ γυναῖκα. Εἶδε δηλ. δύο Ἀγγέλους, νά κάθονται ὁ ἕνας πρὸς τὸ μέρος τῶν ποδιῶν καὶ ὁ ἄλλος πρὸς τὸ μέρος τῆς κεφαλῆς, μὲ λευκὴ ἐνδυμασία καὶ τὸ πρόσωπο γεμάτο ἀπὸ πολλὴ φαιδρότητα καὶ χαρά».
Μεγάλη τιμὴ γιά τὴν Μαρία Μαγδαληνή νά ἀξιωθεῖ νά δεῖ τὸν Κύριο, πρώτη μετὰ τὴν Θεοτόκο. Μεγάλη ἡ τιμὴ νά τὴν στείλει στούς Ἀποστόλους, νά μάθουν καὶ αὐτοὶ τὴν χαρμόσυνη εἴδηση: «Ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγελοῦσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον». Γίνεται ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ τῶν Ἀποστόλων ἀπόστολος, τῶν Μαθητῶν κήρυκας, τῶν Εὐαγγελιστῶν εὐαγγελίστρια. Ὁ Χριστὸς τὴν διάλεξε γι’ αὐτὴν τὴν ὑψηλὴ διακονία καὶ ἀποστολή, να γίνει ἀγγελιοφόρος πρὸς τοὺς Μαθητές. Ἀπὸ τὸ στόμα της θὰ διαλαληθεῖ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ οἱ ἄλλες γυναῖκες Μυροφόρες πού εἶχαν ἔλθει ὡς τότε δέν κατενόησαν τὴν σημασία τῶν λόγων τοῦ ἀγγέλου καὶ δέν γνώρισαν ἀμέσως τὴν ἀλήθεια. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή διαπίστωσε μόνον τὴν κένωση τοῦ Τάφου καὶ ἔτρεξε στούς Ἀποστόλους Πέτρο καὶ Ἰωάννη καὶ τοὺς μετέφερε μόνον αὐτό, ὅτι δηλ. ὁ τάφος εἶναι ἄδειος. Καὶ ὅταν ἡ Θεοτόκος, μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες, ἐπέστρεφε καὶ συνήντησε στόν δρόμο τὸν Ἰησοῦ καὶ μίλησε μαζὶ Του καὶ ἔπιασε τὰ ἄχραντα πόδια Του, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ δέν ἦταν μαζί μέ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, διότι εἶπε στούς Ἀποστόλους: «ἐσήκωσαν τὸν Κύριο ἀπὸ τὸ μνῆμα καὶ δέν γνωρίζουμε ποῦ Τὸν τοποθέτησαν».
Γιά τὸν θρῆνο τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ἔξω ἀπὸ τὸν Τάφο γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστόμος: «Τὸ γυναικεῖο φύλο διακρίνεται κατὰ κάποιον τρόπο γιά τὴν λεπτότητα τῶν αἰσθημάτων του. Αὐτὸ τὸ λέγω, γιά να μὴν ἀπορήσεις, γιατί τέλος πάντων, ἡ Μαρία θρηνοῦσε πικρὰ στόν τάφο, ἐνῶ ὁ Πέτρος δέν ἔκανε κάτι παρομοῖο… Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε μεγάλο μισθό, γι’ αὐτὴν τὴν μεγάλη φροντίδα της. Γιατί ἐκεῖνο πού δέν εἶδαν οἱ Μαθητές, τὸ εἶδε πρώτη ἡ γυναῖκα. Εἶδε δηλ. δύο Ἀγγέλους, νά κάθονται ὁ ἕνας πρὸς τὸ μέρος τῶν ποδιῶν καὶ ὁ ἄλλος πρὸς τὸ μέρος τῆς κεφαλῆς, μὲ λευκὴ ἐνδυμασία καὶ τὸ πρόσωπο γεμάτο ἀπὸ πολλὴ φαιδρότητα καὶ χαρά».
Μεγάλη τιμὴ γιά τὴν Μαρία Μαγδαληνή νά ἀξιωθεῖ νά δεῖ τὸν Κύριο, πρώτη μετὰ τὴν Θεοτόκο. Μεγάλη ἡ τιμὴ νά τὴν στείλει στούς Ἀποστόλους, νά μάθουν καὶ αὐτοὶ τὴν χαρμόσυνη εἴδηση: «Ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγελοῦσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον». Γίνεται ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ τῶν Ἀποστόλων ἀπόστολος, τῶν Μαθητῶν κήρυκας, τῶν Εὐαγγελιστῶν εὐαγγελίστρια. Ὁ Χριστὸς τὴν διάλεξε γι’ αὐτὴν τὴν ὑψηλὴ διακονία καὶ ἀποστολή, να γίνει ἀγγελιοφόρος πρὸς τοὺς Μαθητές. Ἀπὸ τὸ στόμα της θὰ διαλαληθεῖ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
Ἰσαπόστολος
Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔμεινε στά Ἱεροσόλυμα, μαζί μέ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τίς ἄλλες γυναῖκες. Ὕστερα ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου στούς Οὐρανούς, ὅπως διαβάζουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, συνήθιζαν νά συγκεντρώνονται στό ὑπερῶον καὶ νά προσεύχονται μαζί μέ τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὅλους τοὺς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου(Πράξ. α’, 14). Ἐκεῖ στά Ἱεροσόλυμα, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἐπιδόθηκε σὲ σπουδαῖο φιλανθρωπικὸ ἔργο μαζί μέ τὴν Θεοτόκο, μοιράζοντας τὰ πλούτη της στούς φτωχούς.
Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἐπιφοίτήσῃ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, οἱ Ἀπόστολοι διασκορπίσθηκαν σὲ διαφόρους τόπους γιά νά κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο, σ’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ σ’ ὅλους τοὺς λαούς, ὅπου τοὺς κατηύθυνε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ἡ μακαρία Μαρία, ὅπως λέγει κάποια παράδοση, ξεκίνησε νά φθάσει στήν Ῥώμη, γιά νά ζητήσει ἀπὸ τὸν Καίσαρα Τιβέριο νά ἀποδώσει δικαιοσύνη γιά τὸν ἄδικο θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀκολουθώντας τὸν δρόμο καὶ τὴν ζωὴ τῶν Ἀποστόλων, ἀρχίζει τὴν μακρινὴ ὁδοιπορία, καταφρονώντας κόπους, ἐμπόδια καὶ δυσκολίες. Καθ’ ὁδὸν διδάσκει καὶ κηρύττει. Κατήχησε τοὺς πιστοὺς στήν Ῥώμη καὶ τοὺς στερέωσε στήν πίστη. Καὶ ἀφοῦ κήρυξε στήν Ῥώμη, περιηγήθηκε ὅλη τὴν Ἰταλία καὶ Γαλλία. Καὶ ἐπέστρεψε στά Ἱεροσόλυμα, ἀφοῦ πρῶτα πέρασε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, τὴν Φοινίκη, τὴν Συρία καὶ τὴν Παμφυλία. Σ’ ὅλες αὐτές τίς χῶρες δίδασκε καὶ κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν πίστη στόν Ἀναστάντα Ἰησοῦ. Στά Ἱεροσόλυμα μικρὸ μόνο διάστημα παρέμεινε μαζί μέ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὡς τὴν Κοίμησή της.
Κατὰ τὴν παραδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἁγία Μαρία Μαγδαληνὴ μετέβη κατόπιν στήν Ἔφεσο, ὅπου ζοῦσε καὶ δίδασκε ὁ ἠγαπημένος μαθητής, ὁ υἱὸς τῆς βροντῆς, Ἰωάννης. Συμμετεῖχε στό κήρυγμά του καὶ ἔγινε βοηθὸς του καὶ συμπαραστάτης του στίς δοκιμασίες καὶ στίς θλίψεις του, στήν φυλάκισή του καὶ σὲ ὅλα του τὰ δεινά. Στήν Ἔφεσο, ἡ Ἁγία ὁδήγησε πολλοὺς στήν πίστη καὶ στήν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ὁ λαὸς τῆς Ἐφέσου τὴν τίμησε καὶ τὴν εὐλαβήθηκε δεόντως. Μετὰ τὸν θάνατό της τὸ πάντιμον καὶ πάνσεπτον σῶμα της ἐνταφιάσθηκε ὁσιοπρεπῶς ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, σ’ ἕνα σπήλαιο κοντὰ στήν Ἔφεσο. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς ταφῆς, ἐπιτελέσθηκαν πολλὰ θαύματα, καθὼς καὶ τοὺς μετέπειτα χρόνους, μέχρι τῆς σήμερον, ἡ Ἁγία δέν σταμάτησε νά θαυματουργεῖ.
Τὸ ἔτος 890 μ.Χ. ὁ βασιλεὺς Λέων Στ’ ὁ Σοφὸς (886-912), ἔκανε ἀνακομιδὴ τοῦ ἁγίου λειψάνου της καὶ τὸ μετέφερε ἀπὸ τὴν Ἔφεσο στήν Κωνσταντινούπολη.
Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμη τῆς ἁγίας Μυροφόρου καὶ Ἰσαποστόλου Μαρίας Μαγδαληνῆς στίς 22 Ἰουλίου. Ἐπίσης τὴν συνεορτάζει μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες Ἅγιες Γυναῖκες, τὴν τρίτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα, τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων της ἐορτάζεται στίς 4 Μαΐου.
Ἔζησε ζωὴ ἰσάγγελη καὶ ἔγινε σεβαστὴ καὶ σ’ αὐτοὺς τοὺς Ἀγγέλους. Καὶ ὑπερτέρησε ὅλων τῶν ἁγίων ὡς τότε γυναικῶν πού εὐηρέστησαν τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν μεταγενεστέρων ἁγίων μαρτύρων γυναικῶν καὶ ἀσκητριῶν. Ἐπειδὴ εἶδε, γνώρισε καὶ ὑπηρέτησε τὸν Ἴδιο τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Νυμφίο τῶν ψυχῶν. Καὶ ὅ,τι εἶναι οἱ Ἀπόστολοι μεταξὺ ὅλων τῶν Ἁγίων, τοῦτο εἶναι ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ μεταξὺ ὅλων τῶν ἁγίων Γυναικῶν, ὅσες διὰ τῆς πολιτείας των εὐηρέστησαν τὸν Θεό.
Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἐπιφοίτήσῃ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, οἱ Ἀπόστολοι διασκορπίσθηκαν σὲ διαφόρους τόπους γιά νά κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο, σ’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ σ’ ὅλους τοὺς λαούς, ὅπου τοὺς κατηύθυνε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ἡ μακαρία Μαρία, ὅπως λέγει κάποια παράδοση, ξεκίνησε νά φθάσει στήν Ῥώμη, γιά νά ζητήσει ἀπὸ τὸν Καίσαρα Τιβέριο νά ἀποδώσει δικαιοσύνη γιά τὸν ἄδικο θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀκολουθώντας τὸν δρόμο καὶ τὴν ζωὴ τῶν Ἀποστόλων, ἀρχίζει τὴν μακρινὴ ὁδοιπορία, καταφρονώντας κόπους, ἐμπόδια καὶ δυσκολίες. Καθ’ ὁδὸν διδάσκει καὶ κηρύττει. Κατήχησε τοὺς πιστοὺς στήν Ῥώμη καὶ τοὺς στερέωσε στήν πίστη. Καὶ ἀφοῦ κήρυξε στήν Ῥώμη, περιηγήθηκε ὅλη τὴν Ἰταλία καὶ Γαλλία. Καὶ ἐπέστρεψε στά Ἱεροσόλυμα, ἀφοῦ πρῶτα πέρασε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, τὴν Φοινίκη, τὴν Συρία καὶ τὴν Παμφυλία. Σ’ ὅλες αὐτές τίς χῶρες δίδασκε καὶ κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν πίστη στόν Ἀναστάντα Ἰησοῦ. Στά Ἱεροσόλυμα μικρὸ μόνο διάστημα παρέμεινε μαζί μέ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὡς τὴν Κοίμησή της.
Κατὰ τὴν παραδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἁγία Μαρία Μαγδαληνὴ μετέβη κατόπιν στήν Ἔφεσο, ὅπου ζοῦσε καὶ δίδασκε ὁ ἠγαπημένος μαθητής, ὁ υἱὸς τῆς βροντῆς, Ἰωάννης. Συμμετεῖχε στό κήρυγμά του καὶ ἔγινε βοηθὸς του καὶ συμπαραστάτης του στίς δοκιμασίες καὶ στίς θλίψεις του, στήν φυλάκισή του καὶ σὲ ὅλα του τὰ δεινά. Στήν Ἔφεσο, ἡ Ἁγία ὁδήγησε πολλοὺς στήν πίστη καὶ στήν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ὁ λαὸς τῆς Ἐφέσου τὴν τίμησε καὶ τὴν εὐλαβήθηκε δεόντως. Μετὰ τὸν θάνατό της τὸ πάντιμον καὶ πάνσεπτον σῶμα της ἐνταφιάσθηκε ὁσιοπρεπῶς ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, σ’ ἕνα σπήλαιο κοντὰ στήν Ἔφεσο. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς ταφῆς, ἐπιτελέσθηκαν πολλὰ θαύματα, καθὼς καὶ τοὺς μετέπειτα χρόνους, μέχρι τῆς σήμερον, ἡ Ἁγία δέν σταμάτησε νά θαυματουργεῖ.
Τὸ ἔτος 890 μ.Χ. ὁ βασιλεὺς Λέων Στ’ ὁ Σοφὸς (886-912), ἔκανε ἀνακομιδὴ τοῦ ἁγίου λειψάνου της καὶ τὸ μετέφερε ἀπὸ τὴν Ἔφεσο στήν Κωνσταντινούπολη.
Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμη τῆς ἁγίας Μυροφόρου καὶ Ἰσαποστόλου Μαρίας Μαγδαληνῆς στίς 22 Ἰουλίου. Ἐπίσης τὴν συνεορτάζει μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες Ἅγιες Γυναῖκες, τὴν τρίτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα, τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων της ἐορτάζεται στίς 4 Μαΐου.
Ἔζησε ζωὴ ἰσάγγελη καὶ ἔγινε σεβαστὴ καὶ σ’ αὐτοὺς τοὺς Ἀγγέλους. Καὶ ὑπερτέρησε ὅλων τῶν ἁγίων ὡς τότε γυναικῶν πού εὐηρέστησαν τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν μεταγενεστέρων ἁγίων μαρτύρων γυναικῶν καὶ ἀσκητριῶν. Ἐπειδὴ εἶδε, γνώρισε καὶ ὑπηρέτησε τὸν Ἴδιο τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Νυμφίο τῶν ψυχῶν. Καὶ ὅ,τι εἶναι οἱ Ἀπόστολοι μεταξὺ ὅλων τῶν Ἁγίων, τοῦτο εἶναι ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ μεταξὺ ὅλων τῶν ἁγίων Γυναικῶν, ὅσες διὰ τῆς πολιτείας των εὐηρέστησαν τὸν Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου