Μὲ θετικὸ πρόσημο τὰ συστημικὰ ΜΜΕ ὑποδέχθηκαν τὸ ὑπὸ ψήφιση νομοσχέδιο γιὰ τὴν σύσταση ΝΠΔΔ τῆς Μονῆς Σινᾶ. Αὐτὸ ἂν γινόταν μὲ σεβασμὸ πρὸς τὴν ἱστορικὴ παράδοση τοῦ μοναστηριοῦ καὶ κυρίως πρὸς τὸν κανονισμὸ λειτουργίας του, ἴσως ἦταν κάτι θετικό.
Σύμφωνα μὲ τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ ποὺ μὲ fast track διαδικασίες ψηφίζεται στὴ Βουλὴ τὴν ἐρχόμενη Πέμπτη, ἡ διοίκηση τῆς περιουσίας τῆς Μονῆς στὴν Ἑλλάδα, ἀφαιρεῖται ἀπὸ τὸ σημερινὸ ὄργανο διοίκησης, ποὺ εἶναι ἡ σύναξη τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων[1] καὶ ἀνατίθεται σὲ 5μελή ἐπιτροπή, δύο ἐκ τῶν μελῶν τῆς ὁποίας εἶναι λαϊκοὶ καὶ διορίζονται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο παιδείας!
Οἱ ἐγκαταβιοῦντες στὴ Μονὴ Πατέρες, οὔτε ἐνέκριναν, οὔτε ἐρωτήθηκαν γιὰ αὐτὴ τὴν προκλητικὴ μονομερή ἐνέργεια τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι μάχεται γιὰ τὰ δικαιώματα καὶ συμφέροντα τῆς Μονῆς, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα βρῆκε εὐκαιρία νὰ βάλει χέρι στὴν διόλου εὐκαταφρόνητη περιουσία... τοῦ Μοναστηριοῦ ἐντὸς Ἑλλάδος.
Οὔτε φυσικὰ ρωτήθηκαν γιὰ τὴν ἐπικείμενη διάλυση τῶν δύο κοινοφελῶν Ἱδρυμάτων, μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ» καὶ «ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ, Εὐρωπαϊκο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ», ποὺ προβλέπεται στὸ νομοσχέδιο.
Τί δουλειὰ ἔχει τὸ κράτος στὴ Διοίκηση ἑνὸς Μοναστηριοῦ ποὺ μάλιστα βρίσκεται ἐκτὸς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας; Γιατί ἡ διοίκηση δὲν παραμένει στὸ ὄργανο ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὸν κανονισμὸ τῆς Μονῆς καὶ τὸ ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες τὴν διοικεῖ ἐπιτυχημένα;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής. Διότι ἔτσι καταργεῖται ἡ διοικητικὴ αὐτοτέλεια καὶ αὐθυπαρξία τῆς Μονῆς καὶ ἐκχωροῦνται δικαιώματα σὲ ἕνα ἐξωμοναστηριακὸ ὀλιγομελὲς ὄργανο γιὰ ἐκποίηση, ἀκόμα καὶ ἄνευ ἀνταλλάγματος, μέρους ἢ ἀκόμα καὶ ὁλόκληρης τῆς περιουσίας της στὴν Ἑλλάδα.
Ἡ πρωτοφανὴς αὐτὴ καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων ἰδιοκτησίας τοῦ μοναστηριοῦ, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἰσχύοντα κανονισμό του, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἐγείρει τεράστιες ἀντιδράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, ἀλλὰ καὶ κάθε ἀνθρώπου ποὺ ἔχει αἴσθημα δικαιοσύνης, ἂν δὲν σερβιριζόταν παραπλανητικῶς ὡς μία εὐγενὴς ἐξυπηρέτηση τοῦ κράτους στὴ Μονή.
Ὅμως, γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν εἶναι πρωτοφανής. Παρόμοιο σκηνικὸ βιώσαμε μὲ τὴν κατάργηση τοῦ αὐτοδιοικήτου τῶν ἡσυχαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὶς ἄνομες εὐλογίες τοῦ ΣτΕ, πέρα ἀπὸ κάθε νομικὴ καὶ ἀνθρώπινη λογική.
Τὸ αὐτοδιοίκητο τῶν μονῶν ἐνοχλεῖ τὶς ἀντιδημοκρατικὲς ἐξουσίες. Τὰ μοναστήρια ὡς αὐτοδιοίκητα καὶ ἀνεξάρτητα, εἶναι φορεῖς ὑγιοῦς ἀντίστασης ἀπέναντι σὲ αὐθαιρεσίες τῆς κάθε ἐξουσίας (βλ. Μονὴ Στουδίου, παλαιότερα οἱ Ἁγιορείτικες Μονὲς κ.λπ.). Ἄλλωστε τόσο ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὅσο καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται τὰ ἁγιογραφικὰ ἐρείσματα τοῦ μοναστικοῦ θεσμοῦ, ἀντιστάθηκαν στὴν ἀσέβεια τῆς ἐξουσίας καὶ δὲν ἀρκέστηκαν στὸν προσωπικό τους ἁγιασμό.
Εἰδικότερα στὶς μέρες μας, τὰ Μοναστήρια μποροῦν νὰ διαδραματίσουν ἕνα σπουδαῖο ρόλο καὶ ὡς φορεῖς τῆς γνήσιας θεολογίας τῶν Πατέρων καὶ νὰ γίνουν ἀνάχωμα στὴ μοντέρνα «θεολογία» τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμίκευσης, ποὺ προβάλλονται ἀπὸ τὸ σύστημα γιατί παρουσιάζουν ἕναν ἀλλοτριωμένο «χριστιανισμὸ» ποὺ δὲν ἐνοχλεῖ, ἀλλὰ ἀντίθετα ἐναρμονίζεται στὸ ἀντίχριστο σύστημα, γιατί ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο σκλάβο τῶν παθῶν του, μὲ τὴν ψευδαίσθηση τῆς θρησκευτικότητας, ἀλλὰ μὲ τὶς ψυχικὲς ἀνάγκες ἀνικανοποίητες.
Οἱ ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, θέλουν τὰ μοναστήρια νὰ εἶναι μουσεῖα καὶ ἑλκυστικοὶ προορισμοὶ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ ὄχι ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ ποὺ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ φωνή τους, θὰ δείχνουν τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ καταδεικνύουν τὸν γκρεμὸ ποὺ ὁδηγεῖ ὁ ἀντίθετος δρόμος.
Εἰδικότερα ἡ Μονὴ Σινᾶ, τὸ δημοκρατικότερο καθίδρυμα στὸν κόσμο, ποὺ δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ κανένα Πατριαρχεῖο, Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία ἢ δεσπότη (Ἀδέσποτο κατὰ τὸν ὅρο ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ ἱερὸς κανονισμός του, ὁ δὲ ἑκάστοτε ἡγούμενος - ἀρχιεπίσκοπος, στὴ διοίκηση εἶναι πρῶτος μεταξὺ ἴσων), συμβολίζει τὸν ἀνεξάρτητο καὶ αὐτοδιοίκητο μοναχισμὸ ποὺ παραμένει ζωντανὸς στοὺς αἰῶνες σὲ πεῖσμα τῶν ἀνελεύθερων καιρῶν μας. Πῶς νὰ γίνει αὐτὸ ἀνεκτὸ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀπεχθάνονται τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων;
Ἡ ἀπόφαση φαίνεται πὼς εἶναι εἰλημμένη καὶ παρὰ τὶς ἐκπεφρασμένες ἀντιρρήσεις τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων, ἡ κυβέρνηση θὰ προσθέσει ἕνα ἀκόμα ἔγκλημα, στὰ πολλὰ ποὺ ἔχει διαπράξει κατὰ τῶν ἱερῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Δυστυχῶς, τὸ θέμα δὲν ἔχει ἀναδειχθεῖ ὅσο θὰ ἔπρεπε, γεγονὸς ποὺ βολεύει τὴν κυβέρνηση. Σὲ κάθε περίπτωση εἶναι ἀναγκαία ἡ σοβαρὴ ἀντίδραση δημοσιογραφικῶν, ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν φορέων, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ νομοσχεδίου πρὶν τὴν ἐπικείμενη ψήφισή του.
[1] Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 7 τοῦ Θεμελιώδους Κανονισμοῦ (1971) Λειτουργίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ, ὁρίζεται ὅτι: «Ἐν τῇ Διοικήσει τῶν κοινῶν καὶ τὴ διαχειρίσει τῶν χρηματικῶν πόρων τῆς Μονῆς ἅπαντες οἱ Σιναῖται ἔχουσι τὰ αὐτὰ καθήκοντα καὶ δικαιώματα, ἐὰν κατέχωσι διὰ τὰς θέσεις ταύτας τὰ ἀπαιτούμενα εἰδικὰ προσόντα.»
Στὸ Ἄρθρο 8 προβλέπεται ὅτι: «Ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης ἀνεξάρτητος, ἀδούλωτος καὶ αὐτοδέσποτος ἐν τε τοῖς διοικητικοῖς καὶ οἰκονομικοῖς ζητήμασιν, ὑπὸ πνευματικὸν ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Σιναῖον, καὶ Ἡγούμενον αὐτῆς, εἶναι ἡ Ἀνωτάτη Ἀρχὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἔχει δι’ ἀποκλειστικὸν καὶ ἀναφαίρετον τὸ δικαίωμα νὰ ἐπαγρυπνῇ ἀνυστάκτως καὶ νὰ ὑπερασπίζη ἐνθέρμως τὰ πατροπαράδοτα δίκαια καὶ προνόμια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὅρους Σινᾶ, νὰ ἀποφασίζη περὶ πάσης ὑποθέσεως, νὰ φρουρῇ τὰ ἱερὰ Σκηνώματα, τὰ ἐν τῷ Σιναίω ὄρει καὶ τὴ Σιναιτικὴ Χερσονήσω, τὰ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἐν ταῖς ξέναις ἐπικρατείαις εὑρισκόμενα, ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν κατὰ τόπους, Σιναιτικῶν Μετοχίων, εἴτε καὶ ἐκτὸς τούτων ἐν ταῖς πόλεσι, νὰ οἰκοδομῆ, διοικῇ καὶ διαχειρίζεται τὴν περιουσίαν τῆς Μονῆς, τήν τε ἐν τῇ Πετραίᾳ Ἀραβία Αἰγύπτω καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἐπικρατείαις κειμένην, κινητὴν καὶ ἀκίνητον, συμφώνως πρὸς τὰς τῶν παρόντων θεμελιωδῶν Κανονισμῶν διατάξεις, νὰ ἐνοικιάζη αὐτήν, ὑφ’ οὖς ἂν ἐγκρίνη ὅρους, νὰ ὑποθηκεύη καὶ πωλῇ αὐτὴν καὶ νὰ καταθέτει τὰ ἐκ τῆς ἐνοικιάσεως εἴτε πωλήσεως ποσὰ εἰς τὰς Τράπεζας παντὸς εἴδους χρεώγραφα καὶ νὰ ὑποθηκεύη καὶ νὰ πωλῇ ταῦτα, νὰ συνάπτη δάνεια καὶ νὰ παρέχη εἰς τοὺς δανειστάς, εἴτε ἰδιῶται ἤθελον εἶναι οὗτοι, εἴτε νομικὰ πρόσωπα, πᾶσαν ἐγγύησιν ἐπὶ ὑποθήκη ἀκινήτου περιουσίας τῆς Μονῆς καὶ νὰ παρέχη παντὸς εἴδους ἐγγυήσεις καὶ ὑπογράφη παντὸς εἴδους ἐξοφλητικὰς ἀποδείξεις.»
Στὸ Ἄρθρο 9 προβλέπεται ὅτι: «Ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης συνερχόμενη ἐν ἀπαρτίᾳ εἰς ΓΕΝΙΚΗΝ τῶν Πατέρων ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ, ἐν αὐτῇ τὴ κεντρικὴ ἐν Σινᾶ Μονή, ἀποτελεῖ τὸ ἀνώτατον Ἐκλογικὸν καὶ Νομοθετικὸν Σῶμα τῆς Μονῆς καὶ καθορίζει τὰ διοικητικὰ καὶ ἐκτελεστικὰ αὐτῆς ὄργανα ἤτοι: Τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ Ἡγούμενον αὐτῆς, καὶ τὴ εἰσηγήσει Αὐτοῦ, τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς τῶν Πατέρων Συνάξεως, κατόπιν ὑποδείξεως τριῶν προσώπων δι’ ἑκάστην θέσιν. Δύναται δὲ ν’ ἀντικαταστήση τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ἐκτὸς τοῦ Σκευοφύλακος ὄντος ἰσοβίου»
Σύμφωνα μὲ τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ ποὺ μὲ fast track διαδικασίες ψηφίζεται στὴ Βουλὴ τὴν ἐρχόμενη Πέμπτη, ἡ διοίκηση τῆς περιουσίας τῆς Μονῆς στὴν Ἑλλάδα, ἀφαιρεῖται ἀπὸ τὸ σημερινὸ ὄργανο διοίκησης, ποὺ εἶναι ἡ σύναξη τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων[1] καὶ ἀνατίθεται σὲ 5μελή ἐπιτροπή, δύο ἐκ τῶν μελῶν τῆς ὁποίας εἶναι λαϊκοὶ καὶ διορίζονται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο παιδείας!
Οἱ ἐγκαταβιοῦντες στὴ Μονὴ Πατέρες, οὔτε ἐνέκριναν, οὔτε ἐρωτήθηκαν γιὰ αὐτὴ τὴν προκλητικὴ μονομερή ἐνέργεια τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι μάχεται γιὰ τὰ δικαιώματα καὶ συμφέροντα τῆς Μονῆς, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα βρῆκε εὐκαιρία νὰ βάλει χέρι στὴν διόλου εὐκαταφρόνητη περιουσία... τοῦ Μοναστηριοῦ ἐντὸς Ἑλλάδος.
Οὔτε φυσικὰ ρωτήθηκαν γιὰ τὴν ἐπικείμενη διάλυση τῶν δύο κοινοφελῶν Ἱδρυμάτων, μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ» καὶ «ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ, Εὐρωπαϊκο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ», ποὺ προβλέπεται στὸ νομοσχέδιο.
Τί δουλειὰ ἔχει τὸ κράτος στὴ Διοίκηση ἑνὸς Μοναστηριοῦ ποὺ μάλιστα βρίσκεται ἐκτὸς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας; Γιατί ἡ διοίκηση δὲν παραμένει στὸ ὄργανο ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὸν κανονισμὸ τῆς Μονῆς καὶ τὸ ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες τὴν διοικεῖ ἐπιτυχημένα;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής. Διότι ἔτσι καταργεῖται ἡ διοικητικὴ αὐτοτέλεια καὶ αὐθυπαρξία τῆς Μονῆς καὶ ἐκχωροῦνται δικαιώματα σὲ ἕνα ἐξωμοναστηριακὸ ὀλιγομελὲς ὄργανο γιὰ ἐκποίηση, ἀκόμα καὶ ἄνευ ἀνταλλάγματος, μέρους ἢ ἀκόμα καὶ ὁλόκληρης τῆς περιουσίας της στὴν Ἑλλάδα.
Ἡ πρωτοφανὴς αὐτὴ καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων ἰδιοκτησίας τοῦ μοναστηριοῦ, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἰσχύοντα κανονισμό του, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἐγείρει τεράστιες ἀντιδράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, ἀλλὰ καὶ κάθε ἀνθρώπου ποὺ ἔχει αἴσθημα δικαιοσύνης, ἂν δὲν σερβιριζόταν παραπλανητικῶς ὡς μία εὐγενὴς ἐξυπηρέτηση τοῦ κράτους στὴ Μονή.
Ὅμως, γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν εἶναι πρωτοφανής. Παρόμοιο σκηνικὸ βιώσαμε μὲ τὴν κατάργηση τοῦ αὐτοδιοικήτου τῶν ἡσυχαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὶς ἄνομες εὐλογίες τοῦ ΣτΕ, πέρα ἀπὸ κάθε νομικὴ καὶ ἀνθρώπινη λογική.
Τὸ αὐτοδιοίκητο τῶν μονῶν ἐνοχλεῖ τὶς ἀντιδημοκρατικὲς ἐξουσίες. Τὰ μοναστήρια ὡς αὐτοδιοίκητα καὶ ἀνεξάρτητα, εἶναι φορεῖς ὑγιοῦς ἀντίστασης ἀπέναντι σὲ αὐθαιρεσίες τῆς κάθε ἐξουσίας (βλ. Μονὴ Στουδίου, παλαιότερα οἱ Ἁγιορείτικες Μονὲς κ.λπ.). Ἄλλωστε τόσο ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὅσο καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται τὰ ἁγιογραφικὰ ἐρείσματα τοῦ μοναστικοῦ θεσμοῦ, ἀντιστάθηκαν στὴν ἀσέβεια τῆς ἐξουσίας καὶ δὲν ἀρκέστηκαν στὸν προσωπικό τους ἁγιασμό.
Εἰδικότερα στὶς μέρες μας, τὰ Μοναστήρια μποροῦν νὰ διαδραματίσουν ἕνα σπουδαῖο ρόλο καὶ ὡς φορεῖς τῆς γνήσιας θεολογίας τῶν Πατέρων καὶ νὰ γίνουν ἀνάχωμα στὴ μοντέρνα «θεολογία» τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμίκευσης, ποὺ προβάλλονται ἀπὸ τὸ σύστημα γιατί παρουσιάζουν ἕναν ἀλλοτριωμένο «χριστιανισμὸ» ποὺ δὲν ἐνοχλεῖ, ἀλλὰ ἀντίθετα ἐναρμονίζεται στὸ ἀντίχριστο σύστημα, γιατί ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο σκλάβο τῶν παθῶν του, μὲ τὴν ψευδαίσθηση τῆς θρησκευτικότητας, ἀλλὰ μὲ τὶς ψυχικὲς ἀνάγκες ἀνικανοποίητες.
Οἱ ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, θέλουν τὰ μοναστήρια νὰ εἶναι μουσεῖα καὶ ἑλκυστικοὶ προορισμοὶ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ ὄχι ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ ποὺ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ φωνή τους, θὰ δείχνουν τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ καταδεικνύουν τὸν γκρεμὸ ποὺ ὁδηγεῖ ὁ ἀντίθετος δρόμος.
Εἰδικότερα ἡ Μονὴ Σινᾶ, τὸ δημοκρατικότερο καθίδρυμα στὸν κόσμο, ποὺ δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ κανένα Πατριαρχεῖο, Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία ἢ δεσπότη (Ἀδέσποτο κατὰ τὸν ὅρο ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ ἱερὸς κανονισμός του, ὁ δὲ ἑκάστοτε ἡγούμενος - ἀρχιεπίσκοπος, στὴ διοίκηση εἶναι πρῶτος μεταξὺ ἴσων), συμβολίζει τὸν ἀνεξάρτητο καὶ αὐτοδιοίκητο μοναχισμὸ ποὺ παραμένει ζωντανὸς στοὺς αἰῶνες σὲ πεῖσμα τῶν ἀνελεύθερων καιρῶν μας. Πῶς νὰ γίνει αὐτὸ ἀνεκτὸ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀπεχθάνονται τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων;
Ἡ ἀπόφαση φαίνεται πὼς εἶναι εἰλημμένη καὶ παρὰ τὶς ἐκπεφρασμένες ἀντιρρήσεις τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων, ἡ κυβέρνηση θὰ προσθέσει ἕνα ἀκόμα ἔγκλημα, στὰ πολλὰ ποὺ ἔχει διαπράξει κατὰ τῶν ἱερῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Δυστυχῶς, τὸ θέμα δὲν ἔχει ἀναδειχθεῖ ὅσο θὰ ἔπρεπε, γεγονὸς ποὺ βολεύει τὴν κυβέρνηση. Σὲ κάθε περίπτωση εἶναι ἀναγκαία ἡ σοβαρὴ ἀντίδραση δημοσιογραφικῶν, ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν φορέων, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ νομοσχεδίου πρὶν τὴν ἐπικείμενη ψήφισή του.
[1] Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 7 τοῦ Θεμελιώδους Κανονισμοῦ (1971) Λειτουργίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ, ὁρίζεται ὅτι: «Ἐν τῇ Διοικήσει τῶν κοινῶν καὶ τὴ διαχειρίσει τῶν χρηματικῶν πόρων τῆς Μονῆς ἅπαντες οἱ Σιναῖται ἔχουσι τὰ αὐτὰ καθήκοντα καὶ δικαιώματα, ἐὰν κατέχωσι διὰ τὰς θέσεις ταύτας τὰ ἀπαιτούμενα εἰδικὰ προσόντα.»
Στὸ Ἄρθρο 8 προβλέπεται ὅτι: «Ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης ἀνεξάρτητος, ἀδούλωτος καὶ αὐτοδέσποτος ἐν τε τοῖς διοικητικοῖς καὶ οἰκονομικοῖς ζητήμασιν, ὑπὸ πνευματικὸν ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Σιναῖον, καὶ Ἡγούμενον αὐτῆς, εἶναι ἡ Ἀνωτάτη Ἀρχὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἔχει δι’ ἀποκλειστικὸν καὶ ἀναφαίρετον τὸ δικαίωμα νὰ ἐπαγρυπνῇ ἀνυστάκτως καὶ νὰ ὑπερασπίζη ἐνθέρμως τὰ πατροπαράδοτα δίκαια καὶ προνόμια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὅρους Σινᾶ, νὰ ἀποφασίζη περὶ πάσης ὑποθέσεως, νὰ φρουρῇ τὰ ἱερὰ Σκηνώματα, τὰ ἐν τῷ Σιναίω ὄρει καὶ τὴ Σιναιτικὴ Χερσονήσω, τὰ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἐν ταῖς ξέναις ἐπικρατείαις εὑρισκόμενα, ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν κατὰ τόπους, Σιναιτικῶν Μετοχίων, εἴτε καὶ ἐκτὸς τούτων ἐν ταῖς πόλεσι, νὰ οἰκοδομῆ, διοικῇ καὶ διαχειρίζεται τὴν περιουσίαν τῆς Μονῆς, τήν τε ἐν τῇ Πετραίᾳ Ἀραβία Αἰγύπτω καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἐπικρατείαις κειμένην, κινητὴν καὶ ἀκίνητον, συμφώνως πρὸς τὰς τῶν παρόντων θεμελιωδῶν Κανονισμῶν διατάξεις, νὰ ἐνοικιάζη αὐτήν, ὑφ’ οὖς ἂν ἐγκρίνη ὅρους, νὰ ὑποθηκεύη καὶ πωλῇ αὐτὴν καὶ νὰ καταθέτει τὰ ἐκ τῆς ἐνοικιάσεως εἴτε πωλήσεως ποσὰ εἰς τὰς Τράπεζας παντὸς εἴδους χρεώγραφα καὶ νὰ ὑποθηκεύη καὶ νὰ πωλῇ ταῦτα, νὰ συνάπτη δάνεια καὶ νὰ παρέχη εἰς τοὺς δανειστάς, εἴτε ἰδιῶται ἤθελον εἶναι οὗτοι, εἴτε νομικὰ πρόσωπα, πᾶσαν ἐγγύησιν ἐπὶ ὑποθήκη ἀκινήτου περιουσίας τῆς Μονῆς καὶ νὰ παρέχη παντὸς εἴδους ἐγγυήσεις καὶ ὑπογράφη παντὸς εἴδους ἐξοφλητικὰς ἀποδείξεις.»
Στὸ Ἄρθρο 9 προβλέπεται ὅτι: «Ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης συνερχόμενη ἐν ἀπαρτίᾳ εἰς ΓΕΝΙΚΗΝ τῶν Πατέρων ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ, ἐν αὐτῇ τὴ κεντρικὴ ἐν Σινᾶ Μονή, ἀποτελεῖ τὸ ἀνώτατον Ἐκλογικὸν καὶ Νομοθετικὸν Σῶμα τῆς Μονῆς καὶ καθορίζει τὰ διοικητικὰ καὶ ἐκτελεστικὰ αὐτῆς ὄργανα ἤτοι: Τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ Ἡγούμενον αὐτῆς, καὶ τὴ εἰσηγήσει Αὐτοῦ, τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς τῶν Πατέρων Συνάξεως, κατόπιν ὑποδείξεως τριῶν προσώπων δι’ ἑκάστην θέσιν. Δύναται δὲ ν’ ἀντικαταστήση τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ἐκτὸς τοῦ Σκευοφύλακος ὄντος ἰσοβίου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου