Ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος σχετικὰ μὲ τὴν Μονὴ Σινᾶ βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἀρνηθήκαμε τὴν κληρονομιά μας. Διαβάζω ἀπὸ προχθὲς δηλώσεις τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς, τοῦ ἀρχιεπισκόπου Σιναίου, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Μία κλάψα καὶ μία ἀόριστη ἀπειλὴ γιὰ προσφυγὴ σὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς; Ὄχι στὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, σὲ αὐτὴν τῶν διεθνῶν κοσμικῶν ὀργανισμῶν.
Καὶ εἶναι φυσικό, ἀφοῦ ἔχουμε πάψει νὰ πιστεύουμε στὴν παντοδυναμία Του. Ὁ οἰκουμενισμός, ποὺ ἐπικρατεῖ ἀπόλυτα στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ σημαντικὸ βαθμὸ καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα ἔχει ἀποξενώσει τοὺς πατριάρχες, τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἡγούμενους ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν ἁγίων προκατόχων τους, αὐτῶν στοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευτεῖ αὐτὴν τὴν τεράστια περιουσία ποὺ λέγεται ἑλληνορθόδοξα πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς. Γιατί τὸ Σινᾶ εἶναι τὸ δέντρο...
Τὸ δάσος εἶναι ὅτι χάνουμε μὲ γοργὸ ρυθμὸ τὰ πατριαρχεῖα αὐτά, τοὺς φάρους τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καὶ τὰ χάνουμε, ἐπειδὴ ἔπαψαν οἱ Σύνοδοί τους νὰ ὀρθοτομοὺν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι ἐμεῖς φύγαμε ἀπὸ τὴν παράδοσή μας, δὲν τὴν θέλουμε. Καὶ ἀφοῦ δὲν τὴν θέλουμε, ὁ Θεὸς κάνει ὑπακοὴ σὲ μᾶς, ποὺ πλέον μᾶς γοητεύουν ἄλλα πράγματα, ξένα, καὶ μᾶς τὴν ἀφαιρεῖ.
Τὸ ἑλληνικὸ κράτος μετά τον Καποδίστρια ποτὲ δὲν ἀντιλήφθηκε τὸν πλοῦτο καὶ τὴν ἰσχὺ ποὺ κρύβουν τὰ ἑλληνορθόδοξα πατριαρχεῖα καὶ προσκυνήματα στὴν Ἀνατολὴ καὶ δὲν ἐπεδίωξε παρὰ μόνον σπασμωδικὰ νὰ ἀσκήσει κάποια μέριμνα γιὰ αὐτά. Ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ διαβρωμένοι πλέον ἀπὸ τὸν οἰκουμενισμὸ πατριάρχες, ἐπίσκοποι καὶ ἡγούμενοι ἐνδιαφέρθηκαν γιὰ τὴν ἐπάνδρωσή τους, τὴν πνευματικὴ προκοπὴ καὶ τὴν διατήρησή τους, ἀφοῦ ἔχουν πάψει νὰ πιστεύουν ἔστω καὶ ἐλάχιστα στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐκκοσμίκευσή τους τοὺς κάνει νὰ ἀναζητοῦν σωτηρία στοὺς ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ στὴν ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Τὸ δὲ ἑλληνικὸ κράτος καὶ τοὺς περισσότερους ἀπὸ ἐμᾶς νὰ μὴν θέλουμε νὰ πολεμήσουμε γιὰ τίποτε. Αὐτὰ ἔκαναν οἱ ἅγιοι ποὺ ἁγίασαν αὐτὰ τὰ μέρη; Οἱ αὐτοκράτορες ποὺ τὰ ἔκτισαν; Ἂν δὲν ἀλλάξουμε νοοτροπία, ἐὰν δὲν μετανοήσουμε καὶ δὲν ἐπιστρέψουμε στὸ πνεῦμα τῶν πατέρων, καμία προσφυγὴ στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ καμία λυκοδιπλωματία δὲν μᾶς σώζει. Σὲ μερικὲς δεκαετίες τὰ ἑλληνορθόδοξα πατριαρχεῖα θὰ βρίσκονται μόνον στὰ βιβλία τῆς ἱστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου