Τὸ θράσος καὶ ἡ ἀλαζονεία ἔχουν καταστεῖ συνώνυμα τῆς σημερινῆς διακυβέρνησης πρὸ πολλοῦ. Ἂν ὄχι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς παρουσίας της στὴν ἐξουσία, ὕστερα ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2019, ὅταν ὁ ἑλληνικὸς λαός, θέλοντας νὰ τιμωρήσει τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἐκτίναξε τὸ ποσοστὸ τῆς Ν.Δ. στὸ 40%, ἀπὸ τὴν ἑπόμενη κιόλας φάση τὰ κρούσματα τῆς ἀμετροέπειας καὶ τῆς οἴησης ἀπὸ ἐξαιρέσεις μετατράπηκαν πολὺ σύντομα σὲ κανόνα.
«Πρῶτος διδάξας» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης. Ὀσο κι ἂν προσποιεῖται ὅτι σεμνύνεται πολιτικὰ καὶ ὅσο κι ἂν ἔχει ἐντάξει γιὰ καθαρὰ ἐπικοινωνιακοὺς λόγους τὴν προσχηματικὴ «συγγνώμη» στὸ λεξιλόγιό του ὅταν ζορίζουν τὰ πράγματα, στὴν πράξη ἐπιδεικνύει καὶ ἀποδεικνύει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο. Τὸ ἦθος καὶ τὸ ὕφος τῆς ἐξουσίας ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του εἶναι πλημμυρισμένα ἀπὸ ὑπεροψία καὶ ξιπασιά. Κι αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ εἶναι συνδυασμένα -μὲ τὴν ταμπέλα μάλιστα... τῆς «ἀριστείας» καὶ τοῦ «ἐπιτελικοῦ κράτους»- μὲ τὴν αὐθαιρεσία, τὸν αὐταρχισμὸ καὶ τὴ διαφθορά, μὲ ὅ,τι ἄλλο συνεπάγονται τέτοιες συμπεριφορὲς γιὰ τὴ γενικὴ παρακμὴ καὶ σήψη στὸν τόπο.
Στὸ πλαίσιο αὐτό, δὲν προκαλοῦν ἐντύπωση δηλώσεις ὅπως οἱ χθεσινὲς τῆς Σοφίας Βούλτεψη, ἡ ὁποία, ἀπευθυνόμενη μὲ αὐτάρεσκο ὕφος στοὺς φτωχοποιημένους Ἑλληνες, εἶπε ὅτι «μπορεῖ νὰ πᾶνε στὸ χωριὸ καὶ στὴν ἐνδοχώρα, καὶ ὄχι στὰ νησιὰ ποὺ εἶναι ἀκριβά». Δὲν γνωρίζουμε ἂν θεωρεῖ ἑαυτὴν κάτι σὰν σύγχρονη Μαρία Ἀντουανέτα (ὁποῖα ὕβρις, σὲ κάθε περίπτωση), ἀλλὰ τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι ἡ ὑφυπουργὸς Μετανάστευσης ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ χαρακτηριστικοὺς ἐκφραστὲς τῆς «λουδοβίκειας» ἀντίληψης Μητσοτάκη, δίχως μάλιστα νὰ κάνει τὴν παραμικρὴ προσπάθεια νὰ τὸ ἐξωραΐσει – τὸ κάνει χοντροκομμένα καὶ προσβλητικά.
Δὲν εἶναι, ἄλλωστε, ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἡ ἴδια ἐκλεκτὴ τοῦ συστήματος Μητσοτάκη ξεστομίζει τέτοια «μαργαριτάρια», προκαλῶντας ἀκόμη καὶ τοὺς πιὸ ἤπιους καὶ μετριοπαθεῖς χαρακτῆρες. Ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ ἡ μόνη. Τὰ κυβερνητικὰ στελέχη ποὺ κινοῦνται μὲ διάφορες ἀφορμὲς στὸ ἴδιο μῆκος κύματος στὸν δημόσιο λόγο τους βλέπουν τὶς μετοχές τους στὸ «χρηματιστήριο» τοῦ Μεγάρου Μαξίμου νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ ἐπιβραβεύονται, ἀντὶ νὰ ἐπιπλήττονται ἢ καὶ νὰ ἐκδιώκονται.
Βέβαια, ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης ἦταν αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι θὰ ἀξιολογεῖ τοὺς ὑπουργούς του μὲ βάση καὶ τὶς «συμπεριφορές» τους. Ἀποδεικνύεται ὅμως καὶ αὐτὸ ὑποκριτικό, ἀλλὰ τὸ σοβαρότερο εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση ὅτι τελικῶς κανένα μήνυμα δὲν ἐλήφθη ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς κυβέρνησης ὕστερα ἀπὸ τὶς πρόσφατες εὐρωεκλογές. Παρὰ τὰ παχιὰ λόγια τὶς πρῶτες ἡμέρες, προκειμένου νὰ διασκεδαστοῦν μόνο καὶ μόνο οἱ ἐντυπώσεις καὶ νὰ ἀπορροφηθοῦν οἱ ἀντιδράσεις, παραμένουμε στὸ ἴδιο ἔργο θεατές, ἂν ὄχι σὲ χειρότερο.
Ἡ κυβέρνηση δείχνει καθημερινὰ ὅτι παραμένει ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, ἀρνούμενη νὰ προσγειωθεῖ στὴν πραγματικότητα, πού -ἐξ αἰτίας δικῶν της ἐπιλογῶν καὶ ἀποφάσεων- γίνεται ὁλοένα πιὸ ὀδυνηρὴ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Καὶ ἡ ἀντίληψη ὅτι μποροῦν νὰ «φτύνουν» κατάμουτρα τοὺς πολῖτες χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἀντίδραση ἴσως ἀποδειχθεῖ ἡ μεγαλύτερη ψευδαίσθηση.
«Πρῶτος διδάξας» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης. Ὀσο κι ἂν προσποιεῖται ὅτι σεμνύνεται πολιτικὰ καὶ ὅσο κι ἂν ἔχει ἐντάξει γιὰ καθαρὰ ἐπικοινωνιακοὺς λόγους τὴν προσχηματικὴ «συγγνώμη» στὸ λεξιλόγιό του ὅταν ζορίζουν τὰ πράγματα, στὴν πράξη ἐπιδεικνύει καὶ ἀποδεικνύει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο. Τὸ ἦθος καὶ τὸ ὕφος τῆς ἐξουσίας ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του εἶναι πλημμυρισμένα ἀπὸ ὑπεροψία καὶ ξιπασιά. Κι αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ εἶναι συνδυασμένα -μὲ τὴν ταμπέλα μάλιστα... τῆς «ἀριστείας» καὶ τοῦ «ἐπιτελικοῦ κράτους»- μὲ τὴν αὐθαιρεσία, τὸν αὐταρχισμὸ καὶ τὴ διαφθορά, μὲ ὅ,τι ἄλλο συνεπάγονται τέτοιες συμπεριφορὲς γιὰ τὴ γενικὴ παρακμὴ καὶ σήψη στὸν τόπο.
Στὸ πλαίσιο αὐτό, δὲν προκαλοῦν ἐντύπωση δηλώσεις ὅπως οἱ χθεσινὲς τῆς Σοφίας Βούλτεψη, ἡ ὁποία, ἀπευθυνόμενη μὲ αὐτάρεσκο ὕφος στοὺς φτωχοποιημένους Ἑλληνες, εἶπε ὅτι «μπορεῖ νὰ πᾶνε στὸ χωριὸ καὶ στὴν ἐνδοχώρα, καὶ ὄχι στὰ νησιὰ ποὺ εἶναι ἀκριβά». Δὲν γνωρίζουμε ἂν θεωρεῖ ἑαυτὴν κάτι σὰν σύγχρονη Μαρία Ἀντουανέτα (ὁποῖα ὕβρις, σὲ κάθε περίπτωση), ἀλλὰ τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι ἡ ὑφυπουργὸς Μετανάστευσης ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ χαρακτηριστικοὺς ἐκφραστὲς τῆς «λουδοβίκειας» ἀντίληψης Μητσοτάκη, δίχως μάλιστα νὰ κάνει τὴν παραμικρὴ προσπάθεια νὰ τὸ ἐξωραΐσει – τὸ κάνει χοντροκομμένα καὶ προσβλητικά.
Δὲν εἶναι, ἄλλωστε, ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἡ ἴδια ἐκλεκτὴ τοῦ συστήματος Μητσοτάκη ξεστομίζει τέτοια «μαργαριτάρια», προκαλῶντας ἀκόμη καὶ τοὺς πιὸ ἤπιους καὶ μετριοπαθεῖς χαρακτῆρες. Ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ ἡ μόνη. Τὰ κυβερνητικὰ στελέχη ποὺ κινοῦνται μὲ διάφορες ἀφορμὲς στὸ ἴδιο μῆκος κύματος στὸν δημόσιο λόγο τους βλέπουν τὶς μετοχές τους στὸ «χρηματιστήριο» τοῦ Μεγάρου Μαξίμου νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ ἐπιβραβεύονται, ἀντὶ νὰ ἐπιπλήττονται ἢ καὶ νὰ ἐκδιώκονται.
Βέβαια, ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης ἦταν αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι θὰ ἀξιολογεῖ τοὺς ὑπουργούς του μὲ βάση καὶ τὶς «συμπεριφορές» τους. Ἀποδεικνύεται ὅμως καὶ αὐτὸ ὑποκριτικό, ἀλλὰ τὸ σοβαρότερο εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση ὅτι τελικῶς κανένα μήνυμα δὲν ἐλήφθη ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς κυβέρνησης ὕστερα ἀπὸ τὶς πρόσφατες εὐρωεκλογές. Παρὰ τὰ παχιὰ λόγια τὶς πρῶτες ἡμέρες, προκειμένου νὰ διασκεδαστοῦν μόνο καὶ μόνο οἱ ἐντυπώσεις καὶ νὰ ἀπορροφηθοῦν οἱ ἀντιδράσεις, παραμένουμε στὸ ἴδιο ἔργο θεατές, ἂν ὄχι σὲ χειρότερο.
Ἡ κυβέρνηση δείχνει καθημερινὰ ὅτι παραμένει ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, ἀρνούμενη νὰ προσγειωθεῖ στὴν πραγματικότητα, πού -ἐξ αἰτίας δικῶν της ἐπιλογῶν καὶ ἀποφάσεων- γίνεται ὁλοένα πιὸ ὀδυνηρὴ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Καὶ ἡ ἀντίληψη ὅτι μποροῦν νὰ «φτύνουν» κατάμουτρα τοὺς πολῖτες χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἀντίδραση ἴσως ἀποδειχθεῖ ἡ μεγαλύτερη ψευδαίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου