«Ἀδέσποτα Κορμιά»: Μιὰ ἀδέσποτη εἰκαστικὴ ἀλητεία – Ἡ βλασφημία στὰ Θεῖα ἔγινε τὸ διαβατήριο ἐπιτυχίας τοῦ κάθε ἀτάλαντου!

Ἡ βλασφημία καὶ ὁ χριστιανοφοβικὸς ρατσισμὸς στὴν ὑπηρεσία τῆς «τέχνης» - Ἡ χυδαία ἀφίσα μὲ τὴν ἐσταυρωμένη «Μαντόνα» εἶναι ἀδέσποτη ἀθλιότητα!

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

Ὁ κάθε ἀτάλαντος ἢ ὁ κάθε «πουθενὰς» τοῦ καλλιτεχνικοῦ στερεώματος, χρησιμοποιεῖ τὴ βλασφημία πρὸς τὰ Θεῖα (ἢ τὴν προσβολὴ ἐθνικῶν συμβόλων) ὡς μέσο ἐγγυημένης καὶ φθηνῆς διαφήμισης. Ὡς διαβατήριο ἐπιτυχίας γιὰ νὰ ἐκτοξευθοῦν κατακόρυφα οἱ μετοχὲς τοῦ κάθε εἰκαστικοῦ ἐκτρώματος. Ὅσο πιὸ ἀκραία ἡ βλασφημία, τόσο πιὸ ἐξασφαλισμένη ἡ προβολή. 

Χιλιάδες «καλλιτέχνες» τῆς κακιᾶς ὥρας ἔχουν ἀκολουθήσει αὐτὴν τὴν εὔκολη πεπατημένη, ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Μετὰ ἀπὸ μισὸ αἰῶνα ὅπου ἔχουν στηθεῖ ὁλόκληρες βιομηχανίες πάνω στὸ ἀντιχριστιανικὸ marketing (σὲ μουσική, κινηματογράφο, εἰκαστικὲς τέχνες, video games κ.λπ) θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι ἀκόμα καὶ ἡ πρόκληση στὴν τέχνη, θὰ ὄφειλε νὰ ἔχει ἐξελιχθεῖ σὲ πιὸ πρωτότυπες ἰδέες. Ὄχι ὅμως. Ὅλα τριγύρω μας ἀλλάζουν, ὅλα παίρνουν τὴν «politically correct» μορφή τους, ἀλλὰ (ὄχι) περιέργως ἡ βλασφημία παραμένει πάντα «παραδοσιακὴ» καὶ ἀμετάβλητη...

Τὴν κλασσικὴ συνταγὴ τῆς χυδαίας βλασφημίας τῶν Θείων, ἀκολούθησε καὶ τὸ ντοκιμαντέρ τῆς Ἐλίνας Ψύκου: «Ἀδέσποτα Κορμιά», γιὰ τὴν ἀφίσα τοῦ ὁποίου ἔχουν ξεσπάσει σφοδρὲς ἀντιδράσεις. Ἕνας πιὸ ἁρμόζων τίτλος γιὰ τὸ ἐν λόγῳ τερατούργημα, θὰ ἦταν «Ἀδέσποτη Εἰκαστικὴ Ἀλητεία» ἢ σκέτο «Ἀδέσποτη Ἀλητεία», διαλέγετε καὶ παίρνετε. 

Μὲ μιὰ προφανέστατη ἔλλειψη ἔμπνευσης, ταλέντου καὶ καλλιτεχνικοῦ στίγματος, ὁ δημιουργὸς τῆς ἐμετικῆς ἀφίσας συμπεριέλαβε στὸ «ἔργο» του, τὰ πιὸ τετριμμένα συστατικὰ τῆς βλασφημίας. «Πέταξε» στὸν ψηφιακὸ καμβά ἕνα σταυρὸ μὲ μία σταυρωμένη καὶ ἡμίγυμνη γυναῖκα μὲ πρόσωπο παπικῆς «Μαντόνας», ἡ ὁποία φαίνεται νὰ εἶναι καὶ ἔγκυος. 

Καταπληκτικὴ σύλληψη. Τὴν ἔχουμε δεῖ σὲ διάφορες παραλλαγές της, μόνο μισὸ ἑκατομμύριο φορὲς τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Τὸ ντοκιμαντὲρ πραγματικὰ ποιεῖ «ἐπανάσταση». Ἀδημονοῦμε γιὰ τὸ ἑπόμενο promotion τῆς κας Ψύκου, ποὺ πραγματικὰ «τάραξε» τὰ νερὰ τοῦ θεάματος μὲ τὸ ἀδέσποτο καὶ χιλιοπαιγμένο πανηγύρι της. 

Τὸ νὰ ἀσελγεῖς στὴν πίστη ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἐπειδὴ τὸ σύστημα σοῦ ἔχει δώσει τὸ «ἐλευθέρας» στὴν κατάχρηση συμβόλων μὲ τὸ πρόσχημα τῆς «ἐλευθερίας τῆς τέχνης», καὶ ἐπειδὴ ἡδονίζεσαι νὰ ἀσχημονεῖς στὰ σεβάσματα τῶν χριστιανῶν, εἶναι καθαρὸς κρετινισμός. Εἶναι ἀνηθικότητα. Εἶναι παλιανθρωπιά. Δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὶς ἀληθινὲς ἀξίες τῆς τέχνης. 

Ὁ σωστὸς καλλιτέχνης ὀφείλει νὰ ἰσορροπεῖ τὸ ἔργο του μεταξὺ ἐλευθερίας ἔκφρασης καὶ σεβασμοῦ στὸν (ὅποιον) θεατή. Ἐδῶ πέρα ὅμως ἡ ἐλευθεριότητα καὶ ἡ ἀποθράσυνση στὴν τέχνη ἔχει γίνει αὐτοσκοπός, γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ καταθέσει ὅποιο τερατούργημα κατεβάζει ἡ γκλάβα του. Ἀδιαφορῶντας γιὰ τοὺς συνανθρώπους του ποὺ μπορεῖ νὰ προσβάλλονται ἀπὸ αὐτό. Καὶ δὲν κατάλαβα γιατί ἡ ἐλευθερία στὴν τέχνη ἔχει περισσότερο συνταγματικὸ ἐκτόπισμα ἀπὸ τὸ σεβασμὸ στὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα. Ἀπὸ ποῦ καὶ ὡς ποῦ; 

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὑποκρίταροι (πολιτικοὶ καὶ καλλιτέχνες) ποὺ σκίζουν τὰ ἱμάτιά τους γιὰ τὴν «προστασία τῆς ἐλευθερίας τῆς τέχνης», ἅμα τοὺς θίξεις τὸν πολιτικὸ ἀρχηγό τους ἢ ἕνα ἴνδαλμά τους ἢ ἕνα συγγενικό τους πρόσωπο, θὰ γίνουν θηρία ἀνήμερα καὶ θὰ κινήσουν γῆ καὶ οὐρανὸ γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ὁ ὑπεύθυνος. Ὅταν ὅμως βλασφημεῖται ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς καὶ ἡ Μητέρα ὅλων, ἡ Παναγία μας, ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ ἀντιδροῦμε γιατί εἴμαστε... «σκοταδιστές»; Σοβαρά; Καὶ περιμένουν ὅτι ὁ χριστιανοφοβικὸς ρατσισμός τους, θὰ περάσει ἔτσι στὸ «ντούκου»; Καὶ ὄχι ἁπλὰ τὸ περιμένουν, ἀλλὰ τὸ ἀπαιτοῦν κιόλας; 

Εἰρηνικὰ καὶ δημοκρατικὰ μέν, ἀλλὰ δυναμικὰ δέ, θὰ τοὺς ταράζουμε στὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα», ἀντιστρέφοντας τὴν προπαγάνδα τους. Ἡ Παναγία καὶ ὁ Σταυρὸς δὲν εἶναι ἀξεσουὰρ γιὰ τὸν κάθε εἰκαστικὸ «φανφάρα» ποὺ θέλει νὰ νεκραναστήσει τὴν καριέρα του παίζοντας μὲ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. 

Οἱ ἀδέσποτες ἐκτρώσεις... 

Τὸ ντοκιμαντέρ τῆς κας Ψύκου ποὺ θὰ προβληθεῖ καὶ στὸ φεστιβὰλ Θεσσαλονίκης, ἀσχολεῖται μὲ «τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν πάνω στὸ σῶμα τους» καὶ μεταξὺ ἄλλων προπαγανδίζει ὑπὲρ τῆς ἄμβλωσης, ἀφοῦ ὅπως λέει ἡ κα Ψύκου «ἔκπληκτη πρωτοάκουσα πὼς στὴ Μάλτα οἱ ἀμβλώσεις εἶναι καθολικὰ ἀπαγορευμένες καὶ πὼς συχνὰ γυναῖκες ταξιδεύουν στὴν Ἀγγλία ἢ στὴν Ἰταλία γιὰ νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἄμβλωση». 

Ἑπομένως ἡ ἀφίσα καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ ντοκιμαντὲρ ταυτίζονται ἀπόλυτα στὸ μῖσος κατὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεανθρώπου, ἐφόσον αὐτὰ τὰ 2 πάντοτε συνυπάρχουν καὶ ἀλληλοσυμπληρώνονται. Τὰ «Ἀδέσποτα Κορμιὰ» κυριαρχοῦν ἰδεολογικὰ πάνω στὰ κατακρεουργημένα κορμάκια τῶν ἀμβλώσεων. Ἴσως θὰ ἦταν πιὸ συνεπὲς γιὰ τοὺς συντελεστές του ντοκιμαντὲρ νὰ ἔβαζαν ἕνα σταυρωμένο μωράκι στὴν ἀφίσα τους, μιᾶς καὶ αὐτὸς ποὺ θανατώνεται στὴν πράξη τῆς ἔκτρωσης δὲν εἶναι ἡ μητέρα, ἀλλὰ τὰ ἔμβρυα ποὺ ἐτησίως δολοφονοῦνται κατὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες στὴν Ἑλλάδα. 

Ἀγέννητα μωρὰ ποὺ δὲν τοὺς ἀναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα στὸ νὰ σώσουν τὸ δικό τους σωματάκι, διότι αὐτὸ ἐξουσιάζεται ἀπὸ τὰ δικαιώματα τῶν ἰσχυρότερων (τὴ μητέρα καὶ τὸν πατέρα) καὶ διαμελίζεται ζωντανὸ στὰ πλαίσια τῆς «ἐλευθερίας» τῶν γονέων. 

Καὶ τέλος πάντων, ἂν ἡ κα Ψύκου κοπτόταν ὄντως γιὰ τὴν παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τῆς γυναίκας, θὰ ὄφειλε νὰ θίξει μὲ τὸ promotion της (ὄχι τὸν δημοκρατικότατο χριστιανισμὸ ἀλλὰ) μιὰ ἄλλη θρησκεία ποὺ συντηρεῖ νόμους ὅπως ἡ κλειτοριδεκτομή, ὁ δημόσιος λιθοβολισμὸς γυναικῶν, ἡ ὑποχρεωτικὴ χρήση μπούρκας καὶ ἄλλες ἀπάνθρωπες πρακτικές, οἱ ὁποῖες ἔχουν μπολιαστεῖ πλέον καὶ στὴν Εὐρώπη. 

Ἐκεῖ θὰ προέκυπτε ὅμως ἕνα... προβληματάκι γιὰ τὸ ντοκιμαντέρ, στὸ νὰ σχεδιάσει μιὰ ἀφίσα μὲ τὰ ἀνάλογα θρησκευτικὰ σύμβολα αὐτῆς τῆς θρησκείας. Ἔτσι προσέφυγε στὴν εὔκολη λύση τῆς βλασφημίας τοῦ πάντα ἀνεκτικοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνεται «μπαλάκι» στὰ χέρια τῶν ἀτάλαντων καὶ ἐμπαθῶν. Ἢ τοὐλάχιστον ἔτσι νομίζουν. 

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτὸ τὸ βλάσφημο καὶ μισάνθρωπο ντοκιμαντὲρ ἐπιχορηγήθηκε ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης μὲ τὸ 40%, ἀπὸ τὸ σύνολο τοῦ προϋπολογισμοῦ τοῦ φίλμ. Μὲ χρήματα δηλαδὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐπιδοτεῖται ἡ βλασφημία τῆς Παναγίας καὶ ὁ χλευασμὸς τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου, γιὰ νὰ κάνει τὸ κομμάτι της ἡ κα Ψύκου καὶ οἱ ὑπόλοιποι συντελεστὲς αὐτοῦ τοῦ αἴσχους. Λαμβάνοντας χρήματα ἀπὸ ὅλους τοὺς πολῖτες, ἡ κα Ψύκου καὶ ὅλο τὸ βλάσφημο σινάφι, κατηγοροῦν γιὰ λογοκρισία τοὺς χριστιανοὺς ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 85% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδας. Αὐτὸ καὶ ἂν εἶναι ἀδέσποτη ἀθλιότητα... 

Υ.Γ: Γιὰ λόγους σεβασμοῦ στὰ Θεῖα καὶ μὴ ἀναπαραγωγῆς τῆς κατάπτυστης ἀφίσας, σκοπίμως δὲν τὴν παραθέτουμε πουθενὰ σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο. 

sportime