Στό γραφικό χωριό Διαμανταίικα Ἀγρινίου, φωλιασμένο ἀνάμεσα στούς κυλιόμενους λόφους, συναντήσαμε τόν σοφό καί ταπεινό 80χρονο παπποῦ Βαγγέλη. Ζωντανή ἀπόδειξη τῆς ἀντοχῆς τῶν προηγούμενων γενεῶν, ὁ κ.Βαγγέλης μας ὑποδέχτηκε μέ ἕνα ζεστό χαμόγελο καί μέ ὄρεξη νά μοιραστεῖ τίς ἱστορίες τῆς νιότης του. Καθώς καθίσαμε νά ἀκούσουμε, αἰχμαλωτίσαμε τίς ἱστορίες του γιά τίς κακουχίες, τήν ἐπιβίωση καί τό πνεῦμα μιᾶς περασμένης ἐποχῆς.
Γεννημένος στή φτώχεια, ὁ κ. Βαγγέλης ἀφηγήθηκε... ἔντονα τά παιδικά του χρόνια στή μικρή, δεμένη κοινότητα τοῦ χωριοῦ. Ἡ ζωή ἦταν ἕνας καθημερινός ἀγῶνας γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν βασικῶν ἀναγκῶν: τροφή, νερό καί στέγη.
Ὁ κ. Βαγγέλης ἀναπολοῦσε τήν ἐποχή του στό τοπικό σχολεῖο. Οἱ δάσκαλοι, λιγοστοί καί καταπονημένοι, ἔκαναν ὅ,τι μποροῦσαν γιά νά μεταδώσουν γνώση καί σοφία στούς μαθητές τους. Τά παιδιά, παρά τίς δικές τους δυσκολίες, ἦταν πρόθυμα νά μάθουν καί νά ἀναπτυχθοῦν, κατανοῶντας τήν ἀξία τῆς ἐκπαίδευσης ὡς μέσου γιά τή βελτίωση τῆς ζωῆς τους.
Ἡ καρδιά τοῦ χωριοῦ, τότε καί τώρα, ἦταν ἡ ἀγροτική του ζωή. Ὁ κ. Βαγγέλης ζωγράφισε μιά ζωντανή εἰκόνα τοῦ καθημερινοῦ μόχθου στά χωράφια, ὅπου ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά δούλευαν δίπλα-δίπλα κάτω ἀπό τόν καυτό ἥλιο. Ἡ κτηνοτροφία ἐπίσης ἔπαιζε ζωτικό ρόλο στήν ὕπαρξη τῶν χωρικῶν, παρέχοντάς τους γάλα καί κρέας.
Καθώς ἀκούγαμε τόν παπποῦ Βαγγέλη, ἐντυπωσιαστήκαμε ἀπό τήν ἀντοχή καί τή δύναμη πού εἶχε ὁ ἴδιος καί οἱ συγχωριανοί του ἐκεῖνα τά δύσκολα χρόνια. Οἱ ἱστορίες του γιά τίς κακουχίες, τή φιλία καί τήν ἐπιμονή του ἦταν μιά ὀδυνηρή ὑπενθύμιση τῆς ἱκανότητας τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος νά θριαμβεύει πάνω στίς ἀντιξοότητες. Μέσα ἀπό τά λόγια του, ἀποκτήσαμε μιά νέα ἐκτίμηση γιά τήν ἱστορία τῶν Διαμανταίικων Ἀγρινίου καί τό ἀδάμαστο πνεῦμα τῶν κατοίκων του - μιά κληρονομιά πού θά συνεχίσει νά ἐμπνέει τίς ἑπόμενες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου