Τό κράτος ἀφοῦ ἀπαξίωσε τά νοσοκομεῖα τῶν σωμάτων, τώρα ἀπαξιώνει καί τά νοσοκομεῖα τῶν ψυχῶν

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

Τί ὁδηγεῖ σήμερα ἕναν ἡλικιωμένο, νά φτάνει στό σημεῖο νά κάνει βουτιά θανάτου στό κενό; Γιατί αὐτός ὁ 70χρονος ἄνδρας, ἔπεσε ἀπό τή γέφυρα τῆς Ἀθηνῶν - Πατρῶν, τερματίζοντας τή ζωή του; 

Μία εἴδηση πού πέρασε… στά ψιλά τῶν μέσων ἐνημέρωσης καί παρουσιάστηκε σάν ἕνα ἀτυχές καί… μεμονωμένο περιστατικό, πολύ ἁπλά γιατί αὐτό τό συμβάν δέν ἔτυχε νά ἐναρμονίζεται μέ τό κυρίαρχο ἀφήγημα τῶν ἡμερῶν, τό «θά κάνουμε τά πάντα γιά νά προστατέψουμε ζωές»… 

Πίσω ἀπό τό συμβολο αὐτῆς τῆς τραγικῆς φιγούρας τοῦ 70χρονου πού βούτηξε στό κενό λόγω οἰκονομικῶν δυσκολιῶν, κρύβονται ἑκατοντάδες χιλιάδες ἡλικιωμένων πού ἡ ἀναλγησία τοῦ κράτους, τούς ἔχει φέρει ἀντιμέτωπους μέ τήν φτώχεια, τόν τρόμο, τήν ταπείνωση καί τήν ἐξαθλίωση. 

Στήν ἐποχή τῆς πανδημίας, οἱ ἄνθρωποι τῆς τρίτης ἡλικίας ἀποτελοῦν... τά πιό εὐάλωτα, τά πιό ἐπιβαρυμένα θύματα ἀπό ὅλους. Ὄχι τόσο, λόγω τοῦ ὅτι κινδυνεύουν περισσότερο νά πεθάνουν ἀπό τόν κορωνοϊό, ὅσο γιατί συνειδητοποίησαν σέ λίγους μῆνες, πόσο φθηνή ἔχουν καταντήσει τή ζωή τους, οἱ ἀπάνθρωπες πολιτικές τοῦ κράτους. Γιατί ἀντίκρισαν τήν σκληρή ἀλήθεια, γιά τήν ἀνύπαρκτη πρόνοια τῶν κυβερνώντων. 

Τό ἀμοραλιστικό πολιτικό κατεστημένο ἀντιμετωπίζει τούς γέροντες σάν «φύρα». Σάν μία ὀμπρέλα πεταμένη σέ μία γωνιά πού θά ἀνοιχτεῖ μόνο ὅταν θά βρέξει, δηλαδή στίς ἐκλογές. Τότε μόνο «βρέχει» γιά τούς πολιτικούς. Κατά τά ἄλλα, στά νεοφιλελεύθερα «μάτια», οἱ ἡλικιωμένοι φαίνονται κοστοβόροι, δέν καταναλώνουν πολύ, ἀρρωσταίνουν πολύ, δέν συμμορφώνονται μέ τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση πολύ. Δέν συμφέρουν… 

Τά ἄλλοτε περήφανα γηρατειά, ἔγιναν τώρα τρομοκρατημένα γηρατειά. Τά περιοριστικά μέτρα, τούς ἀπομόνωσαν στήν μοναξιά τῶν τεσσάρων τοίχων. Οἱ ἐπιστημονικές εἰσηγήσεις, τούς πῆραν μακριά τά πολυαγαπημένα τους ἐγγόνια καί παιδιά. Τά lockdowns, τούς στέρησαν τόν καθημερινό περίπατο καί τόν καθαρό ἀέρα. 

Μπερδεμένοι, συγχυσμένοι, βρίσκονται ἀντιμέτωποι μέ ἕνα κομφούζιο ἀπό δεκάδες μέτρα, ὁδηγίες καί ἐξαγγελίες πού μεταβάλλονται συνεχῶς. Ρωτοῦν μέ τρόμο τί πρέπει νά κάνουν καί τί δέν πρέπει νά κάνουν. Ἀγκομαχοῦν μέσα στά χνῶτα τους, παλεύοντας νά χρησιμοποιήσουν τίς μάσκες τους… 

Τά κανάλια σέ 24ωρη βάση, τούς βυθίζουν στόν φόβο καί τόν πανικό, προβάλλοντας ἀτελείωτα βίντεο καί εἰκόνες μέ διασωληνωμένους πού χαροπαλεύουν στίς ἐντατικές. Προσπαθοῦν νά ἀνταπεξέλθουν σέ αὐτόν τόν ἄνισο ἀγώνα, μέ ἀντικαταθλιπτικά καί ἀγχολυτικά χάπια. Οἱ καθημερινές στατιστικές, τούς ὑπενθυμίζουν συνεχῶς τόν θάνατο πού χτυπᾶ διπλανές τους πόρτες. Τό κράτος, τούς κρατᾶ καθηλωμένους σέ συντάξεις πείνας καί ἀνέχειας. 

Δούλεψαν σκληρά για μία ὁλόκληρη ζωή, πληρώνοντας τό κράτος γιά νά ἔχουν ἕνα τίμιο εἰσόδημα καί νά ἀνταμειφθοῦν μέ ἕνα ἀξιοπρεπές σύστημα ὑγείας. Ἀντ’ αὐτοῦ σήμερα, παρακολουθοῦν ἔντρομοι, μία ἰσοπεδωμένη δημόσια ὑγεία νά πασχίζει νά ἀνταπεξέλθει στίς προκλήσεις τοῦ ἐπιδημικοῦ κύματος καί νά μειώνει κατά 80% ὅλες τίς χειρουργικές ἐπεμβάσεις πού δέν ἔχουν νά κάνουν μέ covid. 

Εἶναι αὐτονόητο πώς σέ ἕνα τέτοιο κλίμα ἀνεξέλεγκτης τρομοκρατίας, πού δυστυχῶς ἀποτελεῖ τήν βασική «συνταγή» κράτους, ΜΜΕ καί τηλε-ἐπιστημόνων, οἱ ἡλικιωμένοι διστάζουν ἀκόμα καί νά ἀπευθυνθοῦν σέ ἕνα δημόσιο νοσοκομεῖο γιά νά κάνουν μία ἐξέταση ἤ νά συνεχίσουν μία θεραπεία. Καί ἀσφαλῶς ὁ χρόνος μετρᾶ εἰς βάρος τους… 

Τί μπορεῖ νά σκεφτόταν αὐτός ὁ 70χρονος τήν ὥρα πού κοίταζε τό κενό νά ἁπλώνεται κάτω ἀπό τά πόδια του; Τί ἀπό ὅλα αὐτά περνοῦσε ἀπό τό μυαλό του; Ποτέ δέν θά μάθουμε. Θέλουμε νά ἐλπίζουμε πώς τόν ἐγκατέλειψαν οἱ δυνάμεις του καί τά χέρια του γλίστρησαν. Ἡ αὐτοκτονία σέ καμία περίπτωση δέν εἶναι οὔτε λύση, οὔτε λύτρωση. 

Τά γόνατα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὅμως, εἶχαν λυγίσει πολύ πρίν ὁδηγήσει τά βήματά του σέ αὐτήν τήν γέφυρα. Οἱ τραγικές εὐθύνες τοῦ κράτους εἶναι αὐτές πού στέλνουν (καί) τήν τρίτη ἡλικία στήν ἀπόγνωση καί τόν χαμό. Αὐτές εἶναι «παράπλευρες ἀπώλειες» τῶν σκληρῶν περιοριστικῶν μέτρων, τῶν lockdowns καί τῆς τρομολαγνείας πού ἐπικρατεῖ σήμερα. Καί αὐτές οἱ ἀπώλειες -μέ τόν ἕναν ἤ μέ τόν ἄλλο τρόπο- ἴσως θά εἶναι περισσότερες καί ἀπό τούς συνολικούς θανάτους ἀπό covid. 

Σέ αὐτήν τήν κοινωνία ὅμως, ὑπάρχουν «κυματοθραῦστες», ὑπάρχουν ἀπάνεμα λιμάνια πού ἔχουν σώσει χιλιάδες τέτοιες ψυχές ἀπό τήν τρέλα καί τόν θάνατο. Αὐτά τά λιμάνια εἶναι οἱ ἐκκλησίες. Ἡ Ἐκκλησία. Αὐτή πού σήμερα πολεμεῖται μέ κάθε τρόπο. Αὐτή πού «πρέπει νά κάνει στήν ἄκρη». 

Ἄς ἀναλογιστοῦμε καί τό ἑξῆς: 

Αὐτές τίς μέρες, ὅλος ὁ κόσμος ἀσχολεῖται διακαῶς μέ τίς φαρμακευτικές πού ὑπόσχονται νά κυκλοφορήσουν τό… πολυπόθητο ἐμβόλιο πού θά φέρει τήν… σωτηρία στούς ἀνθρώπους. Ἀποθεώνονται. Θεοποιοῦνται. Ὁ κόσμος ζητωκραυγάζει γιά τά ἀποτελέσματά τους. 

Κανένας ὄμως ἀπό αὐτούς πού θεοποιοῦν σήμερα τήν ἐπιστήμη, δέν ἀναγνωρίζει πόσες χιλιάδες ζωές ἔχουν σωθεῖ ἀπό τήν προστασία τῆς σκέπης τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπό τήν ἐλπίδα πού διαχρονικά φυτεύει μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού ἀπευθύνονται σέ αὐτή. 

Παρέχει δωρεάν «φάρμακα» στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί στά σώματα, μέσω τῶν συσσιτίων καί τοῦ τεράστιου φιλανθρωπικοῦ της ἔργου πού ἐκτείνεται στόν χῶρο τῆς ὑγείας, τῆς παιδείας, τῆς ἀπεξάρτησης ἀπό ναρκωτικά, τῆς συμπαράστασης σέ φυλακισμένους, τῆς στέγασης ἀναξιοπαθούντων, τῆς φροντίδας ἡλικιωμένων καί τόσα ἄλλα. 

Θά μπορούσαμε λοιπόν νά ποῦμε, πώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κατεξοχήν «φαρμακευτική» στέγη τῶν ἀνθρώπων. 

Ἡ γέφυρα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου πού χαρίζει ἀνόθευτη ἐλπίδα. 

Γέφυρα Ζωῆς, γιά νά σβηστοῦν ἀπό τόν χάρτη οἱ γέφυρες θανάτου…

sportime