Ἡ κατὰ τῆς Ἀλήθειας ἀναιδῶς ἐπιφερόμενη οὐδετερότητα καὶ ἀντικειμενικότητα τῆς ὑποκρισίας

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης,

Δάσκαλος-Κιλκὶς

Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς αἴφνης καὶ νὰ μένει ἔκθαμβος καὶ κατάπληκτος, ἀπὸ τὴν ὑπερχείλιση καὶ τὴν χειμαρρώδη ἔκφραση τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης καὶ πρωτόγνωρης φιλάνθρωπης πρόνοιας, τὴν ὁποία ἐπιδεικνύουν ὅλες οἱ κοσμικὲς σκοτεινὲς δυνάμεις κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, στὴν μετὰ πολλῆς ἐμφάσεως καὶ ἀνεπανάληπτης ἐπιμονῆς ἀποκαλούμενη «περίοδο πανδημίας». Μᾶλλον τὸ πιθανότερο εἶναι πώς, πρωτοφανὴς θεομηνία ἔπληξε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐλέγχουν τὶς τύχες αὐτοῦ του κόσμου. Πλημμύρισαν ἀπὸ «ἀγάπη» οἱ καρδιές τους γιὰ τοὺς συνανθρώπους τους καὶ δὲν ξέρουν, δὲν ἔχουν τρόπους νὰ τὴν ἐκφράσουν. Γὶ` αὐτὸ καὶ ὁ πιθανότερος λόγος ποὺ ὁ κόσμος τὰ ἔχει χαμένα δὲν ὁ φόβος τῆς ἀσθένειας ἀλλὰ αὐτὸ τὸ κάτι ἄλλο, ἡ ἀνεξήγητη καὶ ἀπροσδιορίστου κατὰ βάθος αἰτιολογίας τέτοιου βαθμοῦ προστατευτικότητα γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη! 

Διότι, πραγματικά, τὸ θέμα ποὺ ἐντυπωσιάζει καὶ προβληματίζει πρῶτα, δὲν εἶναι ἡ «πανδημία» αὐτὴ καθ` αὐτή, ἀλλὰ ἡ καταφανής, ζηλωτικὴ καὶ ἐντυπωσιακὴ μεταστροφὴ τῆς διάθεσης τῶν ἰσχυρῶν του αἰῶνος τούτου, ἀπέναντι στὰ δισεκατομμύρια τῶν «ἀνθρωπάκων» τοῦ πλανήτη. Ξύπνησαν ἕνα πρωινὸ μέσα τοὺς γνήσια καὶ σπάνια στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας ἀνιδιοτελῆ αἰσθήματα ἀγάπης. Ἀνακάλυψαν, δημιούργησαν, διέγνωσαν - ὅπως θέλετε πεῖτε τὸ - πὼς ὑπάρχει μία ἀσθένεια... θανατηφόρα - πάλι ὅπως θέλετε πεῖτε τὴν - καὶ ξεσηκώθηκαν, «τρελοὶ ἀπὸ ἀγάπη», ἂς μὴν τὸ ξεχνᾶμε αὐτό, νὰ ἐργαστοῦν ἀκάματοι, μέρες, μῆνες ὁλόκληρους, γιὰ τὴν προστασία τῆς ὑγείας τους καὶ τὴν σωτηρία τους ἀπὸ τὸν θάνατο. 

Καὶ εἶπαν: «Πνιγόμαστε ἀπὸ ἀγάπη! Δὲν ἀντέχουμε! Ὑπάρχει σοβαρὸς κίνδυνος τῆς ὑγείας καὶ τὴ ζωῆς τῶν ἀγαπημένων μᾶς συνανθρώπων καὶ πρέπει νὰ λάβουμε μέτρα προστασίας! Πρέπει νὰ τὰ ἐφαρμόσουμε σὲ ὅλους, εἴτε θέλουν εἴτε ὄχι. Εἴτε χρειάζεται εἴτε ὄχι. Εἴτε εἶναι σωστὸς ὁ τρόπος εἴτε ὄχι. Θὰ τὸ κάνουμε, ὅπως ἐμεῖς θέλουμε. Ἐπειδὴ ξετρελαθήκαμε ἀπὸ ἀγάπη γὶ` αὐτούς»! Δηλαδή, θὰ τὸ κάνουν κατὰ τὸν τρόπο ποὺ λέει πολὺ σοφὰ ἕνας Ἀμερικανὸς ἀρθρογράφος: «Τὸ πάθος νὰ σώσεις τὸν κόσμο εἶναι σχεδὸν πάντα τὸ προσωπεῖο τοῦ πάθους νὰ τὸν ἐξουσιάσεις». (Χ.Λ. Μένκεν, 1880-1956). Θὰ κάνουν πράξη τὴν «ὑπερβάλλουσα ἀγάπη τους», θὰ τοὺς ὑγιάνουν ἐπειδὴ τοὺς ἀγαποῦν, «συμμορφώνοντάς τους» πρῶτα, γιὰ τὸ «καλό» τους! 

Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα τίθενται τὰ ἐρωτήματα. Ὅλα τὰ ἐρωτήματα. Ἔνθεν καὶ ἔνθεν καὶ χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Διότι, ἀπ` ὅσο γνωρίζουμε, ὄχι μόνο τὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε, ἀλλὰ καὶ στὸ ἀπώτερο παρελθόν, δὲν ἔχει ξαναγίνει τέτοια ἀγαθοεργὸς κινητοποίηση, γιὰ παρόμοιο ἢ ἀκόμη γιὰ πολὺ πιὸ ἀσήμαντο λόγο. Ὅλα ὅσα γίνονται, φαντάζουν ὡς μία πολὺ καλὰ σκηνοθετημένη ταινία τρόμου, χωρὶς νὰ γνωρίζει κανένας ποιὸ θὰ εἶναι τὸ τέλος της. Ὅλοι εἶναι ἀόρατοι. Οἱ σκηνοθέτες, οἱ σεναριογράφοι, οἱ χρηματοδότες, τουτέστιν, οἱ παραγωγοὶ (παραγωγοὶ τῶν πάντων, ἀπὸ ἀρχῆς μέχρι τέλους). Μόνο κάτι ὑπουργοί, κάτι γιατροὶ «καθηγητές», κάτι ἄλλοι, φορτωμένοι μὲ βαριὰ σκαπτικὰ ἐργαλεῖα στὴν πλάτη, ποὺ τρέχουν πέρα δώθε νὰ ἀνασκαλέψουν τὴν γνώμη, τὴν ἄποψη τῶν «ἀνθρωπάκων», ἔτσι γιὰ νὰ λένε πὼς ὑπάρχει καὶ «ἡ ἄλλη ἄποψη», ἐργάζονται πυρετωδῶς καὶ μὲ ζῆλο. Ὅλοι παίζουν ἄριστα τὸν ρόλο τους. Ὑποκρισία, ὄχι ὑποκριτική! Γιὰ νὰ καταλαβαινόμαστε! Τώρα πρέπει νὰ φανεῖ ἡ «ἀγάπη» τους! Ναί, ἡ ἀγάπη, τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν πολίτη! Ὅταν κλείσει ἡ ὑπόθεση, θὰ τὰ βροῦν ὅλα αὐτοί. Τὰ δαιμόνια ἐξάλλου δὲν μαλώνουν μεταξύ τους! Κοινὸς εἶναι ὁ σκοπός τους, ὁ στόχος. Πῶς θὰ τὸν χαλάσουν; 

Καὶ ἐρχόμαστε στὰ ἐν Ἑλλάδι. Καὶ ἔρχεται καὶ μὲ ρωτάει ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς δημοσιογράφος, ἐμένα, τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφό του, νὰ τοῦ δώσω ἀπαντήσεις, ἀφοῦ τὸ σύστημα ποῦ ὑπηρετεῖ, σεβάστηκε βέβαια μέχρι τώρα ὅλα τὰ ἱερὰ πράγματα! Τί περιμένεις νὰ σοὺ ἀπαντήσω; Τί μὲ ρωτᾶς, ἄνθρωπέ μου, γιὰ τὴν κατάσταση; «Πῶς κρίνεις τὸ ἕνα, πῶς τὸ ἄλλο; Νὰ φορᾶμε μάσκα στὸν ναό; Νὰ μὴν φορᾶμε; Γιατί ὄχι; Ποιὸς καὶ ποῦ τὸ λέει;». Τί νὰ τοῦ πεῖς; Ἀναρωτήθηκες ποτὲ γιὰ τὶς μύριες ὅσες αἰσχρότητες ποῦ γίνονται ἀπὸ τὰ μέσα ποῦ ὑπηρετεῖς, ὅταν προσεγγίζουν τὰ ἅγια πράγματα, ἐξαντλώντας τὰ ὅρια τῆς ἀσέβειας σὲ ὅλα τὰ ἱερά του Γένους; Ξέρεις τί σημαίνει εὐσέβεια; Καὶ ἐπειδὴ τώρα ἔχεις στρωμένο τὸ χαλί, βρίσκεις καὶ ρωτᾶς κατὰ τὴν κρίση σου. Δίχως αἰδῶ! Καὶ μάλιστα ντυμένος ἀνερυθριάστως μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς ὑπεροχῆς. Διότι σὲ καλύπτει ἕνα σύστημα, ποὺ μόνο ἐσὺ γνωρίζεις καὶ σὲ ἔστειλε ντελάλη του, νὰ διαφημίσεις τὴν πραμάτεια τοῦ τὴν δαιμονική. Ἄμε στὸ καλὸ καὶ κοίταξε νὰ ἔρθεις εἰς ἑαυτόν! 

Ἔχεις βαπτιστεῖ, ἔχεις μυρωθεῖ, μπῆκες στὸν ἴδιο ἀμπελώνα μὲ ὅλους μας, στὴν Ἁγία Ἐκκλησία καὶ παριστάνεις τὸν «οὐδέτερο», γιὰ νὰ ρωτήσεις τὰ ἀνθρώπινα; Σὰν τὸν Ἰούδα νὰ πεῖς τό: «χαῖρε, ραββί»; Εἶσαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος; Ἐξομολογεῖσαι; Νηστεύεις; Κάνεις ὑπακοὴ σὲ πνευματικό, ποὺ ἀγαπάει τοὺς ἁγίους καὶ ἀκολουθεῖ τὴν διδασκαλία καὶ τὴ ζωή τους; Πιστεύεις στοὺς ἅγιους καὶ ἡρωικοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων σου, γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀκηδεμόνευτη ἀνεξαρτησία τῆς πατρίδας μας; Παριστάνεις τὸν «ἀντικειμενικό»! Ὅ,τι ἀγγίζει τὴν πίστη καὶ τὰ ἅγια πάτρια πράγματα, δὲν ἔχει οὔτε «οὐδετερότητα» οὔτε «ἀντικειμενικότητα». Ἔχει ἁγιότητα, ἔχει Χριστὸ καὶ Πατρίδα! Πρῶτα ὁ Χριστός. Διότι, καθετὶ ποὺ δὲν εἶναι τοῦ Χριστοῦ εἶναι τοῦ διαβόλου! 

Ἀφῆστε, λοιπόν, τὶς ἐξυπνάδες μὲ τὰ «ἀγαθὰ» ἐρωτήματα τῆς «οὐδετερότητας καὶ τῆς ἀντικειμενικότητας» καὶ σταματῆστε τὸν συμμαχικὸ πόλεμο καὶ τὴν συνέργεια μὲ τὸν ἀξιόμαχο συμπολεμιστή σας. Ἔχει πείρα αἰώνων αὐτός. Θὰ σᾶς διδάξει πολλὰ ἀκόμη, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς καλοσύνης καὶ τῆς σωτηρίας! Ἐξάλλου, σήμερα, κάθε κοσμικὸ «κατασκεύασμα» ἔχει ὡς πρῶτο στόχο νὰ χτυπήσει τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ! Καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ προσβάλλονται, ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ἡ ἱστορία τοῦ Γένους, τὸ αἷμα τῶν ἡρώων, τὰ δάκρυα τῶν ἁγίων, ἡ ὁμολογία θαυμαστῶν γεγονότων ἀπὸ αὐτόπτες καὶ αὐτήκοους, ἡ ἁγιότητα τῶν εἰκόνων καὶ τῶν ναῶν, ἡ ἱεροσύνη, τὰ Μυστήρια, ἡ θεία Μετάληψη, ἐκεῖ ὁδηγοῦν, στὴν ἄρνηση τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ! 

Καλὴ μετάνοια μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους! Σὲ μένα πρῶτα καὶ σὲ ὅλους μας! 

Σάββας Ἠλιάδης 

Δάσκαλος 

Κιλκίς, 2-9-2020