Ποιὸ μάθημα ξεχάστηκε στὶς τηλεδιδασκαλίες; Μὰ τὰ Θρησκευτικά!

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος-Κιλκὶς

Έχω ἐνώπιόν μου τὸ πρόγραμμα τῆς ἐκπαιδευτικῆς τηλεόρασης, τὸ ἐπονομαζόμενο «μαθαίνουμε σπίτι», γιὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Προβάλλεται ἀπὸ τὴν ΕΤ2 ὡς τὴν Μεγάλη Πέμπτη. Καλὴ καὶ ἀξιέπαινη ἡ προσπάθεια, ὅμως ἕνα μάθημα λείπει ἀπὸ τὸ πρόγραμμα, τὸ ὁποῖο ἀγνοήθηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὴν κρατικὴ τηλεόραση. Μάθημα ποὺ κατ’ ἐξοχὴν θὰ ἔπρεπε νὰ «διδαχτεῖ» αὐτὴ τὴν περίοδο. Ποιὸ εἶναι αὐτό; Μὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ὑποτίθεται ὅτι τὰ τηλεοπτικὰ μαθήματα ἀντικαθιστοῦν τὸ σχολικὸ πρόγραμμα, τὸ παρουσιάζουν δάσκαλοι μὲ ἐμπειρία τάξης. Στὰ σχολεῖα, τὰ προηγούμενα χρόνια, πρὶν κλείσουμε γιὰ τὶς διακοπές, ὅλοι οἱ δάσκαλοι ἀφιερώναμε ὧρες καὶ ὧρες σὲ ἐπίκαιρα γιὰ τὸ Πάσχα μαθήματα. Στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν διαβάζαμε τὰ Εὐαγγέλια τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου ἢ ἄλλα λογοτεχνικὰ καλούδια μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς ἔχει προικίσει ἡ ἐξαίσια Παράδοσή μας. Ἐκεῖνο τὸ γάργαρο ποίημα τοῦ Σολωμοῦ «Καθαρότατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε/τῆς αὐγῆς τὰ δροσάτο ἀστέρι… φιληθεῖτε γλυκὰ/πέστε Χριστὸς Ἀνέστη/ἐχθροὶ καὶ φίλοι». Ὁ Παπαδιαμάντης μὲ τὶς λαμπριάτικες ζωγραφιές του, ὁ Παλαμᾶς μὲ τὶς «Γιορτὲς» τῆς «Ἀσάλευτης Ζωῆς», ὁ Κόντογλου, ὁ Ξενοπουλος καὶ ἄλλοι μάστορες καὶ ἀριστοτέχνες τοῦ λόγου. 

Τὸ ἐρώτημα ὅμως παραμένει: γιατί δὲν συμπεριέλαβε τὸ...
Ὑπουργεῖο στὸ τηλεκπαιδευτικὸ τοῦ πρόγραμμα καὶ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Δὲν εἶναι κατὰ τὸ «Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα» - νόμος τοῦ κράτους - μάθημα ἰσότιμο καὶ ἰσόκυρο μὲ τὰ ὑπόλοιπα; Τὴν Μεγάλη Πέμπτη «διδάχτηκαν» τηλεθεώμενα ἡ Θεατρικὴ Ἀγωγή, ἡ Μουσική, τὰ Εἰκαστικά. Τέτοια τρανή, «χρονιάρα» μέρα δὲν εἶχαν θέση καὶ τὰ Θρησκευτικά; Γιατί αὐτὴ ἡ περιφρόνηση; Μάλιστα, ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τοῦ οἰκοδίαιτου περιορισμοῦ μας, οὐδέποτε ἀφιερώθηκε μία ὥρα γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε «νὰ κρατηθοῦν τὰ παιδιὰ καὶ γι’ αὐτὸ πεδίο σὲ … μαθησιακὴ ἐγρήγορση», ὅπως αὐτάρεσκα σημειώνουν οἱ ἐμπνευστές του. (Μὲ τὰ μαθήματα μέσω τοῦ διαδικτύου μουχλίασαν τὰ παιδιὰ μπροστὰ στὰ ὀθόνες. Ἀπὸ τὸ ἰὸ δὲν κινδυνεύουν ἔτσι καὶ ἀλλιῶς, ἀλλὰ εἶναι σιγουρο ὅτι θὰ ἀσθενήσουν ἀπὸ τὸν πολὺ ἐπικίνδυνο «ἰὸ» ποὺ ὀνομάζεται ψηφιακὴ ἀποβλάκωση καὶ ἐξάρτηση. Προσωπικῶς οὔτε χρησιμοποίησα οὔτε πρόκειται νὰ βάλω στὴν τάξη μου νέες τεχνολογίες. Δάσκαλος καὶ μαθητὴς εἶναι κατάκτηση ποὺ τὴν προσέχω ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ. Τίποτε μὰ τίποτε ἀνάμεσά μας. Ἂν ὑπῆρχε ὅμως ἕνα τηλεοπτικὸ κανάλι τῆς Ἐκκλησίας πολλὰ καὶ χρήσιμα θὰ μποροῦσαν ποῦν δάσκαλοι ἄλλης κοπῆς… ). 

Τί νὰ ὑποθέσουμε; Ὅτι ἐντάχθηκαν τὰ Θρησκευτικὰ στὴν ἴδια δέσμη μέτρων ποὺ προβλέπουν ἀπαγόρευση τῆς καμπάνας –«ἀπ’ ὅλα τὰ λαλούμενα κάλλιο λαλεῖ ἡ καμπάνα/κι ἂπ΄ ὅλα τὰ μυρωδικὰ κάλλιο μυρίζει ἡ μάνα», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὶς γερόντισσες μάνες μας, ποὺ θὰ γιορτάσουν τὴν Λαμπρὴ χωρὶς παιδιὰ καὶ ἐγγόνια στὰ χωριά μας- τῶν μεγαφώνων - τῆς ἐπίσκεψης στὰ κοιμητήρια; Καὶ πολὺ φοβᾶμαι ὅτι κάποια ἀπὸ τὰ προσωρινὰ μέτρα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας θὰ μείνουν μόνιμα. Ἤδη καὶ πρὸ τῆς γρίπης οἱ καμπάνες καὶ τὰ μεγάφωνα ἦταν περίπου ἀπαγορευμένα, γιατί ἐνοχλοῦνταν οἱ περιοικες ἀσημαντότητες τῆς προοδοπληξίας. (Σὲ κάθε γειτονιὰ ἢ χωριὸ θὰ βρεθεῖ ὁ πάντα ἀριστερὸς Ἰσκαριώτης, ποὺ θὰ καλέσει τὴν ἀστυνομία, γιατί τοῦ χαλοῦν τὸν ὕπνο τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς. Καὶ στὰ σχολεῖα μὲ τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο τὸ ἴδιο συνέβη. Καταργήθηκε ἀπὸ τοὺς προηγούμενους ἐθνομηδενιστὲς ἡ ἔπαρση τῆς σημαίας καὶ ἡ ἀπαγγελία τοῦ Ὕμνου καὶ οἱ νῦν «κρυφοδαγκανιάρηδες» τὸ ἄφησαν ὅπως τὸ βρῆκαν). Σήμερα βεβαίως συγκατοικοῦμε καὶ μὲ τοὺς χιλιάδες μωαμεθανοὺς παράνομους ἐποικιστές, οἱ ὁποῖοι διακρίνονται γιὰ τὴν …ἀνεκτικότητά τους. (Στὸ Κιλκὶς ὑπῆρξε διαμαρτυρία γιὰ τὶς καμπάνες). 

Οἱ καμπάνες, οἱ παρελάσεις, ὁ ἐκκλησιασμὸς τοῦ σχολείου, ἡ πρωινὴ προσευχή, οἱ εἰκόνες στὶς αἴθουσες, τὰ Θρησκευτικὰ ἔχουν μπεῖ ἀπὸ καιρὸ στὴν λίστα προγραφῆς. Τώρα μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν βρῆκαν εὐκαιρία ὅλα τὰ θηρία, νοητὰ ἢ φανερά, τῆς ἀβύσσου, «οἱ ἀνθρωποκάμπιες ποὺ ἔχουν πιάσει ὅλα τὰ πόστα» ποὺ θὰ ἔλεγε ὁ Κόντογλου, οἱ ἐχθροί της Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος, νὰ προσβάλλουν ἀλύπητα τὸ πνευματικὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας. 

Τί ἔλεγε ὁ Πατροκοσμᾶς στὴν γνωστὴ προφητεία του; «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ νοῦς σας δὲν φαντάζεται». Τὴν διαβάζαμε πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες καὶ ὑποθέταμε ὅτι ἀναφέρεται σ’ ὅλα τὰ θαυμαστὰ καὶ σπουδαία ποὺ κερδίζεις μὲ τὴν ἀληθινή, ἐθνικὴ καὶ ὀρθόδοξη ἀγωγὴ καὶ Παιδεία. Τώρα ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι μὲ τὸ ρῆμα «θὰ βγοῦν» ὁ ἅγιος κυριολεκτοῦσε. Ἐκπαραθυρώθηκαν ἀπὸ τὰ σχολεῖα ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παράδοση τοῦ Γένους. Ξεμυρώθηκαν καὶ θὰ ξεβαπτίστηκαν τὰ παιδιά μας. Καὶ πάντα γὰ τὸ καλό μας. Τώρα ὑποψιάζομαι ὅτι θὰ προστεθεῖ στὴν μεγαθυμία καὶ στὸ συγκινητικότατο ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὴν ὑγεία μας καὶ ὁ «συγχρωτισμός». Ὅποτε πρωινὲς συνάξεις γιὰ προσευχή, παρελάσεις καὶ σχολικὲς γιορτὲς γιὰ ἐθνικὲς ἐπετείους καὶ Χριστούγεννα κάποια χρόνια θὰ ἀπαγορευτοῦν, μέχρι νὰ τὸ ξεχάσουμε καὶ νὰ προσαρμοστοῦμε. (Τὰ γήπεδα, οἱ συναυλίες ἀφιονισμένων, τὰ κέντρα διασκεδάσεως καὶ οἱ… ἐκλογὲς δὲν θὰ θιγοῦν, θὰ παραμείνουν γιὰ νὰ ξεθυμαίνει ὁ λαὸς καὶ νὰ νομίζει ὅτι ζοῦμε σὲ μία εὐνομούμενη καὶ δημοκρατικὴ χώρα). 

Καὶ θὰ χρησιμοποιήσω ἐφεξῆς γλώσσα Κόντογλου. «Στ’ ὄνομα τῆς ἀλήθειας, ἄς μου συγχωρεθεῖ ἡ σημερινὴ ὀργή, ὀργὴ ἱερὴ καὶ χίλιες φορὲς δίκαιη. Χρόνια τώρα κάνω ὑπομονή, γιὰ νὰ ἀποθρασύνονται ὁλοένα αὐτὰ τὰ φουσκωμένα χαρτοφάναρα… Δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα ἀπάνω στὴν Ἑλλάδα ὁ κάθε γυμνοσάλιαγκας». 

«Γυμνοσάλιαγκας» εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς κουνάει τὸ δάχτυλο κάθε ἀπόγευμα καὶ ἀπαγορεύει τὴν ἐπίσκεψη στὰ κοιμητήρια τὴν Μεγάλη Παρασκευή. «Χαρτοφάναρο» εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ μὲ ψηφιακὸ ἀρμαγεδώνα, βγαίνοντας κάθε ἑβδομάδα μὲ διαγγέλματα πρὸς τὸν λαό. 

«Φυλλοξήρα», καὶ πάλι κατὰ τὸν Κόντογλου, εἶναι «καὶ οἱ παπόφιλοι, ρασοφόροι καὶ πανταλονοφόροι» ποὺ ἔβαλαν πλάτες στὴν κυβέρνηση καὶ «βγαίνει βόλτα ὁ Ἐπιτάφιος», ὅπως γράφουν στὰ πανέρια μὲ τὶς ὀχιές, τὰ τάχα καὶ σχολικά τους βιβλία, σὲ ἄδειους ναούς. Θὰ γεμίσουν τὰ μεγαλομάγαζα τροφίμων τὸ Μέγα Σάββατο, ἀλλὰ διασπορὰ τοῦ ἰοῦ ὑπάρχει μόνο στοὺς ναούς. Καταλάβαμε ὅλοι ποιὸν πολεμοῦν, τὸν Υἱὸ τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καὶ ποιὸν στηρίζουν, τὸν «υἱὸ τῆς ἀπωλείας». 

«Ἀνθρωποκάμπιες» εἶναι ὅσοι περιφρονώντας τὴν λαχτάρα τοῦ λαοῦ, τῶν γερόντων γονέων μας γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία, «καρφώνουν», στὰ δωσίλογα κανάλια, τοὺς ἱερεῖς ποὺ τιμοῦν τὸ πετραχήλι τους. 

«Πνευματικὴ πανούκλα» εἶναι γιὰ τὴν Ἑλλάδα οἱ ἀριστερομυαλοι προδότες τῆς Μακεδονίας μας, ποὺ λούφαξαν τοῦτες τὶς ἡμέρες. Τί ἀπέγιναν ἀλήθεια οἱ τζιτζιφιόγκοι «Ρουβίκωνες» ποὺ τοὺς ἔραναν ροδοπέταλα οἱ νῦν καὶ πρώην κυβερνητικοί; Τώρα δὲν βλέπουν καμμιὰ καταπάτηση δικαιωμάτων; Ξέρουμε ὅλοι μας τί φροῦτα εἶναι…. 

Νὰ κλείσω μὲ αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ κὺρ Φώτης στὰ «Μυστικὰ Ἄνθη» του, στὸ κείμενο γιὰ τὴν «Ὀρθοδοξία καὶ τοὺς θησαυρούς της»: «Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἂν καὶ ἔχουμε αὐτὸν τὸν θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, θέλουμε νὰ τραφοῦμε θρησκευτικὰ μὲ λογὴς- λογὴς ἄχερα. Ὁ πατὴρ Νίκων σὲ κάποιον δικό μας ποὺ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὅρος, εἶπε: Πρέπει νὰ θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου μακάριο ποὺ εἶσαι ὀρθόδοξος. Γιατί πολυτιμότερο πράγμα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο». 

Δημήτρης Νατσιὸς  

δάσκαλος-Κιλκὶς