Ἡ ἀναθεωρητικὴ στάση τῆς Τουρκίας καὶ ἡ «εὐμενὴς» ἀντιμετώπισή
της ἀπὸ τὶς «Μεγάλες Δυνάμεις» τῆς ἐποχῆς μᾶς ἀποτελοῦν πλέον μία σταθερὰ στὰ
γεωπολιτικὰ δρώμενα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ποὺ μόνο ἀνόητοι ἐθελοτυφλοῦντες
καὶ μικρόψυχοι «νεοραγιάδες» δὲν ἀντιλαμβάνονται.
Διακόσια χρόνια σχεδὸν μετὰ τὴν ἐθνικοαπελευθερωτικὴ ἐπανάσταση
τοῦ ΄21 τὸ δίλημμα πλέον ἔχει τεθεῖ. Εἴτε οἱ Ἕλληνες θὰ ξαναβροῦν, μετὰ ἀπὸ
δεκαετίες μακάριου εὐδαιμονισμοῦ, τὸ παραδοσιακό τους ἀντιστασιακὸ πνεῦμα γιὰ νὰ
ὑπερασπιστοῦν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία ποὺ τοὺς ἀπέμεινα μετὰ τὰ μνημόνια ἢ νὰ ὑποταχτοῦν
στὶς βουλὲς καὶ στὰ κελεύσματα τῶν ἐπιθετικῶν Νεοοθωμανῶν. Αὐτὸ δείχνει ἡ
καθημερινότητα σὲ Αἰγαῖο καὶ Κύπρο καὶ ὁ «ὑβριδικὸς πόλεμος» στὸ
Μεταναστευτικό.
Τὸ δίλημμα «εἰρήνη καὶ ὑποταγὴ ἢ πόλεμος καὶ συντριβὴ»
(Παναγιώτης Κονδύλης) θὰ ἔπρεπε πλέον νὰ....
τεθεῖ κάπως διαφορετικά : «ὑποταγὴ χωρὶς
ἀντίσταση ἢ ἀντίσταση χωρὶς ὑποταγὴ (Γιῶργος Καραμπελιᾶς). Σὲ κάθε περίπτωση ἐνόψει
ἐπετείου 2021 λέξεις ὅπως ἀποτροπὴ καὶ ἀνάσχεση θὰ πρέπει νὰ ξαναμποῦν στὸ
λεξιλόγιο μὲ στόχο τὴν ἀνεξαρτησία τῆς χώρας. Γιατί ἡ ἀνεξαρτησία εἶναι «τὸ
πραγματικὸ διακύβευμα τοῦ 2021 καὶ ὄχι ἡ συμμετοχὴ τῆς Ἑλλάδας στὴν 4η
βιομηχανικὴ ἐπανάσταση καὶ ἄλλες παρλαπίπες τοῦ πρωθυπουργοῦ» (Γ. Κ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου