Ἐδῶ βλέπετε τὸ μετριοπαθὲς Ἰσλὰμ

Ὁ τίτλος δὲν εἶναι εἰρωνικὸς ἀλλὰ ἀκριβής. Τὸ αὐτομαστίγωμα μέχρι αἱμορραγίας εἶναι θρησκευτικὸ ἔθιμο τῶν σιιτῶν μουσουλμάνων

Ἀπὸ τὸν Παναγιώτη Λιάκο

Οἱ αἱματηρὲς ἐκδηλώσεις τῶν σιιτῶν μὲ τὰ αὐτομαστιγώματα γίνονται κάθε χρόνο στὴν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ ἰμάμη Χουσεΐν. Τὸ πλῆρες ὄνομά του ἦταν Χουσεΐν ἰμπν Ἀλὶ ἢ Χουσεΐν ἰμπν Ἀλὶ ἰμπν Ἀμπὶ Τάλιμπ. Πατέρας του ἦταν ὁ Ἀλὶ ἰμπν Ἀμπὶ Τάλιμπ καὶ μητέρα του ἡ Φάτιμα Ζάχρα.

Παπποὺς τοῦ ἰμάμη Χουσεΐν ἦταν ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Μωάμεθ. Γεννήθηκε στὴν Μεδίνα τὸ 626 μ.Χ. καὶ σκοτώθηκε στὴν μάχη τῆς Καρμπάλα τὸ 680 μ.Χ.

Οἱ σιίτες αὐτομαστιγώνονται ἀνηλεῶς καὶ πλημμυρίζουν τοὺς δρόμους ὅπου βρίσκονται μὲ αἷμα, ὡς ἔνδειξη σεβασμοῦ καὶ πίστης στὸν ἰμάμη Χουσεΐν καὶ θρήνου γιὰ τὸν θάνατό του...

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ δύο βασικοὶ κλάδοι τοῦ Ἰσλὰμ εἶναι ὁ σιιτικὸς (Ἰρᾶν) καὶ ὁ σουνιτικὸς (Σαουδικὴ Ἀραβία). Ἀπὸ τὶς δύο ἐκδοχὲς αὐτῆς τῆς θρησκείας ἡ σιιτικὴ εἶναι, τρόπον τινά, κατὰ τί πιὸ «φιλελεύθερη» ἀπὸ τὴ σουνιτική.

Φαντάσου, δηλαδή, νὰ ἔχεις νὰ διαλέξεις ἀνάμεσα σὲ Ριὰντ καὶ Τεχεράνη. Αὐτὸ θὰ γίνει ἀναπόφευκτα, ἐπειδὴ θὰ τὸ ἐπιβάλουν οἱ ἀριθμοί.

Ὅποιος κυκλοφορεῖ στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας (ἡ ἀναφορὰ δὲν εἶναι τοπικιστική, ἀλλὰ ἐπειδὴ περίπου τὸ ἥμισυ τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδας στριμώχνεται στὸν νομὸ Ἀττικῆς) θὰ ἔχει δεῖ ἀναρίθμητες φορὲς τὸ ἀκόλουθο θέαμα:

Δύο τρεῖς μελαψοὶ ἄνδρες, ποὺ συνήθως φοροῦν καφὲ σαγιονάρες, προηγοῦνται καὶ ἀκολουθεῖ ἕνα τσοῦρμο παιδιὰ καὶ μία ἢ περισσότερες γυναῖκες μὲ καλυμμένη τὴν κεφαλὴ ἢ κουκουλωμένες ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω μὲ μπούρκα. Οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἄδεια χέρια. Τσουλᾶνε βρεφικὰ καρότσια (μονὰ ἢ διπλὰ) καὶ ἀρκετὲς ἐξ αὐτῶν δείχνουν πὼς κυοφοροῦν ξανά.

Οἱ ἰσλαμιστὲς ποὺ βρίσκονται στὴν Ἑλλάδα ἔχουν βάλει πλώρη νὰ γίνουν πλειοψηφία. Ὅταν τὸ κατορθώσουν αὐτό, λέτε νὰ σεβαστοῦν τὸ δικαίωμά μας νὰ ἐκδηλώνουμε τὴν πίστη μας στὸν Χριστό; Στὶς περισσότερες ἰσλαμικὲς χῶρες εἶναι ποινικὰ κολάσιμο ἀκόμα καὶ νὰ φορᾶς σταυρό.

Ἂς ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τὸ ἀναπόφευκτο ἢ ἂς προσπαθήσουμε νὰ διατηρήσουμε τὰ ἐπίπεδα ἐλευθερίας ἔκφρασης ποὺ ἔχουμε σήμερα. Σαλὰμ ἀλέκουμ!

Δημοκρατία