Ἕνα ἐθνοκτόνον σχέδιον Συντάγματος

Γράφει ὁ κ. Θεόδωρος Ν. Κορμπίλας, Ὑποστρ/γος ΕΛ.ΑΣ

Ἐδημοσιεύθη τὴν 5-6-2016 ὡς ἔνθετό τῆς «Καθημερινῆς» ἕνα Σχέδιο Συντάγματος, προτεινόμενον πρὸς ψήφισιν, μὲ τίτλο «Ἕνα καινοτόμο Σύνταγμα γιὰ τὴν Ἑλλάδα». Ἡ πιὸ σημαντικὴ τομὴ τοῦ ἐν λόγω σχεδίου εἶναι ἡ ἀφαίρεση ἀπὸ τὸ ἐν ἰσχύι Σύνταγμα τοῦ προοιμίου μὲ τὴν ἐπίκλησιν τῆς «Ἁγίας Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος», ἡ κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, τῆς διατάξεως τῆς σχετικῆς μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα θρησκείαν τοῦ ἄρθρου 3 καὶ τῆς παραγρ. 2 τοῦ ἄρθρου 16, ποὺ ἐπιτάσσει παιδείαν τῶν Ἑλληνοπαίδων, ἀποβλέπουσα στὴν «…ἠθική…ἀγωγὴ καὶ ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση». Φρονῶ ὅτι ἡ τομὴ αὐτὴ εἶναι θανατηφόρος γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

1) Στὸ ἄρθρο 1 τοῦ Σχεδίου διαβάζουμε: «Ὅλες οἱ ἐξουσίες πηγάζουν ἀπὸ τὸ Ἔθνος». Ἡ καρδιὰ ὅμως τοῦ κάθε ἔθνους εἶναι ἡ θρησκεία. Ἄρα ἡ ἐξουσία τοῦ νομοθετεῖν πρέπει νὰ πηγάζει ὄχι μόνον ἀπὸ τὸν νοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ Ἔθνους. «Ἄκαρδο» ἔθνος δὲν ὑπάρχει. Ἄρα τὸ ἐν λόγω Σχέδιο πλήττει τὴν καρδιὰ τοῦ Ἔθνους.

2) «Ἀρχὴ παντὸς συλλογισμοῦ τὸ τί ἐστι», λέει ὁ Ἀριστοτέλης. «Τί ἐστι», λοιπόν, ἐπίκλησις τῆς Ἁγίας Τριάδος στὸ ἐν ἰσχύι Σύνταγμα; Κατὰ τὴν ταπεινή μου γνώμη αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ φωνὴ τοῦ ποταμοῦ αἵματος τῶν προγόνων μας, ποὺ....

χύθηκε γιὰ «τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τὶς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Ὑπενθυμίζει ἡ «Φωνὴ» αὐτὴ στὸν ἑκάστοτε Νομοθέτην τὴν θείαν Ἐντολὴν «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καὶ «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε». Ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ τῆς «Ἀγάπης», Θεοῦ τῶν Ἑλλήνων.

Ὑπενθυμίζει ὅτι ὅπου «το Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία». (Παύλ. Β, Κορ. Γ, 17).

Ὑπενθυμίζει τὸ βαθυστόχαστον δίδαγμα τοῦ Ἠρακλείτου, ποὺ λέει ὅτι «τρέφονται πάντες οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνός, τοῦ θείου». (Βλ. Ἄνθ. Στόβ.,1,177).

Ὑπενθυμίζει τὸ Πυθαγόρειον δίδαγμα «ἕπου Θεῶ καὶ ὁμοιοῦσθαι αὐτῶ» (Βλ. Πλάτ. «Πολιτεία» 612Ε -613Β καὶ «Νόμοι»715Ε – 718Α).

Ὑπενθυμίζει τὸ Πλατωνικὸ δίδαγμα, ποὺ λέει ὅτι «ὅσων ἂν πόλεων μὴ θεὸς ἀλλὰ τὶς ἄρχη θνητός, οὐκ ἔστιν κακῶν αὐτοῖς οὐδὲ πόνων ἀναφυξις». (Σὲ ὅσες πόλεις συμβαίνει νὰ κυβερνᾶ θνητὸς καὶ ὄχι ὁ Θεός, δηλ. ἡ θεία δικαιοσύνη, σ’ αὐτὲς εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀποφυγὴ τῶν κακῶν καὶ τῶν πόνων). (Βλ. «Νόμοι» 713Ε -714Α).

Ὑπενθυμίζει τὸ Ἀριστοτελικὸ δίδαγμα, ποὺ λέει ὅτι «…ἄρχων ὁ θεός,…. ἥτις οὖν αἵρεσις καὶ κτίσις τῶν φύσει ἀγαθῶν ποιήσει μάλιστα τὴν τοῦ θεοῦ θεωρίαν, ἡ σώματος ἡ χρημάτων ἡ φίλων ἥ των ἄλλων ἀγαθῶν, αὕτη ἀρίστη καὶ οὗτος ὁ ὅρος κάλλιστος· εἰ τὶς δ’ ἡ δὶ’ ἔνδειαν ἡ δι’ ὑπερβολὴν κωλύει τὸν θεὸν θεραπεύειν καὶ θεωρεῖν, αὕτη δὲ φαύλη». (…ὁ Θεὸς εἶναι ἄρχων… Ὅποια, λοιπόν, ἐπιλογὴ καὶ κτῆσις ἐκ τῶν φύσει ἀγαθῶν, εἴτε πρόκειται περὶ ἀγαθῶν σωματικῶν ἡ χρημάτων ἡ φίλων ἥ των ἄλλων ἀγαθῶν, συντελεῖ εἰς τὴν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ εἰς βαθμὸν ὕψιστον, αὕτη εἶναι ἀρίστη καὶ ὁ κανὼν αὐτὸς ἄριστος. Ὅποια ὅμως, εἴτε ἀπὸ ἔνδεια, εἴτε ἀπὸ ὑπερβολήν, μᾶς κωλύει ἀπὸ τὸ νὰ λατρεύουμε καὶ νὰ ἐνατενίζουμε νοερῶς τὸν Θεόν, αὕτη εἶναι φαύλη….). (Βλ. Ηθ. Ευδ.1249Β).

Ὑπενθυμίζει, τέλος, ὅλη τὴν Ὀρθόδοξον Πατερικὴν Θεολογίαν καὶ Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν, ποὺ ἐπὶ γενεὲς γενεῶν ὑπῆρξεν ὁ ἐπιούσιος πνευματικὸς ἄρτος τῶν Ἑλλήνων. Τί θὰ συμβῆ, λοιπόν, ἂν τὸ Ἔθνος μᾶς στερηθῆ τοῦ «ἄρτου» τούτου; Δὲν θὰ πεθάνη;

3) Πιστεύω ὅτι ὁ συνταγματικὸς Νομοθέτης διαμορφώνει τὸν χαρακτήρα καὶ τὴ ζωὴ τῶν πολιτῶν. Π.χ. ὁ Σόλων καὶ ὁ Κλεισθένης διέπλασαν τὸν Ἀθηναῖον, ὁ ὁποῖος ἐνίκησε στὸν Μαραθώνα τὸν Περσικὸ κολοσσό. Ὁ Λυκοῦργος διέπλασε τὸν Σπαρτιάτη, ὁ ὁποῖος ἐπὶ 400 χρόνια παρέμενε ἀήττητος, ἀναλλοίωτη ἔμψυχη εἰκόνα ἀρετῆς, καὶ ἐπέτυχεν ἀξιοθαύμαστα μεγαλουργήματα. Ὁ?Σαρδανάπαλος διέπλασε τὸν ἀποκτηνωμένο Βαβυλώνιο, ἔχοντας ὡς δόγμα τὸ «Ἔσθιε, πίνε, παῖζε, ἀφροδισίαζε» (Βλ. Ἀθήναιον, 336, 530).

Τὰ προϊσχύσαντα Ἑλληνικὰ Συντάγματα, ποὺ ρύθμιζαν τὴν παιδεία μὲ «ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση», διέπλασαν τὸν Ἕλληνα, ποὺ ἔγραψε τὸ Ἔπος τοῦ 1940. Τὸ ἐν ἰσχύι Σύνταγμα τὴν ἴδια παιδεία θέλει, ἀλλὰ οἱ ἐθνοπατέρες μᾶς τὸ ἔχουν παραβιάσει σὲ μεγάλο βαθμὸ μὲ ἀντισυνταγματικοὺς νόμους. (Τὸ λέει ὁ ἐντιμότατος Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου ἐ.τ. Κύριος Β. Νικόπουλος στὸ βιβλίο τοῦ «Ἀγαπημένο μου… Σύνταγμα», ἔκδ. ΑΡΜΟΣ). Τὸ ἐν θέματι Σχέδιο καθιστᾶ «συνταγματικοὺς» ὅλους αὐτοὺς τοὺς παράνομους νόμους καὶ δίνει τὴν «χαριστικὴ βολὴ» στὸ ἐν ἰσχύι Σύνταγμα. Πεθαίνει, λοιπόν, ἡ δὲν πεθαίνει μὲ τέτοιο Σύνταγμα τὸ Ἔθνος, χωρὶς ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση;

Μὰ ἡ Χώρα μᾶς φιλοξενεῖ χιλιάδες ἀλλοθρήσκους πρόσφυγες καὶ λαθρομετανάστες, ἰσχυρίζονται οἱ ἀντιτείνοντες. Καὶ ἐγὼ τοὺς ἐρωτῶ:

Ἂν στὸ σπίτι μᾶς περιθάλψουμε κάμποσους δυστυχεῖς ἀλλοθρήσκους, θὰ πρέπει νὰ ἐξαφανίσουμε τὸ εἰκονοστάσι τοῦ σπιτιοῦ μας;

Βέβαιά το ἐν λόγω Σχέδιο λέει ὅτι «Ὅλες οἱ ἐξουσίες πηγάζουν ἀπὸ τὸ Ἔθνος». Ἀλλὰ τί Ἔθνος θὰ εἶναι αὐτό; Μᾶλλον Βαβυλώνιον θὰ προκύψει καὶ ὄχι Ἑλληνικό, μὲ πολίτες «ὁμοιοπαθεῖς Σαρδαναπάλω», κατὰ Ἀριστοτελικὴν ἔννοιαν. (Βλ. Ἠθικὰ Νίκ. 1095Β).

Οἱ «ἔχοντες ὦτα ἀκούειν», ἀκοῦνε τὴν «Φωνὴ» τῶν προγόνων μας ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων, ὅπως τὴν διερμηνεύουν οἱ μεγάλοι μας ποιηταὶ μὲ τοὺς πιὸ κάτω στίχους:

«Μὴ λησμονεῖς πὼς Ἕλληνα σ’ ἔχει γεννήσει ἡ μοίρα

κι ἐντός σου λάμπει ἀδάμαστή τοῦ Γένους σου ἡ ψυχὴ» (Γ. Στρατήγης).

Καὶ ἡ ἄλλη «Φωνὴ» διὰ τοῦ Κ. Παλαμὰ λέει:

«Χρωστᾶμε σ’ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ‘ρθοῦνε, θὰ περάσουν.

Κριτὲς θὰ μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί».

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ