8 Ιαν 2016

Ἡ ἀποστασία μας, ἡ εὐθύνη μας καί τό χρέος μας

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰερόθεος Σκιαδᾶς, Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Βλοχοῦ
Ἐκλογές, ἐγωϊστικά κατευθυνόμενα δημοψηφίσματα, διογκωμένα χρέη σέ κρατικούς ὀργανισμούς καί στό λαό, ἐκβιαστικά διλήμματα, ἀβεβαιότητα, ἀπογοήτευση, ἀνασφάλεια, οἰκονομικές καί κυρίως πνευματικές κρίσεις, ἀλλά καί πολλά ἄλλα πού θα χρειαζόταν πολλή μελάνη γιά νά τά καταγράψει κανείς, λεπτομερῶς, ἀποτελοῦν ἐδῶ καί καιρό, καί μάλιστα θά λέγαμε τά τελευταία χρόνια, τό καθημερινό μενού τῶν Ἑλλήνων. Ξένα κέντρα (Μασονία καί πολυεθνικές ἐταιρείες) μαζί μέ τούς ἐγχώριους ἐφιάλτες (διαπλεκόμενα μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καί πουλημένοι καί ἀποτυχημένοι πολιτικοί) καθορίζουν τό πολιτικό σύστημα τῆς χώρας μας.  Φαίνεται...
δυστυχῶς, καί αὐτή ἡ ἐντύπωση ἔχει περάσει στήν χριστιανική αὐτή χώρα, ὅτι μᾶς ἐγκατέλειψε τελείως ὁ Θεός καί τά πάντα τά ρυθμίζουν αὐτοί καί πλέον ἡ ψῆφος μας δέν ἔχει καμμία δύναμη. Καί γιατί λοιπόν νά ψηφίζουμε, σέ τί μᾶς ὡφελεῖ; καί τί φταίει καί δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει ἡ κατάσταση; Τό ἀκόμη πιό ἀνησυχητικό εἶναι ὅτι αὐξάνεται δραματικά ὁ ἀριθμός τῶν πολιτῶν πού νοιώθουν ὅτι δέν ἔχουν πλέον νά χάσουν τίποτε ἄν ἡ χώρα μας βυθιστεῖ στό ἀπόλυτο χάος, τῆς ἀναρχίας καί τῆς φτώχειας!  Ἡ κοινωνική συνοχή σχεδόν διαλύθηκε, ὁ λαός ἔχασε τίς πνευματικές του ἀντιστάσεις, ἡ Δημοκρατία σχεδόν ἄγνωστη λέξη καί τό πολιτικό σκηνικό πού στήθηκε, ὁμοιάζει μέ ἕνα δίχτυ τεράστιο τό ὁποῖο δείχνει ὅτι ἔχει σκεπάσει καί θά αἰχμαλωτίσει τά πάντα. 

Τί θά εἶχε νά ἀπαντήσει ἡ Ἐκκλησία μας, στά φλέγοντα ἐρωτήματα αὐτά καί κυρίως γι’αὐτόν τόν ἐφιάλτη πού ζεῖ ἡ χώρα μας; Ἔρχεται ὁ  ἴδιος ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, διά στόματος τοῦ  Ἀπ. Παύλου νά μᾶς ἀπαντήσει: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω, οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν. (Ρωμ. ιγ´ 1). 
Καὶ σέ ἀπόδοση: Κάθε ἄνθρωπος ἂς ὑποτάσσεται σ᾽ ἐκείνους, ποὺ κατέχουν ἀνώτερες ἐξουσίες στὴν πολιτεία. Διότι τὸ καθεστὼς τοῦ κράτους, μὲ τὶς ἐξουσίες του, εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τοὺς ἀνθρώπους, γιά νὰ ζοῦν σέ ὀμάδες καί κοινωνίες. Συνεπῶς κάθε ἐξουσία προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄρχοντες, ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἐξουσία, ἔχουν ταχθῆ, κατ᾽ ἀπόφαση ἢ ἀνοχὴ (παραχώρηση) τοῦ Θεοῦ! Ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ λαοῦ, ὁ Θεὸς, ἐπιτρέπει νὰ κυβερνοῦν ἄνθρωποι, ἄλλοτε ἀνάξιοι καὶ σκληροί, ποὺ κατατυραννοῦν τὸν λαὸ, καὶ ἄλλοτε πολὺ καλοί.  Τὸ χαμηλὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο τοῦ λαοῦ εἶναι αὐτό, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ἄρχοντες ἀλαζόνες καὶ ἀθέους, ἀπίστους καί ἀβαπτίστους, πόρνους καί μοιχούς, μασόνους καί αἱρετικούς.  Καί  ἀκόμη ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ἱστορία καὶ σὲ ὑποδούλωση τῶν λαῶν.

Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης ἀναφέρει δύο φοβερὰ παραδείγματα σχετικὰ μὲ ἀναξίους ἄρχοντες καὶ ἀναξίους λαούς. «Ὅταν ὁ Θεὸς λέει στὸν Νόμο· θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες, ὅπως τοὺς θέλει ἡ καρδιά σας, εἶναι φανερό, ὅτι ἄλλοι μὲν ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς βασιλεῖς ἀναδεικνύονται ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ἄλλοι πάλι, ὄντας ἀνάξιοι, ἀναδεικνύονται κατὰ παραχώρηση ἢ θέληση τοῦ Θεοῦ, ἀντίστοιχα πρὸς τὸν ἀνάξιο λαὸ». Καὶ ἄκουσε γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ μερικὲς διηγήσεις:

1. Ὅταν στήν ΚΠόλη (τέλη τοῦ 7ου αἰῶνος) ἔγινε βασιλιὰς ὁ Φωκᾶς ὁ τύραννος καὶ ἄρχισε νὰ προβαίνει σέ αἱματοχυσίες, μὲ ἐκεῖνον τὸν δήμιο Βονάσο, κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολη, ἄνθρωπος ἅγιος, ποὺ εἶχε μεγάλο χάρισμα καί θάρρος πρὸς τὸν Θεό, ἀντιδικοῦσε μαζί του, λέγοντάς του μὲ ἁπλότητα. Κύριε, γιατί ἀνέδειξες τέτοιον σκληρό βασιλιά; Ἔπειτα, καθὼς αὐτὸ τὸ ἔλεγε, ἐπὶ ἀρκετὲς ἡμέρες, ἦρθε σ' αὐτὸν μία φωνὴ ἀπό τόν οὐρανό, ἀπὸ τὸν ἴδιο τό Θεὸ, ποὺ ἔλεγε· Διότι, δὲν βρῆκα χειρότερο!

2. Ὑπῆρχε μία πόλη παράνομη στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου, ἡ ὁποία ἔκανε πολλὰ στυγερὰ, ἀνήκουστα καί ἀπρεπῆ, στὴν ὁποία κάποιος κάτοικός της, διεφθαρμένος, ἀφοῦ ξαφνικὰ ἀπέκτησε κάποια κατάνυξη, πῆγε καὶ φόρεσε τὸ μοναχικὸ σχῆμα (ἐκάρη μοναχός)· ὅμως δὲν ἔπαυσε καθόλου νὰ κάνη τὶς πονηρὲς πράξεις του (κοίταξε τὸ ἀπροσποίητο τοῦ ὁσίου πατέρα, ὁ ὁποῖος δὲν ἀκριβολογεῖ στὴ σύνταξη). Συνέβη λοιπὸν νὰ πεθάνη ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλεως ἐκείνης, ὁπότε ἐμφανίζεται σὲ κάποιον ἅγιο ἄντρα, ἄγγελος Κυρίου, λέγοντάς του. Πήγαινε καὶ προετοίμασε τὴν πόλη, νὰ χειροτονήσουν ἐπίσκοπο ἕναν ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔφυγε, ἔκανε αὐτά, ποὺ τοῦ διατάχτηκαν. Καὶ ἀφοῦ χειροτονήθηκε αὐτός, ποὺ προαναφέρθηκε, ἀπὸ τοὺς κατοίκους, ἄρχισε μὲ τὸν νοῦ του νὰ φαντάζεται καὶ νὰ ἀλαζονεύεται.  Καὶ ἐμφανίστηκε σ᾽ αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε· Γιατὶ ἀλαζονεύεσαι, ἄθλιε καί ἐλεεινέ, πού, ἐνῶ ἤσουν ἀνάξιος τῆς ἱερωσύνης, ἔγινες ἐπίσκοπος; Ἀλλά, αὐτὴ ἡ πόλη τέτοιου ἐπισκόπου εἶναι ἄξια.

Γι᾽ αὐτό, ὅταν δῆς κάποιον ἀνάξιο καὶ πονηρὸ βασιλιά, ἢ ἄρχοντα ἢ ἐπίσκοπο, νὰ μὴ ἀπορήσης, οὔτε νὰ κατηγορήσης τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μᾶλλον μάθε καὶ πίστευε, ὅτι ἀνάλογα πρὸς τὶς ἁμαρτίες μας, σὲ τέτοιους τυράννους παραδινόμαστε καὶ οὔτε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὰ κακά.
«Εἶπε ὁ Κύριος σὲ ᾽μένα», ἀναφέρει ὁ Προφήτης Ἰερεμίας, σχετικὰ μέ τὴν πτώση τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ, «νὰ μὴ προσεύχεσαι γιὰ τὸ καλὸ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, γιατί, ἐὰν νηστεύσουν, δὲν θὰ τοὺς ἀκούσω, δὲν θὰ ἀκούσω τὴν δέησή τους καί, ἐὰν προσφέρουν θυσίες, δὲν θὰ τὶς ἀποδεχτῶ, διότι θὰ τοὺς ἀποτελειώσω μὲ μάχαιρα καὶ μὲ πεῖνα καὶ μὲ θάνατο καὶ θὰ τοὺς παραδώσω σὲ ὅλες τὶς βασιλεῖες τῆς γῆς» (Ἰερεμ. 15,1ἑξ).

Καί ἐρωτοῦμε, γιατὶ ἔγινε ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Νῶε;  «Εἶδε Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν οἱ κακίες τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὁ κάθε ἕνας διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας· … Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὅν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως τῶν πετεινῶν τοῦ Οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην (μετενόησα) ὅτι ἐποίησα αὐτούς» (Γεν.στ. 5-7).
Ἀλλὰ καί τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα γιατί κατεστράφησαν ὅπως ἀναφέρεται στὴν Γένεση;   «Εἶπε Κύριος· Κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα».

Ὅταν λοιπόν σὲ κάποιες ἱστορικὲς περιόδους, ὅπως συνέβαινε καὶ στὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, ἐξασθενοῦσε ἡ πίστη, καὶ δὲν ἐτηροῦντο οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, παιδαγωγικὰ ὁ Θεὸς ἀπέσυρε τὴν προστασία του καὶ ἐπέτρεπε ἐθνικὲς καταστροφὲς καὶ ταπεινώσεις, ὥστε νὰ ὁδηγηθεῖ ὁ λαὸς στὴν μετάνοια. Ἡ σύνδεση αὐτὴ τῆς θεοσέβειας πρὸς τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ πέρασε ἀπὸ τὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, στὸν νέο Ἰσραὴλ τῆς Χάριτος τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων πού εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα.
Ἀλλά καί ἡμεῖς δυστυχῶς ὅμως, ἀπό τήν ἴδρυση τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους καί μετέπειτα, δέν διαφύγαμε τῆς παιδαγωγίας τοῦ Θεοῦ. 

Παραθέτουμε  μερικούς λόγους πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού σχετίζονται μέ τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ μας καί τήν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ:

α. Ὁ  Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης ἀναφέρει: «Ὁ Θεός, αὐτόν ποὺ εἶναι ὑπερβολικὸς στὴν κακία, τὸν ἀφήνει νὰ ζήση σύμφωνα μὲ τὴν δική του προαίρεση, ἀποβλέποντας σὲ ἀνώτερο σκοπό, ὅπως καὶ τὸν Φαραὼ καὶ τὸν Ναβουχοδονόσορα, τοὺς ἄφησε νὰ γίνουν βασιλεῖς, ἔτσι ὥστε μὲ τὴν σκληρότητά τους νὰ σωφρονισθῆ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός».

β. Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος ἀναφερόμενος στὰ αἴτια τῆς πτώσεως τῆς ΚΠόλεως παρατηρεῖ:  Τὸ γένος ἔχει περιπέσει σὲ ποικίλα πάθη καὶ ἁμαρτίες. Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἔγιναν “ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, ἀχάριστοι, ἀπειθεῖς, λιποτάκται, ἀνόσιοι, ἀμετανόητοι, ἀδιάλλακτοι”. Ἔγιναν οἱ ἄρχοντες κοινωνοὶ ἀνόμων, οἱ ὑπεύθυνοι ἅρπαγες, οἱ κριτὲς δωρολῆπτες, οἱ μεσίτες ψευδεῖς, οἱ νεώτεροι ἀκόλαστοι, οἱ γηράσαντες μεθυσμένοι, οἱ ἀστοὶ ἐμπαῖκτες, οἱ χωρικοὶ ἄλαλοι, “καὶ οἱ πάντες ἀχρεῖοι”. Συγχρόνως μὲ τὴν γενικὴ κατάπτωση τῶν ἀνθρώπων χάθηκε “εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς, ἐξέλιπε στοχαστής, οὐχ εὕρηται φρόνιμος”. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἐπέπεσαν ἐκ δυσμῶν καὶ ἐξ ἀνατολῶν διάφοροι ἐχθροὶ καὶ λυμαίνονται τὴν αὐτοκρατορία».

γ.  Ὁ  δέ μακαριστός γέροντας π. Φιλόθεος Ζερβάκος ἀναλύει τοὺς λόγους, ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς τὴν παρακμὴ τοῦ Βυζαντίου: «Ἀπὸ τὰς ἀρχάς, ποὺ ἤρχισαν αἱ διαιρέσεις καὶ ὁ φθόνος εἰς τὴν Βυζαντινὴν Αὐτοκρατορίαν, ἤρχισε καὶ ἡ παρακμὴ αὐτῆς· ἰδίως μὲ τὴν εἰκονομαχίαν διῃρέθησαν οἱ Χριστιανοὶ εἰς δύο στρατόπεδα φθονούμενα, διωκόμενα. Ἐφυλακίζοντο, ἐξωρίζοντο καὶ ἐθανατοῦντο ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἰσεχώρησε δὲ καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς Πολιτείας ὁ φθόνος καὶ ἡ μνησικακία καί, διὰ νὰ λάβουν τὴν ἐξουσίαν ἢ καὶ διὰ νὰ ἔχουν ἀσφάλειαν ἐν τῇ βασιλείᾳ, ἐθανάτουν τοὺς ἀντιπάλους των, τοὺς ἐξετύφλουν, τοὺς ἔκοπτον τὰς ρῖνας καὶ τὰ ὦτα, τοὺς εὐνούχιζον, τοὺς ἔκλειον διὰ τῆς βίας εἰς μοναστήρια καὶ τοὺς ἔκαμνον μοναχούς, διὰ νὰ μὴ ἔχουν δικαιώματα νὰ τοὺς πάρουν τὴν βασιλείαν.
Τὰ τοιαῦτα καὶ ἄλλα ἀναρίθμητα κακὰ καὶ ἄτοπα, τὰ ὁποῖα συνέβαιναν εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς Πολιτείας, τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τὸν λαὸν καὶ τὸν κλῆρον, ἐκίνησαν τὸν Θεὸν εἰς ὀργὴν καὶ ἀγανάκτησιν καὶ παρέδωσεν αὐτοὺς εἰς ἀλλόφυλα ἔθνη καὶ τελευταῖον εἰς τοὺς Ἀγαρηνούς, καὶ οὕτω διὰ τὰς ἁμαρτίας των κατελύθη ἡ ἄλλοτε μεγάλη καὶ ἰσχυρὰ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία».

δ.  Ἀγωνιώντας, ὁ ἀνωτέρω γέροντας, γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχει ἡ σήμερα ἡ Ἑλλάδα, ἔλεγε πρὶν λίγα χρόνια: «Σήμερα ὁ κίνδυνος αὐτὸς εἶναι ἐμφανέστερος· ἡ πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ παρακμὴ σὲ λίγες δεκαετίες ἔχουν κάνει τεράστια ἄλματα, καὶ ἑνῶ ὅλοι διαπιστώνουν τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἔκταση τῆς καταστροφῆς τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος, ἐλάχιστοι προσπαθοῦν νὰ τὴν ἀποτρέψουν, δυσφημούμενοι καὶ συκοφαντούμενοι ἀπὸ τοὺς ἐργολάβους τῆς καταστροφῆς». 

Μάλιστα τὸν ἔντονο προβληματισμό του τόν ἐκφράζει καὶ σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Φώτη Κόντογλου.  «Ἀπορῶ καὶ διερωτῶμαι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, γυναῖκες καὶ ἄνδρες, ἆραγε εἶναι Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ἢ ξένοι; Χριστιανοὶ ἢ βάρβαροι; ἄνθρωποι λογικοὶ ἢ σάν τά ἄλογα ὄντα; Καὶ ἐὰν εἶναι Ἕλληνες, χριστιανοὶ καὶ ἄνθρωποι λογικοί, πῶς ἔφθασαν εἰς αὐτὸ τὸ κατάντημα νὰ χάσουν τὸν Χριστιανισμόν, τὸν ἑλληνισμόν, τὸν ἀνθρωπισμόν τους καὶ νὰ ὁμοιωθοῦν μὲ τὰ ἄλογα κτήνη; Τὴν ἀπορίαν μου τὴν λύει ὁ Προφήτης Δαυίδ. Ἡ αἰτία, ποὺ κατήντησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἐλεεινὸν καὶ ἄθλιον κατάντημα, εἶναι ἡ ξενομανία. Ἐμίγησαν, λέγει ὁ Δαυΐδ, τοῖς ἔθνεσι καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν. Ἀνεκατεύθησαν, συνανεστράφησαν μὲ τὰ διάφορα εὐρωπαϊκὰ καὶ ξένα ἔθνη καὶ ὅ,τι σαπρόν, ἀντιχριστιανικὸν καὶ ἀλλότριον τῶν ἐθνικῶν καὶ πατρικῶν παραδόσεων εἶδον, τὸ ἐδέχθησαν, τὸ ἠσπάσθησαν. Ὅλα δὲ τὰ σεμνά, τὰ ταπεινά,τὰ χριστιανικά, τὰ ἅγια ἤθη, τὰ ἀπέρριψαν καὶ ὡμοιώθησαν, κατὰ τὸν αὐτὸν Προφήτην, τοῖς ἀλόγοις κτήνεσι...».

Δυστυχῶς καί ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφή δέν ὀφείλεται στά ἴδια αἴτια; Κατ᾽ἀρχὴν οἱ Ἕλληνες στηρίχθηκαν σὲ «συμμάχους» εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐγκατέλειψαν, ἀλλὰ μαζὶ μὲ αὐτοὺς τοὺς ἐγκατέλειψε καὶ ὁ Θεὸς, γιὰ τὰ πολλὰ πνευματικὰ καὶ ἠθικὰ παραπτώματα. Λέγεται ὅτι οἱ Μασονικὲς στοὲς καὶ τὰ κακόφημα σπίτια ἦσαν πολὺ πιὸ πολλὰ ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες! Ἡ ἠθικὴ ἔκλυση στὴν Σμύρνη εἶχε ξεπεράσει κάθε ὅριο.

Ἀλλά, ἀγαπητοί μου, μήπως καί σήμερα λοιπόν δέν εἴμαστε σαυτές τίς ἐποχές τῆς μεγάλης ἀποστασίας καί μάλιστα σέ χειρότερη ἀκόμη κατάσταση θά λέγαμε, χωρίς ὑπερβολή, ὥστε νά βλέπουμε καί αὐτό τό ἐκφυλιστικό φαινόμενο τῆς ἀδιαντρόπου παρελάσεως τῶν ἀνωμάλων;  Νά ταΐζουμε καί νά μεγαλώνουμε σκυλιά, ἀντί γιά παιδιά; Καί αὐτά τά λίγα παιδιά πού ἔχουμε νά παίρνουν τόν δρόμο γιά τήν ξενιτειά; Καί ἀντί νά ἔχουμε εἰκόνες στά δωμάτιά μας γιά νά προσευχόμαστε καί νά παρακαλᾶμε τόν Θεό νά δώσει ἔλεος στό κόσμο, ἔχουμε μεγάλες ὀθόνες τηλεοράσεως, δύο καί τρεῖς στά σπίτια μας, γιά νά παρελαύνουν σαυτές κάθε «καρυδιάς καρύδι», «ὁ νοῶν νοείτω», καί ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι εἴμαστε καί «ἀπαθεῖς» καί δέν μᾶς βλάπτει καί δέν μᾶς μολύνει τίποτε, γιατί εἴμαστε σέ μεγάλα μέτρα! Ὅταν λοιπόν ἀνεχόμαστε αὐτές τίς καταστάσεις καί συμμετέχουμε καί μεῖς στόν ξεπεσμό τῆς κοινωνίας, ἄλλος λίγο καί ἄλλος πολύ (καρναβάλια, γλέντια καί ἐκδηλώσεις μέσα σέ μεγάλες νηστεῖες, κλπ), τί περιμένουμε νά μᾶς κυβερνήσουν;  Δέν θα εἶναι ἄνθρωποι ὅμοιοι μέ μᾶς, μέ τά ἴδια πάθη τά δικά μας;  

Θέλουμε νά ἔχουμε ἐλπίδα ὅτι θά διαφύγουμε τῆς παιδαγωγίας τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Πατρίδα μας θά ζήσῃ; ἄς συνέλθουμε, ἄς μετανοήσουμε, ἄς ἐπιστρέψουμε στὸ Θεό, ἄς κλαύσουμε πάντες, ἀπὸ τὸν πατριάρχη ἕως τὸν τελευταῖο καλόγηρο, ἀπὸ τὸν στρατηγὸ μέχρι τόν τελευταίο στρατιώτη καί ἀπό τόν πρῶτο ἕως τόν τελευταῖο πολίτη, διότι πάντες εἴμαστε ἁμαρτωλοί, παραβάτες καί ἔνοχοι ἑνώπιον Θεοῦ. Νὰ μετανοήσουν πρῶτον οἱ ἄρχοντες τῆς πολιτείας, ὑπουργοί, βουλευταί, στρατηγοί, ἀξιωματικοὶ καὶ πάντες οἱ τά ἀξιώματα κατέχοντες καί μαζί καί ὁ λαός. Γέμισε ἡ χώρα μας, ἀσεβεῖς, ἀπίστους καί βλασφήμους καί οἱ ὁποῖοι ἐντρέπονται νὰ ὀνομάζονται Χριστιανοί, γιατί προσχώρησαν καί ὑποδουλώθηκαν στίς μασονικές στοές καί ὄχι Σταυρό δέν κάνουν, ἀλλὰ τόν ὑβρίζουν καί τόν περιφρονοῦν. Στίς ἐκκλησίες δέν ἐμφανίζονται καί ἄν τυχόν καί παρουσιασθοῦν σέ καμμιά ἐθνική ἑορτή (ἐάν δέν τίς καταργήσουν παντελῶς καί αὐτές, μαζί μέ τίς Κυριακές) ἤ σέ κάποια τελετὴ, ἔρχονται πρίν τό τέλος καί αὐτό πρός τό «θεαθῆναι».  Ἡ χώρα μας ἔγινε ξέφραγο ἀμπέλι. Ἕνα πλῆθος ἀλλοδαπῶν πού εἰσέβαλλε στή χώρα μας ἀλλοίωσε τόν πληθυσμό μας, ἀφοῦ πρώτα εἰσχώρησαν πληθώρα αἱρέσεων καί μάγων καί ἄλλων τσαρλατάνων. Ἡ ξενομανία στὸ ἀποκορύφωμά της. Οἱ περισσότερες οἰκογένειες ὁδηγοῦνται σὲ διάλυση. 

Καταργήθηκε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν σχολείων ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὰ ἰδανικά μας, τὴν πίστη μας, τὴν ἡρωϊκή μας πατρίδα καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη οἰκογένειά μας καί θα διδάσκεται ὅτι ἔχει σχέση μέ τήν ὑποδούλωση στά σαρκικά πάθη (Κύριε ἐλέησον) καί πρότυπα τῶν παιδιῶν μας θά εἶναι οἱ ἔχοντες «διαφορετικότητα» ἔτσι τό βάπτισαν τώρα (αὐτά πού ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιά τούς ἀνωμάλους, στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του, κεφ. α΄ Στιχ. 24-28 «…Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐνἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣνἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴκαθήκοντα») καί οἱ πορνοστάρ. 

Ἐξοβελίσθηκε ἀπὸ τὰ σχολεῖα, προσευχή, ἐκκλησιασμός, ἐξομολόγηση, κατηχητικό, γιατί ἡ Ἑλλάδα μας, δυστυχῶς, ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια διοικεῖται ἀπὸ ἀλειτούργητους καί ψεύτες, πού δέν πιστεύουν σέ τίποτε, οὔτε σέ Θεό, οὔτε σέ πατρίδα, ἀλλά οὔτε κἄν σαυτόν τόν ἄνθρωπο! Λυπηρόν εἶναι καί τό γεγονός ὅτι καί οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μας πολλές φορές συμμαχοῦν ἤ καί κωφεύουν, μπροστά σαυτά τά φοβερά πού λαμβάνουν χώρα στό Ἔθνος μας, καί καθησυχάζουν τό λαό, γιατί τάχα δέν φοβοῦνται, ἄν καί σχεδόν κοντεύουν νά ἀνατραποῦν τά πάντα καί στό τέλος θά ποῦν· ἔ τί νά κάναμε, δέν εἴχαμε καί τήν ἐξουσία ἐμεῖς, δέν ἐξαρτῶνται ἀπό μᾶς τά γεγονότα! Μά δέν εἶναι ἡ δύναμή μας ὁ Χριστός μας, ἀδυνατεῖ κάτι γιά τόν Κύριο; Δέν μᾶς ἔβαλε νά εἴμαστε ποιμένες τοῦ λαοῦ, νά τόν προστατεύσουμε ἀπό τήν ἀπελπισία καί ἀπό τά νύχια αὐτῶν τῶν λύκων;  Εἶναι νά θρηνοῦμε ἀγαπητοί μου πού φτάσαμε στό σημεῖο ὁ φυσιολογικός ἄνθρωπος νά θεωρεῖται ἀφύσικος καί ὁ ἀφύσικος φυσιολογικός! Ἡ ἁμαρτία θριαμβεύει. Ἡ ἠθικὴ κατάπτωση … δέν ὑπάρχουν λόγια νά τήν περιγράψουμε.

Μήν ἀπελπιζώμεθα ὅμως, ἀλλὰ ἀς μετανοήσουμε, ὅπως οἱ Νινευῖτες, οἱ ὁποῖοι μέσα σὲ τρεῖς ἡμέρες μόνο, μετέβαλαν τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς,καὶ οὐκ ἐποίησε» (Ἰωνᾶ. Γ´ 10).

Ἀφοῦ λοιπόν καί οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐστίασαν τό πρόβλημα ὅτι ἔγκειται στήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ, ἔχουμε χρέος νά μεταβάλλουμε ἑαυτούς, γιατί ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη καί στήν ἐκλογή τῶν κυβερνητῶν. Ἐπιβάλλεται ἡ ψῆφος μας, ὄχι μόνο ἀπό τήν πολιτεία, γιατί εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ κάθε Ἕλληνα πολίτη, αὐτῆς τῆς χώρας, νά ψηφίζει πάντα καί ὄχι νά ἀπέχει οὔτε νά ρίχνει λευκό (δέν τόν ἔσωσε τόν Πιλᾶτο σέ τίποτε πού «ἔνιψε τάς χεῖρας του»), ἀλλά καί γιατί ἡ «ἀδράνεια τῶν χριστιανῶν εἰς τὴν πολιτικήν” ὅπως ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος, “δημιουργεῖ κενὸν καὶ εἰς τὸ κενὸν αὐτὸ εἰσβάλλουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν εἰς τὸν Κύριον, ἔχουν ἄλλας ἀντιλήψεις περὶ Θεοῦ, κόσμου καὶ ζωῆς, καὶ δαιμονιώδη δραστηριότητα ἀναπτύσσοντες παρασύρουν πρὸς τὸ μέρος των τὰ πλήθη, καὶ καταλαμβάνουν τὴν ἐξουσίαν, καὶ ψηφίζουν καὶ ἐφαρμόζουν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους, καὶ δροῦν καταλυτικῶς διὰ τὴν κοινωνίαν, καὶ ὁ πιστὸς λαὸς παραπονεῖται καὶ ἀγανακτεῖ διὰ τὴν ἐπικράτησιν τοῦ κακοῦ, ἐνῷ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΥΚ ΟΛΙΓΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΕΧΕΙ… 

Καὶ ἡ ψῆφος εἶναι ὅπλον. Δυνάμει τῆς ψήφου ἀνέρχονται εἰς τὴν ἐξουσίαν ἢ ἄνθρωποι χρηστοὶ καὶ ἐνάρετοι ἢ ἄνθρωποι φαῦλοι καὶ διεφθαρμένοι, οἱ μὲν διὰ νὰ σώσουν, οἱ δὲ διὰ νὰ θύσουν καὶ νὰ ἀπολέσουν. Ἡ ψῆφος δὲν εἶναι μόνον δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ καθῆκον παντὸς πολίτου. Ὅπως οὗτος στρατεύεται καὶ λαμβάνει ὅπλα, διὰ νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Πατρίδα, οὕτω καὶ καλεῖται νὰ ψηφίσῃ, διὰ νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν πρόοδον τῆς Πατρίδος. Ἡ ψῆφος εἶναι ὅπλον. Καὶ ὅπως ὁ ῥίπτων τὸ ὅπλον κατακρίνεται ὡς ῥίψασπις, οὕτω καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δὲν ψηφίζει εἶνε ἀξιοκατάκριτος ὅπως ὁ ῥίψασπις. Ἀλλὰ καὶ ἡ γνώμη ἄλλων, ὅτι πρέπει νὰ ῥίπτωνται λευκὰ ψηφοδέλτια, εἶναι καὶ αὐτὴ διὰ τοὺς ἀνωτέρω λόγους ἐσφαλμένη. Τί τὸ ὄφελος, νὰ ἔχῃς ὅπλον ἀλλὰ νὰ τὸ κρατῇς ἄσφαιρον; 

Ὡς γνωστὸν κατὰ τὸ πολίτευμα τοῦ Σόλωνος, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ Πατρὶς οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ παραμένῃ οὐδέτερος. Ἡ οὐδετερότης εἶνε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν. Ὁ τηρῶν οὐδετερότητα ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος βλέπει νὰ καίεται τὸ δάσος καὶ δὲν σπεύδει νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν κατάσβεσιν τῆς πυρκαϊᾶς… Ἀπόντος πολιτικοῦ σχήματος μὲ χριστιανικὲς ἀρχές, οἱ χριστιανοὶ ἂς ἐπιλέξουν χριστιανούς, ἠθικούς, ἀξίους, τιμίους πολιτικοὺς σὲ κάθε κόμμα, μὴ ἀνήκοντας εἰς τὴν μασονικὴν στοὰν ἢ εἰς ἄλλας σκοτεινὰς κινήσεις, ἀγαπῶντας τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ὑπὸ τὸν θεμελιώδη ὅρον, ἂν τὸ κόμμα εἰς τὸ ὁποῖον ἀνήκει, ἐνεργήσῃ τι τὸ ὁποῖον ἀντίκειται εἰς τὴν χριστιανικὴν πίστιν καὶ ἠθικήν, νὰ μὴ διστάσῃ νὰ ἐξέλθῃ αὐτοῦ καὶ νὰ ἑνωθῇ μὲ ἄλλα χριστιανικὰ στοιχεῖα, καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ δημιουργήσουν πολιτικὸν σχῆμα εὐαγγελικῶν ἀρχῶν πρὸς σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους…»

Ἐξ’ἄλλου ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἀγιορείτης, ὅταν ρωτήθηκε ποιό κόμμα πρέπει να ψηφίζουν οἱ χριστιανοί, δέν εἶπε νά μήν ψηφίζουν, ἀλλά ἀπήντησε ἀλληγορικά: «Νά προτιμᾶτε τίς ἐλιές πού δέν ἔχουν δάκο (ἀσθένεια). Ἀν δέν ὑπάρχουν τέτοιες, νά προτιμᾶτε ἐκεῖνες πού ἔχουν λιγότερο δάκο. Φαίνονται αὐτές ποιές εἶναι».

Ἐπειδή μᾶλλον ἰσχύει, κατὰ τὸ λαὸ καὶ οἱ ἄρχοντες, ἀλλά καί κατά τήν ἐπιλογή τήν δική μας, εὐχόμεθα, ὁ Κύριος, νά μᾶς φωτίσει νά συνειδητοποιήσουμε τί φταίει, τί δέν πράττουμε σωστά καί νά προσερχόμαστε στήν κάλπη μέ καθαρή τήν συνείδησή μας, ὅτι πράξαμε τό χρέος μας, ὥστε νά ἐκλεγεῖ  ἕνα ἰσχυρὸ πολιτικὸ σχῆμα μὲ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ θεμέλια καί τά ὑπόλοιπα «τί μέλλει γενέσθαι» ἄς τά ἐμπιστευθοῦμε στό Κύριο νά τά ρυθμίσει αὐτός. Ἐμεῖς νὰ ψηφίζουμε κι Ἐκεῖνος νὰ ἐκλέγει (καὶ δώσω τοὺς ἄρχοντάς σου ἐν εἰρήνῃ καὶ τοὺς ἐπισκόπους σου ἐν δικαιοσύνῃ. «Ἡσαΐου. 60,17») καί νὰ τούς φωτίζει καί νά τούς ἐνισχύει “ἵνα καὶ ἡμεῖς ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν, ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι”.

        Ἀρχιμανδρίτης Ἱερόθεος Σκιαδᾶς
      Ι.Μ.ΒΛΟΧΟΥ
                
Πηγές: 
1. γ. Γραφή 
2. ἄρθρα Ο.Τ. 
3. Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου.
4. Ὁσίου Φιλοθέου Ζερβάκου. 
5. Ἁγ. Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. 
6. Μακαριστοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου.

7. ἄρθρο π. Θεοδ. Ζήση 

4 σχόλια:

  1. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΛΑΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥ ΗΓΕΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΡΙΓΔΟΥΠΕΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ . ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΦΟΡΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέσα στον αρχαίο Παράδεισο της Εδέμ, πριν από την πτώση, μίλησε ο Θεός στους πρωτόπλαστους, αλλά μίλησε στους πρωτόπλαστους και η τότε «αντιπολίτευση» (ο Σατανάς).
    Οι πρωτόπλαστοι έκριναν ότι η «αντιπολίτευση», ήταν πιο αξιόπιστη από τον Θεό!
    Η ίδια ιστορία, με διαφορετικά πρόσωπα και κάτω από φαινομενικά διαφορετικές συνθήκες, επαναλαμβάνεται μέχρι και σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σεβαστέ πάτερ Ιερόθεε. Η «Κοινωνία, πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια», παρά τις οικονομικές δυσκολίες, παρά τις αντιξοότητες, με πόνο κι αγάπη για την πατρίδα μας, με πίστη στην βοήθεια του Θεού, με σοβαρότητα και ξεκάθαρες θέσεις που υπηρετούν μόνον το εθνικό συμφέρον, ζητά την στήριξη όλων μας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ισχυρές ενδείξεις για την αλήθεια των λεγομένων τους. Δραστηριοποιούνται από το 2008. Ο ιστοτόπος της παρατάξεως είναι πολύ αναλυτικός και προσεγμένος. Δεν υπάρχει άλλη πολιτική παράταξη, που να απαιτεί από τους υποψηφίους βουλευτές της, αλλά και όσους επιθυμούν να γίνουν μέλη την αποκήρυξη της μασωνίας και κάθε μορφής αποκρυφισμού. Μελετήστε τα έντυπα της παρατάξεως, για να γνωρίσετε το άλλο ήθος και ύφος της παρατάξεως. Είναι απαραίτητο, σε όποιους δοθεί η δυνατότητα, να παραβρεθούν σε εκδηλώσεις της «Κοινωνία», ακόμη κι αν χρειαστεί να διανύσουν κάποια χιλιόμετρα, ώστε να γνωρίσουν τους ανθρώπους της παρατάξεως από κοντά και να μιλήσουν μαζί τους. Αυτή η προσωπική επαφή έπεισε κι εμένα για την αξιοπιστία τους.
    Όλοι μας πρόδωσαν! Όλοι μας ξεγέλασαν ξεδιάντροπα! Στηρίξτε την παράταξη της Ρωμηοσύνης, την «Κοινωνία»! Όχι άλλοι κοντόφθαλμοι υπολογισμοί! Χρειαζόμαστε ανθρώπους με ήθος, πίστη, σχέδιο και πνεύμα θυσίας, σαν τον Ιωάννη Καποδίστρια, που έδωσε τα πάντα για την πατρίδα, κι αυτή την ζωή του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἄχ,Κ.Π.ὅλη θἀ ψηφίζαμε,ἄν ἦταν ἔτσι....Κάτι φταίει καί δέν ἀνεβαίνει τό ποσοστό σας...Εἶναι πολύ ἀπελπιστικό,νά φοβασαι πώς θά προδοθεῖς ἄπό Ὀρθόδοξους Ἕλληνες.....
      Κ.Τ.

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.